Moja lektura maturalna oraz ulubiona książka - mam wielkie szczęście, że uczyłem się na Wyspach gdzie książka jest podstawą.

Jest to nietypowa książka która jedynie podkreśla geniusz autora - sam Stephen King jest nią oczarowany i czytał ją jednym tchem.

Jak widać młody Frankie przeżył w swoim życiu niezliczoną ilość traumy (chociaż to straszne niedopowiedzenia i błache użycie języka)... jest świadkiem samobójstwa matki, popada w ogromną obsesję, która nakłania go do wybryków oraz nieuzasadnionego zachowania wobec pewnej rodziny, zostaje aresztowany i wysłany do ośrodka wychowawczego, prowadzonego przez księży, w którym spędza wiele lat i zostaje wielokrotnie molestowany seksualnie... Chłopiec boryka się z monstrualną schizofrenią, socjopatią, zaburzeniem osobowości, prawdopodobnie rozdwojeniem jaźni itepe... Jak zauważyliście, książka jest pisana jednym tchem... jest pisana tak, ponieważ okazuje nam dokładny proces myślenia owego chłopca, który pomimo wieku zatrzymał się w rozwoju na fazie obsesji i wiecznej niezrozumianej przez niego nienawiści. Bystrość chłopca jednak sprawia, że czytelnikowi pęka serce... On wiedział, że jego matka się powiesiła na kablu chociaż wmówiono mu co innego... Kiedy jego ojciec zginął, siedział przy jego zwłokach i traktował go jak żywego nie rozumiejąc straszliwości tego co się wokół niego działo..Kiedy był gwałcony przez księdza, wiedział o tym, jednak geniusz McCabe'a opisał to infantylnymi (w kontekście czarnego humoru) słowami.... Książka, która zapiera dech w piersi i na pewno wyciśnie łzy.... przy tym bardzo ciężka pomimo prostego języka... bardzo ciężka, polecam dla ludzi dojrzalszych bądź inteligentnych.

Moja lektura maturalna oraz ulubiona książka - mam wielkie szczęście, że uczyłem się na Wyspach gdzie książka jest podstawą.

Jest to nietypowa książka która jedynie podkreśla geniusz autora - sam Stephen King jest nią oczarowany i czytał ją jednym tchem.

Jak widać młody Frankie przeżył w swoim życiu niezliczoną ilość traumy (chociaż to straszne niedopowiedzenia i błache...

„Niemowy muszą mieć czarne dziury w brzuchu z tego względu, że nie mogą wykrzyczeć swoich trosk.” / Patrick McCabe
„Chłopak rzeźnika” Patricka McCabe to przejmująca historia dwunastoletniego Francie Brady’ego, mieszkańca małego irlandzkiego miasteczka. W groteskowy sposób autor przedstawia postępującą chorobę psychiczną chłopca, obłęd, który od dziecięcych żartów prowadzi do zbrodni, urojony świat, w którym powoli zatraca się bohater.
Mimo trudnego tematu, książkę czyta się jednym tchem. Szkoda, że pan McCabe doczekał się w Polsce tylko jednej wydanej książki – wydaje się, że filmy Neila Jordan’a (poza „Chłopak rzeźnika”, Jordan nakręcił „Śniadanie na Plutonie”) i nominacje do nagród, powinny były spopularyzować autora, co się jednak nie stało. Ja ze swojej strony polecam choćby w/w „Breakfast on Pluto” lub „The Dead School”.

„Niemowy muszą mieć czarne dziury w brzuchu z tego względu, że nie mogą wykrzyczeć swoich trosk.” / Patrick McCabe
„Chłopak rzeźnika” Patricka McCabe to przejmująca historia dwunastoletniego Francie Brady’ego, mieszkańca małego irlandzkiego miasteczka. W groteskowy sposób autor przedstawia postępującą chorobę psychiczną chłopca, obłęd, który od dziecięcych żartów prowadzi...

Witam,
do książkę tą musiałem znaleźć kiedy przeczytałem "Krainę Traw" Mitcha Cullina, gdzie napisane byłe iż jest ona zainspirowana "Chłopakiem Rzeźnika".
Jest to niebywały dramat psychologiczny, który przenosi nas w głowę młodego chłopca Franciego. W książce opisane zostało całe życie człowieka zmagającego się z nietypowymi problemami od dzieciństwa. Poddanego patologicznemu wychowaniu, z zaburzonym systemem wartości. Osoby, której autorytet, jedyne źródło z jakiego mógł czerpać przyzwoitość i moralność, okazał się jednym wielkim kłamstwem.
Książka ta wzbudza nietypowe emocje, musimy wybrać stronę i wcielić się w chłopca i założyć, iż nasz mózg mógłby się również tak zmienić pod wpływem tych samych bodźców , czy jednak zostać przy normach społecznych. Inaczej się nie da, nie można być przy tej książce bezstronnym. Dostrzegamy to jednak dopiero w dalszej części opowiadania, kiedy pewnie rzeczy są już po prostu nienormalnym zachowaniem.
Chciałbym polecić tą książkę nie tylko tym, którzy chętnie wczuli się w rolę Francisa ale również osobom opowiadającym się przeciwko niemu.
Jedyną wadą książki jest to, że jest tak krótka, jednak w swej prostocie zawiera całe sendo i to co chciało by się w niej przeczytać.
Jest to książka wielogatunkowa, znajdzie się tu coś dla miłośników dramatów, thrillerów, opowiadań czy nawet romansów w pewien bardzo dziwny sposób.

W8ojtek

Witam,
do książkę tą musiałem znaleźć kiedy przeczytałem "Krainę Traw" Mitcha Cullina, gdzie napisane byłe iż jest ona zainspirowana "Chłopakiem Rzeźnika".
Jest to niebywały dramat psychologiczny, który przenosi nas w głowę młodego chłopca Franciego. W książce opisane zostało całe życie człowieka zmagającego się z nietypowymi problemami od dzieciństwa. Poddanego...

Ciekawa fabuła i prosty język wiarygodnie odzwierciedlający myśli głównego bohatera to duże zalety tej książki. Temat jednak z pewnością nie jest dla każdego - chłopiec z problemami, który z czasem pogrąża się w szaleństwie.
Pozwolę sobie porównać książkę do jej ekranizacji i powiedzieć, że lektura jest znacznie lepsza, bo adaptacja na potrzeby produkcji została dość okrojona i uproszczona, przez co nie oddaje specyficznego, trochę mrocznego klimatu powieści.

Ciekawa fabuła i prosty język wiarygodnie odzwierciedlający myśli głównego bohatera to duże zalety tej książki. Temat jednak z pewnością nie jest dla każdego - chłopiec z problemami, który z czasem pogrąża się w szaleństwie.
Pozwolę sobie porównać książkę do jej ekranizacji i powiedzieć, że lektura jest znacznie lepsza, bo adaptacja na potrzeby produkcji została dość...

Książka jak dla mnie zbyt trudna. Czytam tylko kilkanaście stron na jeden raz, bo nie umiem więcej. Żeby ją zrozumieć, musiałabym wrócić na początek i zacząć czytanie od nowa. Smutna opowieść, chociaż kilkunastoleni narrator jest osobą niesamowicie dojrzałą, która nie zgadza się z otaczającym nas światem i stara się żyć na przekór niemu.

Książka jak dla mnie zbyt trudna. Czytam tylko kilkanaście stron na jeden raz, bo nie umiem więcej. Żeby ją zrozumieć, musiałabym wrócić na początek i zacząć czytanie od nowa. Smutna opowieść, chociaż kilkunastoleni narrator jest osobą niesamowicie dojrzałą, która nie zgadza się z otaczającym nas światem i stara się żyć na przekór niemu.