Krótka antologia opowiadań, taka na jeden wieczór. Do gustu przypadło mi historia Asi R. "Klechta o gadających smokach".

Krótka antologia opowiadań, taka na jeden wieczór. Do gustu przypadło mi historia Asi R. "Klechta o gadających smokach".

Jest to zbiór opowiadań na temat różnych niepełnosprawności, poruszający dość trudny temat, ale opisany w bardzo przystępny, pozytywny i odważny sposób. Całość wypada bardzo dobrze, wszystkie opowiadania utrzymują bardzo wysoki poziom, ale na szczególną uwagę zasługują cztery: „Upadły kolos” Anny Łagan, „Samuraj i poeta” Sidy Olesiak, „Solanum Lunares” Agnieszki Żak i „Dziwaczny Antoni Modrzew” Marii Moriewnej.

„Upadłego kolosa” czyta się paradoksalnie bardzo przyjemnie, bo pokrzepiająca jest wizja, że w czasach postapokalipsy ludzie wciąż potrafią się zjednoczyć i nadal nie brakuje przyjaźni, miłości i typowo ludzkich relacji. Trochę baśniowy klimat opowiadania powoduje, że czyta się to jak bajkę dla dorosłych, ale całość wypada bardzo przyjemnie.

„Samuraj i poeta” Sidy Olesiak utrzymany jest z kolei w lirycznym klimacie japońskiej baśni, ale jest to bardzo interesujące opowiadanie z dającą do myślenia puentą.

„Solanum Lunares” Agnieszki Żak opowiada o ciekawych losach Ellie, która ma trudności z kontami interpersonalnymi i sytuacjami, które zaburzają jej rutynę. Stanowi bardzo ciekawą możliwość śledzenia takiej postaci i doskonałą okazję do zrozumienia, z czym się zmaga.

„Dziwaczny Antoni Modrzew” to fantastyczna gawęda, snuta przy ognisku ciepłym letnim wieczorem, co już samo w sobie wywołuje jak najlepsze skojarzenia. Niesamowicie interesujące losy Antoniego Modrzewia i sposób, w jaki autorka za pomocą Maksa prowadzi tę opowieść, nie pozwalają się oderwać od lektury. Absolutnie nie dziwi mnie, że słuchacze kreślącego te obrazy Maksa byli źli i zdziwieni, gdy „historia przestała już brzmieć”.

Na osobną uwagę zasługują piękne, optymistyczne grafiki. Właśnie to wszystko, jako całość, przedstawia nam niepełnosprawność jako coś, czego nie należy unikać, czy udawać, że nie istnieje; że próbuje się widzieć człowieka „pomimo” jego niepełnosprawności, jak to często w życiu bywa. I czasem niektórzy tak się fiksują na tym, że zaczynają przez pryzmat niepełnosprawności definiować człowieka, a przecież jest to tylko jedna z jego cech, obok szeregu innych. Wydaje mi się, że takie podejście jest bardzo potrzebne.

Jest to zbiór opowiadań na temat różnych niepełnosprawności, poruszający dość trudny temat, ale opisany w bardzo przystępny, pozytywny i odważny sposób. Całość wypada bardzo dobrze, wszystkie opowiadania utrzymują bardzo wysoki poziom, ale na szczególną uwagę zasługują cztery: „Upadły kolos” Anny Łagan, „Samuraj i poeta” Sidy Olesiak, „Solanum Lunares” Agnieszki Żak i...

„Cały człowiek” to antologia opowiadań fantastycznych gdzie poruszany jest temat niepełnosprawności i neuroróżnorodności. Otrzymujemy tutaj osiem świetnych opowiadań osadzonych w różnych tematykach. Zajdą się tutaj opowiadania z pogranicza fantasy, sci-fi czy post apokaliptyczne. Dużym plusem są także obecne w antologii prace graficzne (6 sztuk). Te osiem opowiadań szczególnie zwraca nam uwagę na bohaterów, którzy musza zmagać się nie tylko z przeciwnościami losu lecz tez ze swoimi wadami i niepełnosprawnościami. Duże wrażenie na mnie zrobił także wstęp napisany przez Ginne Nawrocki, która opisuje problem niepełnosprawności a także wprowadza czytelnika i po krótce przedstawia wszystkie opowiadania. Na mnie największe wrażenie zrobiły dwa opowiadania: Upadły Kolos i Wachlarz dla Vei. W obu tych opowiadaniach jest odniesienie do niepełnosprawności ruchowej jak i do choroby dystrofii mięśniowej Duchenne’a. Oba opowiadania są w klimatach post apokaliptycznych. Polecam każdemu zapoznanie się z antologią Cały człowiek bo naprawdę warto. Po tej lekturze na niektóre zagadnienia patrzy się zupełnie inaczej.

„Cały człowiek” to antologia opowiadań fantastycznych gdzie poruszany jest temat niepełnosprawności i neuroróżnorodności. Otrzymujemy tutaj osiem świetnych opowiadań osadzonych w różnych tematykach. Zajdą się tutaj opowiadania z pogranicza fantasy, sci-fi czy post apokaliptyczne. Dużym plusem są także obecne w antologii prace graficzne (6 sztuk). Te osiem opowiadań...

Cały człowiek zauroczył mnie bogactwem wyobraźni autorów i jakąś taką wrażliwością i delikatnością tekstów; trudno mi to nazwać, najbardziej mnie uderzyło chyba w opowiadaniu Sidy Olesiuk, w którym potwory i bitwy są tylko okolicznościami które towarzyszą temu, jak tytułowy samuraj uczy się doceniać i widzieć swoją wrażliwość. Może chodzi po prostu o to że to są opowiadania, jak głosi tytuł - o całych ludziach. O ich przemianach, odkryciach, zaletach, wadach i przygodach. Dostaliśmy wachlarz fascynujących, barwnych bohaterów i bohaterek, za poznanie których jestem zwyczajnie wdzięczna.

Cały człowiek zauroczył mnie bogactwem wyobraźni autorów i jakąś taką wrażliwością i delikatnością tekstów; trudno mi to nazwać, najbardziej mnie uderzyło chyba w opowiadaniu Sidy Olesiuk, w którym potwory i bitwy są tylko okolicznościami które towarzyszą temu, jak tytułowy samuraj uczy się doceniać i widzieć swoją wrażliwość. Może chodzi po prostu o to że to są...

Bardzo dobra antologia o doskonałych, różnorodnych bohaterach :) daje szansę na chwilę refleksji nad tym, czy współczesna literatura nie robi się trochę nudna, gdy pomijamy w niej osoby z niepełnosprawnościami bądź po prostu osoby neuroróżnorodne.

Bardzo dobra antologia o doskonałych, różnorodnych bohaterach :) daje szansę na chwilę refleksji nad tym, czy współczesna literatura nie robi się trochę nudna, gdy pomijamy w niej osoby z niepełnosprawnościami bądź po prostu osoby neuroróżnorodne.