Książka całkiem ciekawa, ale bardzo dużo traci na wartości przez to, że autor nie potrafił powstrzymać się od stronniczości i legendowania komunizmu i ZSRR przy każdej możliwej okazji. Wobec tego książka momentami przybiera charakter pamfletu.

Książka całkiem ciekawa, ale bardzo dużo traci na wartości przez to, że autor nie potrafił powstrzymać się od stronniczości i legendowania komunizmu i ZSRR przy każdej możliwej okazji. Wobec tego książka momentami przybiera charakter pamfletu.

Ogromną wartością felietonów jest odniesienie do potwierdzonych dokumentów, pozwalających zgłębić wydarzenia związane z początkiem, rozwojem i końcem III Rzeszy. Mocno jednak można wyczuć stronniczość autora, a także niekiedy nachalne oceny i wtrącenia własnych opinii. Nie można jednak odmówić, że książka jest ciekawa.

Ogromną wartością felietonów jest odniesienie do potwierdzonych dokumentów, pozwalających zgłębić wydarzenia związane z początkiem, rozwojem i końcem III Rzeszy. Mocno jednak można wyczuć stronniczość autora, a także niekiedy nachalne oceny i wtrącenia własnych opinii. Nie można jednak odmówić, że książka jest ciekawa.

Czytalam bardzo dawno temu... Jednak do dziś pamiętam! Psychologia zła w dążeniu do władzy, na tle historii...

Czytalam bardzo dawno temu... Jednak do dziś pamiętam! Psychologia zła w dążeniu do władzy, na tle historii...

Dosyć toporna w odbiorze. Pomimo to dla miłośników historii warta przeczytania. Sporo rzeczy powszechnie znanych, sporo wydaje mi się nierzetelnych. Trzeba brać przez sito. Ogólnie książka pisana bardzo ostrożnie. Nie potrafię tego dobrze wytłumaczyć, myślę że czytelnik zrozumie o co mi chodzi podczas lektury. Na uwagę zasługują pamiętniki z kampanii wrześniowej, przyjemnie czyta się o porażkach i złym samopoczuciu nacierających Niemców.

Dosyć toporna w odbiorze. Pomimo to dla miłośników historii warta przeczytania. Sporo rzeczy powszechnie znanych, sporo wydaje mi się nierzetelnych. Trzeba brać przez sito. Ogólnie książka pisana bardzo ostrożnie. Nie potrafię tego dobrze wytłumaczyć, myślę że czytelnik zrozumie o co mi chodzi podczas lektury. Na uwagę zasługują pamiętniki z kampanii wrześniowej, przyjemnie...

Autor, opisuje sylwetki ludzi z najbliższego otoczenia Hitlera.Okres międzywojenny,o dochodzeniu do władzy jaki i powojenny.Dużo ciekawych relacji z którymi warto się zapoznać.Jeden minus,to że trąci minioną epoką troszeczkę.

Autor, opisuje sylwetki ludzi z najbliższego otoczenia Hitlera.Okres międzywojenny,o dochodzeniu do władzy jaki i powojenny.Dużo ciekawych relacji z którymi warto się zapoznać.Jeden minus,to że trąci minioną epoką troszeczkę.

Nie mogłam przebrnąć pierwszych 100 stron.

Nie mogłam przebrnąć pierwszych 100 stron.

Podjęty temat w książce, co ważne- trudny temat, napisany jest przystępnym językiem (może dlatego pochłonęłam w dwa dni). Polecam dla osób, które zagłębiły się wcześniej w biografię Hitlera. Ja sama po tej lekturze postanowiłam zapoznać się bliżej z postacią Heinricha Himmlera, a raczej z jej życiorysem i poglądami politycznymi.

Podjęty temat w książce, co ważne- trudny temat, napisany jest przystępnym językiem (może dlatego pochłonęłam w dwa dni). Polecam dla osób, które zagłębiły się wcześniej w biografię Hitlera. Ja sama po tej lekturze postanowiłam zapoznać się bliżej z postacią Heinricha Himmlera, a raczej z jej życiorysem i poglądami politycznymi.

https://www.youtube.com/watch?v=ycftTdsyIgg

https://www.youtube.com/watch?v=ycftTdsyIgg

Autor na własnej skórze doświadczył koszmaru wojny. Dotknęły go skutki decyzji opisywanych przez niego zbrodniarzy. Smutne to, że znając fanatyzm reżimu nazistowskiego tak wiernie służył jako oddany dziennikarz krwiożerczemu komunizmowi. Czym zasłużył na krytykę Kisielewskiego i Tyrmanda.
Książka opisuje najbliższych współpracowników Hitlera, tych którzy doprowadzili go do władzy oraz tych, którzy wiernie mu służyli. Można tu znaleźć wiele ciekawych faktów - autor przebywając w Niemczech miał dostęp do źródeł. Zaciekawił mnie opis walk na rodzinnej ziemi zamojskiej.
Na uwagę zasługuje pominięcie wszystkich kwestii związanych z ZSRR, jakby nie były istotne w polityce III Rzeszy. Natomiast skrupulatnie opisuje podpisanie konkordatu. I przy tej okazji pojawia się Joachim von Ribbentrop. Autor opisuje Kampanię Wrześniową i ani słowem nie wspomina o agresji Związku Radzieckiego na Polskę. Ten zabieg ukazuje bardzo wybiórcze podejście do prawdy historycznej. Rozumiem, że książka została napisana w czasach komunizmu, ale jeśli autor byłby rzetelnym pisarzem to w najgorszym wypadku nie brałby się za pisanie o tym o czym nie można prawdziwie pisać. Między wierszami można wyczuć pióro komunistycznego dziennikarza.
Czy warto czytać tę książkę? Uważam, że tak. Jednak wcześniej polecam zapoznanie się z poważnymi opracowaniami tematu np.: Alana Bullocka - Hitler-studium tyranii; Richarda Overy - Dyktatorzy. Hitler i Stalin; Timothy’ego Snydera - Skrwawione ziemie. Europa miedzy Hitlerem a Stalinem. Wtedy takie książki czyta się z odpowiednim dystansem i krytycyzmem. Wyławiając tylko to co wartościowe.

Autor na własnej skórze doświadczył koszmaru wojny. Dotknęły go skutki decyzji opisywanych przez niego zbrodniarzy. Smutne to, że znając fanatyzm reżimu nazistowskiego tak wiernie służył jako oddany dziennikarz krwiożerczemu komunizmowi. Czym zasłużył na krytykę Kisielewskiego i Tyrmanda.
Książka opisuje najbliższych współpracowników Hitlera, tych którzy doprowadzili go do...

Podczas zajmowania się Drugą Wojną okres dwudziestolecia międzywojennego jest zazwyczaj pomijany. Często bagatelizuje się te dwie dekady i przechodzi możliwie najszybciej do samych działań wojennych, które nie da się ukryć, że od dawna cieszą się wielką popularnością. Okazuje się jednak, że przed Wojną było równie fascynująco, czego z całą mocą dowodzi książka Podkowińskiego.

Dzieło należy do drugiej kategorii opowieści o Hitlerze. Pierwsza, to ta zajmująca się stricte walkami i sytuacją od ’39 roku. Tutaj mamy opisane wydarzenia z okresu zaraz po pierwszej wojnie światowej i sięgające miejscami do 1942. To, co uderza to wątpliwości, które pojawiają się przy wydawaniu podobnych pozycji. Istnieje bowiem teoria jakoby ludzkie przedstawianie zbrodniarzy wpływało na ich odbiór w społeczeństwie. Innymi słowy, jeśli pokaże się takiego Hitlera jako normalnego człowieka (być może chorobliwie ambitnego i żądnego władzy),a nie psychopatę z pianą toczącą się z ust, to ogólny wydźwięk w stosunku do wizerunku postaci będzie łagodniejszy. Może coś w tym jest, gdyż w Sieci krąży mnóstwo filmików ośmieszających wodza Trzeciej Rzeszy i innych aplikacji, które mają przybliżyć realia wojenne w sposób ironiczny i żartobliwy, co świadczy o pewnej medialności nazistowskich Niemiec. Brak większych reakcji oburzenia jakby potwierdzał tę tezę.

W swoich felietonach autor skupia się jednak na zupełnie poważnej stronie początków państwa Hitlera. Jest to o tyle ciekawe, że w latach dwudziestych czy na początku trzydziestych Niemcy nie były jeszcze potęgą z okresu poprzedzającego Wojnę. Zamieszanie polityczne, problemy gospodarcze, armia w rozsypce, nastrój przygnębienia i poczucie wyrządzonej krzywdy dominowały w ludzkiej świadomości. Mamy więc mowę o problemach wewnętrznych, początkach politycznej kariery pana Adolfa, źródłach finansowania NSDAP i niejako walce wewnętrznej połączonej ze zdobywaniem coraz większej władzy, która potem znajdzie ujście na frontach.

Trzeba przyznać, że zbieranie materiałów do książki nie mogło być łatwe, gdyż bardzo wiele wydarzeń zostało przyćmionych lub wręcz celowo zatartych przez późniejszą propagandę ustroju narodowosocjalistycznego. Oddzielanie właściwej treści od nierzadko fałszywej oficjalnej wersji wydarzeń jest trudne, ale autorowi udało się niemal bezbłędnie. Tym bardziej, że powstało dzieło, które bardzo dobrze się czyta pomimo dosyć licznych wstawek z fragmentami dokumentów czy np. listów z epoki, które czasami zaciemniają obraz. Ważne jest też to, że w przeciwieństwie do bardzo powszechnej praktyki rosyjskich pisarzy, Podkowiński nie przedstawia nazistów jako zła wcielonego i najgorszej gromady zwyrodnialców. Owszem, zauważa ich zbrodnie i je wytyka, ale nie popada przy tym w przesadę skupiając się na nich, lecz na przedstawianiu odpowiednich materiałów. Można uznać, iż książka stanowi zbiór opowiadań opartych na faktach z okresu życia Adolfa Hitlera, od jego niemrawych początków jeszcze jako ulicznego krzykacza aż po walki wywiadów SD i Abwehry czy zbrodnie Heydricha.

Kiedy przymknie się oko na polemiki autora (zupełnie moim zdaniem niepotrzebne, choć w wielu przypadkach ma on rację) oraz to, że niektóre „szokujące” reportaże (legenda Rommla, uwolnienie Mussoliniego, rzekoma „ucieczka” Hessa do Anglii etc.) współcześnie są czymś oczywistym (książka ma 25 lat, więc to też robi swoje),to dostaniemy wciągający zbiór dotyczący tego przełomowego okresu w historii Niemiec, który warto przeczytać jako odskocznię od literatury Drugiej Wojny głównego nurtu.

Podczas zajmowania się Drugą Wojną okres dwudziestolecia międzywojennego jest zazwyczaj pomijany. Często bagatelizuje się te dwie dekady i przechodzi możliwie najszybciej do samych działań wojennych, które nie da się ukryć, że od dawna cieszą się wielką popularnością. Okazuje się jednak, że przed Wojną było równie fascynująco, czego z całą mocą dowodzi książka...