"Nieważne,
jak głęboko natniesz pień wierzby,
drzewo i tak nie umrze"

Po "Trzy wierzby" sięgnęłam wyłącznie ze względu na ich autorkę, Ann Brashares, której to Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów jest jedną z mych ulubionych powieści. Czy ta książka spełniła moje oczekiwania i spisała się równie dobrze?
Akcja rozpoczyna się w ostatni dzień szkoły, nic nadzwyczajnego. Ama, Polly i Jo spotykają się zupełnie przypadkowo,ale przecież w tym też nie można doszukać się niczego nienormalnego. A jednak, coś jest nie tak. Kiedyś-najlepsze przyjaciółki, dzisiaj-kto tak właściwie? Jakim stosownym słowem nazwać osobę która swego czasu wiedziała o Tobie wszystko i dzieliła Twe najskrytsze sekrety? I dlaczego los chciał, by ich drogi się rozeszły, skoro dziewczyny obiecywały sobie przyjaźń na zawsze? Na te pytania mało kto zna odpowiedź. Ciąg przykrych wydarzeń i nieznanych do tej pory sytuacji sprawił, że Jo znalazła sobie nowe towarzystwo, Ama spędza całe dnie w bibliotece, a Polly szuka co raz to nowszych fascynacji i zainteresowań. Kolejne lato-to właśnie w wakacje wbrew pozorom uczymy się najwięcej, stajemy się innymi ludźmi. I tylko od nas zależy, czy będą to zmiany na lepsze. Jak poradzi sobie Ama, wśród dziczy, na obozie namiotowym? Czy wczasy Jo będą tak wspaniałe, jak sobie je wymarzyła? A Polly, rozpocznie karierę i zapomni o dotychczasowym życiu i przyjaźniach?
"Trzy wierzby" to opowieść o trzech różniących się pod każdym względem osobach. Jednak wciąż łączy je wspólnie spędzone dzieciństwo i trzy drzewka-wierzby zasadzone za wzgórzem Pony Hill, na znak ich wiecznej przyjaźni.
Książka nie wywarła na mnie szczególnie dużego wrażenia, aczkolwiek jest to przyjemna i wciągająca lektura, napisana charakterystycznym dla autorki, łatwym w odbiorze, ale nie prostym językiem. Miałam wrażenie, że kilka spraw było nieco przekłamanych, obóz dla modelek, którego uczestniczki miały lat 12? Mimo wszystko mam pozytywne odczucia po przeczytaniu tejże książki i polecam ją każdemu, jako lekką i przyjemną powieść na zimowy wieczór. Powinnam wspomnieć jeszcze o ślicznej oprawie graficznej, na początku każdego działu widnieje wzór splątanych gałęzi, czcionka ułatwia szybkie czytanie, a kolor kartek jest lekko kremowy, co uwielbiam.
Moja ocena: 6,5/10

"Nieważne,
jak głęboko natniesz pień wierzby,
drzewo i tak nie umrze"

Po "Trzy wierzby" sięgnęłam wyłącznie ze względu na ich autorkę, Ann Brashares, której to Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów jest jedną z mych ulubionych powieści. Czy ta książka spełniła moje oczekiwania i spisała się równie dobrze?
Akcja rozpoczyna się w ostatni dzień szkoły, nic nadzwyczajnego. Ama,...