To nie jakiś straszny zawód czytelnika, ani zły pomysł na nieco ponad 150 stron opowieści o. No właśnie, nie wiem o czym. Zaczyna się zajmująco przyjazdem Stana. Wygląda to na jakąś misję, cel nieznany i tajemniczy, teren nieznany aczkolwiek nieobcy. Drobne tylko zmieszanie wprowadza na początku zaskakujące przestawienie w linii czasowej, ale potem chronologia jest jak trzeba.

W miarę wczytywanie się dalej opowieść staje się płynnie nijaka. To nie tak, że się nic nie dzieje. To tak, że staje się spokojniejsza, powiedziałbym nawet naiwniejsza w przekazie. Dobił mnie koniec w moim odbiorze naiwną misyjnością aż do skojarzeń już to z Indiotami spotkanymi przez największego kosmopodróżnika Tichego podczas jednej z jego podróży, a jeszcze silniej z kultowym „Przestrzeni! Przestrzeni!" Harrisona.

Dobrze natomiast Miasto oddaje klimat pokatastroficzny z zamieraniem jego aktywności, dywersją informacyjną (są różne prawdy o katastrofie i wszystkie prawdziwe),rezygnacją i beznadzieją. Tak, ten klimat się czuje i rozumie, w tym sensie misyjna końcówka też pasuje. Nie pojąłem konceptu powieleń dopiero-co przeczytanych fragmentów, jako relacji (zapisów w pamiętniku?) zapisanych gwarą wyglądającą mi na przyszłą śląską (aczkolwiek znawcą gwar nie jestem, Ślązakiem również). Troszkę to irytujące, ale jak zestawić te teksty w kamień z Rosetty, to całkiem ciekawie deszyfruje się tą ślunskom godkę klasycznym tłumaczeniem porównawczo-wstecznym.

Po Epilogu rozpadu dostajemy na koniec pogadankę archeologiczną datowaną na rok 3077, oświetlającą warsztat konieczny do odtworzenia słownictwa i jego znaczeń, kiedy jego baza uległa zatarciu w mrokach historii. Epilog ujął mnie swoim konceptem fikcji szkatułkowej, bo przecież nie zostałby napisany chyba wbrew prawdzie historycznej.

Misyjne meandry zbijają * do 4, ale prosty, czytelny styl narracji wyciągają 5. Doceniam jednak promocję Śląska i gwary śląskiej.

To nie jakiś straszny zawód czytelnika, ani zły pomysł na nieco ponad 150 stron opowieści o. No właśnie, nie wiem o czym. Zaczyna się zajmująco przyjazdem Stana. Wygląda to na jakąś misję, cel nieznany i tajemniczy, teren nieznany aczkolwiek nieobcy. Drobne tylko zmieszanie wprowadza na początku zaskakujące przestawienie w linii czasowej, ale potem chronologia jest jak...