Ryszard Kapuściński to jeden z moich ulubionych pisarzy. Tak więc musiałem sięgnąć po jego biografię. Czy po jej przeczytaniu będę inaczej patrzył na jego twórczość i jego osobę? Na pewno tak, choć nadal będę go cenił. W mojej ocenie „Kapuściński non-fiction” jest bardzo profesjonalnie napisaną biografią. Autorowi udało się spotkać z dość dużą grupa osób, która znała p. Kapuścińskiego. Dotarł też do miejsc, gdzie za życia p. Ryszard był i tworzył. Dzięki temu mamy pełny obraz jego życia i twórczości. Ale Artur Domosławski nie skupia się tylko i wyłącznie na samej sylwetce reportażysty. Opisuje jego życie w kontekście tego, co działo się wtedy w naszym kraju. W związku z tym „Kapuściński non-fiction” jest też momentami książką o Polsce II poł. XX wieku. Należy podkreślić, że w swej książce A. Domosławski nie boi się pisać o sprawach, nazwijmy to, mało chwalebnych (pozamałżeński romans, zdolności do konfabulacji), które dotyczyły p. Kapuścińskiego. Moim zdaniem wspomnienie o tych kwestiach nie ma na celu zniszczenia wizerunku pisarza, a jedynie pokazanie, że nawet najwięksi też mogą mieć jakieś wady. Zresztą tę tezę może potwierdzić rozdział, w który autor stara się w sposób niezwykle rzetelny wyjaśnić epizod współpracy p. Ryszarda ze służbami specjalnymi PRL-u. Dla ludzi takich jak ja „Kapuściński non-fiction” to pozycja obowiązkowa. Dla miłośników literatury faktu myślę, że też. Ale innym polecam rozważenie lektury tej książki.

Ryszard Kapuściński to jeden z moich ulubionych pisarzy. Tak więc musiałem sięgnąć po jego biografię. Czy po jej przeczytaniu będę inaczej patrzył na jego twórczość i jego osobę? Na pewno tak, choć nadal będę go cenił. W mojej ocenie „Kapuściński non-fiction” jest bardzo profesjonalnie napisaną biografią. Autorowi udało się spotkać z dość dużą grupa osób, która znała p....