Lekka, przyjemna lektura na pochmurne dni. Pięknie opisuje relacje rodzinne
Skłania do refleksji nad naszymi relacjami z najbliższymi

Lekka, przyjemna lektura na pochmurne dni. Pięknie opisuje relacje rodzinne
Skłania do refleksji nad naszymi relacjami z najbliższymi

Jaka ja jestem wdzięczna Pani Magdalenie Witkiewicz, że pisze takie historie. Uwielbiam być w Małej Przytulnej, uwielbiam to, że z każdej książki wynoszę nową wiedzę... Zakupiłam tyle herbat, że teraz jestem skazana na bycie wiecznie młodą, piękną i szczęśliwą osobą 😍😅 Spacer po lesie i zbieranie pokrzyw wejdzie mi już chyba w wiosenną tradycję ☺ Dziękuję za tą książkę. Polecam na prezent i na terapię od ciężkich tematów dnia codziennego 🥰🌷 Niewyspana (bo musiałam wiedzieć jak to się skończy 😅) - ale szczęśliwa. Poluje na kolejną część 💛

Jaka ja jestem wdzięczna Pani Magdalenie Witkiewicz, że pisze takie historie. Uwielbiam być w Małej Przytulnej, uwielbiam to, że z każdej książki wynoszę nową wiedzę... Zakupiłam tyle herbat, że teraz jestem skazana na bycie wiecznie młodą, piękną i szczęśliwą osobą 😍😅 Spacer po lesie i zbieranie pokrzyw wejdzie mi już chyba w wiosenną tradycję ☺ Dziękuję za tą książkę....

Wiem, że piszę to przy okazji każdej książki pani Magdy, ale "𝐙𝐢𝐞𝐥𝐚𝐫𝐧𝐢𝐚 𝐩𝐨𝐝 𝐬𝐭𝐚𝐫𝐲𝐦 𝐝ę𝐛𝐞𝐦" staje się moją ulubioną powieścią Autorki!

Jak dobrze było wrócić do Małej Przytulniej i spędzić czas w towarzystwie jej mieszkańców!

Magdalena Witkiewicz po raz kolejny otuliła moje serce puchową kołderką miłości, przyjaźni, serdeczności, wzruszeń i całej masy pozytywnych emocji.

Każdy rozdział rozpoczyna notka z zielnika- poznałam sporo ciekawostek o różnych znanych mi i tych jeszcze nie poznanych ziółkach. Jako, że interesuje się ziołolecznictwem, uwielbiam zbierać różne rośliny, a następnie je suszyć, mielić, zaparzać i pić, lektura książki była dla mnie jeszcze bardziej wartościowa. Każde słowo w tej historii ze mną rezonowało, czytając czułam po prostu bezbrzeżne szczęście.
Nie raz odnosiłam również wrażenie, że "Zielarnia pod starym dębem" to powieść stworzona dla mnie - to niesamowite uczucie, którego życzę każdemu!

W książce znalazłam też pełno dobrego humoru, więc na mojej twarzy nieustannie towarzyszył uśmiech. Wielu bohaterów znałam już z poprzedniej części, wspaniale było móc znowu ich spotkać.


Tym razem zauroczyła mnie Marysia, którą pokochałam całym sercem. Chciałabym kiedyś być tak mądra jak ona...
Renata i jej niesamowita metamorfoza również zdobyła moją sympatię. Jako miłośniczka morsowania nie mogłam jej nie polubić!

Zachwyciła mnie również przyjaźń między starszą panią, a dorastającym chłopakiem. Wielu seniorów i młodych ludzi mogłoby brać z nich przykład...


Książka, tak jak i miejsce jej akcji, jest naprawdę PRZYTULNA, a ja jestem wdzięczna i szczęśliwa, że po raz kolejny mogłam odbyć tak wspaniałą literacką podróż.

Wiem, że piszę to przy okazji każdej książki pani Magdy, ale "𝐙𝐢𝐞𝐥𝐚𝐫𝐧𝐢𝐚 𝐩𝐨𝐝 𝐬𝐭𝐚𝐫𝐲𝐦 𝐝ę𝐛𝐞𝐦" staje się moją ulubioną powieścią Autorki!

Jak dobrze było wrócić do Małej Przytulniej i spędzić czas w towarzystwie jej mieszkańców!

Magdalena Witkiewicz po raz kolejny otuliła moje serce puchową kołderką miłości, przyjaźni, serdeczności, wzruszeń i całej masy pozytywnych emocji....

Szybko się czyta, każdy rozdział poprzedzony opisem rośliny z opisem właściwości tworzy klimat

Szybko się czyta, każdy rozdział poprzedzony opisem rośliny z opisem właściwości tworzy klimat

Czy boimy się tego co niesie los? Czasami warto marzyć i "spotkać się" ze swoimi lękami. Powrót do starego daje nam szansę na nowe życie.

Czy boimy się tego co niesie los? Czasami warto marzyć i "spotkać się" ze swoimi lękami. Powrót do starego daje nam szansę na nowe życie.

Druga część przygód mieszkańców Małej Przytulnej nie zawiodła mnie ani trochę. Czyta się ją lekko i przyjemnie, z resztą jak każdą książkę tej autorki. Polecam serdecznie!

Druga część przygód mieszkańców Małej Przytulnej nie zawiodła mnie ani trochę. Czyta się ją lekko i przyjemnie, z resztą jak każdą książkę tej autorki. Polecam serdecznie!

czytadło, ale relaksujące, motywujące.

czytadło, ale relaksujące, motywujące.

Rzadko czytam książki lekkie i przyjemne, ale cieszę się, że w tym przypadku zrobiłam wyjątek, bo „Zielarnia pod starym dębem” mnie oczarowała. Przede wszystkim forma powieści jest niezwykle interesująca. Każdy rozdział rozpoczyna swego rodzaju notatka z zielnika i każdy traktuje o innym bohaterze książki. Znajdziemy tu też inwersję czasową, która moim zdaniem nadaje smaku całości.

Rzecz się dzieje w Małej Przytulnej – malutkim miasteczku, gdzie życie płynie wolno, a mieszkańcy znają się od dekad. Jednak leniwe małomiasteczkowe życie nabiera tempa, gdy do domku pod starym dębem wprowadza się miastowa.

Książka dostarczyła mi przede wszystkim całego wachlarza emocji: śmiałam się, płakałam ze wzruszenia, a czasem złościłam. Fabuła, mimo, że troszkę przewidywalna, jest pełna uniwersalnych prawd życiowych i cennych lekcji. Myślę, że niejednego czytelnika skłoni do refleksji nad tym, co jest w życiu naprawdę ważne. Autorka pięknie opisała trudy rodzicielstwa i odwieczny konflikt pokoleń.

„Zielarnia pod starym dębem” to lektura przytulna, jak jej miejsce akcji. Dostarczyła mi mnóstwa wspaniałych wrażeń i z ręką na sercu ją polecam.

Rzadko czytam książki lekkie i przyjemne, ale cieszę się, że w tym przypadku zrobiłam wyjątek, bo „Zielarnia pod starym dębem” mnie oczarowała. Przede wszystkim forma powieści jest niezwykle interesująca. Każdy rozdział rozpoczyna swego rodzaju notatka z zielnika i każdy traktuje o innym bohaterze książki. Znajdziemy tu też inwersję czasową, która moim zdaniem nadaje smaku...

Ciekawa. Dlaczego losy Małej przytulnej. Jak zawsze drobne błędy w korekcie, kilka powtórek tego samego tematu. W sumie czuć, że autorka zmieniała pomysł na książkę w trakcie, bo trochę niespójności w osobach zostało.

Ciekawa. Dlaczego losy Małej przytulnej. Jak zawsze drobne błędy w korekcie, kilka powtórek tego samego tematu. W sumie czuć, że autorka zmieniała pomysł na książkę w trakcie, bo trochę niespójności w osobach zostało.

Druga część jak dla mnie wyszła trochę gorzej od pierwszej. Początek zaintrygował, a potem było nudno. Wciąż jeden temat wałkowany i mało emocji wyczuwałam. Na szczęście czym bliżej końca tym było ciekawiej. W końcu coś się działo.

Druga część jak dla mnie wyszła trochę gorzej od pierwszej. Początek zaintrygował, a potem było nudno. Wciąż jeden temat wałkowany i mało emocji wyczuwałam. Na szczęście czym bliżej końca tym było ciekawiej. W końcu coś się działo.