Młodzi ludzie potrzebują dobrych wzorców i bohaterów, którzy będą dla nich przykładem. Percy Jackson na pewno spełnia te kryteria, powinien wiec zagościć na półkach domowych bibliotek. Łączy w sobie wszystko to, co jest ważne dla młodego człowieka. Nie jest nachalny i nadmiernie moralizatorski, więc nie będzie raził ich tym, że oto ktoś ich do czegoś zmusza i zachęca, ale ma w tym ukryty cel, bo daje im postać, która z założenia została tak stworzona, że musi wzbudzać podziw i szacunek, ale jest sztuczna, bo uładzona i przerysowana, bo nikt taki jak Percy nie istnieje naprawdę i że to pewien ideał, zresztą nazbyt idealny. Nie jest również byle jaki i bez zasad czy charyzmy, co ma miejsce dziś bardzo często, kiedy antybohaterzy rożnej maści znajdują u młodzieży posłuch i zainteresowanie. Proponowane są im postacie, które zamiast ciągnąć ich w górę wyznaczają minimalistyczne cele i aspiracje, najczęściej takie jak oni, czyli uczą ich jak być sprytnymi, cwaniakami, jak sobie radzić w życiu za wszelką cenę, jak uczestniczyć w wyścigu szczurów, by do celu dojść nawet po trupach, ale dziś tylko tak przecież można osiągnąć sukces., jak nie napracować się, a żyć łatwo i wygodnie. Kłamią, kradną, oszukują, nie spotyka ich za to żadna kara, bo potrafią tak zakamuflować swoje zachowanie, że nikt nie jest w stanie ich rozpoznać i wskazać, że to oni. Drugi człowiek traktowany jest jak przedmiot, środek do celu, zabawka, którą można się pobawić, a jak już nam nie jest potrzebna można się jej pozbyć, wyrzucić do kosza lub odsunąć od siebie i szukać kogoś innego na jej miejsce. Jeśli ktoś jest gruby, brzydki, to nie ma szans, by z nim się zaprzyjaźnić czy współpracować, bo wszyscy mają być piękni i spełniający określone kryteria. A tu dostajemy chłopca, który ceni prawdziwe wartości i jest normalny. Potrafi przyznać się do błędu, do tego, że zrobił coś złego, nie ucieka przed konsekwencjami swych czynów. Jest wprawdzie młody i niedoświadczony i dopiero uczy się życia i jak należy się prawidłowo zachowywać, ale jest w nim otwartość na to, co go może spotkać. Przede wszystkim nie ma w nim buty i brawury, nie ma chęci popisywania się. Potrafi docenić pracę w zespole. Wie, że osiągniecie celu okupione jest ciężką pracą, ale i współpracą z innymi, pokazanie takich cech zasługuje na szczególne uznanie. Nie ocenia też nikogo za to, jak wygląda i kim jest. Nosi w sobie zakorzenione w nim przez mamę takie cechy, jak wrażliwość i lojalność. Nie opuści swoich najbliższych w potrzebie, nie ucieknie, nie zostawi ich samych, a jednocześnie wie, jak bardzo ważne jest okazywanie uczuć i mówienie bliskim, że są bliscy i ważni. Przygody Percego, który musi zapobiec wskrzeszeniu Kronosa są pełne barwnych i niesamowitych przygód, spotkanie z mitologią grecką jest rewelacyjnym doświadczeniem odkrywania trochę już przykurzonej ważnej dla naszej kultury historii. Poznanie jednak bohatera i jego przyjaciół, i tego jaki stanowią oddany i zgrany zespół jest o wiele większą wartością, która w sensie wychowawczo-edukacyjnym znajduje moje szczególne uznanie. Nie zraża, lecz przyciąga fanów, a to dziś nie lada wyczyn, prawie taki, jak pokonanie byka z Kolchidy czy zdobycie złotego runa.

Młodzi ludzie potrzebują dobrych wzorców i bohaterów, którzy będą dla nich przykładem. Percy Jackson na pewno spełnia te kryteria, powinien wiec zagościć na półkach domowych bibliotek. Łączy w sobie wszystko to, co jest ważne dla młodego człowieka. Nie jest nachalny i nadmiernie moralizatorski, więc nie będzie raził ich tym, że oto ktoś ich do czegoś zmusza i zachęca, ale...