Książka dla tych, którzy widzą szklankę zawsze do połowy pustą, by zobaczyli, że nic dobrego im z tego nie przyjdzie… oraz dla tych, którzy widzą szklankę zawsze do połowy pełną, by utwierdzili się w swoim przekonaniu, że postępują prawidłowo, a ich działanie – sposób podejścia do życia może przynieść im wiele korzyści. Janice Kaplan, wydawca prasowy, dziennikarka, autorka takich książek jak „Faceci, których nie poślubiłam” czy „Dzienników botoksowych” postanowiła zmienić swoje podejście i zaprosić do swojego życia wdzięczność. Ten rok pracy nad odczuwaniem wdzięczności zaowocował nie tylko zmianami w różnych aspektach jej życia, ale także stworzeniem „Dzienników wdzięczności”.

Autorka w sylwestrową noc obiecała sobie, że będzie odczuwać wdzięczność i dostrzegać pozytywną stronę tego, co jej się przytrafia. To był jej plan na nadchodzący rok. Plan, a zarazem wyzwanie. Wdzięczność do swojego życia postanowiła wprowadzać etapami. Jej działania objęły różne aspekty życia jak małżeństwo, miłość, kontakty z dziećmi, pieniądze, praca, dobytek materialny, podejście do natury, zdrowia, własnego wyglądu, problemów i relacje z bliskimi. Janice Kaplan w swojej książce przytacza swoje działania w tym zakresie, które ostatecznie pozwoliły jej kształtować własne samopoczucie, poprawić relacje z bliskimi, więź z mężem, uzdrowić swoją relację z pieniędzmi i rzeczami materialnymi. Amerykańska autorka wspomina także rozmowy z naukowcami, którzy temat wdzięczności poruszali w swoich badaniach. Tym samym dochodzi do zgłębienia zagadnienia dobroczynnego wpływu wdzięczności na różne aspekty życia.

I na tym etapie chcę wspomnieć o jednym (dla mnie) ogromnym minusie tej pozycji. W opisie na okładce możemy przeczytać, że autorka w zgłębianiu dobroczynnego wpływu wdzięczności bazuje również na szeroko zakrojonych badaniach. Tak, autorka wspomina w tej książce o wielu badaniach przeprowadzonych przez wielu naukowców. Wymienia tych naukowców z imienia i nazwiska. Przytacza ich eksperymenty, ich wyniki. Niestety jednak w książce nie ma ani jednego przypisu do nich i ani jednej pozycji bibliograficznej. I o ile rozumiem, że to nie jest książka naukowa, a coś na kształt poradnika, to jednak uważam, że brak jakiejkolwiek bibliografii jej szkodzi. W mojej opinii przez to książka bardzo dużo traci – i nie ma dla mnie znaczenia, że byłaby to bibliografia w języku angielskim. Jest to dla mnie duża, spłycająca tę pozycję niedoróbka. Dostrzegając jednak pozytywne strony tej książki chciałabym zwrócić uwagę, że została pięknie wydana w twardej okładce. Wielkość czcionki, kolor papieru to wszystko składa się na ogólną przyjemność kontaktu z nią.

"Dzienniki wdzięczności" to książka o dostrzeganiu pozytywnych stron, ale ona sama nie niesie za sobą jedynie pozytywnych odczuć. Pierwsze dwa rozdziały miałam wrażenie, że jest bardzo sprawnie napisana pod względem warsztatu pisarskiego. Im dalej w las… tym bardziej byłam jednak znużona, bo autorka wprowadzała zbyt dużo objaśnień dotyczących tego, w jakich okolicznościach spotkała się z konkretną osobą. Przy czym za mało było dla mnie konkretnej treści, nawet jeśli miałaby ona postać typowych przykładów z życia autorki. To wszystko umknęłoby mojej uwadze, gdyby była 60-80 stron krótsza.

„Dzienniki wdzięczności” Janice Kaplan, choć mogłyby być nieco krótszą pozycją, to jednak ogólne wrażenie wywołują bardzo dobre. To książka, która napawa optymizmem pokazując, że często nasze negatywne emocje… niczego nie zmienią na lepsze. Poszukiwanie pozytywnych stron spotykających nas zdarzeń ma wpływ na nasze relacje z innymi, nasz układ odpornościowy i inne aspekty, które w ogólnym rozrachunku przekładają się na nasz ogólny komfort życiowy.

Książka jest uporządkowana, a podział na poszczególne rozdziały, w których autorka skupia się na innych wątkach dotyczących wdrażania wdzięczności w swoje życie usprawnia jej czytanie. Mam wrażenie, że z tej pozycji można wynieść dla siebie naprawdę dużo cennych spostrzeżeń, które choć mogą wydawać się banalne… czasami są ważne do uświadomienia czarno na białym. „Dzienniki wdzięczności” bardzo pozytywnie we mnie rezonują – podczas lektury pozaznaczałam sobie ulubione, najbardziej przemawiające do mnie cytaty i wiem, że jest to książka, do której będę wracać i którą będę polecać. To poradnik, ale dobrze, solidnie napisany, którego autorka nie karmi nas samymi truizmami. Rozgrzewa serce, pobudza do zmian. Bardzo polecam dla osób, którym przydałoby się w życiu więcej wdzięczności… lub dla tych, które potrzebuję utwierdzenia, że ich droga wdzięczności i akceptacji jest tą właściwą.

Książka dla tych, którzy widzą szklankę zawsze do połowy pustą, by zobaczyli, że nic dobrego im z tego nie przyjdzie… oraz dla tych, którzy widzą szklankę zawsze do połowy pełną, by utwierdzili się w swoim przekonaniu, że postępują prawidłowo, a ich działanie – sposób podejścia do życia może przynieść im wiele korzyści. Janice Kaplan, wydawca prasowy, dziennikarka, autorka...

Książka ciekawa i potrzebna, ale bardzo przegadana. Równie dobrze autorka mogłaby najważniejsze tezy zmieścić na 50 stronach, zwłaszcza gdyby usunęła wszystkie wzmianki o swoim znakomitym i seksownym mężu-lekarzu, cudownych dzieciach, kontaktach z celebrytami które ma na wyciągnięcie ręki. Chyba rzeczywiście zaczynała Monopoly z kilkakrotnie wyższą kwotą.

Książka ciekawa i potrzebna, ale bardzo przegadana. Równie dobrze autorka mogłaby najważniejsze tezy zmieścić na 50 stronach, zwłaszcza gdyby usunęła wszystkie wzmianki o swoim znakomitym i seksownym mężu-lekarzu, cudownych dzieciach, kontaktach z celebrytami które ma na wyciągnięcie ręki. Chyba rzeczywiście zaczynała Monopoly z kilkakrotnie wyższą kwotą.

Dobrze napisana książka napełniająca mnie optymizmem i radością, tak że nie będę doszukiwać się na siłę problemów. Czuję się po lekturze lepiej i jestem wdzięczna autorce, że napisała tę książkę. Najbardziej urzekały mnie drobne przykłady z życia, gdy z zewnątrz obserwowałam sytuacje i myślałam sobie "Jaka głupota tak narzekać i psuć sobie dzień!" by w tej samej chwili przypomnieć sobie swoje podobne zachowanie z przeszłości ;) I jaką przyjemnością było przeczytać, jak zmiana nastawienia zmieniła sytuację. Polecam jeśli ktoś szuka ciepłej, miłej, optymistycznej lektury, można wynieść wiele nowego, pozytywnego nastawienia do swojego życia.

Dobrze napisana książka napełniająca mnie optymizmem i radością, tak że nie będę doszukiwać się na siłę problemów. Czuję się po lekturze lepiej i jestem wdzięczna autorce, że napisała tę książkę. Najbardziej urzekały mnie drobne przykłady z życia, gdy z zewnątrz obserwowałam sytuacje i myślałam sobie "Jaka głupota tak narzekać i psuć sobie dzień!" by w tej samej chwili...

Wytrzymałem dwa rozdziały, toksyczny, fałszywy człowiek schowany za pękającą maską, jeszcze mieszanie historii ze statystykami bardzo ją odczłowiecza, co zabija jakiekolwiek sympatyczne odczucia jakie mógłbym wobec niej mieć. Nie wiem jak wygląda reszta książki ale po pierwszych rozdziałach jestem pewien że jej mąż ma kochankę a tytuł ostatniego rozdziału brzmi "Jestem wdzięczna za rozwód" Alternatywny tytuł tej książki "Jak stracić przyjaciół i zrazić sobie ludzi".

Wytrzymałem dwa rozdziały, toksyczny, fałszywy człowiek schowany za pękającą maską, jeszcze mieszanie historii ze statystykami bardzo ją odczłowiecza, co zabija jakiekolwiek sympatyczne odczucia jakie mógłbym wobec niej mieć. Nie wiem jak wygląda reszta książki ale po pierwszych rozdziałach jestem pewien że jej mąż ma kochankę a tytuł ostatniego rozdziału brzmi "Jestem...

Z tej książki można wyciągnąć to, co w niej najważniejsze, czyli tytułową wdzięczność.

Dla mnie to było najistotniejsze w trakcie, jak i po jej przeczytaniu. Tak, jak autorka jestem zdania, że w okazywaniu i poczuciu wdzięczności kryje się duża siła, która (jeśli by o niej stale pamiętać) potrafi obrócić negatywne sytuacje o 180 stopni.

Jedyne, co nie odpowiadało mi w tej lekturze, to fakt, że byłaby ona zdecydowanie krótsza, gdyby Janice Kaplan nie rozpisywała się apropos rzeczy nieistotnych: co, jak, gdzie, z kim się spotyka, etc. Często koło tego były niepotrzebne, powierzchowne opisy, które nic nie wnosiły do istoty treści.

Najbardziej jednak podobała mi się myśl, że wdzięczność to nie tylko uczucie, a działanie i to my decydujemy, czy z tego skorzystamy.

Z tej książki można wyciągnąć to, co w niej najważniejsze, czyli tytułową wdzięczność.

Dla mnie to było najistotniejsze w trakcie, jak i po jej przeczytaniu. Tak, jak autorka jestem zdania, że w okazywaniu i poczuciu wdzięczności kryje się duża siła, która (jeśli by o niej stale pamiętać) potrafi obrócić negatywne sytuacje o 180 stopni.

Jedyne, co nie odpowiadało mi w...

Nie miałam za wielkich oczekiwań do przypadkowej książki wypożyczonej z biblioteki. A tu miła niespodzianka! Książka podzielona jest na części (pory roku),w których autorka skupia się na konkretnych swerach życia - małżeństwo, rodzina, praca, zdrowie itd. Przykłady z życia znamych i bliskich autorki najpierw mnie denerowały, ale teraz uważam to za ogromny walor tej lektury.

Nie miałam za wielkich oczekiwań do przypadkowej książki wypożyczonej z biblioteki. A tu miła niespodzianka! Książka podzielona jest na części (pory roku),w których autorka skupia się na konkretnych swerach życia - małżeństwo, rodzina, praca, zdrowie itd. Przykłady z życia znamych i bliskich autorki najpierw mnie denerowały, ale teraz uważam to za ogromny walor tej lektury.

Książka jest dobra i warta przeczytania, chociaż dla mnie to taka lektura słodko-pierdząca i w pewnym momencie zaczęła mnie nieco męczyć. Zgadzam się z ogólnym wnioskiem lektury i myślę, że warto, mówiąc najprościej, być bardziej wdzięcznym. Ten motyw, że szczęście, dobre samopoczucie, zależy bardziej od psychicznego nastawienia niż od konkretnych wydarzeń w życie, nie jest jakiś nowatorski, a jednak wciąż traktuje się go po macoszemu. Dlatego super, że ktoś się na tym skupia i pokazuje, że realnie to wpływa na życie. Jednak przechodząc do tego wpływu - w książce brakuje mi jednak nieco bardziej "ludzkich" przykładów, bo osoby, o których opowiada autorka, są wręcz doskonali (albo jako doskonali przedstawieni) i dla niedoskonałego odbiorcy mogą wydać się wręcz nierzeczywiści.

Książka jest dobra i warta przeczytania, chociaż dla mnie to taka lektura słodko-pierdząca i w pewnym momencie zaczęła mnie nieco męczyć. Zgadzam się z ogólnym wnioskiem lektury i myślę, że warto, mówiąc najprościej, być bardziej wdzięcznym. Ten motyw, że szczęście, dobre samopoczucie, zależy bardziej od psychicznego nastawienia niż od konkretnych wydarzeń w życie, nie jest...

Książka "Dzienniki wdzięczności" autorstwa Janice Kaplan to niewątpliwie wspaniała pozycja, która przypomina nam o znaczeniu wdzięczności w naszym życiu oraz o tym, jak bardzo może ona zmienić naszą rzeczywistość. Autorka z łatwością dociera do czytelnika, podając wiele przykładów rozmów z różnymi ludźmi na temat wdzięczności oraz dzieląc się własnymi doświadczeniami podczas rocznego eksperymentu doceniania wszystkiego, co ją otacza.
Jednym z najważniejszych przekazów pojawiających się w książce jest to, że warto być wdzięcznym za wiele rzeczy w życiu. Często zapominamy o tym, jak wiele pięknych i wartościowych momentów przeżywamy codziennie. Poprzez pozytywne nastawienie i docenianie tych drobnych spraw, możemy znacznie poprawić jakość naszego życia. Autorka porusza tematy takie jak wdzięczność za naszych bliskich, pracę, zdrowie czy nawet za drobne codzienne przyjemności.

Jednym z najbardziej wzniosłych aspektów "Dzienników wdzięczności" jest fakt, że Janice Kaplan sama przechodzi przez ten proces, a jej doświadczenia stają się dodatkowym bodźcem dla czytelnika do refleksji nad własnym życiem. Autorka nie tylko rozmawia z innymi ludźmi na temat wdzięczności, ale także w praktyce stara się wprowadzać ją w swoje codzienne życie. Między innymi stosuje specjalną dietę wdzięczności, która pomaga jej widzieć piękno w najmniejszych i najprostszych rzeczach.

Podczas czytania tej książki niejednokrotnie odczujemy wyjątkowe ciepło i wzruszenie w sercu. Wszystko to dzięki sposobowi, w jaki autorka przedstawia swoje przemyślenia i doświadczenia. Jej niewątpliwy wyraz emocji oraz refleksyjny styl pisania sprawiają, że czytelnik sam chce rozpocząć swoją drogę wdzięczności.

"Dzienniki wdzięczności" to z pewnością książka, która zostawia czytelnika z uczuciem wdzięczności za to, co ma w życiu. Jest to wartościowa pozycja, która odkrywa przed nami siłę wdzięczności i wprowadza nas w magię codziennych chwil. Polecam ją każdemu, kto pragnie zmienić swoje spojrzenie na świat i docenić piękno najprostszych rzeczy wokół nas.

Podczas czytania, wielokrotnie poczujecie to wyjątkowe ciepło w sercu. ❤️

Książka "Dzienniki wdzięczności" autorstwa Janice Kaplan to niewątpliwie wspaniała pozycja, która przypomina nam o znaczeniu wdzięczności w naszym życiu oraz o tym, jak bardzo może ona zmienić naszą rzeczywistość. Autorka z łatwością dociera do czytelnika, podając wiele przykładów rozmów z różnymi ludźmi na temat wdzięczności oraz dzieląc się własnymi doświadczeniami...

Choć początek nie porywa, to książka jest znakomita i warto dać jej szansę. Największą zaletą i wartością dodaną od autorki jest odwołanie się do wielu badań, autorytetów naukowych oraz wyników ciekawych eksperymentów. Polecam!

Choć początek nie porywa, to książka jest znakomita i warto dać jej szansę. Największą zaletą i wartością dodaną od autorki jest odwołanie się do wielu badań, autorytetów naukowych oraz wyników ciekawych eksperymentów. Polecam!