Można sięgnąć po tą pozycję. Można nawet parę razy się przy niej uśmiechnąć. Pytanie brzmi czy warto. Bardzo doceniam autora za jego poczucie humoru oraz olbrzymią wiedzę językową i kulturalną, ale czuję, że nie sięgając po ten zbiór wiele bym nie straciła.

Można sięgnąć po tą pozycję. Można nawet parę razy się przy niej uśmiechnąć. Pytanie brzmi czy warto. Bardzo doceniam autora za jego poczucie humoru oraz olbrzymią wiedzę językową i kulturalną, ale czuję, że nie sięgając po ten zbiór wiele bym nie straciła.

11/2024 (audiobook 7/2024)
Coś wspaniałego!
Rzadko spotykane połączenie wyjątkowo przyjemnego z pouczająco pożytecznym.
Michał Rusinek kolejny raz serwuje nam kawał wiedzy językoznawczej okraszonej inteligentnym humorem.

Autor jest doskonałym obserwatorem rzeczywistości, wychwytuje z niebywałym wyczuciem przeróżne ciekawostki językowe dnia codziennego. Omawiany zbiór jest kompilacją felietonów Rusinka publikowanych na łamach prasy, poświęconych owym językowym pypciom, podzielonym tutaj na osobne kategorie.

Rzadko kiedy jakaś lektura ma wpływ na pracę moje przepony. :)
Jednak Michałowi Rusinkowi zawdzięczam solidny jej trening: podczas słuchania o asortymencie Poczty Polskiej, analizy tatuaży oraz poradników “katolickiego seksu” - dosłownie parskałem śmiechem, zanosiłem się rechotem, aż łzy napływały mi do oczu.
Jako że lektura tych rozdziałów przypadła mi akurat podczas jazdy komunikacją miejską – byłem zapewne postrzegany przez współpasażerów jako nie do końca normalny.

Polecam i namawiam – świadomym użytkownikom języka oraz spragnionym sztuki sarkazmu na najwyższym poziomie lektura ta sprawi niebywałą frajdę!

Lektor: Michał Rusinek

11/2024 (audiobook 7/2024)
Coś wspaniałego!
Rzadko spotykane połączenie wyjątkowo przyjemnego z pouczająco pożytecznym.
Michał Rusinek kolejny raz serwuje nam kawał wiedzy językoznawczej okraszonej inteligentnym humorem.

Autor jest doskonałym obserwatorem rzeczywistości, wychwytuje z niebywałym wyczuciem przeróżne ciekawostki językowe dnia codziennego. Omawiany zbiór jest...

Czytając tę książkę nie śmiałem się co prawda do rozpuku, ale uśmiech nie znikał z mojej twarzy.
Obcowanie z tekstami kogoś, kto w sposób tak znakomity posługuje się językiem polskim, z którym to jestem bardzo mocno związany sprawiło mi wiele przyjemności.
Teksty pana Rusinka są trafne, czasem cięte i podlane humorem. Uwielbiam analizy rzeczy absurdalnych i idiotycznych, a tu jest to na najwyższym językowym poziomie.
Książka jest podzielona na 12 rozdziałów, z czego najbardziej spodobały mi się "Jak być mężczyzną", "Jak leczyć" i "Jak przetrwać".
Czasem aż trudno mi było uwierzyć w prawdziwość cytatów zamieszczonych w książce, ale potem przypomniałem sobie, że głupota ludzka nie zna granic.
Z wielką chęcią siegnę po inne książki autora.

Czytając tę książkę nie śmiałem się co prawda do rozpuku, ale uśmiech nie znikał z mojej twarzy.
Obcowanie z tekstami kogoś, kto w sposób tak znakomity posługuje się językiem polskim, z którym to jestem bardzo mocno związany sprawiło mi wiele przyjemności.
Teksty pana Rusinka są trafne, czasem cięte i podlane humorem. Uwielbiam analizy rzeczy absurdalnych i idiotycznych,...

Przezabawny przegląd porad na tematy wszelakie.

Przezabawny przegląd porad na tematy wszelakie.

Udana kontynuacja "Pypci" w której autor groteskowo ale w sposób bardzo subtelny punktuje nielogiczne wypowiedzi w różnych poradnikach i nie tylko. Człowiek słuchając tej książki może się uśmiać do rozpuku.

Udana kontynuacja "Pypci" w której autor groteskowo ale w sposób bardzo subtelny punktuje nielogiczne wypowiedzi w różnych poradnikach i nie tylko. Człowiek słuchając tej książki może się uśmiać do rozpuku.

Uśmiałam się, ale aż strach otwierać usta ;-).

Uśmiałam się, ale aż strach otwierać usta ;-).

Niewiele zapamiętam, ale co się uśmiałam (często do łez i bólu brzucha) to moje! Najbardziej podobało mi się opracowanie porad dotyczących przetrwania końca świata :)). Rewelacja!
Najmniej - ostatni rozdział. Bardziej mnie zasmucił niż rozbawił...

Do rozważenia pozostaje kwestia wiadomego tatuażu w wieku senioralnym... :)

Niewiele zapamiętam, ale co się uśmiałam (często do łez i bólu brzucha) to moje! Najbardziej podobało mi się opracowanie porad dotyczących przetrwania końca świata :)). Rewelacja!
Najmniej - ostatni rozdział. Bardziej mnie zasmucił niż rozbawił...

Do rozważenia pozostaje kwestia wiadomego tatuażu w wieku senioralnym... :)

Świetna!

Świetna!

Czyta się jednym tchem, nie przepadam za reportażami, krótkimi formami, ale dobra książka zawsze się obroni. Napisana w sposób błyskotliwy, autor wybrał smaczki z poradników, obnażając ich absurdy. Tak mi się podobała ta książka, że czuję niedosyt żeby coś przeczytać autora

Czyta się jednym tchem, nie przepadam za reportażami, krótkimi formami, ale dobra książka zawsze się obroni. Napisana w sposób błyskotliwy, autor wybrał smaczki z poradników, obnażając ich absurdy. Tak mi się podobała ta książka, że czuję niedosyt żeby coś przeczytać autora

Michał Rusinek w swoim „Nieporadniku” w ironiczny sposób traktuje tematykę poradników, wytykając ich absurdy i błędy. Niekiedy logiczne, innym razem tematyczne. A wszystko to opiera na nieścisłościach wynikających z niepoprawnego użytkowania języka.

„Niedorajda…” napisana jest w sposób niewybredny, zachwyca błyskotliwością stylu pisarskiego autora i wskazuje na jego inteligencję. Mamy wiele momentów, w których możemy się uśmiechnąć, pod warunkiem, że zrozumiemy jego sarkastyczne podejście.

„Niedorajda…” jest próbą uchwycenia przez autora metod zastosowania języka polskiego. Autor wskazuje na funkcję magiczną języka, która jest jedną z jego pierwotnych funkcji, umożliwiających wpływ na kogoś/coś. Można byłoby ją tutaj porównywać z funkcją perswazyjną, jednak to nie do końca to samo. Chodzi o stworzenie stanu wskazującego na chęć zmiany. Język zatem ma pełnić rolę kodu umożliwiającego ową zmianę stanu rzeczy. No cóż, może wydawać się to trochę skomplikowane, ale w rzeczywistości takie nie jest! Naprawdę. I właśnie te wszystkie użycia języka zauważa i opisuje Rusinek, niekiedy nie pozostawiając na autorach czy użytkownikach poradników suchej nitki za sprawą swojego sarkastycznego komentarza.

Michał Rusinek zwraca uwagę na poradniki, które uczą jak: być mężczyzną, być inteligentnym (naprawdę, są takie),czy jak przetrwać. Nieco trywialne, ale w tym sformułowaniu mieści się więcej treści i ciekawych pomysłów niż myślicie.
Na uwagę zasługują również przepiękne rysunki stworzone w stylu gazetowych karykatur, które wzbogacają groteskę poradników.

Z całego serca polecam wam tę książkę, jeśli tylko macie w sobie choć trochę troski o język polski, a myślenie o nim nie ogranicza się tylko do jego użyteczności. Ponadto, jeśli chcecie się pośmiać z trywialnych rad poradnikowych, to właśnie „Niedorajda, czyli co nam radzą poradniki” jest odpowiednią pozycją dla Was!

Michał Rusinek w swoim „Nieporadniku” w ironiczny sposób traktuje tematykę poradników, wytykając ich absurdy i błędy. Niekiedy logiczne, innym razem tematyczne. A wszystko to opiera na nieścisłościach wynikających z niepoprawnego użytkowania języka.

„Niedorajda…” napisana jest w sposób niewybredny, zachwyca błyskotliwością stylu pisarskiego autora i wskazuje na jego...