Rewelacja! Jejku ja już za nimi tęsknię . Uwielbiam duet Witkacy i Sęp i ta ich pokręcona relacje ...

Rewelacja! Jejku ja już za nimi tęsknię . Uwielbiam duet Witkacy i Sęp i ta ich pokręcona relacje ...

Zdecydowanie najciekawsza część cyklu, zwłaszcza do gustu przypadł mi motyw sekty, który ciekawie poprowadzony cały czas trzymał w napięciu.

Szczerze powiedziawszy obawiałam się bardzo cyklu szamańskiego i tego, że potoczy się jak heksalogia o wiedźmie, która urzekła mnie połączeniem motywu urban fantasy z wątkiem kryminalnym, a potem gdzieś to zupełnie zniknęło. Tutaj zdecydowanie wszystko było idealnie spójne, a sama fabuła genialnie poprowadzona.

Wiele postaci, które początkowo nie przypadły mi do gustu, bardzo łatwo wraz z resztą historii zdobyło moje serce. Polubiłam na swój sposób każdego z nich. (No może oprócz "złoczyńców") Samo rozbudowanie postaci Sępa oraz jego relacji z Witkacym było po prostu czymś pięknym i chwytającym za serce.

Zdecydowanie najciekawsza część cyklu, zwłaszcza do gustu przypadł mi motyw sekty, który ciekawie poprowadzony cały czas trzymał w napięciu.

Szczerze powiedziawszy obawiałam się bardzo cyklu szamańskiego i tego, że potoczy się jak heksalogia o wiedźmie, która urzekła mnie połączeniem motywu urban fantasy z wątkiem kryminalnym, a potem gdzieś to zupełnie zniknęło. Tutaj...

Absolutnie wspaniała seria, okrutnie mi przykro, że to już koniec historii Witkaca! Ta część była równie angażująca, co poprzednie, choć subiektywnie chyba jest moją najmniej ulubioną, bo jednak przez obecność Kurczaczka trochę robi się z tego historia familijna. Nie twierdzę, że jest to źle zrobione, po prostu od kiedy Witkacy dowiedział się, że ma córkę, jest bardzo na niej skoncentrowany i traci to takie bycie wolnym duchem, które miało miejsce w pierwszej części, a chyba ta jego wersja była moją ulubioną. I tak jak ktoś wspomniał, trochę brakuje zamknięcia wątku Witkaca i Konstancji, nie kupuję tego tłumaczenia "kochamy się, ale poświęcimy swoje szczęście dla dobra naszej córki, bo jeszcze byśmy coś spieprzyli". No nie!

Absolutnie wspaniała seria, okrutnie mi przykro, że to już koniec historii Witkaca! Ta część była równie angażująca, co poprzednie, choć subiektywnie chyba jest moją najmniej ulubioną, bo jednak przez obecność Kurczaczka trochę robi się z tego historia familijna. Nie twierdzę, że jest to źle zrobione, po prostu od kiedy Witkacy dowiedział się, że ma córkę, jest bardzo na...

Bez zbędnych spojlerów: pani Jadowska wyrwała mi serce i kiedy już do tego przywykłam, brutalnie wetknęła mi je z powrotem.

Przeczytałam heksalogię o Dorze Wilk z myślą, że ten Witkacy to ciekawy typ i cieszyłam się na trylogię o nim. Teraz skończyłam czytać trzeci tom o nim... i już tęsknię.

Jadowska stworzyła postać, którą się kocha albo nienawidzi. Jestem zdecydowanie w tej pierwszej grupie - Witkacy ma wszystko to, czego szukam u bihatera literackiego: wielką dozę charyzmy, mnóstwo powodów do współczucia i empatyzowania, kilogramy farta, kilku bliskich i oddanych przyjaciół, nieziemski urok, fajtłapowatość i rozczulający sentyment do starych, zepsutych rzeczy. Zaskaebił sobie tym wszystkim moją dozgonną miłość.

Historia w tej części poprowadzona jest wartko, wątki poboczne pojawiają się i wnikają w historię gładko, nadając książce odpowiedni rytm. Czyta się ją bardzo przyjemnie i połknęłabym ją w jeden-dwa wieczory, jak poprzednie tomy, ale ciężko było mi z myślą, że mam rozstać się z tymi bohaterami, więc dozowałam sobie rozdział dziennie.

Sęp i inni Pierwsi wnieśli odpowiednią mistyczność do tego tomu. Duch opiekuńczy Witkacego również jest świetne poprowadzoną postacią, pełną niespodzianek - kto by się spodziewał, że ktoś o statusie boga może się bać i być blisko własnego końca?

Bardzo dobra książka. Zgrabnie spina trylogię i kończy pewne sprawy, które tego wymagały.

Bez zbędnych spojlerów: pani Jadowska wyrwała mi serce i kiedy już do tego przywykłam, brutalnie wetknęła mi je z powrotem.

Przeczytałam heksalogię o Dorze Wilk z myślą, że ten Witkacy to ciekawy typ i cieszyłam się na trylogię o nim. Teraz skończyłam czytać trzeci tom o nim... i już tęsknię.

Jadowska stworzyła postać, którą się kocha albo nienawidzi. Jestem zdecydowanie...

17/2023 (A)
+ "Piekielna ortografia" (opowiadanie)

17/2023 (A)
+ "Piekielna ortografia" (opowiadanie)

Wspaniałe dopełnienie trylogii, a to bonusowe opowiadanie! Palce lizać!

Sekta, szalony guru, zaginiona siostra i brat, który jej szuka jak ziemia długa i szeroka.

Witkacy zostaje zwolniony z pracy, a na jego drodze pojawia się facet proszący go o pomoc. Przypadek? I tak, już pełnoprawny szaman rozpoczyna śledztwo. Pomagają mu w tym starzy i nowi przyjaciele, których jego córka ściągnęła w całkowicie innym celu. A mianowicie pomoc z wrzodem na dupie, to znaczy z Kojotem. Co może pójść nie tak?

Gorąco polecam!

Wspaniałe dopełnienie trylogii, a to bonusowe opowiadanie! Palce lizać!

Sekta, szalony guru, zaginiona siostra i brat, który jej szuka jak ziemia długa i szeroka.

Witkacy zostaje zwolniony z pracy, a na jego drodze pojawia się facet proszący go o pomoc. Przypadek? I tak, już pełnoprawny szaman rozpoczyna śledztwo. Pomagają mu w tym starzy i nowi przyjaciele, których jego...

Szamańskie tango, czyli druga odsłona Szamańskiego cyklu, zachwyciła mnie swoim klimatem i osobowością Kurczaczka. Dlatego postanowiłam dać się ponownie porwać Witkacemu na parkiet, aby zatańczyć z nim ostatni taniec — Szamański twist.

Smutek i gniew.
Witkacy, nieoczekiwanie wysłany na wczesną policyjną emeryturę, szuka nowych możliwości zarobku. Egzorcysta na godziny? Gorąca linia dla graniczników? A może detektyw od spraw nadprzyrodzonych? Trafia mu się nawet pierwszy klient, szukający zaginionej magicznej siostry i sekty, w której oboje dorastali, a Witkacy czuje, że może się w tym sprawdzić. W końcu to prawie jak praca w policji, tylko bez odznaki – za to z duchami, magią i przerażającym guru, Jupiterem.
Tymczasem po mieście krąży para demonów, wywołując u ludzi myśli samobójcze i agresję, trickster Kojot panoszy się po okolicy, duch opiekuńczy Witkacego pada ofiarą podłej klątwy, a córka szuka sojuszników w Zaświatach.

Kurczaczek, klątwa i Sęp.
Nie spodziewałam się takiego emocjonalnego rollercoastera podczas ostatniego spotkania z Witkacym, ale Aneta Jadowska dołożyła porządnie do pieca i zakończyła serię po mistrzowsku.

Choć muszę przyznać, że sama dynamika ostatniego spotkania z bohaterami Szamańskiej serii jest niewielka, to refleksje płynące z każdej sytuacji bywają niezwykle emocjonujące, a poruszane przez autorkę tematy trudne i przejmujące (brutalne opisy funkcjonowania sekty wciskają w fotel).

Przez to całą historię spowija mrok i melancholia, która zmusza nas do chwilowego zatrzymania się i przemyślenia tego, co dla nas w życiu stanowi najwyższą wartość.

No i właśnie przy wartościach warto wspomnieć o Kurczaczku i Sępie. Obie postacie odegrały w tym odcinku niebanalną rolę.

Kurczaczek dorasta do roli Szamanki na naszych oczach. Widać, że umie się zorganizować, poradzić sobie w życiu i ma w sobie to ciepło, które spaja każdą relację.

Poznanie zaś przeszłości Sępa niesamowicie wzbogaciło tę odsłonę, a jego relacja z Kojotem, Witkacym i oczywiście z Kurczaczkiem, to czysta rewelacja.

Reasumując. Szamański twist Anety Jadowskiej, to wspaniałe zakończenie serii, które pod licznymi gagami oraz humorystycznymi wstawkami ukrywa drugie dno, które daje sporo do myślenia o tym, co w życiu jest dla nas najważniejsze.

Polecam!

https://unserious.pl/2024/02/szamanski-twist/

Szamańskie tango, czyli druga odsłona Szamańskiego cyklu, zachwyciła mnie swoim klimatem i osobowością Kurczaczka. Dlatego postanowiłam dać się ponownie porwać Witkacemu na parkiet, aby zatańczyć z nim ostatni taniec — Szamański twist.

Smutek i gniew.
Witkacy, nieoczekiwanie wysłany na wczesną policyjną emeryturę, szuka nowych możliwości zarobku. Egzorcysta na godziny?...

Trzecia i ostatnia część szamańskiej serii. Aneta Jadowska znam ze swojej serii o Dorze Wilk skończyła tym tomem kolejną serię, tym razem jednak nie o wiedźmie tylko o szamanie.

W tym tomie Witkacy wraz z sępem oraz Kurczaczkiem muszą pokonać gniew i smutek, czyli dwa potężne demony, które terroryzują Toruń. Jednocześnie Witkacy musi się zająć swoją córką, by ta nie wpakowała się w jakieś kłopoty jednocześnie zamartwiając się o sowjego ducha opiekuńczego z którym coś jest nie tak oraz zbyt szybka emerytura, która dopadła go oraz jego szefowa Anitę Czarną. Jak źle może być gdy okazuje się, że dwa pradawne demony są ich najmniejszym problem...

Jeżeli miałabym wymieniać wszystkie rzeczy, za które lubię tą książkę to by penwie nikomu się nie chciało tego czytać więc przejdę do najważniejszych (moim zdaniem) rzeczy. Po pierwsze mamy dobrze zbudowany świat. Bez niezgodności czy czegoś co by nią pasowało. Po drugie książka nie ma łuk fabularnych i wszystko jest dobrze i jasno wyjaśnione. Po trzecie cudownie stworzone postacie. Wszystkie główne postacie mają rozbudowana historię i nie są "płytkie". Po czwarte i już chyba ostanie sama historia jest wciągająca i ciągle trzyma w napięciu. Wręcz do samego końca gdzie dzieje się najwięcej ciekawych rzeczy ale nie tylko tam. Akcja toczy się przez całą książkę, a nie tylko na koniec.

Teraz przydało by się wspomnieć coś o minusach książki, bo nie ma rzeczy idealnych. Poprzedni tom czytałam pare miesięcy temu i na początku miałam lekki problem z zrozumiem co się dzieje i dla czego tak jest a nie innaczej. Następnym minusem jest dla mnie relacja Konstancji i Witkacego mimo, że od początku było wiadomo, że się nie zejdą czegoś mi tu brakowało, fragmentami miałam wrażenie, że oni są przyjaciółmi a czasami znowu coś czują (zwłaszcza Witkacy, który jednocześnie to wypierał i nie),chociaż jednocześnie taka mieszanka uczuć sprawiała, że było to bardziej prawdziwe to coś mi tu nie pasowało.
I w nowym wydaniu trochę przeszkadzały mi te dodatkowe rozdziały z innej serii. Oczywiście była fantastycznie poczytać o Dorze jednak nie potrzebne były tam.

Podsumowując to wszytsko. Książkę oceniam wysoko bo 10/10. Jest to zasługa dobrze wytworzonego świata oraz postaci. Możliwe też, że dla tego iż bardzo lubię książki tej autorki.
Książka dosyć gruba bo ponad 500 stron więc poradziłabym zacząć od serii o Dorze Wilk niż od razu wskakiwać na głęboką wodę, chociaż fabularnie nie nawiązuje jakoś specjalnie do tamtej serii więc spokojnie można zacząć od tego.

Trzecia i ostatnia część szamańskiej serii. Aneta Jadowska znam ze swojej serii o Dorze Wilk skończyła tym tomem kolejną serię, tym razem jednak nie o wiedźmie tylko o szamanie.

W tym tomie Witkacy wraz z sępem oraz Kurczaczkiem muszą pokonać gniew i smutek, czyli dwa potężne demony, które terroryzują Toruń. Jednocześnie Witkacy musi się zająć swoją córką, by ta nie...

Chcę więcej książek o Witkacym

Chcę więcej książek o Witkacym

6,5 dobre zwieńczenie serii, kolejna seria Pani Jadowskiej odhaczona, pora na kolejne

6,5 dobre zwieńczenie serii, kolejna seria Pani Jadowskiej odhaczona, pora na kolejne