Gdyby trochę zmienić styl, gdyby bardziej skupić się na początkowych bohaterach, książka byłaby o niebo lepsza. Przez większość czasu miałam wrażenie, że czytam jakieś streszczenie. Autor usiłował szybko zapisać swoje myśli. Żeby nie zapomnieć, czy jak? Niektóre opisy żenujące; jak można streścić kochanie się pary, która długo dążyła do zbliżenia się w aspekcie duchowym, fizycznym, zdaniem: "wymienili płyny ustrojowe"?
No ale skupmy się na treści. Statek kosmiczny wyrusza, by uciec przed zagładą, jaką ludzkość sama sobie zgotowała. Wiele w tym prawdy. Nie sposób nie zgodzić się z Werberem. Ukazane zostały najgorsze cechy człowieka; przemoc, agresja, głupota, chęć władzy. A co najsmutniejsze - to bardzo realny opis. Wystarczy tylko popatrzeć na to, co dzieje się teraz, posłuchać.
Koniec książki-wspaniały, urzekający. Przyczynił się do podniesienia mojej oceny. Nie żałuję, że przeczytałam, choć w połowie chciałam tę książkę odłożyć.

Gdyby trochę zmienić styl, gdyby bardziej skupić się na początkowych bohaterach, książka byłaby o niebo lepsza. Przez większość czasu miałam wrażenie, że czytam jakieś streszczenie. Autor usiłował szybko zapisać swoje myśli. Żeby nie zapomnieć, czy jak? Niektóre opisy żenujące; jak można streścić kochanie się pary, która długo dążyła do zbliżenia się w aspekcie duchowym,...