Tytuł i opis książki bardzo mylące - opis 'wakacji' 1939 roku jest tylko jednym z poruszanych tu tematów, stanowi poniekąd klamrę kompozycyjną, jednak nie tego się można było po książce spodziewać. Może to niespełnione oczekiwanie wpływa na ogólny odbiór i ocenę książki, która jest ogólnie dobrze napisana, choć trochę nierówna. A z pewnością warta jest przeczytania.

Tytuł i opis książki bardzo mylące - opis 'wakacji' 1939 roku jest tylko jednym z poruszanych tu tematów, stanowi poniekąd klamrę kompozycyjną, jednak nie tego się można było po książce spodziewać. Może to niespełnione oczekiwanie wpływa na ogólny odbiór i ocenę książki, która jest ogólnie dobrze napisana, choć trochę nierówna. A z pewnością warta jest przeczytania.

Ta książka przyciągnęła mój wzrok na półce w bibliotece. A skoro, że nadal trwają wakacje to wydawało mi się, że może być to odpowiednia lektura. Ale jakże inne jest to lato, o którym opowiada od współczesnego.

,,Pokój z widokiem. Lato 1939" to książka łącząca w sobie cechy reportażu, wspomnień z relacjami prasowymi. Akcja koncentruje się do dwóch wakacyjnych miesięcy ostatniego lata przed wybuchem II wojny światowej. Autor dotarł do relacji świadków tamtych wydarzeń. Bohaterowie, dziś już osiemdziesięcio-, dziewiedziesięciolatkowie cofają się pamięcią do dzieciństwa by opowiedzieć o atmosferze, nastrojach albo po prostu anegdotach z tego okresu. Ich relacja jest uzupełniona dokumentami źródłowymi oraz relacjami prasowymi. Całość zbudowana jest na kontraście. Z jednej strony prawie cały czas przebija wypieranie ze świadomości zbliżającej się wojny, jak najdłużej chce się zachować poczucie normalności. Ludzie korzystają z wakacji, wyjeżdżają na wypoczynek, odwiedzają rodzinę, dzieci nadal są dziećmi, trwa wystawa światowa, na którą Polska przygotowuje swój pawilon. Ale równocześnie pojawia się coraz mocniejsze przeświadczenie, że trzeba się przygotowywać. Trwa gorączkowe zabieganie o pieniądze na zbrojenia, rośnie poczucie, że Polska nie odda ani kawałka ziemi, zaczyna się przygotowanie zapasów.

,,Pokój z widokiem. Lato 1939" zaczyna się pogodnie i z optymizmem jak właściwie, każde wakacje. Jednak z każdą stroną narasta poczucie nieuchronnego zagrożenia. Mimo, że letnie słońce rozluźnia, to Polacy w 1939 nawet gdy korzystali z jego uroków to cały czas mieli świadomość, że coś się zbliża. To opowieść poruszająca, wstrząsająca chociaż napisana pozornie z bardzo lekki, przyjemny sposób. Jednak tam cały czas czai się czujność, mobilizacja, przygotowanie. Korzystano z ostatniego lata z pełną świadomością, że przed nimi straszna niewiadoma. To co miało nadejść okazała się tak drastycznie różne, bardziej przerażające, że żadne podjęte kroki nie okazały się wystarczające. Ta książka, jest wstrząsającym świadectwem, pełnym kontrastów ale bardzo autentycznym i mocno oddziałującym na czytelnika. To nie tylko opowieść o przygotowaniach do wojny ale także o pokoleniu, które zostało ograbione z radości lata, które musiało się zderzyć z wojną, które widziało śmierć, zniszczenie, dramat.

Myślę, że jest to jedna z tych książek, które powinno się przeczytać. Dużo pisze się o samej wojnie ale mniej o tym jak wyglądały ostatnie chwile przed. Jak reagowało społeczeństwo, jakie panowały nastroje, jak zachowywała się prasa. Marcin Wilk daje tego posmak. Odtwarza klimat, oddając głos tym, którzy to przeżyli. Ich relacje są słodko-gorzkie a przez to bardziej prawdziwe. Polecam!

Ta książka przyciągnęła mój wzrok na półce w bibliotece. A skoro, że nadal trwają wakacje to wydawało mi się, że może być to odpowiednia lektura. Ale jakże inne jest to lato, o którym opowiada od współczesnego.

,,Pokój z widokiem. Lato 1939" to książka łącząca w sobie cechy reportażu, wspomnień z relacjami prasowymi. Akcja koncentruje się do dwóch wakacyjnych miesięcy...

Dla mnie te historie to nic nowego.

Dla mnie te historie to nic nowego.

Dzięki tej lekturze przeniosłam się w tamte czasy. Nie zgodzę się z przedmówcami, że w książce jest chaos. Owszem, każdy rozdział opowiada historię innej osoby, ale w tym tkwi piękno - czytam i nie wiem o czym będzie dalej. Historie są wciągające, ciekawe. Zbliżając się do końca książki, odczuwałam również pewien inny koniec... Koniec lata, wolności, spokoju, tamtego świata... Autor wykonał świetną pracę, polecam.

Dzięki tej lekturze przeniosłam się w tamte czasy. Nie zgodzę się z przedmówcami, że w książce jest chaos. Owszem, każdy rozdział opowiada historię innej osoby, ale w tym tkwi piękno - czytam i nie wiem o czym będzie dalej. Historie są wciągające, ciekawe. Zbliżając się do końca książki, odczuwałam również pewien inny koniec... Koniec lata, wolności, spokoju, tamtego...

Książka oparta na antologii wspomnień i artykułów prasowych z letnich miesięcy poprzedzających wybuch II wojny światowej. Ciekawe pogłębienie ważnego okresu w ujęciu obyczajowym. Warta przeczytania chociażby po to, żeby sobie uzmysłowić, że Polska przedwojenna znacząco różniła się od szarej codzienności PRL, którą znamy a autopsji.

Książka oparta na antologii wspomnień i artykułów prasowych z letnich miesięcy poprzedzających wybuch II wojny światowej. Ciekawe pogłębienie ważnego okresu w ujęciu obyczajowym. Warta przeczytania chociażby po to, żeby sobie uzmysłowić, że Polska przedwojenna znacząco różniła się od szarej codzienności PRL, którą znamy a autopsji.

5 czerwca 2019 roku nakładem Wydawnictwa WAB ukazała się książka Marcina Wilka p.t. "Pokój z widokiem. Lato 1939". Jest to jedna z kilku książek traktujących o ostatnich miesiącach II Rzeczypospolitej, które zostały wydane w 2019 roku z okazji 80-tej rocznicy wybuchu II wojny światowej. Jednak wyżej wspomniana książka jest inna od tych, które ukazały się w podobnym terminie. O jej odmienności świadczy fakt, że autor postanowił ukazać oblicze ostatniego lata międzywojennej Polski z perspektywy świadków tamtego okresu. Oczywiście nie jest niczym nadzwyczajnym opisywać minione czasy posiłkując się wspomnieniami uczestników wydarzeń. Jednak o wyjątkowości tych relacji świadczy fakt, że ich autorzy latem 1939 roku mieli po kilka lub kilkanaście lat. Nie jest to może najlepsza rekomendacja, tym bardziej, że w większości przypadków wspomnienia tych osób zostały spisane blisko osiemdziesiąt lat po wybuchu wojny, niemniej jednak opieranie się na dziecięcych wspomnieniach gwarantuje przywoływanie z pamięci tych wyrazistych sytuacji, zdarzeń, osób, które mocno wbiły się w pamięć.

Rdzeniem opowieści proponowanej czytelnikowi przez Marcina Wilka są właśnie wspomnienia kilkunastu małoletnich świadków tamtego okresu. W celu poznania tych relacji autor osobiście przeprowadził z nimi rozmowy po czym wokół ich wspomnień dobudował obraz ostatnich wakacji II RP korzystając z fragmentów ówczesnych artykułów prasowych oraz już dostępnej literatury historycznej dotyczącej omawianego okresu. Spojrzenie oczami dzieci na ostatnie miesiące przedwojennej Polski nadaje tej opowieści nieco beztroskiego charakteru chociaż autorzy tych wspomnień byli świadomi, że mogą nadejść trudne czasy. Taka perspektywa pozwala także uchwycić te aspekty tamtego życia, które mogą umknąć dorosłym. Niepowtarzalny, wielokulturowy charakter II RP poznajemy z perspektywy ośmioletniej Ireny spędzającej wakacje w towarzystwie swojej ukraińskiej przyjaciółki w Łucku gdzie obok siebie żyją Żydzi, Polacy i Ukraińcy. Stosunek ówczesnych Gdańszczan do Polaków przybliży nam dwunastoletni wówczas Marian, który odziany w polski harcerski mundurek wybierze się na przejażdżkę do Wolnego Miasta. O życiu w wielodzietnej rodzinie na galicyjskiej wsi opowie jedenastoletnia Jadzia dla której wakacje wcale nie oznaczają wypoczynku. Każde wspomnienie jest dla autora omawianej książki przyczynkiem do szerszego opisu danego aspektu życia, specyfiki życia w konkretnej miejscowości czy uwarunkowań politycznych, gospodarczych lub społecznych tam panujących. Ponadto poznajemy oczywiście sposoby spędzania wakacji o czym mówią zarówno świadkowie jak i fragmenty artykułów prasowych, w których zachęca się czytelnika do wypoczynku w tym czy innym letnisku. Opisy te przeplatane są opowieściami nieco odbiegającymi od tematu książki, a które, zdaje się, w zamyśle autora miały dopełniać obrazu ówczesnej Polski. Tak jest między innymi w przypadku podrozdziału dotyczącego polskiego pawilonu na Światowej Wystawie w Nowym Jorku. W pewnym momencie lektury czytelnik dostrzega, że te, nazwijmy je, wątki poboczne zaczynają raczej przeważać nad wspomnieniami świadków dotyczącymi ostatniego lata przedwojennej Polski, jakby były swoistymi wypełniaczami treści wspomnień, które być może nie zawierały dostatecznie dużo szczegółów, które można by umieścić w książce. Jest to w zasadzie jedyny minus tej książki, ale obawiam się, że część czytelników może przez to być nieco rozczarowana. W tym miejscu należy dodać, że relacje świadków, które autor zebrał w oparciu o przeprowadzone z nimi wywiady nie są jedynymi głosami uczestników tamtych wydarzeń. Książka zawiera również wspomnienia lub historie znanych osobistości jak Eugeniusz Kwiatkowski, Jan Kiepura, Maria Dąbrowska czy Stanisław Ignacy Witkiewicz.

Książka składa się z czterech części podzielonych na podrozdziały. Każdy podrozdział (za wyjątkiem części czwartej co wyjaśniam dalej) zawiera wspomnienia jednej osoby lub historie z tą osobą związane. Gdzieniegdzie znajdują się przypisy dolne, co jest wygodne, jako że nie trzeba wertować książki w poszukiwaniu odpowiedniego odnośnika. Niemal każdy z podrozdziałów zakończony jest wspomnianymi już wyżej fragmentami artykułów prasowych, w których redaktorzy zachwalają walory przyrodnicze danego letniska, opisują wypadki z udziałem turystów, reklamują nowe "wagony campingowe" będące udogodnieniem proponowanym turystom przez PKP w porozumieniu z Ligą Popierania Turystyki czy informują o wzroście cen wynajmu "letnich mieszkań" w podwarszawskich letniskach. Książka jest napisana łatwym w odbiorze językiem i nie nuży, pomijając jedynie wspomniany wcześniej aspekt odbiegania od tematu. Wręcz przeciwnie, im bliżej końca książki tym częściej czytelnik natrafia na niepokojące sygnały dotyczące zbliżającej się wojny (niczym żyjący ówcześnie ludzie),a już ostatnią, czwartą część książki, w której każdy podrozdział został poświęcony konkretnemu dniu od 26 do 31 sierpnia 1939 roku i zawiera artykuły prasowe oraz wydarzenia z tych konkretnych dni, czyta się z wypiekami na twarzy odczuwając wzmagające się napięcie.

Marcin Wilk stworzył oryginalny w formie reportaż będący fascynującą podróżą nie tylko w ostatnie miesiące przed wybuchem wojny, ale także do II Rzeczypospolitej serwując nam obraz tamtego państwa polskiego jaki zaobserwowali i zapamiętali jego młodzi świadkowie. Niczym u Mickiewicza "kraj lat dziecinnych" tak też tutaj przedwojenna Polska wspominana przez przywoływanych świadków ogólnie rzecz ujmując jawi się jako kraina swojska i doskonała jednak autor słusznie i skutecznie uzupełnia ten obraz faktami historycznymi, które w połączeniu z rzeczonymi wspomnieniami dają bardziej obiektywny i wiarygodny obraz tamtego czasu. Książka ta w wielu miejscach zmusza do refleksji, a więc zawiera pewne mądrości, których przyswojenie na pewno przyda się każdemu w życiu dlatego lekturę tej pozycji jak najbardziej polecam każdemu, nie tylko tym zainteresowanym historią.

5 czerwca 2019 roku nakładem Wydawnictwa WAB ukazała się książka Marcina Wilka p.t. "Pokój z widokiem. Lato 1939". Jest to jedna z kilku książek traktujących o ostatnich miesiącach II Rzeczypospolitej, które zostały wydane w 2019 roku z okazji 80-tej rocznicy wybuchu II wojny światowej. Jednak wyżej wspomniana książka jest inna od tych, które ukazały się w podobnym...

Trzeba mieć dużo determinacji aby podjąć się próby zaciekawienia czytelnika życiem politycznym, społecznym, gospodarczym w miesiącach poprzedzających wybuch II wojny światowej, gdyż ten okres jest już szczegółowo opisany przez historyków, pisarzy i filmowców. Świadomość istnienia wielu opracowań naukowych i dzieł artystycznych spowodowała to, że autor bardzo oszczędne sygnalizuje ogólną sytuację Polski w obliczu zagrożenia ze strony hitlerowskich Niemiec.

Marcin Wilk chociaż wymienia kilka nazwisk przedwojennych, znaczących polityków, to nie podejmuje się oceny działań ówczesnych władz państwowych i dowódców wojskowych, posłużył się tylko wiele mówiącym, powszechnie używanym, buńczucznym hasłem :”Jesteśmy silni, zwarci, gotowi, nie oddamy ani guzika…” Ma świadomość , że każdy czytelnik wie, czym skończyły się te zaklęcia o ówczesnej potędze polskiej armii. Słusznie nie pokazuje też ogromnej dysproporcji stanu liczebnego polskich i niemieckich sił zbrojnych oraz znacznej różnicy technologicznej i ilościowej ich uzbrojenia.

Stan młodej polskiej gospodarki kreśli poprzez działania ówczesnego wicepremiera Eugeniusza Kwiatkowskiego. Wystarczyła mu jedna strona aby dać obraz biedy panującej na polskiej wsi.

Autor ukazał nastroje i oczekiwania Polaków przy pomocy dwóch źródeł: wspomnień sędziwych osób, które w 1939 roku były nastolatkami oraz cytowanych informacji prasowych z tego czasu. Jego rozmówcy wspominają atmosferę panującą w społeczeństwie polskim. Jedni zdawali sobie sprawę, co może przynieść wojna, byli też tacy, którzy korzystali z kończącego się, gorącego lata. Ośrodki wypoczynkowe, restauracje i kawiarnie były pełne ludzi, którzy nie wierzyli, że Niemcy zdecydują się napaść na Polskę . Należy docenić wysiłek dotarcia do świadków wydarzeń 1939 r., jak też zobrazowanie ówczesnej sytuacji za pomocą trafnie dobranych fragmentów doniesień prasowych.

Autor z powodzeniem zrealizował swój zamiar. Książka ma wiele walorów poznawczych. Ma też mankamenty. Jednym z nich jest nagromadzenie szczegółów z życia osób udzielających wywiadów. Marcin Wilk swój zamiar mógł ukazać w znacznie krótszej formie, na czym zyskałby odbiór książki.

Edward Dziaduła (DKK Cieszanów)

Trzeba mieć dużo determinacji aby podjąć się próby zaciekawienia czytelnika życiem politycznym, społecznym, gospodarczym w miesiącach poprzedzających wybuch II wojny światowej, gdyż ten okres jest już szczegółowo opisany przez historyków, pisarzy i filmowców. Świadomość istnienia wielu opracowań naukowych i dzieł artystycznych spowodowała to, że autor bardzo oszczędne...

Spojrzenie na rok 1939 z innej perspektywy. Książka ciekawa, choć trochę chaotyczna.

Spojrzenie na rok 1939 z innej perspektywy. Książka ciekawa, choć trochę chaotyczna.

Temat bardzo ciekawy. Książka składa się głównie z zapisu wspomnień, fragmentów artykułów z gazet, dzienników itd. Ukazuje normalnych ludzi i ich życia w przededniu (dosłownie) wojny. Wraz z upływem opisywanych dni czuć wzrost napięcia mimo optymistycznej propagandy.
Daję 7, bo czytając, naprawdę poczułam tę atmosferę upalnego, normalnego lata, coś złowrogiego widać już na horyzoncie, a jednak wszyscy są pełni nadziei i optymizmu, chcą żyć, nie myślą o wojnie, o śmierci. Trudno się czyta ze świadomością tego, co nastąpiło później, ale na pewno jest to lektura zapadająca w pamięć.
Na minus wspomniana przez wielu czytelników chaotyczność. Konsekwencja pojawia się dopiero w opisie 27-31 sierpnia, wcześniej wspomnienia są ułożone bez ładu i składu, ogłoszenia turystyczne pod koniec każdego rozdziału zaczynają w pewnym momencie nudzić.

Temat bardzo ciekawy. Książka składa się głównie z zapisu wspomnień, fragmentów artykułów z gazet, dzienników itd. Ukazuje normalnych ludzi i ich życia w przededniu (dosłownie) wojny. Wraz z upływem opisywanych dni czuć wzrost napięcia mimo optymistycznej propagandy.
Daję 7, bo czytając, naprawdę poczułam tę atmosferę upalnego, normalnego lata, coś złowrogiego widać już na...

Niezwykle zmęczyła mnie ta książka. Wydaje mi się, że autor nie wykorzystał potencjału, który posiadał. Zebrał ogromną ilość wiadomości, temat ciekawy, okładka również przyciąga czytelnika. Niestety, treść bardzo chaotyczna, momentami nużąca.

Niezwykle zmęczyła mnie ta książka. Wydaje mi się, że autor nie wykorzystał potencjału, który posiadał. Zebrał ogromną ilość wiadomości, temat ciekawy, okładka również przyciąga czytelnika. Niestety, treść bardzo chaotyczna, momentami nużąca.