"Coś się kończy, coś się zaczyna"

Jako fanka fantastyki, chyba nikogo nie zaskoczę, jeżeli w mojej kolejnej (już siódmej) opinii dotyczącej sagi o Wiedźminie tak się nachwalę, że aż się popluję. Kocham te postaci, ten świat, humor i akcję. Nic na to już nie poradzę. Będę kochać tę serię w nieskończoność, podobnie jak wąż Urobonos, zwinąwszy się w kształt ósemki wgryziony zębami we własny ogon, będący nieskończonością. Ten tom wyjątkowo zaskakuje. Szczególnie podobał mi się pobyt kompanii w Toussaint. To była czysta poezja. Mając na myśli księcia Juliana, "Łasiczkę" oraz błędnego rycerza Reynarta na wierzchowcu Bucefale... Oczywiście jak większości osób mniej podobało mi się samo zakończenie powieści, ponieważ zamiast odpowiedzi, pozostałam z samymi pytaniami. Racja, "Pani Jeziora" kończy się w mało wytłumaczalny sposób, chociaż powstała mi w głowie już jakaś moja teoria dotycząca tych wydarzeń, ale nie chcę tutaj spoilerować. :) Mam nadzieję, że wszystko zostanie wyjaśnione w "Sezonie Burz" - nie mogę się doczekać, kiedy po niego sięgnę.

Reasumując: Genialna seria, ponownie POLECAM wszystkim, choć nie tylko fanom fantastyki - bo to prawdziwy klasyk, perełka polskiej literatury. Cóż, nie chcę nic więcej zdradzać... :)

"Coś się kończy, coś się zaczyna"

Jako fanka fantastyki, chyba nikogo nie zaskoczę, jeżeli w mojej kolejnej (już siódmej) opinii dotyczącej sagi o Wiedźminie tak się nachwalę, że aż się popluję. Kocham te postaci, ten świat, humor i akcję. Nic na to już nie poradzę. Będę kochać tę serię w nieskończoność, podobnie jak wąż Urobonos, zwinąwszy się w kształt ósemki wgryziony...