Nie zrobiła wrażenia na mnie. Książka z potencjałem, ale w moim odczuciu, niewykorzystanym

Nie zrobiła wrażenia na mnie. Książka z potencjałem, ale w moim odczuciu, niewykorzystanym

Bardzo ubogi i grafomański język. Każde kolejne 'ha ha', 'he he' czy nadużywanie interpunkcji (!! lub ?? tudzież ?!) doprowadzało mnie do szewskiej pasji. Pominę już sceny gwałtu i przemocy. Serio, nie mam nic do mocniejszych opisów czy klimatów gore, ale tu to wyglądało już jak chora fiksacja - ten sam case co w Achai .

Bardzo ubogi i grafomański język. Każde kolejne 'ha ha', 'he he' czy nadużywanie interpunkcji (!! lub ?? tudzież ?!) doprowadzało mnie do szewskiej pasji. Pominę już sceny gwałtu i przemocy. Serio, nie mam nic do mocniejszych opisów czy klimatów gore, ale tu to wyglądało już jak chora fiksacja - ten sam case co w Achai .

Pomysł na fabułę na prawdę niezły, niestety zbyt dużo brutalnych i obrzydliwych scen gwałtów, zakończenie niemal w połowie zdania, tak jakby autorowi brakło pomysłu co z tym wszystkim zrobić, to tylko dwie z całego szeregu rzeczy które złożyły się na taką niską ocenę.

Pomysł na fabułę na prawdę niezły, niestety zbyt dużo brutalnych i obrzydliwych scen gwałtów, zakończenie niemal w połowie zdania, tak jakby autorowi brakło pomysłu co z tym wszystkim zrobić, to tylko dwie z całego szeregu rzeczy które złożyły się na taką niską ocenę.

Dobry wieczór #książkoholicy 😊

Dzisiaj przychodzę z książką @boguslawszablinski.autor " Sumienie " , którą miałam okazję przeczytać w ramach #booktouruwiewiory @recenzje_wiewiooory

Książka mocna , na pewno dla czytelników , którym nie są straszne makabryczne opisy zbrodni . To co dzieje się na każdej kolejnej stronie napawa odrazą , jest niewyobrażalne i przerażające .

Książka opowiada historię ojca , który gotowy jest zrobić dla swojego chorego , umierającego dziecka wszystko . Zdobyć pieniądze na leczenie pod każdą postacią . Pada propozycja , żeby był snajperem i zabijał kolejnych ludzi - którym nadaje się numerki . Kto nim steruje , czy to ręka Boga a może Szatana, który kusi i mami ? Może sprawiedliwość przez niego ma przemówić ?

Para policjantów zaczyna śledztwo od sprawy kobiety zranionej w pubie i znalezienia człowieka , który jej to zrobił . Nie zdają sobie sprawy jak to wszystko zacznie rozrastać się do wielkiej skali krajowej . Winny zostanie osądzony , zanim stanie przed sądem . Kim okaże się snajper którego pragną dorwać i jest ciągle blisko ?

Sumienie , czym ono jest ? Czy masz je ty , albo ja ? Co ono by tobie nakazywało czytając o tych okrutnych zbrodniach ? Ja bardzo kibicowałam snajperowi , by sprzątnął cały ten syf .

Zakończenie książki ryje beret i zostawia pytanie WTF? Drogi autorze , co tam się porobiło ?

Debiut bardzo udany , gorąco polecam . Książka pochłonie was w całości , przygotujcie się na rollercoaster wydarzeń . Nie ma czasu na nudę . Jeśli autor będzie tak pisał to ja będę fanką na zawsze

Dobry wieczór #książkoholicy 😊

Dzisiaj przychodzę z książką @boguslawszablinski.autor " Sumienie " , którą miałam okazję przeczytać w ramach #booktouruwiewiory @recenzje_wiewiooory

Książka mocna , na pewno dla czytelników , którym nie są straszne makabryczne opisy zbrodni . To co dzieje się na każdej kolejnej stronie napawa odrazą , jest niewyobrażalne i przerażające ....

"Przestań się w końcu użalać nad sobą. Przyszedłeś tu, bo zdecydowałeś się zabić, zdecydowałeś, że zastrzelisz całkowicie obcą ci osobę, żeby ratować bliską. Co w tym nienormalnego? Każdy postąpiłby tak samo. Ale ty - cóż, ty nie jesteś "każdy". Jesteś wybrańcem - dostałeś taką szansę."
"Sumienie" Bogusława Szablińskiego to thriller, który powala szybkością akcji i dialogów, brutalności również nie można mu odmówić, a refleksji napływa do głowy jak klientów na otwarcie nowego wyczekiwanego sklepu w galerii handlowej. Każe zastanowić się, czym jest dla ciebie "sumienie". Do jakiego momentu możesz się posunąć, by nie zżerało cię od środka poczucie winy. Czy przesuwanie tej umownej granicy doprowadza do autodestrukcji?
Byłam zszokowana tempem, jakie zastosował Szabliński w tej historii. Jedna akcja, niedługa. Paf! Przeskakujemy do następnej. Nie zdążysz się rozgościć i paf! Znowu jesteś gdzie indziej. Czułam się trochę jak na biegu przez płotki, na którym nie przeskoczyła bym nawet jednego nie ryjąc nosem i zębami w tartan, ale tu na szczęście biega się tylko oczami po stronach książki. Czytając polecajki spodziewałam się brutalności i faktycznie tak było.
Autor wystawia czytelnika na próbę. Czy osoby winne, "psychole", zwyrodnialce powinni być osądzeni karą ostateczną? Czy ty, mając władzę wymierzania kary w zamian za życie swojego dziecka, byłbyś w stanie zabić drugiego człowieka?
Nie będę kłamać, nie porwało mnie. Nie będzie w mojej topce "najlepszych thrillerów", ale w dziwny sposób "Sumienie" nakazuje zwrócić uwagę na samego siebie, swoje postępowanie, można rzec "ryje trochę beret", jednak myślę, że o to w tym chodzi.
Nie ma możliwości zżycia się z bohaterami. Nie wiem, czy któregokolwiek można polubić. Natomiast muszę przyznać, że Szabliński sprawnie dezorientuje czytelnika w poszukiwaniu sprawcy całego zamieszania.
"Sumienie" ma mocne filary, które sprawiają, że chce się je czytać do samego końca i potrafię je docenić, ale czegoś mi zabrakło. Może głębszych emocji? Jeśli lubicie literackie perełki, wyróżniające się od ogółu, to zachęcam do sięgnięcia po "Sumienie".

"Przestań się w końcu użalać nad sobą. Przyszedłeś tu, bo zdecydowałeś się zabić, zdecydowałeś, że zastrzelisz całkowicie obcą ci osobę, żeby ratować bliską. Co w tym nienormalnego? Każdy postąpiłby tak samo. Ale ty - cóż, ty nie jesteś "każdy". Jesteś wybrańcem - dostałeś taką szansę."
"Sumienie" Bogusława Szablińskiego to thriller, który powala szybkością akcji i...

Zaczynałem lekturę z wielkimi nadziejami. Wasze recenzje obiecywały przednią rozrywkę. Zrozpaczony everyman, poszukujący ratunku dla swojej śmiertelnie chorej córki, zostaje hitmanem tajemniczego zleceniodawcy, a jego tropem rusza para nowojorskich policjantów. Na liście zleceń znajdzie się crème de la crème złoczyńców: gwałciciele, zbrodniarze wojenni, handlarze organami i ludźmi etc. Nic dziwnego, że tropiący hitmana policjanci zaczynają myśleć o nim z sympatią, a i on sam zaczyna mieć coraz mniej skrupułów związanych ze swoimi czynami.

Akcja toczy się wartko, ale niestety coraz mniej byłem nią zainteresowany. Zaczęła śmieszyć iście marvelowska galeria złoczyńców, męczyć przewidywalność, irytować niepotrzebne didaskalia związane z relacjami pary policjantów. I nawet całkiem pomysłowe zakończenie nie potrafiło zmienić mieszanych uczuć z jakimi odkładałem książkę.

Zaczynałem lekturę z wielkimi nadziejami. Wasze recenzje obiecywały przednią rozrywkę. Zrozpaczony everyman, poszukujący ratunku dla swojej śmiertelnie chorej córki, zostaje hitmanem tajemniczego zleceniodawcy, a jego tropem rusza para nowojorskich policjantów. Na liście zleceń znajdzie się crème de la crème złoczyńców: gwałciciele, zbrodniarze wojenni, handlarze organami i...

"Czułem wyraźnie, jak wielka pięść w środku zabiera się za moje wnętrzności. Krótkimi wdechami starałem się łapać powietrze. Ściśnięty do granic możliwości żołądek podchodził coraz wyżej, zaczynając blokować jedyną drogę dla tlenu. Wszystko zaczęło wirować dookoła. Czułem, że zaczynam tracić równowagę. (...) Ale... ale... nie dam rady! Łzy ściekające mi po policzkach, przemieniały się w jeden wielki szloch. N-i-e-d-a-m r-a-d-y!!! Chcę, bardzo chcę, ale nie dam rady".
...
Ojciec.
Chora córka.
Tajemniczą postać.
Obietnicą.
Zadanie.
Karabin.
Snajper.
Wątpliwości.
Sumienie.
...
Co też tu się wydarzyło?! Od pierwszych stron udało się Autorowi wciągnąć mnie w tę opowieść. Już po kilku stronach czułem, że ulatuje ze mnie życie, opadam na fotel i jak zahipnotyzowany nie mam kontaktu z otaczającym mnie światem. Czułem, że chyba znowu za bardzo się angażują w czytaną książkę i że będę tego później żałować. Ale z drugiej strony lubię to uczucie, ten strach pomieszany z podnieceniem – atmosferę, której nie da się zastąpić niczym innym.
...
Długo nie musiałem czekać by "dostać w łeb"! Nie! Nie! Nie! Tego nie dało się czytać! Moim ciałem wstrząsnął dreszcz obrzydzenie! Musiałem odłożyć książkę. Na minutę. 10 minut. Jedną godzinę. Jeden dzień... Musiałem złapać oddech świeżego powietrza, uspokoić emocje i zastanowić się czy chcę dalej czytać, czy chcę patrzeć na to, czy chcę brać w tym wszystkim udział? To jest chore! To jest nienormalny! Ten świat jest popier******!
...
Wróciłem do lektury. Na własną odpowiedzialność. Choć czułem, że będę tego żałować. Że odchoruję to. Brodząc w śmierdzącej mazi krwi starałem się odnaleźć wyjście z tego książkowego świata, w jakim się znalazłem wchodząc w tę historię. Moje myśli krążyły wokół tego, co tu przeżywałem – starałem się znaleźć sens i znaczenie...
...
"Adrenalina– coraz bardziej uzależniający narkotyk. Coraz bardziej zniewalające uczucie. Boskość! To ja decyduję – Teraz – Za chwilę – kiedy dokona się ostateczność. Władza absolutna. Władza nad życiem lub jego końcem".
...
Kto tu podejmuje decyzję? Kto rozdaje karty? Bóg? Szaleniec? A może ja? Niby dlaczego nie? Niby dlaczego to ja nie mogę być Panem tego Świata? Może zawsze drzemał we mnie ten instynkt. Stłumiony normami, wychowaniem, środowiskiem. Może w każdym drzemie? Może przypadek rozdziela strony? Może strony nie mają znaczenia? Staram się o tym nie myśleć. Nie potrafię tego poskładać. Zastanawiam się kim ja jestem? Po której stronie bym stanął? Jaką ja bym podjął decyzję? Adrenalina rozpędza tłoki myślowe. Moją głowę rozsadza. Myśl. Nie myśl. Tak. Nie. Życie za życie... N-i-e-d-a-m r-a-d-y!!! Niech szlag trafi ten świat popaprany!!! I tak pozostałem po lekturze SUMIENIA z mętlikiem w głowie, zdziadziały pan w średnim wieku, ze swoimi nawykami i przyzwyczajeniami, żyjący sobie w swoim świecie...

"Czułem wyraźnie, jak wielka pięść w środku zabiera się za moje wnętrzności. Krótkimi wdechami starałem się łapać powietrze. Ściśnięty do granic możliwości żołądek podchodził coraz wyżej, zaczynając blokować jedyną drogę dla tlenu. Wszystko zaczęło wirować dookoła. Czułem, że zaczynam tracić równowagę. (...) Ale... ale... nie dam rady! Łzy ściekające mi po policzkach,...

"Boję się, że mnie złapią, zanim pozabijam ich wszystkich"

Ile jesteś w stanie poświęcić dla dziecka?

Śmiertelnie chora dziewczynka i ojciec, który staje w obliczu bezradności. Czy ma szansę by uratować swoje dziecko przed śmiercią? Los stawia na jego drodze tajemniczego mężczyznę, który składa mu obietnice pokrycia kosztów leczenia. Jest jednak pewien warunek, musi porzucić swoje dotychczasowe życie i zacząć zabijać... Jaką podejmie decyzję? Czy odważy się pociągnąć za spust?

"Sumienie" to mocny i bardzo brutalny thriller psychologiczny, który czyta się na jednym wdechu. Już od pierwszych stron dałam się wciągnąć w mroczną i pełną niepokoju fabułę, która sprawiła, że nie mogłam oderwać się od czytania. Ta książka to przykład thrillera idealnego, ciekawie skonstruowana fabuła, doskonale wykreowani, wyraziści bohaterowie, akcja, która nie zwalnia tempa nawet na chwilę i wciąż wzrastające napięcie. Nie znajdziecie tutaj zbędnych opisów, Autor zadbał o to, by wszystko idealnie ze sobą współgrało, tym samym tworząc historię idealną, choć mocną, przerażającą i z pewnością dającą do myślenia.
"Sumienie" to debiut Bogusława Szablińskiego, i tym debiutem Autor postawił sobie wysoko poprzeczkę. Po lekturze tej książki wierzę, że wszystko co wyjdzie spod pióra Autora będzie prawdziwą ucztą czytelniczą. Polecam!

"Boję się, że mnie złapią, zanim pozabijam ich wszystkich"

Ile jesteś w stanie poświęcić dla dziecka?

Śmiertelnie chora dziewczynka i ojciec, który staje w obliczu bezradności. Czy ma szansę by uratować swoje dziecko przed śmiercią? Los stawia na jego drodze tajemniczego mężczyznę, który składa mu obietnice pokrycia kosztów leczenia. Jest jednak pewien warunek, musi...

Dobro i zło, czy zawsze da się coś postawić tylko z jednej strony?
Czy istnieją odcienie szarości? Czy są zachowania, które wypisują się z ram?
.
Co to był za kryminał! Podkreślając- Bogusław Szabliński, jako debiutant wyszedł poza sztywne ramy i mówiąc szczerze- takiej powieści nie spotkacie, jest poza schematem. Nie pamiętam książki, która pochłonęła mnie tak doszczętnie. Nie minęła doba, od kiedy do mnie dotarła i koniec był jak kula w łeb. Mózg zbieram ze ścian, kanapy i z podłogi. Nie wiem czy uda mi się poskładać go w całość, ewidentnie nie zapomnę finału 🤯.
.
Choroba córki zmusza ojca do podjęcia niecodziennych środków działania. By spieniężyć jej leczenie przyjmuje układ, którego warunkiem jest zabójstwo ludzi, Ci natomiast nie cofnęli się przed niczym, żeby spełnić swoje pragnienia... Snajpera ściga policja, depcze mu po piętach.
.
Brutalne do granic możliwości. Trzymające w ciągłym napięciu. Wprawiające w głębsze przemyślenia, zmuszające do zastanowienia się nad etyką i moralnością postępowania. Nieoczywiste, pochłaniające- takie jest "SUMIENIE"
.
Uwielbiam książki niejednoznaczne, tym samym muszę stwierdzić, że z tej historii można wyciągnąć wiele wniosków i zapalników podejmowania owych tytułowych decyzji zgodnie z sumieniem, innych sprawiedliwych w indywidualnych osądach. Poczucie wymierzenia kary, wielkość, nieomylność - na końcu Boskość. Tylko nie łudźcie się, powieść nie przybliży Was do wiary. 😈
Bohaterów spotkałam zarówno bestialskich jak i zabawnych- mowa tutaj o komisarzu Sobczak i jego partnerce. Oboje mieli zadziorny charakter i byli małym światłem w historii. Perspektywa wielotorowa zapewniła nerwy napięte do granic możliwości, aż po sam koniec.
Odniosłam również wrażenie, że autor lubi Batmana, czy to prawda? 😀

Dobro i zło, czy zawsze da się coś postawić tylko z jednej strony?
Czy istnieją odcienie szarości? Czy są zachowania, które wypisują się z ram?
.
Co to był za kryminał! Podkreślając- Bogusław Szabliński, jako debiutant wyszedł poza sztywne ramy i mówiąc szczerze- takiej powieści nie spotkacie, jest poza schematem. Nie pamiętam książki, która pochłonęła mnie tak doszczętnie....

Bardzo drastyczne opisy, książka mocna, brutalna, aż trudno się czyta, ale zostawić się nie da.
Trzeba poznać zakończenie...

Bardzo drastyczne opisy, książka mocna, brutalna, aż trudno się czyta, ale zostawić się nie da.
Trzeba poznać zakończenie...