Przyzwoita powieść znakomitego pisarza. Najlepsza w warstwie obyczajowej. Stary nauczyciel, niegdysiejszy idealista czujący już na karku oddech śmierci w rozrachunku ze swoim życiem. Tłusta bibliotekarka, z ukrytą w niej dawną ciepłą i pełną humoru dziewczyną, dziś nie rozumiejąca samej siebie, tych seriali , jedzenia i tego co się stało. Czterdziestoletnia artystka chcąca być kimś wyraźnym, lecz przemykająca po życiu groteskowo pospiesznie, bez zostawiania śladów. Dużo tu depresji współczesnej cywilizacji, bardzo trafnie ujętej, ten smutek wylewa się ze szczegółów codziennego życia bohaterów, opisanych sugestywnie, świetnym językiem. I tylko tu są fragmenty które mogą zapaść w naszą pamięć. Wątek terrorystyczno-rozrachunkowy wydaje się dopięty do smutnej powieści obyczajowej. Ale już nie wątek samego terrorysty. Ten jest na miejscu, bo Ahmed scharakteryzowany trafnie i mocno, stanowi silny kontrapunkt dla depresji świata dorosłych.

Niestety jeśli miała to być powieść o depresji, o przygnębieniu własną pospolitością i przemijaniem, to autor nie mówi nam nic nowego. Stawia od dawna znaną diagnozę i nie wyciąga żadnych wniosków. Trochę mało jak na pisarza tej klasy. Osobiście wolałabym przeczytać, że uratuje nas miłość albo dobroć albo poczucie humoru, no ale skoro nie ma rozwiązań, to może Updike powinien przywalić nam mocniej, bo do tego chwilami zmierza, a powieść zyskałaby punkt ciężkości wystarczający żeby ją zostawić na naszych zatłoczonych półkach. Updike zatrzymuje się w pół wniosku, że to Ahmed ma rację, bo przecież tylko on jest tu wewnętrznie piękny, dobry, a co najważniejsze tylko on wierzy w sens istnienia.

Natomiast mój wniosek z tej powieści jest taki, że chętnie przeczytałabym Updike'a analizującego przemijanie dogłębniej. Szczerze i bez sztucznych ram powieści o terroryzmie.

Przyzwoita powieść znakomitego pisarza. Najlepsza w warstwie obyczajowej. Stary nauczyciel, niegdysiejszy idealista czujący już na karku oddech śmierci w rozrachunku ze swoim życiem. Tłusta bibliotekarka, z ukrytą w niej dawną ciepłą i pełną humoru dziewczyną, dziś nie rozumiejąca samej siebie, tych seriali , jedzenia i tego co się stało. Czterdziestoletnia artystka chcąca...