Zawsze mi się wydawało, że naprawdę dobrej literatury nie da się przedawkować. Sięgnąwszy jednak ku półce z Murakami po tę antologię, bo uwielbiam prozę tego autora, zwątpiłam. Naprawdę, był moment, kiedy lektura zrobiła się dla mnie zbyt męcząca.

Przerzucając kolejne strony czułam się jak niektórzy z bohaterów opowiadań - wiedziałam, że muszę to przeczytać, choćby to miało nie być dla mnie przyjemne. Zmagałam się z chęcią porzucenia książki, ale jakoś tak było mi jej szkoda, gdy leżała na szafce.

W końcu jednak przyjmność czytania wróciła. Myślę, że ten zbiór jest poprostu urozmaicony pod względem jakości i najzwyczajniej w świecie część opowiadań (najwyraźniej ta środkowa) jest gorsza od pozostałych. No i jednak nawet najwybititniejszych autorów lepiej nie czytać hurtem, bo w pewnym momencie lektura staje się może nie tyle przewidywalna, ile przestaje być zaskakująca.

Tak czy siak, polecałabym tę książkę. Murakami ma niepowtarzalny styl. Odnoszę też wrażenie, że z jego opowiadań można wiele się nauczyć - o sobie, o innych, o przemijaniu, o samotności.

Zawsze mi się wydawało, że naprawdę dobrej literatury nie da się przedawkować. Sięgnąwszy jednak ku półce z Murakami po tę antologię, bo uwielbiam prozę tego autora, zwątpiłam. Naprawdę, był moment, kiedy lektura zrobiła się dla mnie zbyt męcząca.

Przerzucając kolejne strony czułam się jak niektórzy z bohaterów opowiadań - wiedziałam, że muszę to przeczytać, choćby to...