Kolekcja krótkich opowiadań na temat kariery Tomasza Łapińskiego z dodatkiem długiej rozmowy w sporej części nie związanej z piłką. Część opowiadań bardzo dobrze się czyta. Kilka ciekawych wcześniej nie publikowanych historii. Natomiast cześć rozmowy bardzo skupiona na filozofii i egzystencji dość nudna. Rozmówca zadający pytania Panu Tomaszowi bywa nieraz irytujący a pytania raczej mające na celu utrzymanie konwersacji na wysokim poziomie, co nie zdaje egzaminu.

Kolekcja krótkich opowiadań na temat kariery Tomasza Łapińskiego z dodatkiem długiej rozmowy w sporej części nie związanej z piłką. Część opowiadań bardzo dobrze się czyta. Kilka ciekawych wcześniej nie publikowanych historii. Natomiast cześć rozmowy bardzo skupiona na filozofii i egzystencji dość nudna. Rozmówca zadający pytania Panu Tomaszowi bywa nieraz irytujący a...

Tomasz Łapiński ma niezwykły dar. Snuje opowieści w sposób nienachalnie błyskotliwy. Tka ze słów koronkę, w której niczego nie jest za dużo, niczego nie jest za mało. Może to nadużycie, ale podoba mi się przestrzeń, którą autor zostawia — m.in. to coś urzekło mnie w McCarthym. Poprzednia książka “Szmata” wciągnęła mnie totalnie. Podobnie jest i tym razem. “Z pamięci” to osobiste spojrzenie na wydarzenia i ludzi z boiska. Spojrzenie, które mnie odpowiada najbardziej: przez pryzmat ludzki, z wynikiem jako zbiorem cyfr na dalszym planie. Patrzę na to, jak na opowieść o ludziach. Łapiński niczym archeolog szczoteczką odkrywa kolejne warstwy emocji. Mimo że niektóre zdarzenia pamiętam z trybun lub z piłkarskich gazet (odkładanych niczym skarby przez panią w lokalnym kiosku),nie traktuję tego jako pozycji stricte piłkarskiej. Dla mnie futbol jest tu tłem.
Celowo niewiele wspominam o wywiadzie w drugiej części książki. Poza kilkoma ciekawymi odpowiedziami, znajdującymi się trochę jakby obok, sama forma jest mocno naciągana, a pytania momentami sprowadzają się w mojej opinii do szukania kwadratowych jaj.

Tomasz Łapiński ma niezwykły dar. Snuje opowieści w sposób nienachalnie błyskotliwy. Tka ze słów koronkę, w której niczego nie jest za dużo, niczego nie jest za mało. Może to nadużycie, ale podoba mi się przestrzeń, którą autor zostawia — m.in. to coś urzekło mnie w McCarthym. Poprzednia książka “Szmata” wciągnęła mnie totalnie. Podobnie jest i tym razem. “Z pamięci” to...

Mimo tego wywiadu na końcu który jest, jak się wydaje, na sile i sztucznie górnolotny, to książka jest bardzo udana i niestety zbyt szybko się kończy. Ale ogólnie można polecić nie tylko fanom Widzewa ale całej polskiej piłki. Tomek Łapiński był jednym z najlepszych obrońców nietypowo w kraju ale może i w Europie w latach 90

Mimo tego wywiadu na końcu który jest, jak się wydaje, na sile i sztucznie górnolotny, to książka jest bardzo udana i niestety zbyt szybko się kończy. Ale ogólnie można polecić nie tylko fanom Widzewa ale całej polskiej piłki. Tomek Łapiński był jednym z najlepszych obrońców nietypowo w kraju ale może i w Europie w latach 90

Pierwsza część - "wspomnieniowa" super, aż żal, że taka krótka. Autor z tak bogatą piłkarska przeszłością być może wypuścił "pilot", a więcej anegdot zachował na prawdziwą autobiografię. Druga część - wywiad - niestety do mnie nie trafiła. Z całym szacunkiem do autora, sięgałem po książkę, żeby poczytać o Widzewie z lat 90tych, o polskiej piłce z tamtego okresu, o nim samym jako piłkarzu, niekoniecznie mnie interesowały kwestie quasi filozoficzne wokół których kręcił się wywiad. Mam wrażenie, że wywiad jest doklejony na siłę, aby zwiększyć objętość książki. Dlatego też bez wywiadu byłaby ocena 8/9, tak niestety tylko 7.

Pierwsza część - "wspomnieniowa" super, aż żal, że taka krótka. Autor z tak bogatą piłkarska przeszłością być może wypuścił "pilot", a więcej anegdot zachował na prawdziwą autobiografię. Druga część - wywiad - niestety do mnie nie trafiła. Z całym szacunkiem do autora, sięgałem po książkę, żeby poczytać o Widzewie z lat 90tych, o polskiej piłce z tamtego okresu, o nim samym...

Mam wrażenie, że ktoś wziął bardzo dobrą biografię, wyrwał z niej 1/4 stron i skleił do kupy. Bardzo dobrze napisane fragmenty, ale tylko fragmenty. Niepotrzebny długi i nudny wywiad na koniec.

Mam wrażenie, że ktoś wziął bardzo dobrą biografię, wyrwał z niej 1/4 stron i skleił do kupy. Bardzo dobrze napisane fragmenty, ale tylko fragmenty. Niepotrzebny długi i nudny wywiad na koniec.