Miałam już okazję czytać twórczość autorki I bardzo wam polecam, bo książki nawiązują do trudnych sytuacji.

Tutaj mamy wzmiankę o stracie. Stracie, o której się nie mówi a nawet nie pisze.

Ewa jest czterdziesto letnią życiowo I zawodowo spełnioną kobietą. Czy napewno? Strata przychodzi niespodziewanie a pod wpływem tylu strasznie smutnych emocji kobieta nie potrafi poradzić sobie sama ze sobą. Potrzebuje zmiany. Zmienić otoczenie. Ewa zamienia swoją dobrze prosperującą pracę w korporacji na malutki, zakurzony antykwariat. Ewa w tym pełnym papierów miejscu czuje się jak w domu.

Książka ta porywa, zachwyca I w nieoczekiwany sposób wapiera

Zachęciłam ?

Miałam już okazję czytać twórczość autorki I bardzo wam polecam, bo książki nawiązują do trudnych sytuacji.

Tutaj mamy wzmiankę o stracie. Stracie, o której się nie mówi a nawet nie pisze.

Ewa jest czterdziesto letnią życiowo I zawodowo spełnioną kobietą. Czy napewno? Strata przychodzi niespodziewanie a pod wpływem tylu strasznie smutnych emocji kobieta nie potrafi...

Historia opisana w tej pozycji jest tak bardzo realna i mimo wszystko tak bardzo bolesna dla wielu🥺…
Początkowo bałam się czy przebrnę przez nią,czy dam radę przełknąć taki kawał przeżyć ale zdecydowałam się,że muszę spróbować…Nie żałuję swojej decyzji !
Mimo tej boleści ja osobiście jestem nią zauroczona.

Skrót📖:

„Ewa ma już prawie 40 lat. Ma poukładane życie,partnera,ugruntowaną pozycję zawodową…
Plany na nadchodzące życie…
Pewnego dnia doświadcza straty,której nikt nie powinien doznać.
Straty,o której się nie mówi,nie pisze…
Wstrząsa nią to dogłębnie,tak,że nie potrafi sobie poradzić z kalejdoskopem własnych emocji.
Ciężko jej jest dojść do ładu z samą sobą. Strata odbija się także na jej partnerze,Rafale.
Postanawiają mimo wszystko dać sobie czas i oddzielnie przeżyć to co ich spotkało.
Bez względu na to co będzie później…

Ewa w poszukiwaniu spokoju postanawia porzucić obecną pracę w korporacji i zatrudnia się w przytulnym antykwariacie u Pana Antoniego,którego pieszczotliwie nazywa Świętym Mikołajem.
Z pozoru nudne miejsce staje się z czasem jej drugim domem.

Pewnego dnia Ewa znajduje list Stanisławy Umińskiej-wybitnej polskiej aktorki z lat dwudziestych.
Ku jej zdziwieniu,odkrywa,że owe listy mogą być „mapą” prowadzącą do skarbu…

Razem z Antonim i jego przyjaciółmi postanawiają rozwikłać zagadkę listów i odkryć prawdę o domniemanym skarbie. Czy on naprawdę istnieje?”

Musicie dowiedzieć się tego sami😎

Książka bardzo życiowa. Opowiada o tym co w życiu jest ważne i jednocześnie tak realistyczna,że nie sposób było mi się od niej oderwać😍.
Czytając ją,czułam się jakbym była bocznym obserwatorem tej całej historii. Wspaniałe uczucie !
A piosenki cytowane w niej są tak bliskie memu sercu,że aż się rozpływałam.
Piękna,warta przeczytania pozycja!

Historia opisana w tej pozycji jest tak bardzo realna i mimo wszystko tak bardzo bolesna dla wielu🥺…
Początkowo bałam się czy przebrnę przez nią,czy dam radę przełknąć taki kawał przeżyć ale zdecydowałam się,że muszę spróbować…Nie żałuję swojej decyzji !
Mimo tej boleści ja osobiście jestem nią zauroczona.

Skrót📖:

„Ewa ma już prawie 40 lat. Ma poukładane...

Gdy zaczęłam czytać tę książkę, wydawało mi się, że jej nie skończę, że będzie to ckliwa opowiastka... Jednak z każdą stroną coraz bardziej zaczęłam się do niej przekonywać. Też doświadczyłam poronień, więc dobrze rozumiem bohaterkę. Ten stan trzeba przepracować, o tym jest ta książka. Zagadka związana ze Stanisławą Umińską - nawet wciągnęła. Nie jest to według mnie książka dla osób, które chcą się zrelaksować w zimowy wieczór. Daje do myślenia.

Gdy zaczęłam czytać tę książkę, wydawało mi się, że jej nie skończę, że będzie to ckliwa opowiastka... Jednak z każdą stroną coraz bardziej zaczęłam się do niej przekonywać. Też doświadczyłam poronień, więc dobrze rozumiem bohaterkę. Ten stan trzeba przepracować, o tym jest ta książka. Zagadka związana ze Stanisławą Umińską - nawet wciągnęła. Nie jest to według mnie książka...

W pół do świtu to historia o stracie. Stracie która zawładnęła życiem naszej bohaterki. 
Po poronieniu Ewa wraca do pracy w korporacji, niestety udawana ludzka troska jest obrzydliwa a fałsz wyczuwa się na kilometr. Po złożeniu stosownych dokumentów, Ewa wychodzi z biura i przechodząc obok antykwariatu zauważa ogłoszenie o pracę. Bez najmniejszego zastanowienia wchodzi i od razu rozpoczyna przygodę u Świętego Mikołaja. Tak bohaterka nazwała swojego nowego szefa. W trakcie porządków natknęła się na tajemnicze listy Stanisławy Umińskiej. Początkowo nie chciała czytać cudzej korespondencji, lecz ciekawość wygrała. Ewa odkrywa w nich coś niesamowitego, mapę do skarbu. Dla mnie książka była niesamowicie poruszająca, wzruszająca, ale też ciekawa i zaskakująca. Autorka ma niezwykły talent do przekazywania emocji. Książka jest nimi naszpikowana, przez co czytelnik może dosłownie poczuć w sobie ból Ewy. W jaki sposób próbuje poukładać sobie życie po tak wielkiej stracie. Jak każdego dnia wstaje w pół do świtu, aby zmierzyć się z życiem. Jak cały świat jej tego nie ułatwia i jak się nie poddaje. Pokazuje jak można zacząć wszystko od nowo, choć czasami wydaje się niemożliwe. Wyszło jak zwykle fantastycznie, gratuluję autorce.

W pół do świtu to historia o stracie. Stracie która zawładnęła życiem naszej bohaterki. 
Po poronieniu Ewa wraca do pracy w korporacji, niestety udawana ludzka troska jest obrzydliwa a fałsz wyczuwa się na kilometr. Po złożeniu stosownych dokumentów, Ewa wychodzi z biura i przechodząc obok antykwariatu zauważa ogłoszenie o pracę. Bez najmniejszego zastanowienia wchodzi i od...

♣️♣️♣️ Recenzja ♣️♣️♣️

Marika Krajniewska " Wpół do świtu "
@marika_papierowy_motyl

Wydawnictwo : Papierowy Motyl
@papierowymotyl.pl

♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️

" - Kochana moja, teraz nie musisz nic zrozumieć. To przyjdzie, kiedyś. Stan niezrozumienia wyzwala obfitość uczuć. Pozwala, dajmy na to, na pojawienie się wdzięczności. Milczę. Cisza jest piękna. Tak piękna, że w końcu przyjmuje te słowa..."

" Wpół do świtu " To jest historia, która przepełniona jest smutkiem i bólem, które wypełniają umysł i serce..

Autorka, poprzez swoje słowa, potrafi oddać intensywność i głębię uczuć, które towarzyszą Ewie w jej podróży odkrywania samej siebie..
Opisy antykwariatu i listów Stanisławy Umińskiej są tak realistyczne, że można poczuć zapach kurzu i dotknąć starych dokumentów..
Autorka umiejętnie balansuje między przeszłością a teraźniejszością, tworząc wspaniałą atmosferę tajemnicy i nadziei.. Jej styl pisania jest zarówno piękny, jak i poruszający, co sprawia, że czytanie tej książki staje się prawdziwą przyjemnością..

Dodatkowo, styl autorki jest bardzo osobisty i intymny..
Czytając jej słowa, można poczuć, że jesteśmy blisko Ewy i towarzyszymy jej w jej emocjonalnej podróży..
Autorka potrafi w doskonały sposób opisać wewnętrzne konflikty i rozterki bohaterki, co sprawia, że staje się ona nam bliższa..
Jej język jest bogaty i pełen obrazowych opisów, które sprawiają, że historia staje się jeszcze bardziej realistyczna i poruszająca..

Powieść jest napisany w sposób bardzo poetycki i metaforyczny..
Autorka używa obrazowych opisów i porównań, które mają na celu wywołać emocje i wzbudzić wyobraźnię czytelnika..
Opowiada o Ewie, która doświadcza niespodziewanej straty i próbuje odnaleźć spokój i sens w swoim życiu.. Przez przepisywanie starych listów aktorki Stanisławy Umińskiej, Ewa odkrywa ukryte skarby przeszłości i odnajduje nowe znaczenie w swoim życiu..
Książka jest pełen symboli i metafor, które mają na celu przekazać głębsze przesłanie o poszukiwaniu spokoju i nadziei..

To naprawdę wspaniała książka, która z pewnością zostanie w pamięci na długo..

" Czas ucieka między palcami. Wtedy i teraz. Takie życie jest niczym spadający wodospad. Leci w strumieniu uczuć, by roztrzaskać się na kamieniach i dalej, pędzić dalej, łącząc się w jedność z tych maleńkich rozbryzgów..."

Książka opowiada o Ewie, która miała stabilne życie z kochającym partnerem i obiecującą karierą..
Niestety, nagle dotknęła ją tragedia, która sprawiła, że nie potrafiła poradzić sobie z żałobą.. Czuła, że wszystko, o czym marzyła, się zmieniło.. Była zagubiona i nie wiedziała, jak sobie poradzić z tymi emocjami..

W poszukiwaniu spokoju, Ewa postanowiła zostawić swoją pracę w korporacji i zatrudnić się w małym antykwariacie prowadzonym przez starszego Pana..
To miejsce stało się dla niej drugim domem..
Tam odkryła przepisywane listy Stanisławy Umińskiej, słynnej polskiej aktorki z lat dwudziestych.. Praca nad tymi listami stała się dla niej nowym zajęciem..

Ewa odkryła, że te listy są jak mapa prowadząca do prawdziwego skarbu.. To było niesamowite odkrycie, które zmieniło jej życie..
Ewa odnalazła prawdziwy skarb. Był to nie tylko materialny przedmiot, ale także duchowe odkrycie.. Przez całą tę podróż Ewa nauczyła się, że żałoba jest bardzo indywidualnym doświadczeniem, które każdy przechodzi na swój sposób..

♣️♣️♣️ Recenzja ♣️♣️♣️

Marika Krajniewska " Wpół do świtu "
@marika_papierowy_motyl

Wydawnictwo : Papierowy Motyl
@papierowymotyl.pl

♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️

" - Kochana moja, teraz nie musisz nic zrozumieć. To przyjdzie, kiedyś. Stan niezrozumienia wyzwala obfitość uczuć. Pozwala, dajmy na to, na pojawienie się wdzięczności. Milczę. Cisza jest piękna. Tak piękna, że w...

"Wpół do świtu" Mariki Krajniewskiej to książka mądra, poruszająca ważne i trudne tematy, a przy tym napisana tak, że trudno się od niej oderwać. Poznałam ją w wersji audiobookowej, lecz wersję papierową kupię jak najszybciej, bo wracać do tej historii będę na pewno.
Centralnym motywem powieści jest oswajanie straty (poronienie bardzo oczekiwanego dziecka),dezintegrujacej psychikę głównej bohaterki, wywołującej w niej potrzebę i chęć odsunięcia się od dawnego życia, znajomych i rodziny. W procesie leczenia niewidocznych, lecz dotkliwych ran kobiecie pomaga trójka starszych osób, doświadczonych życiowo, znających ból odrzucenia, samotność i żal po tym, co odeszło. Nieoczywista, głęboka, oparta na akceptacji, wspieraniu, a nie pouczaniu przyjaźń pozwala głównej bohaterce wejść w nowy etap życia, w którym będzie umiała pożegnać się z nienarodzonym dzieckiem.
Protagonistów połączy też przygoda - poszukiwanie skarbu, ukrytego w miejscu zakodowanym w starych listach, przy czym ważniejsze od ujawnienia artefaktu staje się wspólne działanie, odgadywaniu kolejnych tropów, a jednocześnie odkrywanie siebie, własnych tajemnic, sprawdzanie swoich możliwości.
Na kartach powieści pojawia się delikatnie upoetyzowana warszawska Praga, na pożółkłych kartkach przedwojennych listów odżywa Paryż lat 30-tych. W opisy miejsc wkrada się odrobina magii. Parapet okienny o godzinie "wpół do świtu" zdaje się być portalem do przestrzeni między bytem a niebytem, gdzie bohaterka spotyka się z córką, której nie ma.
Powieść Mariki Krajniewskiej przypomina mi piękny sen, który mogłabym śnić każdej nocy.

"Wpół do świtu" Mariki Krajniewskiej to książka mądra, poruszająca ważne i trudne tematy, a przy tym napisana tak, że trudno się od niej oderwać. Poznałam ją w wersji audiobookowej, lecz wersję papierową kupię jak najszybciej, bo wracać do tej historii będę na pewno.
Centralnym motywem powieści jest oswajanie straty (poronienie bardzo oczekiwanego dziecka),dezintegrujacej...

Są takie książki, które zostają z nami w sercu na dłużej. Wwiercają się w głowę i pozostawiają w niej ślad, który powoduje, że pewne obszary w naszym życiu będą postrzegane zupełnie inaczej.

Taka jest właśnie ta książka. Porusza dramatyczny temat, jakim jest utrata dziecka. Dla każdego rodzica to największa tragedia. To moment w życiu, gdy wszystko nie jest tak, jak powinno. Bo to dziecko powinno pochować rodziców, gdy nadejdzie ich kres...

Ewa straciła dziecko zanim zdarzyło przyjść na świat. Nie umniejsza to jednak wielkości jej cierpienia. Przeżywa to dokładnie tak, jak każda matka, która musi pochować swoje już narodzone dziecko, bez względu na to, w jakim jest wieku.

Książka to opis jej życiowej batalii z nową rzeczywistością, w jakiej dane jej było żyć. Rzuca pracę, prosi partnera, by na jakiś czas się wyprowadził i przypadkowo trafia na antykwariat.

Ma wrażenie, że los postawił jej go na drodze i to właśnie tam chce zacząć od nowa żyć. Udaje jej się zdobyć pracę u starszego Pana, którego nazywa Świętym Mikołajem. W trakcie pracy odnajduje listy, które kiedyś pomogły pogodzić się ze strata Antoniemu (staruszkowi),a dziś może pomogą i jej. Jednak w listach znajduje się także mapa skarbu. Jakiego? Przekonajcie się sami...

To pełna emocji i bardzo refleksyjna książka o życiu i śmierci. O tym, jak ciężko pogodzić się z utratą ukochanej osoby oraz, jak ogromna potrafi być miłość matki do dziecka nawet tego, które jeszcze nie zdarzyło pojawić się na świecie.

Sama jestem mamą więc wzruszenie podczas czytania było nieuniknione. Ogromny ukłon w stronę autorki za poruszenie tak emocjonalnego i ważnego tematu. Akcja nie jest porywająco szybka za co bardzo dziękuję. Mogłam spokojnie przeżywać wraz z bohaterką targające nią emocje. Dzięki temu udało mi się wczuć w całą historię i poczuć jej klimat. Barwne pióro autorki powoduje, że czytanie to sama przyjemność. Opisy emocji są tak dokładne, że spokojnie można je poczuć na własnej skórze. I to jest kolejny plus tej książki.

Gorąco polecam!!!

Są takie książki, które zostają z nami w sercu na dłużej. Wwiercają się w głowę i pozostawiają w niej ślad, który powoduje, że pewne obszary w naszym życiu będą postrzegane zupełnie inaczej.

Taka jest właśnie ta książka. Porusza dramatyczny temat, jakim jest utrata dziecka. Dla każdego rodzica to największa tragedia. To moment w życiu, gdy wszystko nie jest tak, jak...

3/2024📚 usłyszałam, że ta książka jest z serii "kocykowych". Mam inne chyba poczucie czym jest kocykowe utulenie. Wzruszały mnie przemyślenia Ewy na temat straty, chociaż sama takiej całe szczęście nie przeżyłam. Cześć kryminalna za bardzo jak z Kodu DaVinci. Niemniej jednak zrobiła na mnie wrażenie.Polecam

3/2024📚 usłyszałam, że ta książka jest z serii "kocykowych". Mam inne chyba poczucie czym jest kocykowe utulenie. Wzruszały mnie przemyślenia Ewy na temat straty, chociaż sama takiej całe szczęście nie przeżyłam. Cześć kryminalna za bardzo jak z Kodu DaVinci. Niemniej jednak zrobiła na mnie wrażenie.Polecam

Dwie książki w jednej. Część, która opowiada o stracie dziecka, o tym, w jaki sposób radzi sobie z tym główna bohaterka, jak odnoszą się jej bliscy, jest naprawdę świetna. Niestety w pewnym momencie zaczyna się akcja rodem z Dana Browna. Tunele, klucze, listy, ukryte słowa, ruchome klepki i masa zbiegów okoliczności. No nie. Po prostu nie. Kupuję tylko połowę tej książki

Dwie książki w jednej. Część, która opowiada o stracie dziecka, o tym, w jaki sposób radzi sobie z tym główna bohaterka, jak odnoszą się jej bliscy, jest naprawdę świetna. Niestety w pewnym momencie zaczyna się akcja rodem z Dana Browna. Tunele, klucze, listy, ukryte słowa, ruchome klepki i masa zbiegów okoliczności. No nie. Po prostu nie. Kupuję tylko połowę tej książki

Miałam dziś czas, który wykorzystałam do przeczytania jakże pięknej książki.
Strara nienarodzonego dziecka jest bólem, który każda matka przeżywa po swojemu.
Ewa, to bohaterka książki, zmagająca i próbująca pogodzić się z tym, że nie będzie szczęśliwą mamą, wychowujaca dziecko. Stara się tą wewnętrzną żałobę jakoś przetrwać, przeżyć.
Nie jest sama, ma partnera i pracę, którą niespodziewanie rzuca i zaczyna nowy rozdział w swoim życiu, zatrudniając się w małym antykwariacie. Miejsce to jest pełne pamiątek, listów i tajemnic, które Ewę zafascynowały, i dały powód do pozbierania się i nie myślenia o stracie, jaką przeżyła. Pamiątki i wydawać by się mogło stare nic nie znaczące listy, to jednak nie do końca jest prawdą, ponieważ skrywają one pewną zagadkę sprzed lat, którą Ewa postanawia rozwikłać.
❗️
"Wpół do świtu" to historia pełna żalu i bólu, który wypełnia umysł i serce. Antykwariat to miejsca jak najbardziej odpowiednie dla Ewy. Jak się okaże z czasem, to praca ta w jakiś sposób staje się jej drugim domem i wybawieniem.
❗️
Autorka poruszyła temat na który raczej mało kto się wypowiada. Mimo że powieść napisana jest z wielką delikatnością, to i tak nic nie jest w stanie zagłuszyć tej burzy, która szaleje w sercu bohaterki.
Myślę, że dotyczy to również wielu kobiet, które przeżywają traumę po poronieniu. W takich momentach potrzebne jest wsparcie i pomoc, aby poradzić sobie z tym przeżyciem.
❗️
Piękna powieść, trafiająca do serca, o której z pewnością się nie zapomni. Warto poświęcić czas na przeczytanie jej i dzielenia się opinią z innymi czytelnikami. Polecam ją każdej czytelniczce, ponieważ urzekła mnie swoim pięknem.
Szkoda że tylko na 10 ⭐️ mogę ocenić, bo zdecydowanie zasługuje na więcej.
Polecam całym sercem.

Miałam dziś czas, który wykorzystałam do przeczytania jakże pięknej książki.
Strara nienarodzonego dziecka jest bólem, który każda matka przeżywa po swojemu.
Ewa, to bohaterka książki, zmagająca i próbująca pogodzić się z tym, że nie będzie szczęśliwą mamą, wychowujaca dziecko. Stara się tą wewnętrzną żałobę jakoś przetrwać, przeżyć.
Nie jest sama, ma partnera i pracę,...