Jacek Galiński @jacekgalinski
"Pod górkę"
@wydawnictwo_mieta

* "Rzeczywistość rzadko dościga wyobrażenia."

* "Może właśnie nadchodził koniec? Chciałby to wiedzieć. Bez sensu byłoby przegapić własną śmierć. Zwłaszcza że zmierza się do niej przez całe życie."

* "Problem w pracy... Każdy je miał, bo na tym właśnie polega praca, na rozwiązywaniu problemów. Chyba że się jest politykiem, wtedy na ich tworzeniu."

Poznamy jego, on ma wrażenie, że cały czas ma pod górkę. Nie wychodzi mu w miłości.
Ona uważa, że w miłości muszą być ofiary, tak jak na wojnie. I musi wziąć w końcu sprawy w swoje ręce, bo ciągle ma pod górkę!

Fabuła powieści jest jak umysł, który stara się rano ogarnąć rzeczywistość po nieprzespanej nocy, albo nawet i przespanej, ale jednak poranek to poranek do łatwych nie należy! I tutaj jest podobnie czytam i czytam, nic z tego nie kumam, ale wszystko trzyma się razem. Intrygująco jest przez cały czas, bo nie wiesz gdzie zaprowadzi następna strona.

Akcja powieści jest natomiast jak zmęczenie wieczorne, niby chcesz odpocząć i próbujesz, ale nie możesz, bo jednak co chwilę jest coś do zrobienia, albo sobie wmawiasz, że jest. Przez co faktycznie co chwilę coś się robi coś się dzieje, niby nic znaczącego, ale potrafi to zmęczyć!

Bohaterowie wykreowani są w naprawdę dobry sposób, niby się różnią od siebie, ale jednak coś ich łączy, a wiecie co? Można ich polubić, bądź nie. Ja akurat bardziej polubiłam faceta, który na swój sposób dziwny sposób był uroczy. Kobitkę też polubiłam, jedyna w swoim rodzaju, wierzcie mi!

O emocjach pisać nie będę, bo to historia, którą się, albo polubi i poczerpie z niej przyjemność i emocje będą pozytywne. Ewentualnie nie zrobi ta historia na nim zbyt dobrego wrażenia.

Dodatkowym plusem jest to jak poznajemy historie, a poznajemy ją oczami mężczyzny i kobiety! I to tutaj jest naprawdę genialne. Przeplatają się historie między sobą, przez co tworzą taki bałagan, który jest dobrze przez autora zaplanowany!

Styl autora jest lekki, przejrzysty i na swój sposób pokręcony, ale wierzcie mi to również pozytywnie! Historia wciąga od pierwszych stron! A na końcu zostawia z takim 🤯 I wtedy człowiek sobie uświadamia co się wydarzyło i zaczyna się śmiać, tak dopiero, gdy skończyłam czytać i chwilę pomysłam, ogarnęłam co tu się wydarzyło! 😂🤫

Podsumowując jeżeli lubicie czarny humor, komedie z nutką thrillera, a do tego pokręconą fabułę, która wciąga z każdą strona i bohaterów, którzy są dziwni. To ta historia będzie dla Was.

Perun poleca dla tym co lubią mieć z głowy misz masz totalny!

Jacek Galiński @jacekgalinski
"Pod górkę"
@wydawnictwo_mieta

* "Rzeczywistość rzadko dościga wyobrażenia."

* "Może właśnie nadchodził koniec? Chciałby to wiedzieć. Bez sensu byłoby przegapić własną śmierć. Zwłaszcza że zmierza się do niej przez całe życie."

* "Problem w pracy... Każdy je miał, bo na tym właśnie polega praca, na rozwiązywaniu problemów. Chyba że się jest...

Zabrałam się za tę książkę po zachęcających fragmentach zobaczonych na story na IG. Niestety całość zupełnie nie przypadła mi do gustu.
Jest to bardzo dziwna pozycja, w negatywnym tego słowa znaczeniu.
Próbowałam podejść do tego z dystansem, jednak nie jest to mój typ humoru. Nawet po przełączeniu się na audio ciężko było mi to skończyć.
No i ile można czytać o płaskich tyłkach, wąskich biodrach i wielkich cyckach...

Zabrałam się za tę książkę po zachęcających fragmentach zobaczonych na story na IG. Niestety całość zupełnie nie przypadła mi do gustu.
Jest to bardzo dziwna pozycja, w negatywnym tego słowa znaczeniu.
Próbowałam podejść do tego z dystansem, jednak nie jest to mój typ humoru. Nawet po przełączeniu się na audio ciężko było mi to skończyć.
No i ile można czytać o płaskich...

Genialny humor! Ale nie każdemu się spodoba gdyż jest specyficzny. Ja się dawno tak nie uśmiałam jak czytając te książkę - nawet przepisałam kilka fragmentów aby mieć lekarstwo jak chandra dopadnie;)

Genialny humor! Ale nie każdemu się spodoba gdyż jest specyficzny. Ja się dawno tak nie uśmiałam jak czytając te książkę - nawet przepisałam kilka fragmentów aby mieć lekarstwo jak chandra dopadnie;)

On pedant, z dużym brzuszkiem i pragnie kobiety w swoim życiu, jednak decyduje się zdobyć ją w niekonwencjonalny sposób - porwać. Ona pogubiona w życiu i wyszczekana. Czy wszystko pójdzie po jego myśli, stanie się okrutnym oprawcą?

Jest to moje pierwsze spotkanie z kryminałami i uważam, że na start idealne. W prześmiewczy sposób pokazane jest jak można być nieudolnym porywaczem i jakie to wyzwanie, kiedy jest się osobą pedantyczną. Dla mnie ta książka jest satyrą porwania. Nieporadność głównego bohatera jest po prostu śmieszna i zachęca do dalszego czytania.

Język w książce poprawny, nieskomplikowany

On pedant, z dużym brzuszkiem i pragnie kobiety w swoim życiu, jednak decyduje się zdobyć ją w niekonwencjonalny sposób - porwać. Ona pogubiona w życiu i wyszczekana. Czy wszystko pójdzie po jego myśli, stanie się okrutnym oprawcą?

Jest to moje pierwsze spotkanie z kryminałami i uważam, że na start idealne. W prześmiewczy sposób pokazane jest jak można być nieudolnym...

Główny bohater (dość nieporadny życiowo) porywa kobietę, zamyka ją w piwnicy i postanawia… a jakże, rozkochać ją w sobie. Rzeczona kobieta ma za sobą wiele nieudanych związków i w sumie to nie jest jej tak źle w tej piwnicy.

Gdybym miała wskazać najdziwniejszą książkę, jaką ostatnio czytałam, zdecydowanie byłaby to właśnie ta. Nieco absurdalna (a nawet groteskowa) fabuła i najbardziej nieporadny porywacz na świecie to epicki duet. Bawiłam się przy niej bardzo dobrze i i kilka razy śmiałam się w głos, ale ostrzegam - trzeba ją brać z dużym przymrużeniem oka i sporym dystansem.

Główny bohater (dość nieporadny życiowo) porywa kobietę, zamyka ją w piwnicy i postanawia… a jakże, rozkochać ją w sobie. Rzeczona kobieta ma za sobą wiele nieudanych związków i w sumie to nie jest jej tak źle w tej piwnicy.

Gdybym miała wskazać najdziwniejszą książkę, jaką ostatnio czytałam, zdecydowanie byłaby to właśnie ta. Nieco absurdalna (a nawet groteskowa) fabuła i...

Główny bohater usilnie próbuje znaleźć miłość swojego życia. Jest przekonany, że nie ma zbyt wygórowanych oczekiwań, a mimo wszystko jego wysiłki kończą się fiaskiem. W pewnym momencie swojego życia dochodzi do wniosku, że szczęściu trzeba pomóc i decyduje się na niecodzienny sposób zdobycia partnerki.

Siedzicie? To zapnijcie pasy, bo autor zaserwował nam prawdziwą jazdę bez trzymanki.
Nie pamiętam już, kiedy tak dobrze bawiłam się czytając książkę.

Bohaterowie są bardzo charakterystyczni, a ich dialogi aż ociekają niebanalnym, ale i specyficznym poczuciem humoru.

Temat porwań jest dość trudny, zwłaszcza, gdy coraz częściej słyszymy o takich przypadkach w naszym bezpośrednim otoczeniu.

Autor ugryzł ten motyw od zupełnie innej strony, co zdecydowanie wykracza poza dotychczas przyjęte szablony. Wykreował oryginalną fabułę, która w połączeniu z dość silnymi temperamentami bohaterów dała nam prawdziwą czytelniczą ucztę.

To typ literatury, który może wydawać się nieco absurdalny, ale właśnie o to tutaj chodzi.

Jeśli lubicie takie klimaty to koniecznie sięgnijcie po tę pozycję. Ta komedia kryminalna będzie miłą odskocznią od cięższych kryminałów i thrillerów.

Główny bohater usilnie próbuje znaleźć miłość swojego życia. Jest przekonany, że nie ma zbyt wygórowanych oczekiwań, a mimo wszystko jego wysiłki kończą się fiaskiem. W pewnym momencie swojego życia dochodzi do wniosku, że szczęściu trzeba pomóc i decyduje się na niecodzienny sposób zdobycia partnerki.

Siedzicie? To zapnijcie pasy, bo autor zaserwował nam prawdziwą jazdę...

Trochę mnie zniechęciły niektóre opinie negatywne, ale choć książka nie jest tak świetna jak seria z Zofią Wilkońską to bardzo mi się podobała. Wystarczy odrobina dystansu i można się świetnie bawić przy lekturze :)

Trochę mnie zniechęciły niektóre opinie negatywne, ale choć książka nie jest tak świetna jak seria z Zofią Wilkońską to bardzo mi się podobała. Wystarczy odrobina dystansu i można się świetnie bawić przy lekturze :)

Wydawało mi się, że mam poczucie humoru, ale ta pozycja mnie przerosła. Uśmiechnęłam się może ze dwa razy i po przeczytaniu około 1/3 książki odpuściłam.
Być może, mężczyzn bardziej rozbawi...

Wydawało mi się, że mam poczucie humoru, ale ta pozycja mnie przerosła. Uśmiechnęłam się może ze dwa razy i po przeczytaniu około 1/3 książki odpuściłam.
Być może, mężczyzn bardziej rozbawi...

On nie miał nigdy przesadnej śmiałości do kobiet. Typowy facet wykonujący pracę za biurkiem, niezbyt o siebie dbający. Samotnik. Życie tak mu się toczyło, że zawsze miał pod górkę. Zwłaszcza w miłości. A w każdym razie tak uważał. Postanowił więc coś zmienić w tej materii i wziąć sprawy w swoje ręce. Zdobędzie kobietę swojego życia. Niekoniecznie sposobami ogólnie przyjętymi za zwyczajowe i dopuszczalne.

Ona biegnąc uciekała od swoich problemów. W jej przypadku miłość bardziej przypominała walkę o uczucie, niż romantyczne porywy serca. W miłości ona również miała pod górkę. I zupełnym przypadkiem znalazła się na jego drodze. Teraz siedzi w piwnicy, skrepowana, zależna od niego. On o nią dba, gotuje, stara się przychylić nieba. Czeka cierpliwie, aż ona doceni jego starania i się w nim zakocha.

"Pod górkę" to nie jest romans, nie jest to również kryminał, choć zachowanie głównego bohatera na pewno podpada pod jakieś paragrafy. Dziwna zależność łącząca głównych bohaterów, toksyczna relacja w stylu syndromu sztokholmskiego, opis przyziemnych, fizjologicznych spraw, które musieli oboje ogarniać - to wszystko sprawia, że książka jest specyficzna i na pewno nie trafi do każdego. Do tego autor wykazuje się nieoczywistym poczuciem humoru, opisując niektóre sceny. Tak, to nie jest typowa komedia kryminalna.

Mimo to, mnie ta historia się spodobała Choć poruszane były trudne tematy, to napisane lekko. Rozbawiła mnie nieporadność głównego bohatera, jego tłumaczenie swojej pozycji. Nie lubiłam go prawie aż do końca. Jej było mi po ludzku żal. I współczułam jej, też prawie do samego końca. Ale właśnie ten koniec to była kropka nad 'i'. Z pewnością historia nie jest banalna, ujęcie fabuły nie jest sztampowe. Poczucie humoru też specyficzne. Czytając, bawiłam się całkiem dobrze. A o to zapewne chodzi.

On nie miał nigdy przesadnej śmiałości do kobiet. Typowy facet wykonujący pracę za biurkiem, niezbyt o siebie dbający. Samotnik. Życie tak mu się toczyło, że zawsze miał pod górkę. Zwłaszcza w miłości. A w każdym razie tak uważał. Postanowił więc coś zmienić w tej materii i wziąć sprawy w swoje ręce. Zdobędzie kobietę swojego życia. Niekoniecznie sposobami ogólnie...

Na samym wstępie książka daje bardzo nieprzyjemny odbiór i wywołała we mnie chęć odłożenia jej na półkę przez zachowanie i myśli głównego bohatera. Relacje w książce są toksyczne, czytanie o historiach tych bohaterów nie sprawiają przyjemności, a z nimi samymi ciężko się utożsamić.
W porównaniu do serii "Kółko się pani urwało" ta pozycja wypada bardzo blado i jest poniekąd rozczarowaniem.

Na samym wstępie książka daje bardzo nieprzyjemny odbiór i wywołała we mnie chęć odłożenia jej na półkę przez zachowanie i myśli głównego bohatera. Relacje w książce są toksyczne, czytanie o historiach tych bohaterów nie sprawiają przyjemności, a z nimi samymi ciężko się utożsamić.
W porównaniu do serii "Kółko się pani urwało" ta pozycja wypada bardzo blado i jest poniekąd...