Pensjonat „Strzygoń” umieszczony jest gdzieś na wschodzie Polski niedaleko granicy z Białorusią. To odludzie pełne niebezpiecznych bagien. Przez covid za dużo się nie dzieje. Przed wirusem był to dobrze prosperujący ośrodek. Jednak obecne są tu tylko trzy osoby jako goście.
 Pisarz oraz małżeństwo, które przyjechało na aktywny wypoczynek. Pisarz, który przymusowo wyjechał z dużego miasta, korzysta z czasu, by wreszcie dokończyć nową powieść. Henryk Zamroz jest popularnym pisarzem, który dawno nic nie napisał. Nie szuka towarzystwa, jeśli już to prowadzi rozmowy z pracownikami pensjonatu Polinie oraz Romanem. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia. Katarzynę znika, a małżonek nie może jej odnaleźć. Odnajduje się, jednak twierdzi, że ktoś ją zaatakował. Roman zaś znajduje dziewczynę na bagnach i ją ratuje. I tak szóstkę ludzi zaskakuje burza. Doszło do prawdziwego oberwania chmury. Nic nie widać poprzez deszcz, straszny wiatr. Cudem dociera jeszcze jedna osoba do ośrodka. I tak nieznani sobie znajdują trupa. Są zamknięci, a sprawca może być wśród nich. Kto zabił?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Jak ono wypadło?
Zacznę od bohaterów powieści. Tu zaczyna się ciekawie tajemniczy pisarz, małżeństwo, które coś ma do ukrycia oraz pracownicy pensjonatu, którzy są dość specyficzni. Dopiero podczas czytania dowiadujemy się stopniowo więcej o nich. Powoli autor odkrywa karty. Dowiadujemy się, czemu pisarz wylądował na takim odludziu, co ukrywa tajemnicze małżeństwo oraz kim tak naprawdę są Polinie i Roman. I czemu nie jest dla nich pierwszyzną znajdowanie kogoś na szlaku czy bagnie.
Najbardziej spodobała mi się postać Polinie, tajemnicza babcia, która ma jakieś tajemnicze moce. Do tego dalej wierzy w Strzygonie i inne stwory. To była interesująca postać. Co do pisarza, z początku jest on tajemniczą osobą, ale z czasem dowiadujemy się o nim coraz więcej. A im więcej dowiadywałam się o nim, tym mniej go lubiłam. Jest to jednak ciekawa postać z intrygującą historią. Poprzez nią autor doskonale pokazał, jak wielkie znaczenie ma wychowanie. Nie wpływa ono na jedne pokolenie, ale i na następne. Tu plus dla autora, bo ciężko jest stworzyć postać, którą niezbyt się lubi, a jednak czyta dalej i jest się ciekawym jego historii.
Autor doskonale oddał tu atmosferę duszności, tajemniczości i grozy. Wyobraźcie to sobie, odludzie, brak prądu, wichura, obcy ludzie i trup. Oj wyobraźnia chodzi i to dobrze. Do tego dodaj ponure i zdradliwe bagna i już jest atmosfera rodem z horroru.
Sama historia oraz rozwiązanie jej jest ciekawe. Zakończenie jest interesujące. 
Jest ciekawie przemyślana i przedstawiona, dopięta na ostatni guzik.
Idealnie też ukazany jest obraz małych miejscowości, gdzie miejscowi wolą między sobą załatwiać sprawy niż sięgać po pomoc obcych ludzi.
Jest tu też świetny motyw podejmowania decyzji. Jak jedna podjęta decyzja pociąga za sobą nieugięcie kolejne, jak lawina. I tak jak lawina nie ma już odwrotu nawet gdyby się chciało zawrócić.
Na początku bardzo pochłonęła mnie książka, świetnie oddana atmosfera, ciekawe postacie jednak gdzieś po drodze zostało to zgubione a szkoda. Bo gdyby było utrzymane, na tym samym poziomie byłby mocny kawałek kryminału. Dalej jest dobry i ciekawy, ale jak dla mnie zabrakło już tego czegoś. Czy żałuję, że przeczytałam? Absolutnie nie, dobrze się przy niej bawiłam i poznałam ciekawą historię. Na tyle ciekawą, że zaraz sięgnę po kolejny tom, by przekonać się co będzie dalej.       

Pensjonat „Strzygoń” umieszczony jest gdzieś na wschodzie Polski niedaleko granicy z Białorusią. To odludzie pełne niebezpiecznych bagien. Przez covid za dużo się nie dzieje. Przed wirusem był to dobrze prosperujący ośrodek. Jednak obecne są tu tylko trzy osoby jako goście.
 Pisarz oraz małżeństwo, które przyjechało na aktywny wypoczynek. Pisarz, który przymusowo wyjechał z...

Sceneria jak z horroru i interesujące postacie , bardzo ciekawy pomysł i fabuła. Zbrakło mi odrobiny konsekwencji w narracji i zagęszczania intrygi, aby dołożyć jeszcze jedną gwiazdkę. Jest to jednak świetna historia i pozycja godna polecenia.

Sceneria jak z horroru i interesujące postacie , bardzo ciekawy pomysł i fabuła. Zbrakło mi odrobiny konsekwencji w narracji i zagęszczania intrygi, aby dołożyć jeszcze jedną gwiazdkę. Jest to jednak świetna historia i pozycja godna polecenia.

Książka nie zachęca do sięgnięcia po kolejne tomy. Nudna, większość wątków urwanych albo skończonych zupełnie bez sensu.

Książka nie zachęca do sięgnięcia po kolejne tomy. Nudna, większość wątków urwanych albo skończonych zupełnie bez sensu.

Dtrasznie meczaca

Dtrasznie meczaca

Naprawdę dobra książka.

Naprawdę dobra książka.

Oj, jakie to było zabawne. Miałam wrażenie, że czytam leciutki, absurdalny kryminał. Obcy sobie ludzie, którzy w nonsensowny sposób rzucają się naraz do ukrywania trupów na bagnach bez wyraźnego powodu. No, komedia. Jeszcze ten główny bohater, który dumnie puszy się jak paw twierdząc, że tak niesamowicie manipuluje wszystkimi innymi i steruje ich zachowaniem, podczas gdy jedyne co robi to proponuje pewne rzeczy, a inni czasem się z nim zgadzają. No, manipulant jak się patrzy. Zresztą żaden z bohaterów nie został dobrze przedstawiony. Fabuła też nijaka. I autor chyba nie miał zamiaru pisać komedii, tylko thriller, więc więcej niż trzy gwiazdki nie da się temu dać.

Oj, jakie to było zabawne. Miałam wrażenie, że czytam leciutki, absurdalny kryminał. Obcy sobie ludzie, którzy w nonsensowny sposób rzucają się naraz do ukrywania trupów na bagnach bez wyraźnego powodu. No, komedia. Jeszcze ten główny bohater, który dumnie puszy się jak paw twierdząc, że tak niesamowicie manipuluje wszystkimi innymi i steruje ich zachowaniem, podczas gdy...

Zbrodnia w pensjonacie na odludziu niedaleko granicy z Białorusią. Każdy z obecnych może być mordercą, każdy ma swoje tajemnice. Mroczna historia pełna lokalnego folkloru z nawałnicą w tle, trochę chaotyczna, mocno niedopowiedziana, jak to w życiu. Nigdy nie jest wszystko jasne i proste. Bardzo dobra lektura na popołudniowy odpoczynek. Bez niepotrzebnych wątków, zbędnych opisów, przy minimalnej ilości bohaterów.

Zbrodnia w pensjonacie na odludziu niedaleko granicy z Białorusią. Każdy z obecnych może być mordercą, każdy ma swoje tajemnice. Mroczna historia pełna lokalnego folkloru z nawałnicą w tle, trochę chaotyczna, mocno niedopowiedziana, jak to w życiu. Nigdy nie jest wszystko jasne i proste. Bardzo dobra lektura na popołudniowy odpoczynek. Bez niepotrzebnych wątków, zbędnych...

Słabiutko... Wymierający pensjonat na odludziu, na wschodnich krańcach Polski, garstka obcych ludzi i zbrodnia. Miało być w klimacie "ktoś z nas zabił, wszyscy jesteśmy podejrzani". Tylko nie do końca wyszło. Postacie jakieś płaskie, bez wyrazu. Niby każdy ma swoje za uszami, a jednak czegoś brakuje. Pomysł na fabułę też niby jakiś był, tylko trochę się zaczęło to autorowi rozjeżdżać. Kultura wschodnia też niby była, ale pokazana dość stereotypowo. Pierogi, bimber i szeptuchy. Niby miało być mrocznie i klimatycznie, a wyszło dość absurdalnie. Największy problem mam z tym, że w tej książce wszystko jest takie "niby". Czuję niedosyt i zmarnowany temat, bo w historii potencjał był, tylko można to było lepiej zrobić.
Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale jak to mówią "raz - nie zawsze" więc dam mu jeszcze szansę;)

Słabiutko... Wymierający pensjonat na odludziu, na wschodnich krańcach Polski, garstka obcych ludzi i zbrodnia. Miało być w klimacie "ktoś z nas zabił, wszyscy jesteśmy podejrzani". Tylko nie do końca wyszło. Postacie jakieś płaskie, bez wyrazu. Niby każdy ma swoje za uszami, a jednak czegoś brakuje. Pomysł na fabułę też niby jakiś był, tylko trochę się zaczęło to autorowi...

"Strzygoń" Artura Żurka to literacka podróż na wschodnie rubieże Polski, gdzie pensjonat Strzygoń staje się areną dla dramatu letników. Zapomniany pisarz i burzliwa nawałnica tworzą tło dla intrygującej sytuacji, gdzie odcięci od świata bohaterowie muszą zmierzyć się ze swoimi mrocznymi tajemnicami. Mimo dynamicznej fabuły nie brakuje chaotycznych momentów, które powodują trudności w zrozumieniu głównego przesłania. Autor buduje napięcie poprzez niewytłumaczalne zdarzenia, jednak nie zawsze dostarcza satysfakcjonujących odpowiedzi, co powoduje uczucie niedosytu.

W miarę jak akcja rozwija się w pensjonacie Strzygoń, zanurzamy się głębiej w psychologiczne labirynty postaci, które skazane są na wspólne przeżycie w tej izolacji. Mroczna atmosfera podkreślona burzą i dziką przyrodą tworzy niepowtarzalny klimat.

Bohaterowie, mimo że umieszczeni w nietypowej sytuacji, czasem wydają się nieco schematyczni. Nie zawsze ich zachowanie jest intuicyjne czy zgodne z wcześniej wykreowanym obrazem, co wpływa na trudność w identyfikacji z bohaterami.

Chociaż idea zbrodni i tajemnicy w ustronnej scenerii ma potencjał, to sposób, w jaki autor prowadzi fabułę, czasem sprawia, że czujemy się zagubieni w gąszczu wątków. Wątpliwości co do motywacji postaci oraz chaotyczny rozwój wydarzeń mogą utrudnić pełne zanurzenie się w historii.

Choć "Strzygoń" wprowadza elementy mroku i tajemniczości, oczekiwania wywołane intrygującym prologiem nie zostały, u mnie, w pełni zaspokojone. Książka zapewnia pewną dawkę napięcia, ale jej chaotyczna struktura i niezadowalające rozwiązania mogą podzielić czytelników. Dla tych, którzy poszukują nieprzewidywalnych historii, "Strzygoń" może stanowić fascynujące wyzwanie, jednak dla innych może pozostawić pewien niedosyt.

Warto jednak podkreślić, że "Strzygoń" przyciąga uwagę nie tylko poprzez elementy kryminalne, ale także poprzez opis dzikiej przyrody i odizolowanego pensjonatu, co tworzy malowniczą scenerię dla dramatycznych wydarzeń. Opisy krajobrazów, potrafią wzbudzić zainteresowanie i wywołać atmosferę niepokoju.

Niezaprzeczalnym atutem książki jest umiejętność autora w kreowaniu napięcia, zwłaszcza w momentach krytycznych.Mimo pewnych mankamentów potrafi zaskoczyć, rzucając nieoczekiwane zwroty akcji. Moment zabójstwa księży w prologu jest zdecydowanie chwytliwy i intrygujący, choć późniejszy rozwój tego wątku jest rozczarowujący.

"Strzygoń" Artura Żurka, mimo pewnych trudności z logiką fabularną i niekonsekwentnym rozwojem postaci, zdaje się eksperymentem literackim. Twórcze podejście do struktury narracyjnej i odważna próba połączenia różnych elementów literackich mogą przyciągnąć czytelników poszukujących czegoś nietypowego. Jednak dla tych, którzy oczekują klarowności i logicznego rozwinięcia wątków, "Strzygoń" może stanowić wyzwanie.

"Strzygoń" Artura Żurka to literacka podróż na wschodnie rubieże Polski, gdzie pensjonat Strzygoń staje się areną dla dramatu letników. Zapomniany pisarz i burzliwa nawałnica tworzą tło dla intrygującej sytuacji, gdzie odcięci od świata bohaterowie muszą zmierzyć się ze swoimi mrocznymi tajemnicami. Mimo dynamicznej fabuły nie brakuje chaotycznych momentów, które powodują...

Nie, no ogólnie fajna. Pytanie, czy tylko mnie śmieszyło, jak przy każdej okazji zgadzali się że kogoś trzeba zamordować/utopić? Grupka obcych sobie ludzi, a każdy ma zabójcze ciągoty.

Nie, no ogólnie fajna. Pytanie, czy tylko mnie śmieszyło, jak przy każdej okazji zgadzali się że kogoś trzeba zamordować/utopić? Grupka obcych sobie ludzi, a każdy ma zabójcze ciągoty.