DNF, zabito i zjedzono w niej kota ;-;

DNF, zabito i zjedzono w niej kota ;-;

Książka dość ciekawa ze względu na to, że głównymi bohaterami są koty i to z ich perspektywy opowiedziana jest cała historia. Perspektywa przebywania w domu i najbliższej okolicy, bez świadomości wielu aspektów rzeczywistości, idealnie określa życie tych zwierząt. Niezręcznie bezpośrednie i miejscami obrzydliwe opisy czynności codziennych kotów są jednak uzasadnione tym, że tak postrzegają one swój świat - pozbawiony ludzkich granic dobrego smaku i uprzedzeń. Dwie rzeczywistości - ludzi i kotów, przeplatają się tutaj w interesujący sposób. Na późniejszych stronach, gdy akcja przyspiesza, a książka uderza w bardziej fantastyczne klimaty, czyta się coraz przyjemniej. Dywagacje na temat istnienia, wszechświata, umysłu i historii były sprawnie wplecione i zajmujące. Miejscami wydawało mi się jednak, że wydarzenia leciały zbyt szybko, a rozwiązania problemów pojawiały się błyskawicznie, co moim zdaniem było trochę banalne. Za wiele rzeczy łączy się tutaj w mało realistyczny, nawet jak na fantastykę, sposób. Punkt kulminacyjny też nie był do końca satysfakcjonujący.
Podsumowując, świetna książka dla kociarzy, zwolenników niestandardowej koncepcji protagonistów i być może miłośników Paryża, który jest tutaj ładnie opisany.
Niestety posiada braki, które przy spojrzeniu na nią w sposób profesjonalny sporo jej odejmują.
Ostatecznie jest to wyróżniające się czytadełko z lekkim postapo i pewnymi dywagacjami psychologicznymi.

Książka dość ciekawa ze względu na to, że głównymi bohaterami są koty i to z ich perspektywy opowiedziana jest cała historia. Perspektywa przebywania w domu i najbliższej okolicy, bez świadomości wielu aspektów rzeczywistości, idealnie określa życie tych zwierząt. Niezręcznie bezpośrednie i miejscami obrzydliwe opisy czynności codziennych kotów są jednak uzasadnione tym, że...

Ha, przyznaję, że trochę mnie zaskoczyła tak niewielka objętość książki - przecież koty zajmują w kulturze nieporównanie więcej miejsca, niż mrówki! ;)
Fajny miał pan autor pomysł, w każdym razie mnie taki narrator odpowiada. I - to już chyba tradycja - lubię sposób, w jaki Werber przemyca do powieści kawałki "szkolnej" wiedzy.

Postawię ją na półce obok innych książek autora, ale gdybym miała wracać, to jednak do mrówek.

Ha, przyznaję, że trochę mnie zaskoczyła tak niewielka objętość książki - przecież koty zajmują w kulturze nieporównanie więcej miejsca, niż mrówki! ;)
Fajny miał pan autor pomysł, w każdym razie mnie taki narrator odpowiada. I - to już chyba tradycja - lubię sposób, w jaki Werber przemyca do powieści kawałki "szkolnej" wiedzy.

Postawię ją na półce obok innych książek...

Nie wiem, o co mi chodziło kiedy sięgałam po ten tytuł. Bo co, bo kot na okładce? Serio, stara kocia mamo? Tak mało wystarczy?
Zaczyna się niewinnie - ot kotka mieszka ze swoją właścicielką, zwaną dalej "służącą" w ogarniętym terrorem i powoli pogrążającym się w wojnie domowej Paryżu. Bastet, jak to kot, odbiera świat za pomocą swoich wyostrzonych kocich zmysłów, a jej największym marzeniem jest zdolność porozumiewania się z człowiekiem. Obserwujemy wspomniane zwierzątko podczas jego codziennych czynności, poznajemy jego myśli i potrzeby i ciągle zdaje nam się , że to KSIĄŻKA O ŻYCIU KOTÓW! Nawet kot z PORTEM USB na czole - NA CZOLE! - zdaje nam się być jakąś figurą, dzięki której łatwiej nam będzie zrozumieć główną kocią bohaterkę. Przymykamy więc oko na dziwny koci twór z piwnicznego laboratorium.
ALE NIE! NIE! Nie zgłębiamy tu żadnych kocich tajemnic, to po prostu książka s-f o apokalipsie, podczas której koty grupują się, wysadzają - aż głupio to pisać, ale skoro autorowi przeszło przez palce to i mi przejdzie - wysadzają bunkier pod pałacem prezydenckim i w pewnym momencie postanawiają pomóc ludziom uratować świat przed zagładą. No, przynajmniej Paryż, ale dla takiego kota, Paryż może być całym światem, prawda?

Nie wiem, o co mi chodziło kiedy sięgałam po ten tytuł. Bo co, bo kot na okładce? Serio, stara kocia mamo? Tak mało wystarczy?
Zaczyna się niewinnie - ot kotka mieszka ze swoją właścicielką, zwaną dalej "służącą" w ogarniętym terrorem i powoli pogrążającym się w wojnie domowej Paryżu. Bastet, jak to kot, odbiera świat za pomocą swoich wyostrzonych kocich zmysłów, a jej...

Co prawda do "Jutro należy do kotów" zabierałam się kilka razy, ale gdy w końcu mi się udało wczuć w klimat powieści, nie pożałowałam. Przemyślenia kotki i jej przyjaciela oraz chęć poznania i zrozumienia ludzkiego świata są naprawdę bardzo fascynujące. Werber bardzo udanie przedstawia świat widziany oczami kota, który nie bardzo rozumie, co ci ludzi właściwie robią poza usługiwaniem futrzakom. A gdy przychodzi czas apokalipsy, postanawiają ratować swoich właścicieli, no bo kto będzie się nimi opiekował? Bardzo udana technicznie nie-ludzka narracja.

Co prawda do "Jutro należy do kotów" zabierałam się kilka razy, ale gdy w końcu mi się udało wczuć w klimat powieści, nie pożałowałam. Przemyślenia kotki i jej przyjaciela oraz chęć poznania i zrozumienia ludzkiego świata są naprawdę bardzo fascynujące. Werber bardzo udanie przedstawia świat widziany oczami kota, który nie bardzo rozumie, co ci ludzi właściwie robią poza...

Na początku jest całkiem niezła, ale im dalej się w nią zagłębiałam, tym bardziej mnie zawodziła i zaczynała nużyć. :(

Sam początkowy zamysł na narrację jest dobry. Narracja ze strony kota. Kotka, której perspektywę poznajemy ma charakterek, jest zabawna, sam sposób jej prowadzenia też jest super. To jak jest uroczo nieświadoma.

Książka gubi się, kiedy zaczyna głębiej iść w temat sciene-fiction. Na początku było w miarę ok i w to szłam, ale gdzieś w połowie książki to wszystko wydaje się takie.... No nie wierzę w to, jeśli wiecie o co mi chodzi.

Może to też dlatego że nie przepadam za tym gatunkiem? Szczerze nie wiedziałam, że coś takiego tu wystąpi. Zobaczyłam, że to powieść o kotach i sięgnęłam bez zastanowienia, nie sprawdziłam opinii w necie, nic. Może powinnam to zrobić.

Na początku jest całkiem niezła, ale im dalej się w nią zagłębiałam, tym bardziej mnie zawodziła i zaczynała nużyć. :(

Sam początkowy zamysł na narrację jest dobry. Narracja ze strony kota. Kotka, której perspektywę poznajemy ma charakterek, jest zabawna, sam sposób jej prowadzenia też jest super. To jak jest uroczo nieświadoma.

Książka gubi się, kiedy zaczyna głębiej...

Zdecydowanie tytuł książki przyciągnął mnie do Niej. Jako zdeklarowana fanka mruczków stwierdziłam, że muszę posiadać ją na swojej półce.
Już sam opis powieści wydał mi się ciekawy i wiedziałam, że może to być naprawdę fajna przygoda.
Początkowe opisy takie jak "ludzka służąca" sprawiły, że uśmiechałam się do siebie pod nosem oraz do mojego kota. Perspektywa kota opisana w lekturze wydała mi się zabawna, jednak z każdą stroną mój zapał malał, ale jednak ciekawość przezwyciężała.
Cała książka opowiada o historii kotki Bastet oraz jej mentora Pitagorasa- syjamskiego kota obdarzonego inteligencją. Kocur pomału przekazuję całą wiedzę naszej bohaterce, która wyraźnie staje się zainteresowana historią opowiadaną przez Pitagorasa (swoją drogą czytelnik otrzymuje w książce oprócz przygody kotów masę informacji na temat historii kotów). Cała przygoda stopniowo rozwija się, jednak w moim przypadku zakończenie było czytane z musu i " bo tak należy zrobić".
Książkę mogę polecić fanom kociej narracji w wersji pierwszoosobowej, jednak od razu mogę zaznaczyć, że prawdopodobnie porwie Was ona w pierwszych rozdziałach, ale z każdą kolejną kartką, będzie stopniowo wypuszczała z objęć.

Zdecydowanie tytuł książki przyciągnął mnie do Niej. Jako zdeklarowana fanka mruczków stwierdziłam, że muszę posiadać ją na swojej półce.
Już sam opis powieści wydał mi się ciekawy i wiedziałam, że może to być naprawdę fajna przygoda.
Początkowe opisy takie jak "ludzka służąca" sprawiły, że uśmiechałam się do siebie pod nosem oraz do mojego kota. Perspektywa kota opisana...

Jestem kociarą (nawet portfel mam z kotem),więc sięgnęłam po ten tytuł bez najmniejszego zastanowienia (i nawet nie przeczytałam opisu książki).

Losy współczesnego świata opowiedziane z perspektywy dwóch różnych kotów - przemądrzałej Bastet i cynicznego Pitagorasa. W miarę rozwoju sytuacji obserwujemy przemianę czworonogów. W ich miejscu można wstawić dwójkę ludzi, a zachowanie i zmiana głównych bohaterów nadal będzie miała sens.

Ogromnym minusem jest nierzetelna wiedza o kotach - świetnie pływają (chociaż nie znoszą wody),nie piją mleka i w domowych warunkach przesypiają znacznie więcej czasu.

Jestem kociarą (nawet portfel mam z kotem),więc sięgnęłam po ten tytuł bez najmniejszego zastanowienia (i nawet nie przeczytałam opisu książki).

Losy współczesnego świata opowiedziane z perspektywy dwóch różnych kotów - przemądrzałej Bastet i cynicznego Pitagorasa. W miarę rozwoju sytuacji obserwujemy przemianę czworonogów. W ich miejscu można wstawić dwójkę ludzi, a...

Jako iż kocham każde zwierzę to musiałam to przeczytać. To była naprawdę ciekawa historia. Nie spodziewałam się tego, gdy po nią sięgałam. Główna kotka ma mnóstwo interesujących przemyśleń. Czasem musiałam odstawić książę i przemyśleć ją sobie. To jak ludzie wyrządzają piekło zwierzętom jest naprawdę niepojęte. Nie raz miałam łzy w oczach.
Interesującym zabiegiem było to, że koty o ludziach mówili ,,służący".
Walka ze szczurami była przekomiczna, ponieważ wyobrażałam sobie tę walkę hahahah.
Generalnie książka nie jest zła i bardzo szybko się ją czyta. Jeśli jednak jesteś wrażliwy na krzywdę zwierząt to trzeba ostrożnie z tą historią....

Jako iż kocham każde zwierzę to musiałam to przeczytać. To była naprawdę ciekawa historia. Nie spodziewałam się tego, gdy po nią sięgałam. Główna kotka ma mnóstwo interesujących przemyśleń. Czasem musiałam odstawić książę i przemyśleć ją sobie. To jak ludzie wyrządzają piekło zwierzętom jest naprawdę niepojęte. Nie raz miałam łzy w oczach.
Interesującym zabiegiem było to,...

Książka "Jutro Należy do Kotów" to historia dwóch kotów, które pochodzą z dwóch różnych światów.
Kotka Bastet, która swoje imię odziedziczyła po egipskiej bogini Bastet, poznaje swojego towarzysza Pitagorasa, kota, który sam sobie wybrał imię niegdyś najmądrzejszego człowieka starożytności.
Bastet i Pitagoras muszą sprostać przeciwności losu jaką jest nienawiść i chęć zniszczenia inteligencji oraz porozumienia.
Razem tworzą niesamowity duet- ona, kocia szamanka, on posiadający Trzecie Oko, pozwalające mu odbierać wiadomości na temat świata teraźniejszego oraz minionego.
Książka daje wiele refleksji na temat spraw, których uczymy się już w szkole, jak np. czym jest uzależnienie, jak ważna jest edukacja i czym grozi jej brak.
Bernard Werber porusza w tej pozycji problemy dzisiejszego świata, w którym nie brakuje brutalności, więc osoby, które są bardziej wrażliwe na krzywdę zwierząt, powinny sobie tę pozycję odpuścić.
Niemniej jednak autor ma ciekawy styl pisania, książkę czyta się tak naprawdę jednym tchem nie tracąc przy tym fascynacji tą dwójką bohaterów.
Osobiście jestem zachwycona tą pozycją i na pewno sięgnę po inne książki autora. Nie uważam jednak, że książka jest zbyt krótka, uważam, że wszystko co powinno zostać poruszone w kociej historii, zostało napisane. Może autor kiedyś skusi się na podobną ksiazkę o psiej tematyce.

Książka "Jutro Należy do Kotów" to historia dwóch kotów, które pochodzą z dwóch różnych światów.
Kotka Bastet, która swoje imię odziedziczyła po egipskiej bogini Bastet, poznaje swojego towarzysza Pitagorasa, kota, który sam sobie wybrał imię niegdyś najmądrzejszego człowieka starożytności.
Bastet i Pitagoras muszą sprostać przeciwności losu jaką jest nienawiść i chęć...