Wszyscy Szwejka kochają, ale mało kto wie jak wyglądało życie jego twórcy - pełne wzlotów i upadków, szczególnie upadków.

Wszyscy Szwejka kochają, ale mało kto wie jak wyglądało życie jego twórcy - pełne wzlotów i upadków, szczególnie upadków.

Wymęczyła mnie ta książka niemiłosiernie, a nastawienie miałam do niej naprawdę pozytywne.

Czytając o ostatnich tygodniach życia Haszka gubiłam się w odgadnięciu kto w danym momencie jest narratorem, bo jest ich kilku. Nie do końca rozumiem po co i w jakim celu zamieszczone są np. przemyślenia księdza, które według mnie niewiele wnoszą, ale może ja się nie znam, albo to taki przysłowiowy czeski film.

Niektóre kwestie poruszone w książce pani Douskovej tłumaczą specyficzną postawę czeskiego pisarza, ale jak dla mnie to było to takie trochę niewiadomoco i po co.

Nie przemawia do mnie ta pozycja właściwie pod żadnym względem, dodatkowo ten strasznie drobny druk wykańczał moje biedne oczy zaopatrzone co prawda w okulary, ale jednak. To taka trochę próba wybicia się na sławnym autorze Wojaka Szwejka i tyle.

Wymęczyła mnie ta książka niemiłosiernie, a nastawienie miałam do niej naprawdę pozytywne.

Czytając o ostatnich tygodniach życia Haszka gubiłam się w odgadnięciu kto w danym momencie jest narratorem, bo jest ich kilku. Nie do końca rozumiem po co i w jakim celu zamieszczone są np. przemyślenia księdza, które według mnie niewiele wnoszą, ale może ja się nie znam, albo to...

Kto z nas nie zna gamoniowatego Szwejka, służącego w austro-węgierskiej armii? Książka-klasyk. Mówimy: Haszek – myślimy Szwejk i vice versa.
Przygody dobrego wojaka Szwejka jednoznacznie kojarzą się z autorem. Tak naprawdę większość z nas niewiele wie o Jaroslavie Haszku, o tym jakim był człowiekiem, co przeżył, w jakich warunkach funkcjonował, tworzył i żył. [...]

→ czytaj dalej:
https://discrust.diy.net.pl/recenzje/irena-douskova-medvedi-tanec

Kto z nas nie zna gamoniowatego Szwejka, służącego w austro-węgierskiej armii? Książka-klasyk. Mówimy: Haszek – myślimy Szwejk i vice versa.
Przygody dobrego wojaka Szwejka jednoznacznie kojarzą się z autorem. Tak naprawdę większość z nas niewiele wie o Jaroslavie Haszku, o tym jakim był człowiekiem, co przeżył, w jakich warunkach funkcjonował, tworzył i żył. [...]

→...

Literacka wizja ostatnich miesięcy życia Jaroslava Haška. Twórca postaci Szwejka spędził je w Lipnicy nad Sazawą w towarzystwie swojej drugiej żony, Rosjanki Szury oraz miejscowego karczmarza i paru innych osób, niekoniecznie z elity miasteczka.
Trzecioosobowa narracja prowadzona jest najczęściej z punktu widzenia słynnego dziś pisarza (wówczas raczej znanego jako skandalizujący humorysta),także w formie retrospekcji. Niekiedy „zastępują go” młody chłopak „na posyłki”, kierownik szkoły tudzież miejscowego ksiądz czy właśnie oberżysta żydowskiego pochodzenia. W formie wstawek zamieszczono ówczesne relacje prasowe oraz listy. Najciekawsze z nich to korespondencja pomiędzy Vitzeslavem (niegdyś Siegfriedem) Bondym a Hermannem K., ojcem słynnego syna.
Wreszcie zawiera domniemaną sztukę naszego bohatera – tragi-humoreskę w czterech aktach, rozgrywającą się na praskim Žižkovie, naruszającą ówczesne czeskie (a nawet czechosłowackie) świętości, aczkolwiek bardzo przewrotną.
Tak czy inaczej akcja toczy się wokół Haška i spraw z nim związanych. Niewątpliwie autor Szwejka do ostatnich chwil życia pozostał humorystą, aczkolwiek miejscami dość gruboskórnym, o czym łatwo się przekonać zarówno na początku powieści, jak i pod jej koniec.
Ale Jaroslav Hašek żył nie tylko samym humorem. Książka pokazuje jego skomplikowaną sytuację osobista oraz wspomnienia z nie do końca jasnego, ujawnionego tudzież zbadanego epizodu bolszewickiego w ZSRR. W każdym razie niewiele pozostało domniemanego rewolucjonisty w otyłym, schorowanym i uzależnionym od alkoholu wrogu moralności. Zaś ta ostatnia ukazana jest w przewrotny sposób. Jej stróże okazują się niegodni wyznawanych i werbalnie bronionych wartości w większym stopniu, niż ci, którzy je kwestionują. Z tym, że jak to w Czechach, wszystko pokazane jest z pewną ironią i wyrozumiałością wobec ludzkich słabości.
Książkę czyta się szybko i łatwo, aczkolwiek bez porównania mniej przyjemnie, niż utwory samego Haška. I jego też jest w książce mniej,niż chcieliby zwolennicy, w tym piszący te słowa. Tym niemniej jest to dobra, prawdziwie czeska fabularyzowana biografia ostatnich dni twórcy. Pisana nie na kolanach, ani też nie w zamiarze odbrązawiania mitu. Po prostu uczciwie i ciekawie – po czesku.

Literacka wizja ostatnich miesięcy życia Jaroslava Haška. Twórca postaci Szwejka spędził je w Lipnicy nad Sazawą w towarzystwie swojej drugiej żony, Rosjanki Szury oraz miejscowego karczmarza i paru innych osób, niekoniecznie z elity miasteczka.
Trzecioosobowa narracja prowadzona jest najczęściej z punktu widzenia słynnego dziś pisarza (wówczas raczej znanego jako...

Jeśli patrzeć na "Taniec niedźwiedzia" Ireny Douskovej jak na historię osnutą wokół postaci Haška, to będzie to opowieść o dramatycznej samotności pisarza. Będzie to zapis ostatnich chwil luźno nawiązujących do jego biografii. Pijak, bigamista i zdegenerowany pisarz - jak go widzą, tak go piszą.
Umierający i pogardzany, ukrył się przed światem, ale nawet tu dosięga go oceniające oko. W Pradze byli to krytycy w Lipnicy nad Sazavou sąsiedzi. I chociaż ma kilku przyjaciół, to żyje na uboczu niezrozumiany i niedoceniany, męczony koszmarami.

Jednak warto spojrzeć na tę historię trochę szerzej. Odnoszę wrażenie, że autor Szwejka jest tylko pretekstem. Jego osoba staje się soczewką, w której odbijają się wady innych. Bo okazuje się, że osoby z jego otoczenia z wielką łatwością szafują wyroki i oceniają jego wybory a sami są pełni wad. Hašek staje się ofiarą uprzedzeń, fałszywych sądów.
Najbardziej wzruszająca jest historia Antka i jego budzącej się sympatii do pisarza. Początkowa niechęć chłopca powoli jest przełamywana, udowadniając tym samym, że czasem zbyt szybko oceniamy innych.
Douskova tworzy opowieść do szpiku przepełnioną jakimś fatalizmem. Wyczuwa się go w rozmowach, huczącym wietrze, przenikliwym zimnie, przywołanych artykułach, zbliżającej się śmierci.
To obraz zmierzchu świata, który przecież dopiero się zaczął, dając wielkie nadzieje. Wydaje się, że wraz z ostatnim oddechem Haška kończy się zabawa i poczucie stabilności.
I nie ma takich ochronnych czarów, które uchroniłyby świat przed tragedią. Szura nie jest w stanie uratować Haška, podobnie jak reszta ludzi nie jest w stanie zatrzymać Historii. Do Lipnicy wkrada się zamęt, śmierć, rozpad...Świat, który znamy i który dopiero co dawał nadzieję zaczyna się chwiać w posadach. A niedźwiedzi taniec ma w sobie zarówno coś groźnego jak i pokracznego. Bo przecież w tym tańcu Hašek jest zwykłym przebierańcem, którego nie traktuje się poważnie.
Owszem, książka ta przepełniona jest pesymizmem, ale jednocześnie niepozbawiona humoru. Niektóre sytuacje czy rozmowy są jakby wyjęte z satyrycznych opowiadań Haška jak na przykład ta o relikwiach.
"Taniec niedźwiedzia" to wyjątkowa proza, polifoniczna, wielowarstwowa i piękna jakimś takim smutnym pięknem.

Jeśli patrzeć na "Taniec niedźwiedzia" Ireny Douskovej jak na historię osnutą wokół postaci Haška, to będzie to opowieść o dramatycznej samotności pisarza. Będzie to zapis ostatnich chwil luźno nawiązujących do jego biografii. Pijak, bigamista i zdegenerowany pisarz - jak go widzą, tak go piszą.
Umierający i pogardzany, ukrył się przed światem, ale nawet tu dosięga go...

Z ciekawością sięgnąłem po "Taniec", uwielbiam humor Haszka. Jest to bardzo poetycka opowieść o ostatnich tygodniach wielkiego (?) pisarza.

Z ciekawością sięgnąłem po "Taniec", uwielbiam humor Haszka. Jest to bardzo poetycka opowieść o ostatnich tygodniach wielkiego (?) pisarza.

To nie są moje klimaty, nie mój styl; spodziewałam się po tej książce czegoś innego i dlatego z przykrością przyznać muszę, że czuję swego rodzaju rozczarowanie, pewien niedosyt ...

Ta książka opowiada, zgodnie z jej podtytułem, historię ostatnich tygodni życia Jarosława Haszka, czeskiego pisarza, znanego przede wszystkim z "Przygód dzielnego wojaka Szwejka ...", które autor spędził w miejscowości Lipnica. Chory, otyły i nadużywający alkoholu, niespecjalnie ceniony w ówczesnym świecie literackim, człowiek, którego choroba pozbawiła radości życia, ograniczając jego swobodę poruszania, z niezbyt łatwym charakterem, zabiegający o towarzystwo, zrozumienie, ale nie o literacką popularność. Ze wspomnień, plotek czy opowieści mieszkańców poznajemy przeszłość Jarosława Haszka, która nie dla wszystkich jest chlubna i warta dumy. Nazywany bigamistą, mordercą, grafomanem, zdrajcą ... kim był tak naprawdę?

Kupując tę pozycję literacką liczyłam na ciekawą opowieść o ciekawym człowieku i być może taka była, ale mnie nie urzekła, nie wciągnęła, nie zafascynowała ... Widać, że to tylko moja opinia, bo książka przez dotychczasowych czytelników została wysoko oceniona.

To nie są moje klimaty, nie mój styl; spodziewałam się po tej książce czegoś innego i dlatego z przykrością przyznać muszę, że czuję swego rodzaju rozczarowanie, pewien niedosyt ...

Ta książka opowiada, zgodnie z jej podtytułem, historię ostatnich tygodni życia Jarosława Haszka, czeskiego pisarza, znanego przede wszystkim z "Przygód dzielnego wojaka Szwejka ...", które...