Książki Daniela Silvy pisane są według schematu - konserwator wykonuje renowację obrazu, zostaje od tych czynności oderwany przez swoją działalność nieoficjalną, wykonuje zadanie, wraca do renowacji. Ale co ciekawe, w tej serii te schematyczność w ogóle mnie nie drażni ani nie przeszkadza. Może dlatego, że Silva opiera fabułę na wydarzeniach historycznych, może dlatego, że między wartką akcją czy strzelaniną, potrafi pisać o uczuciach - miłości, nienawiści, gniewie. Może dlatego, że budzi to w czytelniku emocje i refleksje, dotyka też problemów współczesnej polityki międzynarodowej. "Śmierć w Wiedniu" też zawiera te wszystkie elementy. Muszę przyznać, że mimo iż jestem historykiem i przeczytałem tony książek, sam coś tam napisałem, to jednak wciąż porusza mnie okrucieństwo zbrodni wojennych, wciąż nie umiem przejść obojętnie nad faktem, jak łatwo politycy, kościół, rządy, sfery finansowe przeszli do porządku dziennego nad tymi zbrodniami, z jaką łatwością nazistowscy oprawcy zaczynali nowe, powojenne życie... I dobrze, że ktoś taki jak Daniel Silva wraca do tego w swoich książkach, bo o tym należy ciągle przypominać, i o tym, że polityka to przede wszystkim bagno i brudna gra.

Książki Daniela Silvy pisane są według schematu - konserwator wykonuje renowację obrazu, zostaje od tych czynności oderwany przez swoją działalność nieoficjalną, wykonuje zadanie, wraca do renowacji. Ale co ciekawe, w tej serii te schematyczność w ogóle mnie nie drażni ani nie przeszkadza. Może dlatego, że Silva opiera fabułę na wydarzeniach historycznych, może dlatego, że...

Wczesne wydania ksiażek o Allonie zapewne trudne są do zdobycia (ta jest z 2005 r.),ale moim zdaniem warto poszperać, bowiem napisane są dobrze, fabuła trzyma się mocno a i historycznie wyglada nieźle a poza tym dobrze się czyta. Swoja drogą Gabriel Allon to taki trochę James Bond w izraelskim wywiadzie.

Wczesne wydania ksiażek o Allonie zapewne trudne są do zdobycia (ta jest z 2005 r.),ale moim zdaniem warto poszperać, bowiem napisane są dobrze, fabuła trzyma się mocno a i historycznie wyglada nieźle a poza tym dobrze się czyta. Swoja drogą Gabriel Allon to taki trochę James Bond w izraelskim wywiadzie.

Jedna z lepszych w serii o Allonie.

Jedna z lepszych w serii o Allonie.

"Widzę Cię" to pierwszy tom "Trylogii zmysłów" Irene Cao. I jest to schematyczny erotyk.
Elena, młoda konserwatorka jest bardzo poukładaną osobą. Do tego nieśmiałą i stroniąc się od towarzystwa. Przekorny los w tym samym czasie stawia na jej drodze dwóch mężczyzn. Jeden daje stabilizację i poczucie bezpieczeństwa, drugi - ryzyko i namiętność.
Bohaterka nie budzi zbytnio mojej sympatii. Ma prawie trzydzieści lat a jest naiwna jak pięcioletnie dziecko. Daje się prowadzić na lince. Decyduje się na ryzykowny układ a ostatecznie nie jest w stanie dotrzymać jego zasad.
Książka to lekki erotyk. Sceny erotyczne nie są jednak jakieś mocno pikantne. Bardziej ciekawe jest śledzenie psychologicznych zagrywek między bohaterami. W sumie mimo wszystko kibicowałam Elenie. 

Ogólnie rzecz ujmując książka łatwa, lekka i przyjemna. Akurat taka by się oderwać od codziennych trosk. Ale nie porywa. 

"Widzę Cię" to pierwszy tom "Trylogii zmysłów" Irene Cao. I jest to schematyczny erotyk.
Elena, młoda konserwatorka jest bardzo poukładaną osobą. Do tego nieśmiałą i stroniąc się od towarzystwa. Przekorny los w tym samym czasie stawia na jej drodze dwóch mężczyzn. Jeden daje stabilizację i poczucie bezpieczeństwa, drugi - ryzyko i namiętność.
Bohaterka nie budzi zbytnio...

Chociaż wszystkie działania izraelskiego szpiega Gabriela Allona, bohatera 14-odcinkowej serii Daniela Silvy, motywowane są tragicznymi historycznymi losami narodu żydowskiego oraz obecnymi zagrożeniami wobec państwa żydowskiego i jego obywateli, najgłębiej w tematykę Zagłady zanurza się autor w tomach 2-4 serII. „A Death in Vienna” ma bodaj największy ładunek emocjonalny historii przedstawionej z perspektywy indywidualnych losów ocalonej z Holocaustu. Jest to świadectwo złożone w Yad Vashem przez matkę Gabriela, obejmujące dwa lata jej pobytu w Auschwitz-Birkenau, zakończonego marszem śmierci. Czy zeznania matki pomogą Allonowi wytropić jednego z pogrobowców hitlerowskiego nazizmu, odpowiedzialnego za wiedeński zamach na placówkę kierowaną przez jego przyjaciela, Eviego Lavona? Zginęły dwie asystentki Lavona, a on sam jest w krytycznym stanie..

Jest to droga przez mękę. W Austrii narasta antysemityzm, do przejęcia władzy szykuje się wspierana przez służby skrajna prawica z faszystowsko-nacjonalistycznym programem. Watykańscy funkcjonariusze sabotują politykę postępowego papieża, Pawła VII, który zarządził odtajnienie archiwów z czasów wojny i okresu powojennego. To wtedy katoliccy duchowni, z hojnym wsparciem szwajcarskich banków, szmuglowali za ocean i na Bliski Wschód zbrodniarzy wojennych, ukrywających się pod zmienioną tożsamością. Teraz ci ludzie zrobią wszystko, aby Allon nie dotarł do prawdy. Na życie jego i ochraniającej go Chiary, podobnie jak wcześniej na Lavona, wydano wyrok. Tymczasem ci, którzy mają im pomagać, wprowadzają ich w powojenne zasady tzw. Realpolitik oraz co to oznaczało i, mimo końca zimnej wojny, nadal oznacza dla wielu zbrodniarzy wojennych.

Człowiek, którego ostatecznie zidentyfikował i wytropił Allon jest postacią fikcyjną, ale wykazuje dużo podobieństw do esesmana kierującego Akcją 1005, a opis wizyty w Treblince należy do najmocniejszych scen w powieści. Podobnych postaci jest w książce wiele, choć padają także konkretne, autentyczne nazwiska, na czele z biskupem Aloisem Hudalem i generałem Reinhardem Gehlenem.

W zwyczajowych kończących książkę Podziękowaniach wyraża Daniel Silva uznanie także swoim austriackim współpracownikom. Zaznacza jednak, że ze względu na panującą tam sytuację nie będzie wymieniał ich nazwisk. Jest to jedna z najsmutniejszych refleksji po lekturze „Śmierci w Wiedniu”, lekturze która do łatwych i przyjemnych nie należy, ale ze wszech miar godna jest uwagi. Pierwsze wydanie książki ukazało się w roku 2004. Nie mam złudzeń, żeby dziś, po kilkunastu latach, brunatne zagrożenie nie tylko w Austrii, zmalało.

Chociaż wszystkie działania izraelskiego szpiega Gabriela Allona, bohatera 14-odcinkowej serii Daniela Silvy, motywowane są tragicznymi historycznymi losami narodu żydowskiego oraz obecnymi zagrożeniami wobec państwa żydowskiego i jego obywateli, najgłębiej w tematykę Zagłady zanurza się autor w tomach 2-4 serII. „A Death in Vienna” ma bodaj największy ładunek emocjonalny...

Mocno wciągnęła mnie seria książek z Gabrielem Allonem, żydowskim szpiegiem i zabójcą, w roli głównej. Dodatkowo porusza trudną tematykę. Można się czepiać, że znowu Palestyńczycy, znowu II Wojna Światowa w tle, że znowu Żydzi i Holocaust. Ale to się niestety wydarzyło a zbrodniarzy wojennych ktoś ukrywał w innych krajach, zapewniał im nowe nazwiska, nowe domy i nowe życie. Zatem cieszę się, że Gabriel chociaż jednego nazistę odnalazł i dał świadectwo prawdy, okrutnej prawdy ludobójstwa. A że przy okazji książkę fajnie się czyta, akcja ciągle się zmienia a napięcie narasta to tylko dodatkowy bonus. Za chwilę sięgnę po kolejną książkę z cyklu.

Mocno wciągnęła mnie seria książek z Gabrielem Allonem, żydowskim szpiegiem i zabójcą, w roli głównej. Dodatkowo porusza trudną tematykę. Można się czepiać, że znowu Palestyńczycy, znowu II Wojna Światowa w tle, że znowu Żydzi i Holocaust. Ale to się niestety wydarzyło a zbrodniarzy wojennych ktoś ukrywał w innych krajach, zapewniał im nowe nazwiska, nowe domy i nowe życie....

Daniela Silvy czytania ciąg dalszy. Sukcesywnie, kolejno. Zatem odłożyłem przed chwilą przeczytaną "Śmierć w Wiedniu", jego czwartą powieść z cyklu Gabriel Allon .

Podzielam zdanie Iwony, że zarówna ta powieść, jak i inne, nie jest klasyczna, typową powieścią szpiegowską. John Le Carre zawiesił w tym gatunku poprzeczkę tak wysoko, że nie zetknąłem się dotychczas z żadnym autorem, który by ją przeskoczył; większość przelatuje pod poprzeczką i nawet tego nie zauważa. Powieść szpiegowska - powtarzam się, niemniej należy to zaznaczać, aby nie powstał galimatias - jest szaradą, łamigłówką umysłową, a pisarz staje przed arcytrudnym zadaniem, aby w sumie monotonne poszukiwanie informacji, jej przecedzanie, analizowanie... przedstawić w atrakcyjnej formie. A nie należy zapominać przy tym o politycznym tle, ponieważ wywiad służy polityce. Co też jest niebywale trudne, gdyż trzeba opisywany temat (politykę w konkretnym kraju, w konkretnym kontekście czasowym) znać doskonale, studiować go. A wydawcy naciskają - szybciej, więcej...

Nic dziwnego, że większość parających się tym gatunkiem ucieka się do substytutów - opisuje strzelaniny, zabójstwa, akcje, ucieczki, superbohaterów a la Batman. Bo to prostsze, łatwiej tym zdobyć uwagę czytelnika. I, jako czytelnicy, przyznajmy, większość z nas woli łatwiznę.

Daniel Silva przekonująco opisuje tło polityczne, chociaż wybiera tylko jeden temat stanowiący najczęściej leitmotiv jego powieści: konfrontację Izraela z Palestyńczykami. Po czwartej powieści temu tematowi poświęconej zaczyna to być trochę nużące. A i nie mam pewności, czy nie spłaszcza i nie upraszcza nadmiernie tego tematu. Muszę poczytać jakąś fachową literaturę, aby się przekonać, czy nie jest to ślizganie się po powierzchni.

Polityka jest generalnie silną stroną powieści Silvy, a w przypadku "Śmierci w Wiedniu" jest jeszcze ten dodatkowy smaczek, że Peter Metzler (wybrany na stanowisko kanclerza Austrii syn Ericha Radka, wojennego zbrodniarza, negatywnego bohatera powieści) w oczywisty sposób nawiązuje do autentycznej postaci Jorga Haidera, ultraprawicowego (lub quasi-fasztystowskiego) premiera austriackiej Koryntii. Przypomnijmy, że wejście w 2000 roku kierowanej przez Haidera Partii Wolności stało się przyczyną sankcji, nałożonych na Austrię przez Unię Europejską.

(W nawiasie, działalność Jorga Haidera i jego śmierć w wypadku samochodowym same w sobie mogą być tematem niejednej powieści. Ale to inna historia).

Obok polityki i niebanalnych, chociaż i nieoryginalnych, rozważań Daniela Silvy nad antysemityzmem i związkach Watykanu oraz rządów niektorych krajów (w tym USA) ze zbrodniarzami nazistowskimi, przyciąga w powieści "Śmierć w Wiedniu" doskonale skonstruowana akcja, wciąż trzymająca czytelnika w napięciu.

Jeśliby Silva napisał prawdziwą powieść szpiegowską, to jest z równą obecnością komponentu politycznego, lecz z mniejszą ilością trupów i pościgów, za to więcej uwagi poświęciłby temu, czym naprawdę zajmują się szpiedzy, otrzymalibyśmy doskonałą powieść szpiegowską. A tak mamy rewelacyjną powieść przygodowo-awanturniczą.

Daniela Silvy czytania ciąg dalszy. Sukcesywnie, kolejno. Zatem odłożyłem przed chwilą przeczytaną "Śmierć w Wiedniu", jego czwartą powieść z cyklu Gabriel Allon .

Podzielam zdanie Iwony, że zarówna ta powieść, jak i inne, nie jest klasyczna, typową powieścią szpiegowską. John Le Carre zawiesił w tym gatunku poprzeczkę tak wysoko, że nie zetknąłem się dotychczas z...

Gabriel Allon powraca w czwartej powieści cyklu, a Daniel Silva po raz czwarty daje nam to samo. Co akurat nie jest wadą, ponieważ każdą kolejną część (jak dotąd) czyta się lepiej od poprzedniej. Intryga kręci się wokół dokonanego w Wiedniu zamachu bombowego, którego ofiarą padł przyjaciel Allona. Gabriel, były ale w gruncie rzeczy wciąż aktywny szpieg izraelskiego wywiadu, pragnie dowiedzieć się, kto stoi za wybuchem. Oczywiście cała sprawa okazuje się mieć drugie dno i sięgać mrocznych czasów drugiej wojny światowej.

„Śmierć w Wiedniu” stanowi najpoważniejszą odsłonę serii, dotykającą bardzo trudnej tematyki. Problem holocaustu został poruszony tysiące razy, zarówno w beletrystyce, jak i w literaturze faktu. I pewnie nadal będzie się o tym pisać, by przypominać kolejnym pokoleniom o jednym z najbardziej przerażających wydarzeń w dziejach ludzkości. W przypadku książki Silvy, mamy do czynienia z powieścią sensacyjną, a więc Autor mówi o koszmarze hitlerowskiego ludobójstwa w atrakcyjny sposób (jeśli można tak napisać o tych okropieństwach). Nic przy tym nie ujmuje wadze problemu – nie spłyca tragedii i nie szarga w żaden sposób pamięci ofiar. Wręcz przeciwnie, ponieważ książka jest bardziej strawna niż opasłe historyczne tomisko, przybliża istotne zagadnienie w przystępnej formie.

Gabriel będzie musiał zmierzyć się z przeszłością, a śledztwo zabierze go w miejsca, w które nie chciałby się udać i przywoła wspomnienia, do których nie chciałby wracać. Na szczęście może liczyć na swoich sprawdzonych przyjaciół. Cieszy, że główny bohater wreszcie stoi w centrum wydarzeń i nie jest popychaną przez fabułę marionetką, co ma miejsce w poprzednich częściach. Dodatkowo, nad wyraz dobrze wychodzi Silvie przedstawienie środowiska międzynarodowych szpiegów. Nie wiem wprawdzie na ile wizja Autora pokrywa się z rzeczywistością, ale na potrzeby powieści wszystko świetnie ze sobą współgra, postaci są wiarygodne, a ich działania przemyślane. Za ciekawostkę należy uznać fakt, że w ani jednym tomie nie pada nazwa Mosad. Izraelski wywiad określa się po prostu mianem Biura.

Można zarzucać Silvie, że w zasadzie cały czas pisze tę samą książkę, ale można też pójść drogą inżyniera Mamonia, któremu „podobało się tylko to, co już zna” i czerpać przyjemność ze śledzenia kolejnych perypetii Gabriela Allona. Jako że czwarta odsłona serii podobała mi się najbardziej, jestem ogromnie ciekaw kolejnych tomów. Nawet, jeśli znów dostanę odgrzewane danie.

Gabriel Allon powraca w czwartej powieści cyklu, a Daniel Silva po raz czwarty daje nam to samo. Co akurat nie jest wadą, ponieważ każdą kolejną część (jak dotąd) czyta się lepiej od poprzedniej. Intryga kręci się wokół dokonanego w Wiedniu zamachu bombowego, którego ofiarą padł przyjaciel Allona. Gabriel, były ale w gruncie rzeczy wciąż aktywny szpieg izraelskiego...

Kolejną odsłoną przygód Gabriela Allona , tym razem rozprawia się z duchami przeszłości swojej matki , ściągając austriackiego zbrodniarza , oprawce . Trochę historii , trochę fantazji , czyta się dobrze , dzięki dobrej narracji i świetnie zbudowanej fabule

Kolejną odsłoną przygód Gabriela Allona , tym razem rozprawia się z duchami przeszłości swojej matki , ściągając austriackiego zbrodniarza , oprawce . Trochę historii , trochę fantazji , czyta się dobrze , dzięki dobrej narracji i świetnie zbudowanej fabule

28/24/2019
Silvę uwielbiam. Każda jego książka to majstersztyk.
Śmierć w Wiedniu to rozrachunki Żydów z nazistami. Zemsta po latach. Chciałam napisać, że zaplanowana na zimno, ale nie. Mimo upływu kilkudziesięciu lat do wojennego ludobójstwa nie podchodzi się na chłodno. Zaplanowana i przeprowadzona mistrzowsko. Żydzi nie są święci, ale w powieściach Silvy przedstawieni są jako najlepszy wywiad świata, do tego działający zawsze w słusznej sprawie. I ja to łykam jak kaczka za każdym razem. I wcale mi to nie przeszkadza.

28/24/2019
Silvę uwielbiam. Każda jego książka to majstersztyk.
Śmierć w Wiedniu to rozrachunki Żydów z nazistami. Zemsta po latach. Chciałam napisać, że zaplanowana na zimno, ale nie. Mimo upływu kilkudziesięciu lat do wojennego ludobójstwa nie podchodzi się na chłodno. Zaplanowana i przeprowadzona mistrzowsko. Żydzi nie są święci, ale w powieściach Silvy przedstawieni są...