Nie ma dla matki większej tragedii, aniżeli pochować własne dziecko. Sama jestem matką, mam dwójkę maluszków, które jeszcze przed swoimi narodzinami stały się całym moim światem. Dosłownie nie jestem w stanie sobie wyobrazić życia bez nich. Gdyby miało ich w moim życiu zabraknąć jestem przekonana, że nie potrafiłabym udźwignąć tego ciężaru. Najzwyczajniej w świecie nie poradziłabym sobie z tak ogromnym bólem i cierpieniem, a moje życie straciłoby sens, ciągłe wspomnienia i powracanie myślami nie pozwoliłoby normalnie funkcjonować.

Książka Mariki Krajewskiej „Za zakrętem” porusza właśnie tak trudne i traumatyczne dla matki tematy. Dwie kobiety, których losy splatają się w najtragiczniejszym dla nich momencie życia. Anna, która jest spełnioną matki córki Julii oraz Irina również spełniona matka syna Romana. Zycie tych dwóch kobiet za sprawą jednego wypadku odmienia się całkowicie. Obie bowiem tracą swoje dzieci i zostają ze swoim bólem, cierpieniem i pustką, której nie da się niczym wypełnić. Anna i Irina początkowo darzą się jedynie nienawiścią, niemniej jednak ich częste spotkania na cmentarzu, wspólne opłakiwanie swojej straty coraz bardziej je do siebie zbliża. Tylko ktoś, kto przeżył taką samą tragedię jak Twoja jest w stanie zrozumieć Twoje cierpienie i ból. Dlatego też między kobietami nawiązuje się więź, która od nienawiści prowadzi nieomal do wzajemnego uzależnienia się od siebie. Książka opowiada o tym z czym przychodzi nam się zmierzyć w chwilach życiowych tragedii oraz o tym jak ważne może w takim momencie okazać się dla nas wsparcie bliskich i innych, na które nie zawsze możemy liczyć.

Autorka napisała krótką, ale bardzo przejmującą, emocjonalną historię obok której nie sposób przejść nie roniąc łez. Styl pisarski autorki jest dość specyficzny, ale myślę, że wpisał się on w mój gust. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale z pewnością nie było ostatnim. Czytając miałam możliwość przeżywania tragedii wraz z głównymi bohaterki, dosłownie przeniosłam się do ich świata, co zdecydowanie jest zasługą stylu pisarskiego autorki. Emocjonalnie książka dosłownie rozłożyła mnie na łopatki! Z pewnością zostanie ona w mojej głowie na długo.

Serdecznie zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł, bo naprawdę warto!

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki serdecznie dziękuję portalowi sztukater.pl

Nie ma dla matki większej tragedii, aniżeli pochować własne dziecko. Sama jestem matką, mam dwójkę maluszków, które jeszcze przed swoimi narodzinami stały się całym moim światem. Dosłownie nie jestem w stanie sobie wyobrazić życia bez nich. Gdyby miało ich w moim życiu zabraknąć jestem przekonana, że nie potrafiłabym udźwignąć tego ciężaru. Najzwyczajniej w świecie nie...

🌀🌀🌀🌀🌀 Recenzja 🌀🌀🌀🌀🌀

Marika Krajniewska " Za zakrętem "
@marika_krajniewska

Wydawnictwo Papierowy Motyl
@papierowymotyl.pl


🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆

" Anna z ociąganiem osuneła się na krzesło. Spokój miejsca, w którym od czterech lat próbowała złapać mgnienie tchnienia córki, spłynął po jej ramionach, zmęczonych spazmatycznymi drgawkami podczas nie przespanych nocach. To dziwne, że czuła ukojenie w czterech ścianach tej kobiety.. "

Poraz kolejny Marika zachwyca i łapie za serca swoją powieścią..
" Za zakrętem " to powieś pełana bólu, smutku, rozpaczy, rozmyślań o przeszłości a także o przyszłości..
Autorka wprowadza nas w świat szarej rzeczywistości Rosji a mianowicie Petersburga i jej histori ..
" Za zakrętem " to losy dwóch obcych kobiet a jednocześnie bliskich sobie, która połączyła ich wspolna utrata bliskich osób...
Marika ma specyficzny styl pisania który mi się bardzo podoba, jej powieści są nostalgiczne i pełne refleksji..

" Utracić wszystko i dalej żyć... Niemożliwe stało się możliwe.. "

Anna i Irina meszkaja w Petersburgu. Dwie obce sobie kobiety które tracą ukochane osoby..
Anna traci córkę Julie a Irina syna Romka w tym samym wypadku.. Z początku kobiety łączy nienawiść do siebie za to co się stało, ale z czasem zaczynaja tworzyć specyficzny uzależniajacy związek.. Tylko one siębie na wzajemnie rozumieją i staraja się żyć każdego dnia ze wspomnieniami i żalem..
Od tragedii mija 4 lata, wspólne spotkania, wspomnienia i rytuały powoduja że kobiety probóją zerwać ze sobą wieź i każda idzie w swoją stronę.
Ale niespodziewanie los spowrotem splata ich drogi..

" Tymczasem Los wyszedł zza zakrętu i wsparty o ramię Nadziei powedrował dalej..."

🌀🌀🌀🌀🌀 Recenzja 🌀🌀🌀🌀🌀

Marika Krajniewska " Za zakrętem "
@marika_krajniewska

Wydawnictwo Papierowy Motyl
@papierowymotyl.pl


🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆🪆

" Anna z ociąganiem osuneła się na krzesło. Spokój miejsca, w którym od czterech lat próbowała złapać mgnienie tchnienia córki, spłynął po jej ramionach, zmęczonych spazmatycznymi drgawkami podczas nie przespanych nocach. To dziwne,...

"Na zgliszczach dryfowały razem, splecione losem. Szybko się okazało, że nie potrafią bez siebie żyć. Dla Anny Irina, dla Iriny Anna stały się czymś, co przytrzymuje przy życiu. Jedna dla drugiej niczym powietrze. Bo tylko Irina mogła zrozumieć Annę. Tylko Anna mogła wysłuchać Iriny. Tylko one dwie. Cały świat się nie liczył, bo nie przeżył tego, co one. Cały świat, czym był ten cały świat? Niczym, bo nie stracił najcenniejszego."

Dwie kobiety. Dwie matki. Dwoje dzieci. Jedynych. I jedyne, najtragiczniejsze były ich śmierci.

Czy jest coś gorszego dla matki niż nagła, tragiczna śmierć jej dziecka? Jej dziecka, które nawet nie skosztowało dorosłego życia?

Dokładnie 190 stron. Tyle ma ta nieobszerna powieść Mariki. Swoją emocjonalnością mogłaby obdarować naście książek. Każde słowo, każde zdanie jest tu uczuciową bombą!

"Po obu stronach kobiet, trzymając je pod rękę, kroczyły dzielnie pojawiające się znienacka Ból i Żal. I tak szli wszyscy razem, z uśmiechem na ustach i smutkiem w oczach, pomiędzy radosnymi okrzykami turystów i szelestem wody zmywającej stare, tryskającej ku nowemu."

Pięknie skomponowana historia przyjaźni, która zrodziła się z nienawiści. Historia, która była bólem, choć został on wykorzystany w budującym celu. Ładnie zarysowane postaci. Różne kobiety, różne matki, tak jak różna jest ich żałoba. Autorka przenika bohaterki, pokazuje ich ból, pretensje. Zadają sobie pytania, wracają do lat sprzed tragedii. Wszystko z tajemniczym, pięknym Petersburgiem w tle.

Każdorazowo zachwycam się stylem, pomysłem, wrażliwością autorki. Dla wielbicielek powieści w stylu Janusza L. Wiśniewskiego, to pozycje obowiązkowe! Takie lektury pamięta się "na zawsze".

"Na zgliszczach dryfowały razem, splecione losem. Szybko się okazało, że nie potrafią bez siebie żyć. Dla Anny Irina, dla Iriny Anna stały się czymś, co przytrzymuje przy życiu. Jedna dla drugiej niczym powietrze. Bo tylko Irina mogła zrozumieć Annę. Tylko Anna mogła wysłuchać Iriny. Tylko one dwie. Cały świat się nie liczył, bo nie przeżył tego, co one. Cały świat, czym...

Marika Krajniewska „Za zakrętem”

Petersburg. Dwie kobiety, które łączy szczególna więź. Obie doświadczyły dramatu. Anna pochowała córkę, a Irina syna. Codzienne przebywanie na cmentarzu je zbliża, choć nie można tego nazwać przyjaźnią. Wspomnienia nie dają o sobie zapomnieć, i to utwierdza fakt, jak bolesna jest rzeczywistość.

„Siedziały na ławce w samym środku parku jeszcze kilka godzin. Gwar otulał je, pogrążone w smutku. Zdawało się, że nie zauważają nikogo dookoła. Były tu tylko one. Irina i jej Romek. Anna i jej Julia. Julia i oczywiście jej ojciec”.

To naprawdę nostalgiczna powieść o stracie bliskiej osoby. Ból i pustka w sercu jest niewyobrażalna. Irina i Anna próbują przezwyciężyć te ciężkie chwile. Czy im się to uda?

Powiem, że warto przeczytać. Pełna refleksji i zadumy. Spodobał mi się styl i opisy szarych uliczek rosyjskiego miasteczka. Ta lektura ma coś z uroku, choć całkiem do wesołych nie należy. Nie sposób się nie wzruszyć. 😢

„Tymczasem Los wyszedł zza zakrętu i wsparty o ramię Nadziei powędrował dalej”.

Marika Krajniewska „Za zakrętem”

Petersburg. Dwie kobiety, które łączy szczególna więź. Obie doświadczyły dramatu. Anna pochowała córkę, a Irina syna. Codzienne przebywanie na cmentarzu je zbliża, choć nie można tego nazwać przyjaźnią. Wspomnienia nie dają o sobie zapomnieć, i to utwierdza fakt, jak bolesna jest rzeczywistość.

„Siedziały na ławce w samym środku parku...

"Uwielbiały ze sobą rozmawiać. Coraz rzadziej wracały do tragedii, choć tliła się w ich duszach. Czy był to krok w odpowiednim kierunku? Tego nie wiedziały. Po prostu spędzały ze sobą czas, z potrzeby minionej i obecnego przyzwyczajenia".

Anna i Irena to bohaterki powieści M. Krajniewskiej pt. "Za zakrętem". Są mieszkankami Petersburga, które połączył wspólny ból. Obie w wypadku utraciły swoje dzieci, jedna córkę, druga syna.
Ta opowieść niezwykle wzrusza.
Mijają 4 lata, podczas których te dwie kobiety, nieszczęśliwe matki oswajają się ze stratą i pomimo przykrych dowiadczeń próbują dalej żyć.
Autorka ma lekkie pióro. Książkę czyta się bardzo szybko, ponieważ rozdziały się krótkie. Ta historia jest poruszająca najpierw załamuje a potem pociesza.
Pozycja idealna na długie wieczory z książką.

"Uwielbiały ze sobą rozmawiać. Coraz rzadziej wracały do tragedii, choć tliła się w ich duszach. Czy był to krok w odpowiednim kierunku? Tego nie wiedziały. Po prostu spędzały ze sobą czas, z potrzeby minionej i obecnego przyzwyczajenia".

Anna i Irena to bohaterki powieści M. Krajniewskiej pt. "Za zakrętem". Są mieszkankami Petersburga, które połączył wspólny ból. Obie w...

Jest tu przedstawiona historia o dwóch kobietach które straciły swoje dzieci żywią z początku do siebie nienawiść ale ta nienawiść prowadzi, do początku ich przyjaźni.
Choć po tym zdaniu może wydawać że historia będzie łatwa to tak nie jest, czytając tą książkę towarzyszy nam wiele emocji.
Historia toczy się we współczesnej Rosji, akcja rozgrywa się na tle magicznego miasta Petersburgu.

Sięgając po tą książkę nie wiedziałam czego się spodziewać czytając, tą powieść nie raz zakręciła mi się łezka w oku.
Dwie kobiety które straciły swoje dzieci są zamknięte w sobie, nie potrafią spojrzeć na coś innego.
Ale wszystko zmienia się podczas urodzin jednej z bohaterek książki 🤭...
Której? Tego nie powiem 🤭
Ale dziewczyny będą wychodzić na prostą 🤭...

Czy polecam?
Koniecznie, na pewno nie raz będą wam towarzyszyć łzy smutku jak i łzy radości 🤭!

Jest tu przedstawiona historia o dwóch kobietach które straciły swoje dzieci żywią z początku do siebie nienawiść ale ta nienawiść prowadzi, do początku ich przyjaźni.
Choć po tym zdaniu może wydawać że historia będzie łatwa to tak nie jest, czytając tą książkę towarzyszy nam wiele emocji.
Historia toczy się we współczesnej Rosji, akcja rozgrywa się na tle magicznego...

Kolejna wspaniała pozycja pióra Mariki Krajniewskiej, która roztrzaskała mnie emocjonalnie.

Poznajemy dwie kobiety, które łączy bardzo dziwna więź. Potrzebują siebie wzajemnie, jakby jedna bez drugiej nie istniała. Są dla siebie podpora bez siebie mogą upaść. Niestety szybko okazuje się, że to co je łączy to ogromna tragedia, ból i niewyobrażalne cierpienie. Bo jak inaczej można nazwać to co dzieje z matką po stracie ukochanego jednego dziecka. Starają się żyć, podążają ścieżkami swoich dzieci. Czy powinny wyznaczać nowe, swoje szlaki? Czy potrafią ? Jak potoczy się ich życie ?

Nie była to dla mnie łatwa historia. Trzymałam się dzielnie, ale na koniec emocje które serwowała mi autorka przez sto osiemdziesiąt stron wylały się ze mnie w potoku łez. Dziękuję Ci za tę nadzieję, która cudownie otuliła moje zbolałe serce.
Książkę czytałam z duszą na ramieniu, bałam się, że autorka kolejny raz złamię moje serce. Bałam się tego co odkryje na kolejnych stronach. Czytałam jednak dalej i im bardziej zagłębiałam się w historię, tym bardziej byłam pewna, że zostanie ze mną długo po zakończeniu.
Sposób w jaki autorka wyraża emocje opisuje sytuację i uczucia przenika w głąb duszy i serca. Uwielbiam to, ten niepowtarzalny styl, sposób prowadzenia fabuły i dawkowania emocji. Jeśli macie ochotę na nietuzinkowa historię, która poruszy wasze serca gorąco polecam. 10/10

Dziękuję za kolejną wspaniała historię.
Dziękuję za wszystko🤎🍂🤎

Kolejna wspaniała pozycja pióra Mariki Krajniewskiej, która roztrzaskała mnie emocjonalnie.

Poznajemy dwie kobiety, które łączy bardzo dziwna więź. Potrzebują siebie wzajemnie, jakby jedna bez drugiej nie istniała. Są dla siebie podpora bez siebie mogą upaść. Niestety szybko okazuje się, że to co je łączy to ogromna tragedia, ból i niewyobrażalne cierpienie. Bo jak...

Książka o sile kobiet. O byciu mamą, a potem przyjaciółką. O wsparciu w nieszczęściu i umiejętności bycia blisko pomimo... Z Petersburgiem w tle, sztuką, literaturą, architekturą, a przede wszystkim codziennością. Fabuła ma momenty lepsze i gorsze. Jako całość, polecam.

Książka o sile kobiet. O byciu mamą, a potem przyjaciółką. O wsparciu w nieszczęściu i umiejętności bycia blisko pomimo... Z Petersburgiem w tle, sztuką, literaturą, architekturą, a przede wszystkim codziennością. Fabuła ma momenty lepsze i gorsze. Jako całość, polecam.

"Za zakrętem" to książka przede wszystkim o stracie.

Dwie kobiety, które połączyła wspólna tragedia. Anna i Irena straciły ukochane dzieci. Początkowo ich relacja oparta była na zasadzie nienawiści,pretensji,obrzucania się winą za wypadek Julii i Romana.

Mija 4 lata,podczas których te dwie nieszczęśliwe matki w zaskakujący sposób nauczyły się oswajać że stratą. Ich zażyłość pozwala na dostrzeżenie faktu, iż życie pomimo tak przykrych doświadczeń trwa nadal.

Bardzo często nie dopuszczamy do siebie nagłego braku dziecka. Bez wątpienia zakłócony porządek świata jest czymś,z czym zmaga się wielu rodziców. Nie nam oceniać postępowania dopóki sami nie posmakujemy łez. Umysł ludzki ma naprawdę wiele złożonych sposobów na odzyskanie niegdyś tak doskonałej równowagi.

Co dla nas może być niepojęte,dla osób dotkniętych żałobą okaże się najlepszym remedium. Tak było w przypadku bohaterek. Kiedy jedna milczała,druga krzyczała do utraty tchu. Próba odizolowania się od świata zewnętrznego walczyła z chęcią obcowania z nim.

To opowieść uniwersalna. Czytelnik na każdym etapie swojej drogi może znaleźć coś,co może przepisać właśnie sobie. Po przeczytaniu pozostaje zaduma, refleksja i nadzieja na lepsze jutro.
Mam nadzieję, że książka trafi do jak największego grona osób na przysłowiowym zakręcie. Koniec opowieści niesie niezwykle ważny przekaz więc polecam i trzymam kciuki za Was, jeżeli jesteście właśnie na swoim rozdrożu ❤️

"Za zakrętem" to książka przede wszystkim o stracie.

Dwie kobiety, które połączyła wspólna tragedia. Anna i Irena straciły ukochane dzieci. Początkowo ich relacja oparta była na zasadzie nienawiści,pretensji,obrzucania się winą za wypadek Julii i Romana.

Mija 4 lata,podczas których te dwie nieszczęśliwe matki w zaskakujący sposób nauczyły się oswajać że stratą. Ich...

Dzieci.
Pojawienie się ich w naszym życiu, zmienia wszystko. Przewartościowujemy każdy jego zakamarek, ustawiając wszystko pod nowy tryb.
Tryb rodzica.
Od chwili, w której embrion zagości się w ciele matki, nic już nie będzie takie same. To one będą dla nas wszystkim. Naszym sensem życia.

A co się stanie, jeśli pewnego dnia ich zabrakie? Czy będziemy sobie w stanie poradzić z pustką, która zagości na zawsze w naszych sercach?

💙💙💙💙🖤🖤🖤🖤💙💙💙💙

Anne i Irinę łączy jedno - dzielą ból po stracie swoich pociech. Choć początkowo ich relacja odbiegała mocno od kanonu przyjaźni, to z biegiem czasu stworzy ze sobą związek, którego nie sposób jest nazwać.
Tylko one były w stanie zrozumieć swój ból.
Tylko one wiedziały, jak to jest, budzić się każdego dnia z myślą, że nie usłyszysz więcej słowa "Mamo" z ust własnego dziecka.
Wspomnienia poprzedzające tragedię wzmacniały ich stan otępienia, zalewając nieopisaną trwogą każdy zakątek ich życia.
Czy uda im się ocalić siebie wzajemnie?

Książka ta zmusiła mnie do pewnych przemyśleń i na kilka dni bardzo mocno zdominowała moje życie. Nie dlatego, że była długa bądź nudna. Nic takiego.
Otworzyła pewne drzwi, do których klucz już dawno schowałam na dnie serca.

Wyruszyłam w podróż do Petersburga, gdzie towarzyszyłam bohaterkom w tak trudnym dla nich czasie. Obie z kobiet przeżywały żałobę na własny sposób. Jednak łatwo było rozpoznać, że ich relacja nie była zdrowa.
Tym razem powstrzymam się od opinii, na temat bohaterów. Ich nie wolno oceniać. Nie po tym co przeszły.
Nie istnieje "złoty środek" na to, jak zachować się w takiej sytuacji.
Jedni spróbują popełnić samobójstwo, inni przybiorą maskę, trzymając wszystko w sobie, a jeszcze inni się załamią. I każda z tych dróg nie będzie ani dobra, ani zła. To będzie ich droga, do której mają pełne prawo.

Ta książka jest pozycja, która zmieni sposób patrzenia na pewne osoby. Myślę, że powinniście poświęcić małą chwilkę i pozwolić się zanurzyć w ich historii.

Bardzo dziękuję za egzemplarz recenzencki. Od dziś nie przejdę obojętnie obok Pani pozycji.

Dzieci.
Pojawienie się ich w naszym życiu, zmienia wszystko. Przewartościowujemy każdy jego zakamarek, ustawiając wszystko pod nowy tryb.
Tryb rodzica.
Od chwili, w której embrion zagości się w ciele matki, nic już nie będzie takie same. To one będą dla nas wszystkim. Naszym sensem życia.

A co się stanie, jeśli pewnego dnia ich zabrakie? Czy będziemy sobie w stanie...