Ślepa wierzba i śpiąca kobieta

O matko! Ale mnie ta książka wymęczyła. Już chyba więcej Murakamiego do ręki nie wezmę. Czara niesmaku przelała się przy opowiadaniu o spaghetti, chociaż i tak daleko dobrnęłam, biorą pod uwagę o czym są pierwsze opowiadania w zbiorze.

O matko! Ale mnie ta książka wymęczyła. Już chyba więcej Murakamiego do ręki nie wezmę. Czara niesmaku przelała się przy opowiadaniu o spaghetti, chociaż i tak daleko dobrnęłam, biorą pod uwagę o czym są pierwsze opowiadania w zbiorze.

Pokaż mimo to

Zbiór opowiadań bardzo różny jeśli chodzi o treść, formę i jakość. Niektóre wybitne, niektóry naciągane. Słuchałam audiobooka, czytał Piotr Grabowski i to było czytanie wybitne! Te opowiadania zyskały przez interpretację - bez maniery, z podziałem na role. Jeden z lepszych audiobooków kiedykolwiek słuchanych. Ze dwie gwiazdki zbiór ta trochę zbieranina opowiadań zyskała :)

Zbiór opowiadań bardzo różny jeśli chodzi o treść, formę i jakość. Niektóre wybitne, niektóry naciągane. Słuchałam audiobooka, czytał Piotr Grabowski i to było czytanie wybitne! Te opowiadania zyskały przez interpretację - bez maniery, z podziałem na role. Jeden z lepszych audiobooków kiedykolwiek słuchanych. Ze dwie gwiazdki zbiór ta trochę zbieranina opowiadań zyskała :)

Pokaż mimo to

Murakami to Murakami, wszystko mogę brać w ciemno.

Murakami to Murakami, wszystko mogę brać w ciemno.

Pokaż mimo to

Wydaje mi się, że w tym zbiorze opowiadań każdy znajdzie coś dla siebie więc gorąco polecam każdemu miłośnikowi Murakamiego jak i tym, którzy chcą (dość dużą) próbkę jego twórczości.
Polecam rówież zabawę w szukanie powiązań między opowiadaniami. Bardzo możliwe, że te, które znajdziemy niestety nie będą faktycznie powiązane, niemniej jednak dla mnie to była naprawdę niezła rozrywka. Można do porównać do rozwiązywania zagadek prezentowanych w powieściach detektywistycznych.

Chciałabym również przedstawić ciekawostkę, którą usłyszałam na zajęciach z literatury japońskiej (niestety nie sprawdziłam jej prawdziwości więc proszę ją brać z przymrużeniem oka).
Podobno zbiór ten jak i część z innych dzieł Murakamiego ma swe korzenie w prawdziwych historiach, których nasłuchał się autor od pijanych gości podczas swojej pracy za barem. Pomijając jedno opowiadanie, w którym Murakami ujawnia się jako narrator i przedstawia swoje przeżycia jak i swego znajomego, cała masa innych historii, które wyszły spod jego pióra nosi znamiona prawdziwych wydarzeń.
Może nie jest to jakaś szokująca ciekawostka, ponieważ wielu ludzi uważa, iż pisarze zawsze znajdują inspiracje w realnym życiu (a sen rówież jest częścią życia). Jednak w tej sytuacji nie chodzi o inspiracje, a bardziej o to, iż pomimo, że historie mogą się wydawać niestworzone, prawdopodobnie część z ich wydarzeń wydarzyła się naprawdę.

Wydaje mi się, że w tym zbiorze opowiadań każdy znajdzie coś dla siebie więc gorąco polecam każdemu miłośnikowi Murakamiego jak i tym, którzy chcą (dość dużą) próbkę jego twórczości.
Polecam rówież zabawę w szukanie powiązań między opowiadaniami. Bardzo możliwe, że te, które znajdziemy niestety nie będą faktycznie powiązane, niemniej jednak dla mnie to była naprawdę niezła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka to zbiór opowiadań. Niektóre lekko bawią, inne szczerze wzruszają. Jedne na długo zapadają w pamięć, inne od razu uciekają z głowy. To co je łączy to precyzja każdego słowa. Tę książkę czytało mi się po prostu znakomicie. Praktycznie jednym tchem. Piękna, mądra, zaskakująca i urzekająca. To opowiadania o ludziach, o słabościach i codzienności. Miłości, rodzinie, i trudnych wyborach.

Ta książka to zbiór opowiadań. Niektóre lekko bawią, inne szczerze wzruszają. Jedne na długo zapadają w pamięć, inne od razu uciekają z głowy. To co je łączy to precyzja każdego słowa. Tę książkę czytało mi się po prostu znakomicie. Praktycznie jednym tchem. Piękna, mądra, zaskakująca i urzekająca. To opowiadania o ludziach, o słabościach i codzienności. Miłości, rodzinie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znikające koty i żony. Troje przyjaciół, z których dwoje jest parą, a jeden kolega czuje się na doczepkę. Głębokie studnie, w których nie wiadomo, co jest ukryte. Oto Murakami w skrócie ;) Można by napisać pracę literaturoznawczą o powtarzalnych motywach w jego twórczości. Za każdym razem jednak "danie" jest podane z nieco innymi przyprawami i dlatego mi się nie nudzi.

Bardzo przyjemny zbiór, zróżnicowany pod względem tekstów. Większość opowiadań ukazała się w Japonii w "Pewnego razu w Tokio" (albo to był podobny tytuł - nie pamiętam), u nas natomiast wyszła jako "Ślepa wierzba i śpiąca kobieta". Pierwszy tytuł wydaje mi się bardziej interesujący, ale podejrzewam, że książkę tworzą ludzie, którzy znają się lepiej na polskim rynku i być może przewidzieli, że pierwszy sprzedałby się gorzej.

Nieliczne opowiadania były moim zdaniem nieciekawe, np. "Opowieść o ubogiej krewnej" albo opowiadanie o mężczyźnie podglądającym koleżankę, ale zdarzyły się też bardzo interesujące, których kontynuację chętnie bym przeczytała, np. o dziewczynie-kelnerce, która może wypowiedzieć życzenie z okazji ukończenia pełnoletności.

Znikające koty i żony. Troje przyjaciół, z których dwoje jest parą, a jeden kolega czuje się na doczepkę. Głębokie studnie, w których nie wiadomo, co jest ukryte. Oto Murakami w skrócie ;) Można by napisać pracę literaturoznawczą o powtarzalnych motywach w jego twórczości. Za każdym razem jednak "danie" jest podane z nieco innymi przyprawami i dlatego mi się nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Według mnie jest to interesująca książka. Mimo że nie udało mi się dostrzec głębszego dna w niektórych opowiadań, to ogólnie większość była ciekawie napisana i skłaniała do refleksji, dotyczących natury człowieka i jego życia. Polecam :)

Według mnie jest to interesująca książka. Mimo że nie udało mi się dostrzec głębszego dna w niektórych opowiadań, to ogólnie większość była ciekawie napisana i skłaniała do refleksji, dotyczących natury człowieka i jego życia. Polecam :)

Pokaż mimo to

Pisarstwo Murakamiego jest specyficzne, a wydaje się takie chyba jeszcze bardziej gdy czyta się jego krótkie opowiadania. Gdy nagle zaplątana historia ma swój szybki koniec i nie za bardzo wiadomo co ma człowiek myśleć. Jednak ten zbiór opowiadań myślę, że był nieco przyjemniejszy niż "Zniknięcie słonia". Niektóre opowiadania jakoś wywarły na mnie odczucie, czegoś osobistego, jakby były nieco spisane z moich odczuć czy myśli. Oczywiście zawsze dziwnie się czuję, gdy pojawia się opowiadanie, które istnieje potem jako pojedyncza powieść, jako książka. Tutaj jest to o "Robaczku świętojańskim" i jest to z Norwegian Wood. W "Zniknięciu słonia" była to chyba "Kronika ptaka nakręcacza". Książkę czyta się przyjemnie i szybko, jest ciekawa w odczuciach, ale jednocześnie nie wywołała u mnie ogromnego zachwycenia. Jest dobra, jak to Murakami.

Pisarstwo Murakamiego jest specyficzne, a wydaje się takie chyba jeszcze bardziej gdy czyta się jego krótkie opowiadania. Gdy nagle zaplątana historia ma swój szybki koniec i nie za bardzo wiadomo co ma człowiek myśleć. Jednak ten zbiór opowiadań myślę, że był nieco przyjemniejszy niż "Zniknięcie słonia". Niektóre opowiadania jakoś wywarły na mnie odczucie, czegoś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem i strzał w 10!
Opowiadania niby zwykłe a niezwykłe! Tylko jedno do mnie nie trafiło. Czyta się błyskawicznie! Kilka nadal "chodzi mi po głowie". Jednym słowem NIESAMOWITE in Plus!
Rzadko czytam opowiadania, ale teraz to się zmieni. Jestem pod ogromnym wrażeniem.
Polecam i to najbardziej!

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem i strzał w 10!
Opowiadania niby zwykłe a niezwykłe! Tylko jedno do mnie nie trafiło. Czyta się błyskawicznie! Kilka nadal "chodzi mi po głowie". Jednym słowem NIESAMOWITE in Plus!
Rzadko czytam opowiadania, ale teraz to się zmieni. Jestem pod ogromnym wrażeniem.
Polecam i to najbardziej!

Pokaż mimo to

Bez szaleństw, mocno nierówny zbiór. Jednak wolę Murakamiego w dłuższych formach, gdy mogę się zanurzyć w wykreowanym świecie i nie musieć tak szybko wypływać na powierzchnię.

Bez szaleństw, mocno nierówny zbiór. Jednak wolę Murakamiego w dłuższych formach, gdy mogę się zanurzyć w wykreowanym świecie i nie musieć tak szybko wypływać na powierzchnię.

Pokaż mimo to