Wbrew tytułowi, XI księga Biblioteki Diodora jedynie częściowo skupia się na wojnach grecko-perskich, zaczynając na wyprawie Kserksesa. Prawie połowa książki poświęcona jest wydarzeniom pomiędzy tą wojną, a wojną peloponeską, której początek również jest w niej zawarty. Jest to w pewnym sensie alternatywa do historii Herodota, gdyż Diodor najwyraźniej korzystał z innego źródła (Efora?). Dzięki temu poznajemy inną wersję obrony Termopil i stoczonej w tym samym czasie bitwy pomiędzy Sycylijczykami a Kartagińczykami. Niestety, narracja Diodora jest skondensowana do granic możliwości, i chociaż czyta się ją (jak na starożytną kronikę) bardzo dobrze, to jest przez to bardzo niejasna i chaotyczna, pełna powtórzeń i błędów chronologicznych. Widać to szczególnie przy opisie preludium wojny peloponeskiej; wybuch tego, jednego z najważniejszych w dziejach Grecji, konfliktu Diodor przedstawił tak lakonicznie, że można go przeoczyć - po prostu w pewnym momencie wojna trwa i już. A szkoda, gdyż to jedyne (poza kroniką Justyna) źródło opisujące lata 477-450. Poza dziejami Grecji często wspomina również o Sycylii, z uwielbieniem wręcz opisując czyny Gelona z Syrakuz, oraz - już rzadziej - o Italii. Rzym w tym tomie prawie się nie pojawia; jedynie nazwiska rzymskich konsulów - niemal zawsze błędnie - są wykorzystywane przy ustalaniu chronologii.
Jak zawsze w serii, poza polskim tłumaczeniem tekst zawiera grecki oryginał i obszerny komentarz konfrontujący wersję Diodora z innymi źródłami.

Wbrew tytułowi, XI księga Biblioteki Diodora jedynie częściowo skupia się na wojnach grecko-perskich, zaczynając na wyprawie Kserksesa. Prawie połowa książki poświęcona jest wydarzeniom pomiędzy tą wojną, a wojną peloponeską, której początek również jest w niej zawarty. Jest to w pewnym sensie alternatywa do historii Herodota, gdyż Diodor najwyraźniej korzystał z innego...