"Jakby jutra miało nie być" to opowieść o miłości, która pojawia się nieoczekiwanie, o trudnych relacjach rodzinnych i skrywanych uczuciach, które prowadzą do tragedii. Jest naprawdę ciekawie i do samego końca nie będziemy pewni czy Oliwia i Adam odnajdą swoje szczęśliwe zakończenie.
Zabierając się za lekturę przygotujcie się, że doświadczycie całego wachlarza emocji i że pochłonięcie tę historię za jednym razem.

"Jakby jutra miało nie być" to opowieść o miłości, która pojawia się nieoczekiwanie, o trudnych relacjach rodzinnych i skrywanych uczuciach, które prowadzą do tragedii. Jest naprawdę ciekawie i do samego końca nie będziemy pewni czy Oliwia i Adam odnajdą swoje szczęśliwe zakończenie.
Zabierając się za lekturę przygotujcie się, że doświadczycie całego wachlarza emocji i że...

Bardzo dobra książka. Podobała mi się, nie przesłodzona. Godna polecenia z zaskakującym zakończeniem.

Bardzo dobra książka. Podobała mi się, nie przesłodzona. Godna polecenia z zaskakującym zakończeniem.

Niektórzy mają pod górę, długa walka o życie z happy endem.

Niektórzy mają pod górę, długa walka o życie z happy endem.

To moje pierwsze spotkanie z Weroniką Tomalą i jestem pozytywnie zaskoczona, historia z początku może wydawać się standardowa 2 siostry Oliwia i Malwina, jedna skromna, od dziecka w cieniu młodszej siostry, a druga żywiołowa oczko w głowie mamy, zawsze usprawiedliwiana. I On przystojny żołnierz Adam który po przyjeździe z misji w Afganistanie jest na języku mieszkańców za sprawą niedawnej straty żony. Malwina odrazu bierze się za zarzucenie sieci na samotne serce Adama, ale że życie bywa bardzo przewrotne los tej trójki mocno się zamiesza. Polecam przeczytać, bo książka mocno zaskakuje.

To moje pierwsze spotkanie z Weroniką Tomalą i jestem pozytywnie zaskoczona, historia z początku może wydawać się standardowa 2 siostry Oliwia i Malwina, jedna skromna, od dziecka w cieniu młodszej siostry, a druga żywiołowa oczko w głowie mamy, zawsze usprawiedliwiana. I On przystojny żołnierz Adam który po przyjeździe z misji w Afganistanie jest na języku mieszkańców za...

Książka przeplata w sobie problemy życiowe z jakimi my jako ludzie możemy się zmagać i nie otrzymujemy pomocy na czas, bo sami nie pozwalamy by ktoś nam pomógł.

Książka przeplata w sobie problemy życiowe z jakimi my jako ludzie możemy się zmagać i nie otrzymujemy pomocy na czas, bo sami nie pozwalamy by ktoś nam pomógł.

Niewielką miejscowość, w której wszyscy się znają, obiega wiadomość o powrocie z zagranicznej misji Adama Wejchera, młodego żołnierza. Adam ma za sobą trudną przeszłość – kiedy jego żona popełniła samobójstwo, wielu podejrzewało go o dokonanie morderstwa.
Przystojnego żołnierza ma na oku pewna siebie Malwina. Jednak wypadki nie układają się po jej myśli i rozżalona skarży się siostrze, łagodnej Oliwii. Ta postanawia zainterweniować i spotyka się z mężczyzną, by bez ogródek powiedzieć mu, co o nim myśli. Konfrontacja przynosi zaskakujący skutek. Adam i Oliwia odkrywają, że nie są tacy, za jakich na początku się mieli, a wzajemne uprzedzenia to najmniejsza z przeszkód, jaka pojawi się na ich drodze.

Niewielką miejscowość, w której wszyscy się znają, obiega wiadomość o powrocie z zagranicznej misji Adama Wejchera, młodego żołnierza. Adam ma za sobą trudną przeszłość – kiedy jego żona popełniła samobójstwo, wielu podejrzewało go o dokonanie morderstwa.
Przystojnego żołnierza ma na oku pewna siebie Malwina. Jednak wypadki nie układają się po jej myśli i rozżalona skarży...

Poprostu musicie ja przeczytać! Mam za sobą tyle romansów, że teraz jestem bardzo wybredna... Ale ta książka to jest cuuudooo!!! 😍

Poprostu musicie ja przeczytać! Mam za sobą tyle romansów, że teraz jestem bardzo wybredna... Ale ta książka to jest cuuudooo!!! 😍

„Kolekcjonujemy doświadczenia. Te cudowne, które chcemy zostawić ze sobą na zawsze, i te złe, które chcielibyśmy czym prędzej wymazać z pamięci. Te drugie, paradoksalnie, zostają z nami najdłużej. Nie mamy wpływu na to, jakie wyzwania postawi przed nami los i jak ciężki będzie nasz bagaż trudnych wspomnień. Ale to od nas zależy, w jaki sposób go poniesiemy. Czy weźmiemy ze sobą wózek, który ułatwi sprawę, czy też zarzucimy ten ładunek na plecy i pójdziemy z nim, coraz niżej upadając pod jego ciężarem.”
Dwoje ludzi, z którymi los nie obszedł się łagodnie. Dwie historie, które mimo, że są od siebie tak bardzo różne, to pozostawiły po sobie ślad, złamane serca, blizny, ból i mętlik w głowie. Nie ważna jest jednak dana historia człowieka, a to w jaki sposób sobie później z nią radzi. Czy staje się odludkiem, który nie zwraca uwagi na innych. Czy jednak zastanawia się, co ludzie mówią i jak najlepiej udaje, że jest wszystko w porządku.
„Patrzę na niego, próbując rozszyfrować jego myśli. Nie uśmiecha się. Jest śmiertelnie poważny. To samo wyrażają jego oczy. Ciemne, smutne, chłodne. Tak wygląda człowiek, który zapomniał, jak smakuje szczęście.”
Weronika Tomala ma dar do tworzenia prawdziwych historii. Takich wręcz żywcem wyciągniętych z prawdziwego życia. Bo to właśnie ono pisze najlepsze i najwspanialsze scenariusze na powieść. Ta książka zaraz po „Cztery liście koniczyny” jest pełna sprzecznych emocji. Od niedowierzania, bólu, cierpienia wraz z bohaterami do szczęścia, kiełkującego uczucia, które pojawiło się niespodziewanie. Autorka pokazała, że czasami pierwsze wrażenie może okazać się mylne. A pod twardą i pewną siebie skorupą kryje się zraniony i pokiereszowany człowiek o dobrym sercu. Oliwia jest osobą, która poświęci wiele dla swojej rodziny. Jednak kiedy jej relacja z Adamem się diametralnie zmienia postanawia dać sobie drugą szansę na szczęście. Nawet za cenę złości czy niezrozumienia ze strony siostry i rodziców. A kiedy wydaje się, że wszystko idzie w dobrą stronę, nagle dostajemy taki splot zdarzeń, że aż trzeba złapać oddech. No bo jak? Dlaczego? Przecież już miało być dobrze, aż tu nagle wszystko się sypie jak domek z kart.
Lecz prawdziwe uczucie jest w stanie wiele przetrwać. Nawet długą rozłąkę czy wydarzenia, które na pozór powinny skreślić szansę na miłość. Bo nawet, gdy rozum podpowiada, że coś jest lepsze, to serce nie zawsze się z nim zgadza.
Już dawno nie przeżyłam tylu emocji w jednej powieści. Nazwanie tego istnym rollercoasterem było by za mało. Autorka zafundowała jazdę bez trzymanki, żonglowała emocjami i sprawiała, że ciężko było się oderwać od tej powieści. Takie historie zostają zawsze na dłużej, ale jak mogłoby być inaczej kiedy dla mnie wyryła się nie tylko w pamięci, ale i w sercu.

„Kolekcjonujemy doświadczenia. Te cudowne, które chcemy zostawić ze sobą na zawsze, i te złe, które chcielibyśmy czym prędzej wymazać z pamięci. Te drugie, paradoksalnie, zostają z nami najdłużej. Nie mamy wpływu na to, jakie wyzwania postawi przed nami los i jak ciężki będzie nasz bagaż trudnych wspomnień. Ale to od nas zależy, w jaki sposób go poniesiemy. Czy weźmiemy ze...

"...musisz mi uwierzyć, że nie liczy się efekt. Liczy się serce"

"Moje serce należy do niego, podczas gdy jego zostało podzielone na kilka części. Mnie należy się chyba ta najmniejsza część. Być może kiedyś o mnie zapomni. Ja nie zapomnę o nim nigdy"

"Życie bywa ryzykiem. Ja wiem o tym najlepiej. Na polu walki ryzykował nieraz, często odnosząc zwycięstwo. Teraz kolejny raz staję w obliczu wyzwania, a cena tej bitwy wydaje się o wiele wyższa niż kiedykolwiek wcześniej"

"... życie to nie tylko ryzyko. To przede wszystkim loteria, w której każdy z nas bierze udział. Albo ma się szczęście, albo nie. Jednak i zwycięzcy, i ci przegrani muszą iść dalej. Żyć"

Po nieudanym związku Oliwia poświęca się prowadzeniu mini zoo oraz hodowli alpak i kóz. Gdy jej młodsza siostra upiera się, by wtargnąć w życie Adama, żołnierza, który niedawno wrócił z Afganistanu, i który jakiś czas wcześniej owdowiał po samobójczej śmierci swojej żony, dziewczyna czuje że nie wyniknie z tego nic dobrego. Malwina zostaje odrzucona i wypłakuje się siostrze, która broniąc jej honoru, odwiedza mężczyznę i mówi mu wszystko, co o nim myśli. On sam nie pozostaje jej dłużny, ale czas udowadnia im, że wzajemna niechęć zmierza w kierunku, którego nie przewidywali. Oboje przekonują się, jak mylne może być pierwsze wrażenie i pozwalają sobie na uczucia, których młodsza siostra Oliwii nie będzie potrafiła zaakceptować, co zmusi ją i Adama do dokonania wyboru, w którym żadna z opcji nie okaże się słuszną. Książki Weroniki Tomali przyciągają mnie przede wszystkim płynącą z nich prawdą, szczerością i realizmem, który sprawia, że aż chce się wierzyć, że przedstawione przez nią historie wydarzyły się na prawdę. I oczywiście bardzo podobne odczucia towarzyszyły mi przy "Jakby jutra miało nie być", która napisana jest nie tylko bardzo, bardzo dobrze, ale i lekko, przekonująco, przystępnie, dzięki czemu kolejne strony same przeskakują przez palce czytelnika. Wyróżnić chce jednak nie tylko nienaganny styl pisarki, ale również samą fabułę, która w mojej ocenie jest bardzo przejmująca, jak i złożona kreacja bohaterów, których połączyła nie tylko miłość, ale i dramatyczne, tragiczne wręcz w skutkach problemy. Autorka bardzo umiejętnie przeplata tematy łatwe, przyjemne i wdzięczne, jak miłość głównej bohaterki do alpak, którymi przemyca czytelnikom garstkę informacji o tych zwierzętach, czy czułe schadzki bohaterów, z tematami trudnymi, dotyczącymi odczuć towarzyszących żołnierzom walczącym w Afganistanie, poważnych konfliktów rodzinnych, utrzymującego się przez lata poczucia winy, czy życia w kłamstwie. I chociaż niektóre wątki były przewidywalne, kilka szczerze mnie zaskoczyło. Nie brakowało mi również świetnie opisanych emocji emanujących z bohaterów, które Weronika Tomala bardzo fajnie przerzuciła również na mnie jako na czytelniczkę. Osobiście mogłabym jedynie życzyć sobie odrobinkę większego rozwinięcia niektórych wątków, które mnie zaciekawiły, ale które zostały jedynie wspomniane w kilku zdaniach, jak sytuacja najlepszego przyjaciela Oliwki, nastawienia jej rodziców do niej i jej siostry, czy też przyczyn śmierci żony Adama. Niemniej książkę czytałam z ogromnym zaangażowaniem i z ogromną przyjemnością i oczywiście Wam ją polecam

"...musisz mi uwierzyć, że nie liczy się efekt. Liczy się serce"

"Moje serce należy do niego, podczas gdy jego zostało podzielone na kilka części. Mnie należy się chyba ta najmniejsza część. Być może kiedyś o mnie zapomni. Ja nie zapomnę o nim nigdy"

"Życie bywa ryzykiem. Ja wiem o tym najlepiej. Na polu walki ryzykował nieraz, często odnosząc zwycięstwo. Teraz kolejny...

Jakby jutra miało nie być - Weroniki Tomali
przedstawia nam rodzinę złożoną z rodziców i ich dwóch córek: Malwiny i Oliwii, które odgrywają w tej opowieści kluczową rolę, a także żołnierza Adama - weterana misji w Afganistanie i jego kolegów.
Adam Wajrak postrzegany jako ten zły w małej miejscowości, gdzie wszyscy wszystko o sobie wiedzą, ( ale czy na pewno zawsze prawdę?),ma ogromny wpływ na życie Malwina, Oliwii, a także Michała.
W tej książce przedstawiona jest rodzinna tragedia, wielka miłość: ta spełniona i ta nie, oraz obsesja Michała na punkcie jednej z sióstr.
Poszczególne rozdziały tej książki są zatytułowane imionami głównych bohaterów, ponieważ autorka opowiada w nich o życiu i losach bohaterów tej lektury. Ta kompozycja czyni powieść klarowną i dobrze się ją czyta.
Pozycja ta ukazuje też atmosferę życia małych miejscowości, w których wszyscy chcą o sobie wszystko wiedzieć, a jeśli nie wiedzą tworzą o mieszkańcach mity, które czasami wywierają bardzo tragiczny wpływ na losy bohaterów powieści.
Atmosferę łagodzą mięciutkie i miłe alpaki, których właścicielami jest przedstawiona rodzina, a ich główną opiekunką Oliwia. Zwierzęta mają też poniekąd wpływ na losy Oliwii, Adama i Michała.
Polecam tę książkę, która wzbudza wiele emocji, a czyta się ją jednym tchem.

Jakby jutra miało nie być - Weroniki Tomali
przedstawia nam rodzinę złożoną z rodziców i ich dwóch córek: Malwiny i Oliwii, które odgrywają w tej opowieści kluczową rolę, a także żołnierza Adama - weterana misji w Afganistanie i jego kolegów.
Adam Wajrak postrzegany jako ten zły w małej miejscowości, gdzie wszyscy wszystko o sobie wiedzą, ( ale czy na pewno zawsze prawdę?),...