Ślepa wierzba i śpiąca kobieta

Kilkanaście wspaniałych opowiadań w stylu mistrza plus kilka dużo słabszych. W każdym z nich czuć jakieś napięcie, wciągają czytelnika w swój bieg. Jest tu nawet historia z elementami grozy. Pojawiają się wątki rozwinięte później przez pisarza w powieściach, przykładem choćby szkic powieści "Norwegian wood".

Pozycja raczej nie na rozpoczęcie przygody z prozą Murakamiego. Zdecydowanie polecam osobom, które przeczytały już jakąś książkę tego autora i pasuje im specyficzny momentami styl pisarza.

Kilkanaście wspaniałych opowiadań w stylu mistrza plus kilka dużo słabszych. W każdym z nich czuć jakieś napięcie, wciągają czytelnika w swój bieg. Jest tu nawet historia z elementami grozy. Pojawiają się wątki rozwinięte później przez pisarza w powieściach, przykładem choćby szkic powieści "Norwegian wood".

Pozycja raczej nie na rozpoczęcie przygody z prozą Murakamiego....

Japonia w pigułce. Ta prawdziwa. Dlaczego? Mamy tu w końcu japońską subtelność, pełną obaw i stereotypów, ale i tę podskórność, prawdziwe oblicze, którego zafascynowani Japonią kulturowi fanatycy nie widzą, czy też dostrzegać nie zamierzają. Są tu więc nie tylko rozbudowane formy grzecznościowe, kradzież rowerów jako jedyne przestępstwo do jakiego zdolny jest rodowity Japończyk, ale przede wszystkim zdradzające żony, japońscy surferzy i ich mamy, stroiciele fortepianów, niedoszli pianiści, inaczej mówiąc, bohaterowie pełni namiętności, niepewności i obaw. Ludzie z krwi i kości, odarci z konwenansów. I tu może tkwi siła Murakamiego. Zamiast zaklinać, czarować, odczarowuje nam, gaijinom, japońskość. Pozwala spojrzeć przez dziurkę od klucza na tę gruboskórną japońską powierzchowność utkaną misternie z ukłonów i uprzejmości. Choć i na czary pewnego staruszka w jednym z opowiadań Murakamiego naszło. Miło z jego strony. Ten nieczęsty pierwiastek magii, swego rodzaju miejski realizm magiczny, pełen jazzowego sznytu, przypomina mi filmy Jarmuscha i od razu robi mi się nostalgicznie w głowie.

Japonia w pigułce. Ta prawdziwa. Dlaczego? Mamy tu w końcu japońską subtelność, pełną obaw i stereotypów, ale i tę podskórność, prawdziwe oblicze, którego zafascynowani Japonią kulturowi fanatycy nie widzą, czy też dostrzegać nie zamierzają. Są tu więc nie tylko rozbudowane formy grzecznościowe, kradzież rowerów jako jedyne przestępstwo do jakiego zdolny jest rodowity...

Wspaniała antologia opowiadań, początkowo "zwykłych" im dalej tym bardziej charakterystycznych dla Autora. Chyba począwszy od "Perkozka", pojawiają się sytuacje i bohaterowie znane z innych powieści (Małpa z Shinagawy) czy filmów (Toni Takitani). Opowiadania, które zwykle fascynują i zawsze dają dużo przyjemności z czytania.

Wspaniała antologia opowiadań, początkowo "zwykłych" im dalej tym bardziej charakterystycznych dla Autora. Chyba począwszy od "Perkozka", pojawiają się sytuacje i bohaterowie znane z innych powieści (Małpa z Shinagawy) czy filmów (Toni Takitani). Opowiadania, które zwykle fascynują i zawsze dają dużo przyjemności z czytania.

Może i kapitalnie napisane, ale cóż z tego, skoro większość opowiadać (a przynajmniej te, które przeczytałem) urywa się w dziwnych momentach, jakby wręcz niedokończone, porzucone w połowie tworzenia. Szkoda czasu na taką "pociętą" antologię.

Może i kapitalnie napisane, ale cóż z tego, skoro większość opowiadać (a przynajmniej te, które przeczytałem) urywa się w dziwnych momentach, jakby wręcz niedokończone, porzucone w połowie tworzenia. Szkoda czasu na taką "pociętą" antologię.

Świetny zbiór opowiadań Murakamiego. Bardzo dobrze się czyta.

Świetny zbiór opowiadań Murakamiego. Bardzo dobrze się czyta.

tego nie da się opisać, trzeba spróbować książek Murakamiego, najlepiej zacząć od opowiadań i jeśli "wejdzie" to zostajesz :D

tego nie da się opisać, trzeba spróbować książek Murakamiego, najlepiej zacząć od opowiadań i jeśli "wejdzie" to zostajesz :D

Zdecydowanie jestem fanem długich powieści Murakamiego. Mimo wszystko miło było spotkać Izumi (z powieści "Na południe od granicy, na zachód od słońca"). Poza tym jedne opowiadania zaczynają się i nie kończą, niektóre są niezłymi jazdami w stylu Harukiego. Mamy tu tunele, windy, kluby, muzykę, baseball i wszystko inne, co znajdziecie w książkach Waszego ulubionego japońskiego pisarza.

Zdecydowanie jestem fanem długich powieści Murakamiego. Mimo wszystko miło było spotkać Izumi (z powieści "Na południe od granicy, na zachód od słońca"). Poza tym jedne opowiadania zaczynają się i nie kończą, niektóre są niezłymi jazdami w stylu Harukiego. Mamy tu tunele, windy, kluby, muzykę, baseball i wszystko inne, co znajdziecie w książkach Waszego ulubionego...

Murakami genialnie pisze, daje się to zauważyć po paru chwilach

Murakami genialnie pisze, daje się to zauważyć po paru chwilach

Zbiór opowiadań powstałych na przestrzeni 20 lat. Fascynujące, że opowiadania starsze i nowsze nie odstają od siebie poziomem w żaden sposób. Świadczy to o kunszcie autora, który nie pierwszy raz udowadnia, że jego styl idealnie sprawdza się również w krótszych formach literackich.

Zbiór opowiadań powstałych na przestrzeni 20 lat. Fascynujące, że opowiadania starsze i nowsze nie odstają od siebie poziomem w żaden sposób. Świadczy to o kunszcie autora, który nie pierwszy raz udowadnia, że jego styl idealnie sprawdza się również w krótszych formach literackich.

Jak to ze zbiorami opowiadań bywa, jedne są lepsze, drugie gorsze. Ale tych słabszych jest w tym przypadku zdecydowanie mniej. Pozycja ciekawa, o roznorodnej tematyce i spójnym stylu. Kazdy powinien znalezc cos dla siebie. Na pewno ksiazka warta przeczytania.

Jak to ze zbiorami opowiadań bywa, jedne są lepsze, drugie gorsze. Ale tych słabszych jest w tym przypadku zdecydowanie mniej. Pozycja ciekawa, o roznorodnej tematyce i spójnym stylu. Kazdy powinien znalezc cos dla siebie. Na pewno ksiazka warta przeczytania.