Sangu Mandanna

Eh… nie mogłam w ogóle zabrać się do napisania kilku słów o tej książce, bo wolę zachwalać niż krytykować. Czy ta powieść była zła? No… w sumie to nie. Nie jestem pewna czy to wina (moim zdaniem) nieadekwatnego marketingu czy moich oczekiwań, ale dostałam kompletnie co innego niż się spodziewałam. O „Tajnym stowarzyszeniu…” słyszałam same zachwyty- że to cudowne cozy fantasy, ciepło rodzinne, historia kocyk itp. Fakt znajdziemy tu takie elementy, dla mnie jednak ta książka to był przede wszystkim romans, niosący ze sobą niezręczne żarty o seksie- dla mnie ten humor naprawdę był momentami żenujący. To co dostałam rozmija się z moim wyobrażeniem „cozy” historii… Dostajemy główną bohaterkę, która całe życie czuła się wyalienowana i wreszcie odnajduję miejsce, które ma szanse stać się jej „domem”. Zaczynało się to naprawdę fajnie i osobiście dopatrywałam się pewnych odniesień/ metafor do bycia osobą neuroróżnorodną (nie wiem czy taki był zamysł autorki, ale osobiście widziałam kilka „mrugnięć okiem” do czytelnika). Książka jest niestety dosyć krótka i w moim odczuciu zarówno wątki magiczne, rodzinne i „kocykowe” zostały słabo rozwinięte, a na pierwszy plan wysunął się romans a la grumpy- sunshine. Jeśli lubicie takie rzeczy, to może to być książka dla Was. Dla mnie słuchanie audiobooka było jednak pełne przewracania oczu i denerwowania się, że tekst, na którego premierę tak długo czekałam okazał się kompletnym rozczarowaniem. Po prostu zabrakło mi fantastyki w fantastyce….