Naprawdę przyjemna lektura

Opis książki:
Czy czułeś się kiedyś niedopasowany do otoczenia, zagubiony i samotny? A może nigdy nigdzie nie pasowałeś i miałeś wrażenie, że jesteś niewidzialny? "Klub smutnych duchów. Znajdź swoją bratnią duszę" to powieść graficzna, która zaprasza w podróż po samotności doświadczanej przez nas wszystkich, niezależnie od wieku. Czasem kilka słów wystarczy, aby poczuć się lepiej. Książka ta opisuje losy ducha, który zmaga się z problemem osamotnienia i alienacji. W jego głowie tli się od natrętnych myśli, które próbują go przekonać, że jest bezwartościowy. Czuje, że nikt go nie rozumie i z nikim nie może znaleźć nici porozumienia. Wszystko to sprawia, że już nawet wstawanie z łóżka stało się trudne. Ale czasem właśnie w taki dzień, kiedy zwleczenie się z łóżka jest niemal niewykonalne, można znaleźć się w miejscu, które odmieni nasze życie. Duszek trafia na imprezę, ale i tak czuje się przeraźliwie samotny. W tłumie znajduje jednak duszę, która jest równie smutna jak on. Wspólnie postanawiają założyć tajne stowarzyszenie, które łączyć będzie samotnych, nieszczęśliwych i smutnych. Wszystko z myślą, że czasem zrozumienie wystarcza, aby poczuć się lepiej. Autorką tej powieści graficznej jest Lize Meddings, która podejmuje się tutaj trudnego tematu niedopasowania i depresji. Robi to w sposób zrozumiały zarówno dla najmłodszych, jak i tych bardziej doświadczonych ludzi i duszyczek. „Klub Smutnych Duchów” to wspaniale ilustrowany pierwszy tom nowej serii rozgrzewających serca powieści graficznych o przyjaźni, współczuciu i odnajdywaniu bratnich dusz.
Moja opinia:
Naprawdę przyjemna lektura. Ale związku z jej poniekąd prostotą napiszę jedną recenzję do całej trylogii.
Znaczę od tego że jest to powieść pięknie narysowana. Najbardziej podobały mi się momenty kiedy duchy miały overthink to zmieniało się tło i znikały postacie dookoła. Jedynie co to miałam problemy z rozróżnianiem głównych trzech duchów.
Ciężko tu mówić o stylu pisania. Napewno jest to tak poprowadzona książka żeby przysłowiowo otuliło nas kocem
Postacie są przecudowne. Moja ulubiona to Skarpetka ale tak w ogóle to wszystkie postacie skradły moje serce.
Bardzo podobało mi się pokazanie tego overthinku, może poniekąd przez to że sama jestem taką osobą. No co mam powiedzieć to jest półprosta przyjemne. Miło się to czyta i jak skończy się jedna część to od razu ma się ochotę na następną. Fajnie pokazuje problemy z jakimi mogą borykać się młodzi ludzie, a o czym zaskoczcie mówi.
Moja ocena:
7/10
,,Czytaj sobie, wszystko się jakoś ułoży. Czytaj dalej…”

Naprawdę przyjemna lektura

Opis książki:
Czy czułeś się kiedyś niedopasowany do otoczenia, zagubiony i samotny? A może nigdy nigdzie nie pasowałeś i miałeś wrażenie, że jesteś niewidzialny? "Klub smutnych duchów. Znajdź swoją bratnią duszę" to powieść graficzna, która zaprasza w podróż po samotności doświadczanej przez nas wszystkich, niezależnie od wieku. Czasem kilka...

Naprawdę przeuroczy komiks, z którego to każdy coś wyniesie dla siebie.

Naprawdę przeuroczy komiks, z którego to każdy coś wyniesie dla siebie.

Książka jest bardzo ciekawa , i mam zamiar kupić dwa następne tomy.😅✨🌺

Książka jest bardzo ciekawa , i mam zamiar kupić dwa następne tomy.😅✨🌺

Miałam bardzo duże oczekiwania od tej powieści graficznej i byłam święcie przekonana, że jest ona skierowana do dojrzałego, starszego czytelnika. Jakie więc było moje zdziwienie i zarazem rozczarowanie, gdy okazało się, że treść jest skierowana do młodego czytelnika, z naciskiem na "młodszą" młodzież. Nie czułam się na odpowiednim poziomie czytając tę historię. Bardzo chciałam się utożsamić i znaleźć głębię, ale nie trafiło to do mnie tak, jakbym chciała i historia bardzo mi się dłużyła.

Miałam bardzo duże oczekiwania od tej powieści graficznej i byłam święcie przekonana, że jest ona skierowana do dojrzałego, starszego czytelnika. Jakie więc było moje zdziwienie i zarazem rozczarowanie, gdy okazało się, że treść jest skierowana do młodego czytelnika, z naciskiem na "młodszą" młodzież. Nie czułam się na odpowiednim poziomie czytając tę historię. Bardzo...

Bardzo słodki komiks. Może i za krótki, ale całkiem uroczy. Jestem ciekawa, jak się losy bohaterów dalej potoczą. Nie do końca podobały mi się imiona postaci, wolałabym jakieś bardziej klasyczne. Rozmowa duszków na ławce rozczulająca. Ogromnym plusem są telefony zaufania podane z tyłu książki. Gdyby ktoś poczuł się podobnie jak bohaterzy, wie, gdzie sięgnąć po pomoc.

Bardzo słodki komiks. Może i za krótki, ale całkiem uroczy. Jestem ciekawa, jak się losy bohaterów dalej potoczą. Nie do końca podobały mi się imiona postaci, wolałabym jakieś bardziej klasyczne. Rozmowa duszków na ławce rozczulająca. Ogromnym plusem są telefony zaufania podane z tyłu książki. Gdyby ktoś poczuł się podobnie jak bohaterzy, wie, gdzie sięgnąć po pomoc.

Jak wiecie, naprawdę lubię komiksy, a "Klub smutnych duchów" wydał mi się interesujący. To nie jest historia o duchach. Duchy są tu pewną formą... metafory. Główny bohater nie jest naprawdę duchem, ale tak się czuje - i tak został zilustrowany. Jednak nie jest sam - w pewnym momencie poznaje Skarpetkę, która wydaje się być podobna do niego.

Nie powiem, że był to komiks, który bardzo mnie poruszył albo zachwycił. Był przyjemny w odbiorze, choć nie ujął mnie do tego stopnia, bym sama chciała sięgnąć po kolejny tom. Po prostu czegoś mi zabrakło. Co jednak uważam za dobre? Naprawdę żałuję, że ten komiks nie istniał wtedy, gdy byłam młodsza, gdy naprawdę mógłby mi pomóc. Mogę identyfikować się z bohaterami, bo sama jestem takim smutnym duchem. I myślę, że szczególnie dla młodszych osób ten komiks może być taką... pociechą? I pomocą.

Z pewnością kolejne tomy poruszają więcej ważnych i trudniejszych tematów (aczkolwiek ujętych tak, by trafiły do młodszego odbiorcy. Tutaj poruszona została samotność i wyobcowanie, nadmierne myślenie i to, że czasem warto poprosić o pomoc, gdy sami nie radzimy sobie z problemami, a życie nas przytłacza.

Sądzę, że mogę ten komiks polecić, bo dostaje ode mnie mocne 7/10 Uważam, że jest odpowiedni dla osób 10+

Jak wiecie, naprawdę lubię komiksy, a "Klub smutnych duchów" wydał mi się interesujący. To nie jest historia o duchach. Duchy są tu pewną formą... metafory. Główny bohater nie jest naprawdę duchem, ale tak się czuje - i tak został zilustrowany. Jednak nie jest sam - w pewnym momencie poznaje Skarpetkę, która wydaje się być podobna do niego.

Nie powiem, że był to komiks,...

Cześć
Przyzna szczerze pierwszy raz czytałem książkę w formie komiksu który opowiada świetna historia którą porusza a zarazem poprawia nastrój bo pokazuj, że każdy może nie czuć się samotny ponieważ każdy z nas jeśli tylko tego chce może znałeść sobie znajomych i bratnią duszę trzeba tylko pozbyć się gnęniacych nas lęków i pokonać strach i jeśli na się to uda to wszystko jest możliwe.
Polecam

Cześć
Przyzna szczerze pierwszy raz czytałem książkę w formie komiksu który opowiada świetna historia którą porusza a zarazem poprawia nastrój bo pokazuj, że każdy może nie czuć się samotny ponieważ każdy z nas jeśli tylko tego chce może znałeść sobie znajomych i bratnią duszę trzeba tylko pozbyć się gnęniacych nas lęków i pokonać strach i jeśli na się to uda to wszystko...

Przeczytałam trzy części - bardzo fajna pozycja dla wszystkich nastolatków (tak naprawdę od tych najmłodszych aż po licealistów). Szczególnie może "przydać się" tym, którzy czują, że odstają od reszty i/albo zmagają się z większymi trudnościami. Świetne, dojrzałe ukazanie prawdziwej przyjaźni i co to znaczy wspierać się wzajemnie.

Przeczytałam trzy części - bardzo fajna pozycja dla wszystkich nastolatków (tak naprawdę od tych najmłodszych aż po licealistów). Szczególnie może "przydać się" tym, którzy czują, że odstają od reszty i/albo zmagają się z większymi trudnościami. Świetne, dojrzałe ukazanie prawdziwej przyjaźni i co to znaczy wspierać się wzajemnie.

Rzadko sięgam po komiksy ale jeśli rzeczywiście już jakiś trafi w moje ręce, to jak nie są to przygody Lary Croft, to jest duża szansa, że będzie poruszać jakiś interesujący temat. W komiksach z cyklu "The Sad Ghost Club" temat jest nie tyle interesujący, co ważny. Dotyka problemu depresji, czyli choroby, z którą zmaga się wielu, choć nie każdy chce o tym mówić. Mało tego, nie zawsze sobie z tego zdają sprawę, przynajmniej w początkowej fazie.

W pierwszym tomie trylogii "Klub Smutnych Duchów" poznajemy ducha Sama. Dla niego zaczyna się kolejny, nudny dzień. Sam ma tego dnia wiele do roboty, bo musi się uczyć, napisać wypracowanie, do którego ciężko mu się zabrać. No i jest coś jeszcze: Sam bardzo przeżywa wszystkie swoje rozterki, drobiazgowo analizuje każdą możliwość. Można wręcz powiedzieć, że "dzieli włos na czworo", za każdym razem zamartwiając się przy tym i zastanawiając czy zamierzone cele się powiodą i czy w ogóle mają sens, bo: "co jeśli jednak nie mają sensu"? Tak samo zastanawia się Sam nad zaproszeniem na imprezę do znajomych, które przypadkowo akceptuje. I co teraz? Pójść czy nie pójść? A co, jeśli nikt nie będzie z nim rozmawiał...

Komiks obejmuje dwadzieścia cztery godziny z życia głównego bohatera. Tylko tyle i aż tyle mając na uwadze to, ile Sam tego dnia się dowie i co przeżyje. Poruszone w nim kwestie mają za zadanie pokazać, że nawet najgorszy dzień może zmienić się w lepszy. Historia sympatycznego ducha z komiksu ma dać nadzieję, pokrzepić i może nawet pomóc ludziom zmagającym się z depresją.

O tym, jak potoczą się losy Sama należy dowiedzieć się z lektury tego komiksu. Całkiem niezłego komiksu, początkowo trochę naiwnego, z lekko infantylnymi tekstami, ale jednak mającego jasny przekaz, że to życie, które jest nam dane tylko jedno, ma sens i trzeba brać każdy dzień takim, jaki jest.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2024/02/klub-smutnych-duchow.html

Rzadko sięgam po komiksy ale jeśli rzeczywiście już jakiś trafi w moje ręce, to jak nie są to przygody Lary Croft, to jest duża szansa, że będzie poruszać jakiś interesujący temat. W komiksach z cyklu "The Sad Ghost Club" temat jest nie tyle interesujący, co ważny. Dotyka problemu depresji, czyli choroby, z którą zmaga się wielu, choć nie każdy chce o tym mówić. Mało tego,...

Może i ten komiks ma jakieś wady, ale mnie osobiście bardzo dotknął i wyciągnął tak głębokie uczucia, że nie byłam w stanie dać niższej oceny. Myślę, że większość z nas utożsami się z Skarpetką i SD z czasów nastoletnich i da dużo do myślenia.

Może i ten komiks ma jakieś wady, ale mnie osobiście bardzo dotknął i wyciągnął tak głębokie uczucia, że nie byłam w stanie dać niższej oceny. Myślę, że większość z nas utożsami się z Skarpetką i SD z czasów nastoletnich i da dużo do myślenia.