Nie wiem czy to mój przesyt tą serią czy ta część jest faktycznie słabsza - Zgaga mniej bawi, Mariański robi więcej błędów ortograficznych, ale też mniej bawi, a Zuza jest cały czas taka sama czyli wcale się nie rozwija.

Nie wiem czy to mój przesyt tą serią czy ta część jest faktycznie słabsza - Zgaga mniej bawi, Mariański robi więcej błędów ortograficznych, ale też mniej bawi, a Zuza jest cały czas taka sama czyli wcale się nie rozwija.

Zgaga wymiata :D W ogóle wątek papuzi się rozrasta i to wspaniałe bo doprowadzał mnie do łez ze śmiechu!

W przeciwieństwie do Chyłki (R. Mroza) Zuza mnie nie wkurza a wręcz ją lubię! To w gruncie rzeczy dobra i wrażliwa kobieta. Niestety ma dużo warstw opryskliwości, arogancji, z całego serca nienawidzi komunistów, ustroju, ładu PRLu, kościoła ani też każdego innego zorganizowanego systemu uciemiężenia. Jest szorstka, bezkompromisowa i twarda, ale nigdy nie odmawia w potrzebie. Piętnuje głupotę, lenistwo, cwaniactwo. Jednocześnie ma ogromne umiejętności interpersonalne: zbudowała zaufanie otoczenia i ma wielu oddanych i wiernych przyjaciół. A że meneli? Cóż. Ona widzi w nich ludzi którzy zbłądzili i nie traci wiary w to że jeszcze wyjdą na prostą. Słabość do butów czyni ją bliższą sercu kobiet.

Zgaga wymiata :D W ogóle wątek papuzi się rozrasta i to wspaniałe bo doprowadzał mnie do łez ze śmiechu!

W przeciwieństwie do Chyłki (R. Mroza) Zuza mnie nie wkurza a wręcz ją lubię! To w gruncie rzeczy dobra i wrażliwa kobieta. Niestety ma dużo warstw opryskliwości, arogancji, z całego serca nienawidzi komunistów, ustroju, ładu PRLu, kościoła ani też każdego innego...

Po stracie Borysa, porwanie Zgagi doprowadza Zuzę na skraj wytrzymałości. Nowak i Kowalski starają się jej pomóc. Tymczasem Zuza dostaje sprawę porwania syna piekarza, która okazuje się trudniejsza niżby się wydawało. Przy okazji wchodzi w posiadanie ciekawych dokumentów, co zapowiada ciekawą przyszłość.

Po stracie Borysa, porwanie Zgagi doprowadza Zuzę na skraj wytrzymałości. Nowak i Kowalski starają się jej pomóc. Tymczasem Zuza dostaje sprawę porwania syna piekarza, która okazuje się trudniejsza niżby się wydawało. Przy okazji wchodzi w posiadanie ciekawych dokumentów, co zapowiada ciekawą przyszłość.

Świetnie się czyta. Po raz kolejny autor mnie zaskakuje swoim wysokim poziomem. Lewandowska, Kowalski, Nowak Mariański no i papuga. Wszystkie postaci mają w sobie to coś. Notatki kapitana Mariańskiego to takie mistrzostwo świata. Zdecydowanie polecam.

Świetnie się czyta. Po raz kolejny autor mnie zaskakuje swoim wysokim poziomem. Lewandowska, Kowalski, Nowak Mariański no i papuga. Wszystkie postaci mają w sobie to coś. Notatki kapitana Mariańskiego to takie mistrzostwo świata. Zdecydowanie polecam.

"Porwanie" to szósty tom przygód prokurator Zuzy Lewandowskiej. Wciąż słucham kolejnych tomów, a nie czytam, ponieważ bardzo podoba mi się sposób czytania lektorki, Ewy Abart.

Tytułowe porwanie dotyczy Zgagi, papugi Zuzy. Ptaszysko zostało uprowadzone w końcówce poprzedniego tomu, więc nie pozostało mi nic innego, jak odpalić kolejny tom serii i dowiedzieć się kto i po co tego dokonał.

Zuza bardzo przeżywa zniknięcie ptaka. Koledzy martwią się o nią i starają się zapobiec jej popadnięciu w depresję, a co za tym idzie - utopieniu się w pochłanianym w ogromnych ilościach alkoholu. Na co wpadną, by ratować koleżankę?

Jest również drugi wątek kryminalny, dotyczący porwania syna płockiego piekarza. Porywacze żądają dużego okupu za chłopaka. Kiedy kapitan Mariański sam sobie blokuje dostęp do prowadzonej sprawy, tylko Lewandowska może jeszcze uratować sytuację i spróbować rozwikłać zagadkę porwania.

Skoro w książce mamy tak barwną postać, jak kapitan Mariański, spodziewajcie się niespodziewanego :D Myślę, że się uśmiejecie. Chociaż w sumie przy szóstym tomie Zgaga mogłaby mieć trochę mniej niewyparzony jęzor. Momentami tych wulgaryzmów już mi było trochę za dużo. Ale to w końcu Zgaga, nie ma co narzekać :D

Na pewno sięgnę po kolejny audiobook, na poprawę humoru.

"Porwanie" to szósty tom przygód prokurator Zuzy Lewandowskiej. Wciąż słucham kolejnych tomów, a nie czytam, ponieważ bardzo podoba mi się sposób czytania lektorki, Ewy Abart.

Tytułowe porwanie dotyczy Zgagi, papugi Zuzy. Ptaszysko zostało uprowadzone w końcówce poprzedniego tomu, więc nie pozostało mi nic innego, jak odpalić kolejny tom serii i dowiedzieć się kto i po co...

"Porwanie" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jacka Ostrowskiego. Nigdy nie czytałam jeszcze kryminału, który dzieje się w okresie stanu wojennego. Dlatego fabuła wydaje mi się jeszcze ciekawsza, ponieważ mogła dowiedzieć się trochę o rzeczywistości tamtych lat. Plusem jest także, postać Zuzy Lewandowskiej, która prowadzi śledztwo zaginięcia syna bogaczy, że nie jest adwokatem, a nie milicjantką czy detektywem.
Do płockiej pani mecenas przychodzi bogaty piekarz, który prosi ją o pomoc w odnalezieniu swojego jedynaka. Lewandowska podejmuje się sprawy, która okazuje dość zagmatwana, a raczej dobrze tuszowana przez wysoko postawione osoby. Rozwiązanie zagadki... no cóż, wkurza, że zło wygrało...
Chyba od samej sprawy, bardziej podobały mi się wątki poboczne: porwanie Zgagi, kupno nowej ary i przemalowanie, sposób, w jaki Nowak został wyrzucony z milicji.
Ciekawe są także podsumowania rozdziału - noataki operacyjne kapitana Mariańskego. Jakże pięknie napisane z mnóstwem byków ortograficznych.

"Porwanie" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jacka Ostrowskiego. Nigdy nie czytałam jeszcze kryminału, który dzieje się w okresie stanu wojennego. Dlatego fabuła wydaje mi się jeszcze ciekawsza, ponieważ mogła dowiedzieć się trochę o rzeczywistości tamtych lat. Plusem jest także, postać Zuzy Lewandowskiej, która prowadzi śledztwo zaginięcia syna bogaczy, że nie jest...

Tom na poziomie pozostałych. W niektórych częściach tej serii autor inspiruje się zbrodniami i wydarzeniami, które rzeczywiście miały miejsce. Czy to wychodzi fajnie? No dla mnie niestety średnio.

Na pewno inspiracją do napisania "Porwania" była głośna sprawa zabójstwa sprzed lat Krzysztofa Olewnika. Była to duża inspiracja, bo większość zgadza się praktycznie co do joty z rzeczywistymi faktami, zostały zmienione oczywiście nazwiska, nazwy itd. Jeżeli ktoś śledził sprawę porwania Olewnika i przeczyta tę książkę, to będzie wiedział co mam na myśli.

PS. W "Sarkofagu" na przykład opisana jest sprawa z 2004 roku, która miała miejsce w Płocku, gdzie żona (po ponad 30 latach małżeństwa) zabiła z premedytacją swojego męża (otruła go) i zamurowała go w kuchni.

Tom na poziomie pozostałych. W niektórych częściach tej serii autor inspiruje się zbrodniami i wydarzeniami, które rzeczywiście miały miejsce. Czy to wychodzi fajnie? No dla mnie niestety średnio.

Na pewno inspiracją do napisania "Porwania" była głośna sprawa zabójstwa sprzed lat Krzysztofa Olewnika. Była to duża inspiracja, bo większość zgadza się praktycznie co do joty z...

Cykl fajny i wciąga. Nie ma co porównywać do Chyłki Mroza bo to jednak coś innego. Zakończenie jak zawsze w zawieszeniu, sprawa kryminalna rozwiązana. Życie Zuzanny nie, więc kolejny tom pewno będzie. Drażni tylko ilość przekleństw. Jest ich jakby coraz więcej. Reszta w porządku.

Cykl fajny i wciąga. Nie ma co porównywać do Chyłki Mroza bo to jednak coś innego. Zakończenie jak zawsze w zawieszeniu, sprawa kryminalna rozwiązana. Życie Zuzanny nie, więc kolejny tom pewno będzie. Drażni tylko ilość przekleństw. Jest ich jakby coraz więcej. Reszta w porządku.

Ale to się dobrze czyta. Autor zaskakuję, zakończenie w zawieszeniu, dobra sprawa kryminalna. I ta papuga a nawet dwie :) Doskonale się bawiłam. Polecam

Ale to się dobrze czyta. Autor zaskakuję, zakończenie w zawieszeniu, dobra sprawa kryminalna. I ta papuga a nawet dwie :) Doskonale się bawiłam. Polecam

Porwać Zgagę i ją przesłuchiwać, na to mógł wpaść tylko kapitan Mariański! ;)))

Porwać Zgagę i ją przesłuchiwać, na to mógł wpaść tylko kapitan Mariański! ;)))