Zaczynając serię książek „Pozerki” nie spodziewałam się ambitnej lektury, ale również nie wymagałam, aby była ona tak denna i płytka. Owszem, gdy startowałam z czytaniem miałam katar, bolała mnie głowa, drapało w gardle i ogólnie czułam się dość specyficznie, bo wyczuwałam zbliżającą się grypę. Jednak nawet wątpliwy stan mojego mózgu, który po prostu pracował tak wolno, że słyszałam każdy jego trybik nie uratował pierwszego tomu książki przed moim krytycznym okiem…
Akcja książki dzieje się w Beverly Hills w szkole dla bogatych dzieciaków Winston Perp. Głównymi bohaterkami są cztery dziewczyny, które różnią się od siebie diametralnie. Janie Farrish jest nieśmiałą uczennicą, która ma brata bliźniaka. Jej rodzice nie są zamożni, a do Winston Perp uczęszcza tylko, dlatego, że zostało przyznane jej i bratu stypendium naukowe. Jest to bohaterka, która najbardziej przypadła mi do gustu. Nie było w niej takiej zarozumiałości ja w pozostałych postaciach. Charlotte Beverwil jest Amerykanką, która kocha wszystko, co francuskiego. Wydawała mi się najgłupsza z nich wszystkich oraz bardzo naiwna. Petra Greene to dziewczyna, która chce walczyć o każde istnienie na tej planecie. Nie jest mięsa, bierze udział w pikietach Green Pace. Poznaliśmy również sytuację w jej domu, która nie jest zbyt wesoła i w jakiś sposób pozwała zrozumieć jej zachowanie. A dużym plusem, który jej postawiłam było to jak traktowała swoje młodsze, adoptowane siostry. I moja „ulubienica”! Melissa Moon podobnie jak Charlotte nie wie, co to normalne życie! Uwielbia wszystko, co markowe i jest zapatrzona w siebie. Nikt się dla niej nie liczy. Uważa się za najpiękniejszą, najzabawniejszą i najpopularniejszą dziewczynę na świecie, a już z pewnością w całej szkole. Można jej współczuć tylko w jednym przypadku: otóż panna Moon nigdy nie widziała swojej matki.
Skoro już naszkicowałam trochę główne bohaterki. Mocniej nie mogłam, bo zdradziłabym sporo z fabuły. Czas przejść do akcji, która wlecze się niemiłosiernie. No dosłownie mój pies, który ma lat jedenaście wchodzi szybciej po schodach. W zasadzie książka jest o niczym. Mamy problemy miłosne Charlotte i Jake’a (brata bliźniaka Jane). Autorka chyba chciała żeby cała powieść toczyła się wokół powstawania Formacji Mody, która jest zajęciem dodatkowym, które zostały wprowadzone do szkoły, jako coś, co ma zespolić bądź też scalić uczniów w jedność i zaprzepaścić podziały. Powiem szczerze, że nic to nie dało. Jak dla mnie autorka zbyt długo rozwodziła się nad kwestią, jaką nazwę powinna nosić marka, którą ma wyprodukować Formacja Mody.
Na dodatek dziewczyny nawet się nie tolerują, a wręcz przeciwnie: one się nienawidzą! Są jak cztery królowe w jednym ulu – sami widzicie, że wojna gotowa na pstryknięcie palcami. Jednak nawet to nie było w stanie napędzić tej książki w dobrym kierunku. Ona po prostu nie ma żadnej akcji, chociaż okładce czytamy, że powinna zachwycić fanki serii takich jak „Plotkara”… Cóż nie czytałam, ale oglądałam i miałam wysokie wymagania skoro stwierdzono, aż takie porównanie. Jednak niestety, ale tej książce jak i całej serii mówimy stanowcze: słabe! Jednak pozostały mi dwa tomy, które nie wiem, jakim cudem przeczytam. Dodatkowo te opisy strojów, które zaczynały każdy nowy rozdział były dla mnie niezrozumiałe. Nie interesuję się modą, więc nic mi nie mówiły, że ktoś ubrał buty od Channel czy coś w tym stylu.
Skoro jestem taka na nie, to pewnie zastanawia was, czemu dałam tej części, aż trzy gwiazdki? Otóż pierwsza za zakończenie i wtrącenie się ojca Melissy i jego bardzo mądrych słów. Za rysunki w książce, bo trochę rozjaśniały mi opisy pewnych strojów. I trzeci, bo wydaje mi się, że pod koniec coś do dziewczyn do darło, a przynajmniej chcę mieć taką nadzieję, że w kolejnym tomie to się utrzyma.

„Konflikt… nie zawsze oznacza nienawiść. Czasami gdzieś w głębi… z nienawiści rodzi się miłość." ~ Rachel Maude, Pozerki, Warszawa 2009, s. 276.

Zaczynając serię książek „Pozerki” nie spodziewałam się ambitnej lektury, ale również nie wymagałam, aby była ona tak denna i płytka. Owszem, gdy startowałam z czytaniem miałam katar, bolała mnie głowa, drapało w gardle i ogólnie czułam się dość specyficznie, bo wyczuwałam zbliżającą się grypę. Jednak nawet wątpliwy stan mojego mózgu, który po prostu pracował tak wolno, że...

Co mnie najbardziej zachęciło, żeby wypożyczyć i przeczytać książkę? Zdanie pod opisem na tylnej okładce: „Nowa fascynująca seria, która zachwyci fanki Plotkary, Elity, Na topie, Dziewczyny super!” „Plotkarę” znam tylko jako serial, ale mimo to pomyślałam, że coś w tym stylu może być fajne. Ostatniej serii nie znam. „Elitę” czytałam, kilka części i miło wspominam. „Na topie” nie było wystrzałowe, ale na tyle fajne, że miałam ochotę i nadal mam na przeczytanie następnych części. Taka świetna reklama kazała spodziewać mi się, że „Pozerki” będą równie fajne, co „Elita” czy „Na topie”.

I co mnie spotkało? Ogromne rozczarowanie. Mam wrażenie, że książka tak właściwie jest… o niczym. Niby jest romans Charlotte i Jake’a, kłopoty w związku itp. Niby jest powstanie Formacji Mody i problemów z tym związanych. Ale wszystko, cała fabuła, jest taka mdła i nie zaskakująca. Dobra, zaskoczyło mnie trochę zakończenie, jednak na niekorzyść. Mdły happy end. Który mnie osobiście jeszcze bardziej zniechęcił do sięgnięcia po dalsze części.

Poza niczym niewyróżniającą się, niezbyt rozbudowaną i dość przewidywalną fabułą, drugą największą wadą książki są bohaterowie. Do tych głównych można wpisać tytułowe pozerki oraz Jake’a. Janie Farrish jest w zasadzie główną bohaterką, która pojawia się najwięcej w tej książce. Fanka punka, nieśmiała przy reszcie pozerek, boi się ich. W pierwszej klasie ofiara losu, outsiderka, w drugiej też nie można zaliczyć jej do „popularnych” dziewczyn. Lubi projektować i rysować. Niby jej prace (tak naprawdę autorki i kogoś podpisanego jako Compai) są zamieszczone przy tekście, dzięki czemu mamy zilustrowane stroje, z których opisem miała autorka mniejszy lub większy problem. Charlotte Beverwil jest najpopularniejszą dziewczyną, niegdyś dręczycielką Janie, jednak odkąd chodzi z jej bratem, stara się podnieść samoocenę dziewczyny. Potrafi świetnie szyć. Petra Greene jest hipiską, która ubiorem stara się stać się brzydszą, głównie dlatego, by jej ojciec chirurg plastyczny nie mógł się nią chwalić przed pacjentami (i wciskać im kit, że „zrobił” jej daną część ciała). Dba o zwierzęta itp. W zasadzie najbardziej wzbudzająca sympatię bohaterka, głównie dzięki jej stosunkowi do adoptowanych sióstr. I Melissa Moon, córka sławnego rapera, która stara się osiągnąć sukces samej, a nie dzięki ojcu. Lubi się rządzić, można powiedzieć, że bywa wredna… Ale co łączy je wszystkie? Są mało wyraziste. Mdłe. Poza drobnymi szczegółami, jak dla mnie, każda z nich jest taka sama.

Za najbardziej wyrazistego z wszystkich bohaterów można uznać Jake’a, brata bliźniaka Janie. Głównie dlatego, że on jest inny od dziewczyn. Czymś się wyróżnia (i nie tylko płcią). Jego uczucia są opisane (rozterki względem Charlotte),przez co on najbardziej wydaje się być realistyczny. W przeciwieństwie do reszty.

Zaletą książki jest to, że szybko się ją czyta. Gdyby nie to, nie przeczytałabym jej całej, a tak zajęło mi to dwa dni. Denerwowały mnie początki rozdziałów:„Dziewczyna: …, Strój: …”. Jeśli ktoś nie zna się na modzie (tak jak ja) i tak nie będzie wiedział, jak dany ciuch wygląda, gdy zobaczy opis: „Zielona miniówka pomysłu Mary Quant” (ok, ona jeszcze była opisana). Ale co mi daje np. „Dżinsy Laurel Canyon, superdługa bluzka Elli Moss w kolorze fuksji, srebrne baletki Joie i wiklinowy koszyk śniadaniowy Kate Spade.” Domyślam się, że powinny mi na myśl przyjść konkretne ciuchy/dodatki, ale tak nie jest.

Książkę odradzam. Reklamuje się tak dobrymi seriami, a nawet nie dorasta im do pięt. Szkoda na nią czasu. Prawdopodobnie nie sięgnę po dalsze części, chyba że znów obudzi się we mnie masochistyczna strona.

Co mnie najbardziej zachęciło, żeby wypożyczyć i przeczytać książkę? Zdanie pod opisem na tylnej okładce: „Nowa fascynująca seria, która zachwyci fanki Plotkary, Elity, Na topie, Dziewczyny super!” „Plotkarę” znam tylko jako serial, ale mimo to pomyślałam, że coś w tym stylu może być fajne. Ostatniej serii nie znam. „Elitę” czytałam, kilka części i miło wspominam. „Na...

Cztery dziewczyny.Cztery różne kompletnie światy.Ich jedyną pasją jest moda i bycie na "topie". Wejdź do Liceum w Winston Prep gdzie rządzą takie normy jak kasa, sex, sława i......MODA.

Pozerki jest to powieść przeznaczona typowo dla nastolatek. (Jestem już za stara :( ) Przeczytałam ją niedawno ale muszę być obiektywną, i nią jestem, więc wspomnę że nie przypadła mi do gustu.

Janie:
Na początku książki poznajemy Janie która zaczyna nowy rok w szkole i która ma wielkie planu co do tego wydarzenia.Kiedyś wyśmiewana przez wszystkich dziewczyna, posiadająca obrzydliwe przezwisko przez piękność szkoły, dziś pragnie wybić się wyżej ponad przeciętniaka i zostać KIMŚ. Jej odważna stylizacja na rozpoczęcie roku już robi furorę w szkole i szepty zazdrośników, a to dopiero początek..


Charlotte
Dziewczyna jak zwykle jest podziwiana przez wszystkich, traktowana jak diwa a co najważniejsze... znalazła sobie obiekt uczuć. Jej kolejną zdobyczą jest brat Janie (na dodatek bliźniak) który zmienił się przez wakacje niemal kompletnie. Niegdyś miał okropny trądzik, chodził w niechlujnych ciuchach jak i w długich włosach związanym w kucyk. Zmieniło się to gdy zaczął brać razem z siostrą antybiotyki na oczyszczenie skóry. Niegdyś przez Charlotte nie zauważany, teraz przez nią zdobywany. Tak, to ona zabiega ciągle o jego uczucia, czasem się ośmiesza, a czasem nawet robi wielkie rzeczy by o nim zapomnieć. Jej wielkim szpanem jest język francuski który jej zdaniem, należy sie jej ponieważ jest francuską( tak tylko sądzi) wychowującą się w Winston Prep.

Petra
Jest ona strasznie zawzięta jeśli chodzi o obronę zwierząt. Dziewczyna postrzegana jest przez ludzi jako wariatka, chodź bardzo bogata i piękna. Jest na prawdę okazem modelek z pierwszych gazet, ale niestety ona sama próbuje to zmienić. Ubiera się niechlujnie, nie zważa na zdania kierowane przez ludzi którzy dziwią się tym, że ktoś taki jak ona może spaść tak nisko. Zachowuje się tak tylko o wyłącznie przez swego ojca, który jest chirurgiem plastycznym dbającym o poprawkę urody nawet wielkich gwiazd. Ludzie zwracając na piękno Petry i na fach jej ojca doszli do związku że on ingerował w poprawę je ciała. Właśnie dlatego dziewczyna stara się pod wszelkimi łachmanami ukryć swe naturalne piękno i nie wzbudzać żadnych złych uwag na temat jej urody.


Melissa
Córka bogatego tatuśka który jest raperem, o pięknej urodzie i szałowych pomysłach. Jest strasznie egoistyczna, ale też uparta. Sama chce dojść do sławy, tak by ojcu nic nie zawdzięczać. Wie że jej się to uda, choć nie cieszy się gdy okazuje się że musi dzielić swój cel z innymi.


Te cztery dziewczyny pochodzą z zupełnie różnych światów. Nie mają wspólnych przyjaciół, a wręcz przeciwnie- prawie wszystkie są liderkami w swoich osobistych grupach. Połącza ich jednak chęc sławy i zajęcia stworzone na rzecz MODY.
Znienawidzone przez siebie dziewczyny muszą więc stawić sobie czoła, przekonać się jak wiele mogą poświęcić by zdobyć swój cel - Sławę. Powiem tylko, że wyprawią też zaskakujące przyjęcie...u znamienitej osoby -Prady.

Książka ma w sobie zabawne niekiedy epizody. Śmiałam się bardzo gdy jej czytałam lecz czasem się mordowałam gdy musiałam czytać kolejne rozdziały.Widać ze książka jest przeznaczona typowo dla nastolatek z pogranicza wiekowego 11-14 lat. Ja niestety już się z nią męczyłam, choć pamiętam że kiedyś bardzo lubiłam takie książki.

Cztery dziewczyny.Cztery różne kompletnie światy.Ich jedyną pasją jest moda i bycie na "topie". Wejdź do Liceum w Winston Prep gdzie rządzą takie normy jak kasa, sex, sława i......MODA.

Pozerki jest to powieść przeznaczona typowo dla nastolatek. (Jestem już za stara :( ) Przeczytałam ją niedawno ale muszę być obiektywną, i nią jestem, więc wspomnę że nie przypadła mi do...

Mnie osobiście nie wciągnęła. Sama fabuła nie wydała mi się dość interesująca, ale postanowiłam dać szansę tej książce. I niestety zawiodłam się.
Nie polecam.

Mnie osobiście nie wciągnęła. Sama fabuła nie wydała mi się dość interesująca, ale postanowiłam dać szansę tej książce. I niestety zawiodłam się.
Nie polecam.

Świetna książka, lekko i przyjemnie się ją czyta :) Dla nastolatek w sam raz :]

Świetna książka, lekko i przyjemnie się ją czyta :) Dla nastolatek w sam raz :]

Książkę miło i szybko się czyta. Fabuła i wątki, choć proste, są angażujące i chce się wiedzieć, co się działo dalej. Na pochwałę zasługuje również wydanie. Książka ma w sobie parę ładnych i opisanych szkiców oraz, na samym końcu, instrukcję do samodzielnego wykonania ubrań.

Książkę miło i szybko się czyta. Fabuła i wątki, choć proste, są angażujące i chce się wiedzieć, co się działo dalej. Na pochwałę zasługuje również wydanie. Książka ma w sobie parę ładnych i opisanych szkiców oraz, na samym końcu, instrukcję do samodzielnego wykonania ubrań.

Mnie nie zachwyciła. Dobra dla dzieci ze szkoły podstawowej lub gimnazjum...

Tematy mody nie zrobiły na mnie piorunującego wrażenia.

Przeczytałam i czuję obojętność. Nie polecam.

Mnie nie zachwyciła. Dobra dla dzieci ze szkoły podstawowej lub gimnazjum...

Tematy mody nie zrobiły na mnie piorunującego wrażenia.

Przeczytałam i czuję obojętność. Nie polecam.

Nie spodziewałam się po niej, że mi się spodoba. Jest dość fajna. :) Polecam

Nie spodziewałam się po niej, że mi się spodoba. Jest dość fajna. :) Polecam

Świetna książka o czterech uczennicach liceum,które interesują się modą.

Świetna książka o czterech uczennicach liceum,które interesują się modą.

Dla młodszych czytelnikow

Dla młodszych czytelnikow