Choć lat mam już sporo to uwielbiam takie książki. To świetna młodzieżówka pełna emocji i wyrazistych bohaterów. Czytałam ją z zapartym tchem i naprawdę polecam, nie tylko młodzieży.

Choć lat mam już sporo to uwielbiam takie książki. To świetna młodzieżówka pełna emocji i wyrazistych bohaterów. Czytałam ją z zapartym tchem i naprawdę polecam, nie tylko młodzieży.

Świetnie napisani bohaterowie, których można poznać i polubić w trakcie lektury, odkrywając powoli ich sekrety. Bardzo przyjemnie się czyta ich historie i perypetie. Zdecydowanie polecam i to nie tylko, dla fanów literatury młodzieżowej.

Jedynym minusem jest długa lista postaci, co wymaga z początku dużego skupienia (albo doskonałej pamięci do imion!).

Świetnie napisani bohaterowie, których można poznać i polubić w trakcie lektury, odkrywając powoli ich sekrety. Bardzo przyjemnie się czyta ich historie i perypetie. Zdecydowanie polecam i to nie tylko, dla fanów literatury młodzieżowej.

Jedynym minusem jest długa lista postaci, co wymaga z początku dużego skupienia (albo doskonałej pamięci do imion!).

,, Wszyscy mamy źle w głowach. Nic z tego nie zrozumiecie. Tom 1" Chociaż czasy licealne już paręnaście lat za mną fajnie było chociaż na parę wieczór wrócić w te chwile beztroski. Wróciły wspomnienia z własnych integracji imprez i wygłupów których niestety miałam trochę na swoim młodzieńczym sumieniu.
Autorka bardzo realnie opisała życie nastolatków — nie jest cukierkowo, nie brakuje trudnych momentów, ale są również te szczęśliwe. Autorka stworzyła w swojej książce wielu bardzo różnych bohaterów. Polecam każdemu kto chce chociaż przez parę chwil znowu czuć się młodym😉
Książkę miałam możliwość przeczytać dzięki BT zorganizowanemu przez dziewczyny z bloga Czytam dla przyjemności

,, Wszyscy mamy źle w głowach. Nic z tego nie zrozumiecie. Tom 1" Chociaż czasy licealne już paręnaście lat za mną fajnie było chociaż na parę wieczór wrócić w te chwile beztroski. Wróciły wspomnienia z własnych integracji imprez i wygłupów których niestety miałam trochę na swoim młodzieńczym sumieniu.
Autorka bardzo realnie opisała życie nastolatków — nie jest cukierkowo,...

Książka to zapiski z życia uczniów drugiej klasy liceum. Znajdziemy opowieści o ich rozterkach, marzeniach, problemach, o życiu na tle szkoły.
Pojawiają się sekrety, rywalizacje, sympatie I pierwsze miłości. Dla niektórych będzie to powrót do przeszłości a dla innych nawiązanie do ich życia. Książka dla młodzieży I dla ich rodziców, którzy chcieliby choć trochę poznać świat nastolatków. Ale nie gwarantuję, że rodzice coś zrozumieją.

Książka to zapiski z życia uczniów drugiej klasy liceum. Znajdziemy opowieści o ich rozterkach, marzeniach, problemach, o życiu na tle szkoły.
Pojawiają się sekrety, rywalizacje, sympatie I pierwsze miłości. Dla niektórych będzie to powrót do przeszłości a dla innych nawiązanie do ich życia. Książka dla młodzieży I dla ich rodziców, którzy chcieliby choć trochę poznać świat...

Wrzesień, druga klasa liceum. Bohaterowie u progu dorosłości muszą poradzić sobie z nauką, własnymi tajemnicami, zauroczeniem i problemami w domu. Kaśka Makowska nowa uczennica klasy wkracza w ten świat z siłą huraganu i potrafi sprawić, że uczniowie zaczynają dostrzegać siebie nawzajem. Co nie udało się zrobić przez poprzedni rok. Mocny charakter i przeniesienie owiane tajemnicą daje Kaśce narzędzie, które wykorzystuje do integracji klasy.
Książka przełamuje tematy tabu, że szkoła ma uczyć, musi być nudna i dobre oceny to podstawa. Czasem wystarczy trochę empatii i zrozumienia aby ktoś nabrał wiatru w żagle i spełniał marzenia niekoniecznie że średnią 5,0.
Ciekawa historia o nastoletnim życiu z jego problemami, marzeniami i szczęściem.

Wrzesień, druga klasa liceum. Bohaterowie u progu dorosłości muszą poradzić sobie z nauką, własnymi tajemnicami, zauroczeniem i problemami w domu. Kaśka Makowska nowa uczennica klasy wkracza w ten świat z siłą huraganu i potrafi sprawić, że uczniowie zaczynają dostrzegać siebie nawzajem. Co nie udało się zrobić przez poprzedni rok. Mocny charakter i przeniesienie owiane...

Drugi rok liceum, czyli czas tuż u progu dorosłości, spędzany w dużej mierze z koleżankami i kolegami z klasy, których powinno się już trochę znać, ale może nie było zbyt wielu okazji, by poznać ich tak naprawdę.

I wtedy wkracza Kaśka Makowska. Jest jak huragan - porywcza i pyskata, zabawna i sarkastyczna, bystra i inteligentna, lecz nieprzywiązująca wagi do konwenansów.

Przynosi ze sobą zamęt, tajemnicę, ale i wiele ciepła oraz zdolność do integracji młodych osób, które żyły dotąd obok siebie.

Wraz z nią zjawia się jeszcze jeden nowy uczeń. Oraz dwoje nauczycieli. Okazuje się również, że dwoje uczniów z klasy straciło w ostatnim roku bliskich, a akcja rozgrywa w pierwszych dwóch miesiącach powakacyjnych. Czy ta dwoistość ma szczególne znaczenie? Zachęcam, byście odkryli to sami.

Młodzieżowa, lecz dotykająca bardzo wielu dorosłych problemów powieść Martyny Pawłowskiej-Dymek skupia się na życiu szkolnym i pozaszkolnym kilkunastu młodych, zwykle gniewnych, i kilku dorosłych, zagubionych, starających się mniej lub bardziej nadążać za młodzieżą.

Autorka przerzuca czytelnika między perspektywami niemal wszystkich osób występujących w książce. Pod postacią narratora personalnego wnika w umysły uczniów IIb, nauczycieli czy członków rodziny. Na dodatek jedna z uczennic, Róża, prowadzi kronikę szkolną, co pozwala na wprowadzenie dodatkowego punktu widzenia, zarazem spajającego i subiektywnego.

Akcja równie często jak w szkolnych zakamarkach, rozgrywa się w przestrzeni poza: w zaprzyjaźnionej kawiarni ("Latte nad poziomy"),domach uczniów, na spacerach. Nasi bohaterowie zresztą znacznie więcej czasu niż na naukę poświęcają na relacje rodzinne, romantyczne i przyjacielskie, rozwijanie hobby, rozwiązywanie problemów życiowych. Tych ostatnich jest co niemiara: od przygotowań do występu szkolnej kapeli na konkursie łowców talentów, przez problemy z cerą, aż po te najpoważniejsze - śmierć czy narodziny w rodzinie. Pojawiają się też, subtelnie zasygnalizowane, tematy przemocy szkolnej, molestowania czy choroby psychicznej, są one jednak zaledwie sugerowane, przedstawione z dużą wrażliwością, bez nastawienia na kontrowersje.

A skoro już jesteśmy przy kontrowersjach, zaskoczyło mnie bardzo, że uczniowie IIb są nieco retro, mało przeklinają, mało się upijają czy narkotyzują, niemal nie uprawiają seksu. Rzadko też korzystają z mediów społecznościowych, a wolny czas pragną poświęcać na rozwój sportowy lub muzyczny. Stąd pierwszy tom serii Wszyscy mamy źle w głowach śmiało można polecić nieco młodszej młodzieży, ale też i osobom starszym, np. dziadkom.

Osobną kwestię stanowią wątki muzyczne. W pierwszej scenie jeden z uczniów, Jakub, na rozpoczęcie roku szkolnego przynosi gitarę. Wygląda jak strzelba Czechowa, prawda? Czy wypali? Ależ oczywiście. Podobnych strzelb zresztą znajdziecie w powieści bez liku. Nie mogłabym jednak pozbawić Was przyjemności ich samodzielnego odkrywania.

Tytuł serii został zapożyczony z jednego ze słynnych polskich przebojów rockowych, w książce pojawiają się także teksty piosenek (np. Beatlesów czy Nirvany, jak również autorskich) czy opisy prób zespołu Szatnia, a nawet porównania do muzyków (Axla i Slasha, chyba nie muszę wyjaśniać, o kogo chodzi).

Uwagę zwraca niemal całkowita nieobecność miasta (akcja rozgrywa się w Krakowie),co stwarza wrażenie, iż bohaterowie poruszają się po przestrzeni nieznanej, konstruującej się na ich (oraz czytelnika) oczach. Jest to przestrzeń, która osadza się dzięki postaciom i plasuje wraz z nimi, jakby specjalnie dla nich.

To konstruowanie wiąże się również z odrzuceniem teatralności, wnikaniem zarówno autorki, jak i bohaterów w rozmaite prawdy. Bo jak dowiadujemy się w jednej z introspekcji:

"Odniósł wrażenie, jakby oboje mieli na twarzach maski i w tej samej chwili je zdjęli. Pod spodem zobaczył twarz podobną do własnej, choć nie z wyglądu".

Drugi rok liceum, czyli czas tuż u progu dorosłości, spędzany w dużej mierze z koleżankami i kolegami z klasy, których powinno się już trochę znać, ale może nie było zbyt wielu okazji, by poznać ich tak naprawdę.

I wtedy wkracza Kaśka Makowska. Jest jak huragan - porywcza i pyskata, zabawna i sarkastyczna, bystra i inteligentna, lecz nieprzywiązująca wagi do konwenansów....

Ciekawa pozycja dla ludzi młodych duchem. Starsi czytelnicy przypomną sobie czasy licealne, z ich specyfiką – bujaniem w obłokach, marzeniami, szukaniem akceptacji i zrozumienia. Liceum, to okres kiedy kształtuje się charakter, gąsienica przeistacza się w motyla, aby zacząć latać o własnych siłach.

Ciekawa pozycja dla ludzi młodych duchem. Starsi czytelnicy przypomną sobie czasy licealne, z ich specyfiką – bujaniem w obłokach, marzeniami, szukaniem akceptacji i zrozumienia. Liceum, to okres kiedy kształtuje się charakter, gąsienica przeistacza się w motyla, aby zacząć latać o własnych siłach.

Są książki, które wciągają od pierwszych słów. Zarywamy noce, by dowiedzieć się, jak potoczą się losy bohaterów. Takim utworem jest książka pani Martyny Pawłowskiej-Dymek. Uwaga skupia się tu na kilku wyrazistych postaciach, którym mocno kibicujemy, a i tak ich losy niekoniecznie potoczą się tak, jak tego byśmy oczekiwali (ale to dobrze, wszak czytając powieści, lubimy być zaskakiwani). Czy warto sięgnąć po serię „Wszyscy mamy źle w głowach”? Dla mnie pytanie retoryczne, bo jeśli w zalewie współczesnej literatury młodzieżowej można wyłowić pozycję napisaną świetnym stylem, przy użyciu bogatego języka, z dozą dowcipu i ironii, a przy tym pozwalającą identyfikować się z danym bohaterem, przeżywać jego radości i smutki, to odpowiedź twierdząca jest oczywista. Dodatkowo poruszane tu tematy nie są banalne - są to powszechne obecnie problemy nastolatków: samoakceptacja, kompleksy, niszczycielskie ambicje rodziców i wiele, wiele innych, o czym przekonają się czytelnicy. Gorąco zachęcam, aby dołączyć do ich grona!

Są książki, które wciągają od pierwszych słów. Zarywamy noce, by dowiedzieć się, jak potoczą się losy bohaterów. Takim utworem jest książka pani Martyny Pawłowskiej-Dymek. Uwaga skupia się tu na kilku wyrazistych postaciach, którym mocno kibicujemy, a i tak ich losy niekoniecznie potoczą się tak, jak tego byśmy oczekiwali (ale to dobrze, wszak czytając powieści, lubimy być...

Autorka tak mocno promuje się w social mediach i nie tylko a i tu ma oceny wysokie, że podkradłem książkę dziecku znajomych, żeby się zapoznać. Na pewno nie jestem targetem, co wpływa na ocenę, ale mimo wszysko YA się naczytałem jako nastolatek i po dorosłości. Tym naprawdę fajnym seriom - HP, Rick Riordan, o oldskulowym Niziurskim nie wspomnę- to do pięt nie dorasta. Przeciętna obyczajówka, raczej stereotypowo "dla dziewczyn", ani oryginalna, ani szczególnie dobrze napisana, troche scenariusz kolejnego serialu w rodzaju High School Musical, tylko w bardziej przaśnych realiach polskich. Tragedii nie ma, nie protestowałbym, gdyby dziecko cciało czytać ale zachwytów nie rozumiem.

Autorka tak mocno promuje się w social mediach i nie tylko a i tu ma oceny wysokie, że podkradłem książkę dziecku znajomych, żeby się zapoznać. Na pewno nie jestem targetem, co wpływa na ocenę, ale mimo wszysko YA się naczytałem jako nastolatek i po dorosłości. Tym naprawdę fajnym seriom - HP, Rick Riordan, o oldskulowym Niziurskim nie wspomnę- to do pięt nie dorasta....

Być może moja opinia jest jaka jest, ponieważ wiecie, piszę ją, znając już CAŁĄ serię, ale to nie zaciemnia obrazu, a wręcz przeciwnie. Wiem, że autorka udźwignęła opis losów kilkunastu postaci - i to, co zaczyna się w "Nic z tego nie zrozumiecie", znajduje sensowne domknięcie w "Długo cię nie było".
A co tu mamy? Pięknie oddane szkolne życie z wszelkimi górkami i dołkami, wątek szkolnego przeglądu (konkursu!) kapel, bardzo dużo muzyki (widać, że autorka doskonale wie, o czym pisze),własne piosenki, motyw nowej uczennicy, która zmienia układ sił w klasie... Ufff, dzieje się. Ale dzieje się bardzo dobrze, ponieważ Martyna Pawłowska-Dymek nie daje nam się zgubić, choć nie prowadzi czytelnika za rękę.

Doskonałe otwarcie uroczej, kochanej serii (tylko uwaga, to, że urocza i kochana, nie znaczy, że nie dzieją się tam rzeczy trudne!)

Być może moja opinia jest jaka jest, ponieważ wiecie, piszę ją, znając już CAŁĄ serię, ale to nie zaciemnia obrazu, a wręcz przeciwnie. Wiem, że autorka udźwignęła opis losów kilkunastu postaci - i to, co zaczyna się w "Nic z tego nie zrozumiecie", znajduje sensowne domknięcie w "Długo cię nie było".
A co tu mamy? Pięknie oddane szkolne życie z wszelkimi górkami i dołkami,...