Autor przedstawia ocenę przyczyn klęski wrześniowej, skupiając się na, zgodnie ze słowami ze wstępu, rzadko podejmowanym stanie sanacyjnej armii. Ocenę, trzeba dodać, jednostronną, niezwykle surową, co niekoniecznie tym samym oznacza: nieprawdziwą.
W pierwszej połowie publikacji opisane są ogólne realia wojska II RP (z naciskiem na politykę kadrową),zaś w drugiej - sylwetki poszczególnych notabli. Obraz, jaki wyłania się z książki stanowczo nie napawa Polaka optymizmem, ale z drugiej strony nie można trywializować największej tragedii XX wieku, jaką była dla Polski II WŚ.

Choć temat jest kluczowy i jednocześnie bolesny, więc cieszę się, że autor podjął rękawicę, to nie mogę niestety pochwalić realizacji: z początku często wkrada się chaos, przeskakując np. od zamachu majowego, następnie cofając do okresu walk o niepodległość, a na koniec powracając do dni tuż przed wybuchem II WŚ - uważam, że w tego typu pracy przydałoby się bardziej usystematyzowane podejście.
Kuleje także korekta: powtarzające się wyrazy, dziwne konstrukcje zdań, literówki. Nie można w ten sposób wydawać książek! Jeszcze w dodatku na tak ważne tematy historyczne. Niekiedy przydałby się akapit lub dwa na potwierdzenie danej tezy albo podanie jakiegoś przykładu. Np. gdy autor krytykuje danego dowódcę, chciałbym poznać szerszy kontekst poszczególnych decyzji, ich konsekwencje, aspekty strategiczne, ewentualnie jakieś alternatywy a czasem muszą wystarczyć zwykłe ogólniki.
W przedostatnim rozdziale, jako chlubny wyjątek, wyróżniona została postać gen. Franciszka Kleeberga. Wobec wszelkich patologii sanacyjnego dowództwa wielka szkoda, że autor nie pokusił się o dokładniejsze opisanie tej postaci.

Podsumowując: plus za tematykę, mnogie ciekawostki, a minus za słabe wykonanie, szczególnie za korektę.

Autor przedstawia ocenę przyczyn klęski wrześniowej, skupiając się na, zgodnie ze słowami ze wstępu, rzadko podejmowanym stanie sanacyjnej armii. Ocenę, trzeba dodać, jednostronną, niezwykle surową, co niekoniecznie tym samym oznacza: nieprawdziwą.
W pierwszej połowie publikacji opisane są ogólne realia wojska II RP (z naciskiem na politykę kadrową),zaś w drugiej -...

film

Straciliśmy niepodległość z powodu dyktatury Piłsudskiego i ...

https://www.youtube.com/watch?v=Umh7SOjIIMY&t=2067s&ab_channel=JanPi%C5%84ski-Historia

ustawka 1939
Świat jest inny =- ustawka 1939
https://www.youtube.com/watch?v=l4PRTQThsA8&ab_channel=tagentv

film

Straciliśmy niepodległość z powodu dyktatury Piłsudskiego i ...

https://www.youtube.com/watch?v=Umh7SOjIIMY&t=2067s&ab_channel=JanPi%C5%84ski-Historia

ustawka 1939
Świat jest inny =- ustawka 1939
https://www.youtube.com/watch?v=l4PRTQThsA8&ab_channel=tagentv

Jedna z ciekawszych książek traktujących o przyczynach klęski w 1939 roku. Polecam

Jedna z ciekawszych książek traktujących o przyczynach klęski w 1939 roku. Polecam

A ja daję tej książce 10/10. Każdy kto interesuje się kampanią polską 1939 wie, że to była totalna katastrofa. Katastrofą było to na etapie przygotowań, na etapie wykonania i na etapie ..... ucieczki z walczącej jeszcze Polski. Ceglarski nie krytykuje w czambuł wszystkich. Wymienia tych, którzy wg niego zawinili. O przesadnym optymizmie nie pisze przecież tylko on. O błędnych decyzjach przed wrześniem i w trakcie nie pisze też tylko on. Pisano już w trakcie kampanii i tuż po niej. Ceglarski jest jednym z kolejnych. Generalicja która była silna w gębie to nie jest wymysł Ceglarskiego. Nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie bronił Dęba-Biernackiego czy Kasprzyckiego. Pierwszy potrafił tylko wydzierać się na podkomendnych a drugi bardziej dbał o kochankę niż o sprawy armii. Bo skoro rzekomo było tak dobrze, to dlaczego było tak źle? Nie wszystko da się wyjaśnić przewagą Wehrmachtu. Tę wojnę i tak byśmy przegrali, ale można było to przegrać lepiej. O tym też jest ta książka. Zero cukrowania.

A ja daję tej książce 10/10. Każdy kto interesuje się kampanią polską 1939 wie, że to była totalna katastrofa. Katastrofą było to na etapie przygotowań, na etapie wykonania i na etapie ..... ucieczki z walczącej jeszcze Polski. Ceglarski nie krytykuje w czambuł wszystkich. Wymienia tych, którzy wg niego zawinili. O przesadnym optymizmie nie pisze przecież tylko on. O...

Nędza.

Autor twierdzi, że przyczyną klęski wrześniowej była niekompetencja dowódców. Gdyby nie ona, to... kto wie.

Z Wstępu:

"Prawdziwą przyczyną klęski wrześniowej, a na pewno jej hekatombicznych rozmiarów, były bowiem właśnie niekompetencja dowódców i nieudolność dowodzenia. Nie znaczy to bynajmniej, że armia lepiej dowodzona samodzielnie wygrałaby wojnę z Niemcami. Tego nie wiemy, lecz wszelkie rozważania w tym temacie to tylko, jak mówił telewizyjny „profesor” Jan Tadeusz Stanisławski, mniemologia stosowana."

Jest tu maluteńki listek figowy w postaci "Nie znaczy to bynajmniej", ale tak maleńki, że zamiast cokolwiek zasłaniać, robi za nalepkę na obiekcie zasłanianym. No bo gdyby dowódcy byli inni, to kto wie. "Tego nie wiemy". Może byśmy wygrali z Niemcami (autorowi gdzieś się Rosjanie zgubili)
Że tak sobie zakpię, Piłsudski najwyraźniej porozsyłał swoich niedouczonych legionistów do wszystkich armii europejskich, które z Niemcami przegrywały, a od 1942 zaczął z zaświatów rozsyłać też do Niemców, co pozwoliło odwrócić losy wojny...

W dalszej części cytowanego objawienia:

"Natomiast choćby tylko poprawnie przeprowadzona kampania obronna musiałaby trwać na tyle długo, że sojusznicy dostaliby realną okazję na udzielenie Polsce pomocy, a agresorzy, niegotowi do prowadzenia długiej kampanii, tym bardziej realizowanej w warunkach zimowych, zdążyliby stracić większość swoich atutów, dzięki którym mogli skutecznie realizować natenczas zabójczą strategię blitzkriegu."

Być może autor nie zapomina o Rosjanach? Może po prostu zgadza się z tezą, że oni nie atakowali, tylko zawsze nieśli pomoc bratnim narodom? Sojusznicy mieli swoją realną okazję, co potwierdzała opinia niemieckiej generalicji. Uderzenie od zachodu przyniosłoby Niemcom klęskę. Podczas walk w Polsce Niemcy poważnie nadwyrężyli zapasy amunicji, byli również zmuszeni do uzupełnienia braków sprzętowych. Ale sojusznicy nie mieli ochoty pomagać. Chcieli zastosować manewr sprzed 20 lat i zagłodzić Niemcy blokadą morską. Nie wzięli tylko pod uwagę Stalina, który nie pozwolił, by Niemcom stała się krzywda i dostarczał wszystkie niezbędne surowce.

Ta książka jest po prostu zła. Z jednej koślawej tezy, autor wybudował koślawe wnioski. Negatywnej oceny nie poprawia nawet moje głębokie przekonanie, że Rydz-Śmigły był absolutnie beznadziejny. Bardzo szybko stracił komunikację z podległymi wojskami i wziął nogi za pas. Jednak jeśli wziąć pod uwagę dywagacje autora, to należy to Rydzowi-Śmigłemu zapisać w poczet zasług, bo tym samym nie narobił swoim nieuctwem jeszcze większego bigosu. Ani Polska, ani pozostała część Europy nie była przygotowana na taką wojnę, jaką rozpętali Niemcy. I to widać, jeśli podliczy się czas podbijania poszczególnych krajów. Wielką Brytanię przed szybką klęską uratowało morze. Rosję wielkie przestrzenie. Reszta padała ekspresowo. Jednakże w odróżnieniu od reszty, to Polska została zaatakowana jako pierwsza i nie mogła wyciągnąć wniosków z niemieckiej strategii, a także walczyła z dwoma mocarstwami naraz. Wniosek autora - wszystkiemu winne było sanacyjne dowództwo.

Szkoda czasu.

Nędza.

Autor twierdzi, że przyczyną klęski wrześniowej była niekompetencja dowódców. Gdyby nie ona, to... kto wie.

Z Wstępu:

"Prawdziwą przyczyną klęski wrześniowej, a na pewno jej hekatombicznych rozmiarów, były bowiem właśnie niekompetencja dowódców i nieudolność dowodzenia. Nie znaczy to bynajmniej, że armia lepiej dowodzona samodzielnie wygrałaby wojnę z Niemcami....

We wrześniu 1939r. wybuchła w Europie II wojna światowa. Wojsko Polskie, które wówczas liczyło około 280 tysięcy żołnierzy stanęło naprzeciwko nie tylko Wehrmachtowi, ale również Armii Czerwonej, dwóm armiom uznawanym za jedne z najpotężniejszych w ówczesnym świecie. Z przeważającymi siłami wroga nie mieliśmy żadnych szans. Jak do tego doszło? Kto zawinił temu, że posiadająca 30 dywizji piechoty armia przegrała obronę własnego kraju w miesiąc

Andrzej Ceglarski, prawnik i pasjonat historii wojskowości okresu międzywojennego, w swojej książce „Wrzesień '39. Polscy sprawcy klęski”, twierdzi, że pełną odpowiedzialność za klęskę obrony we wrześniu odpowiadają polscy dowódcy najwyższego szczebla.
Poczynając od przewrotu majowego w 1926r roku, gdy sanacja objęła rządy w Polsce, poprzez przytoczenie biografii najwyższych dowódców wojskowych, autor dowodzi, powołując się m.in. na dzienniki dowódców polowych, ogromnej niekompetencji naszej generalicji.
Z książki dowiadujemy się, że kilku z naszych odznaczonych generałów nie miało nawet doświadczenia w dowodzeniu jednostka szczebla dywizji oraz umiejętności sztabowych na poziomie operacyjnym.
Dlaczego zatem, mimo braku umiejętności dowódczych i taktycznych, tym dowódcom powierzono obronę kraju? – pyta autor. Jego zdaniem, wszystkiemu winna jest tylko i wyłącznie Sanacja i Józef Piłsudski, który dbał o swoich dawnych towarzyszy broni z czasów Legionów powierzając im najwyższe stopnie, nie patrząc na doświadczenie i kompetencje.
Już w 1934r. gen. Gustaw Orlicz–Dreser, jeden z najwybitniejszych inspektorów armii twierdził, że nasze wojsko jest coraz gorzej przygotowane do nowoczesnej wojny, która nieuchronnie nadciągała.

Z opinią Andrzeja Ceglarskiego można się nie zgadzać, można z nią polemizować, mnie udało mu się przekonać do prezentowanych racji, aczkolwiek mam wrażenie, że brakuje w opracowaniu nieco szerszego spojrzenia na sytuację geopolityczną września 1939.
Obarczanie za przegraną kampanię wyłącznie dowódców uważam za brak obiektywizmu. Józef Beck, niewłaściwy człowiek na niewłaściwym miejscu, ocierająca się o zdradę umów niemrawość sojuszników i dwa supermocarstwa biorące Polskę w kleszcze to czynniki, które de facto doprowadziły do klęski września 1939r, i żaden „super” generał nie byłby w stanie wygrać tej kampanii. Opinię autora traktuję raczej w kontekście tego, co pomogło nam przegrać tak szybko.
Niestety chyba silne poglądy antysanacyjne wzięły w autorze górę i rzucający się miejscami pogardliwy ton autora jest dość niesmaczny i każe kwestionować jego badawczy obiektywizm i profesjonalizm.
Niemniej książka naprawdę daje do myślenia i rzuca dość jaskrawe światło, które może oślepi na chwile gloryfikatorów Września’39.

Współpraca recenzencka z wydawnictwem.

We wrześniu 1939r. wybuchła w Europie II wojna światowa. Wojsko Polskie, które wówczas liczyło około 280 tysięcy żołnierzy stanęło naprzeciwko nie tylko Wehrmachtowi, ale również Armii Czerwonej, dwóm armiom uznawanym za jedne z najpotężniejszych w ówczesnym świecie. Z przeważającymi siłami wroga nie mieliśmy żadnych szans. Jak do tego doszło? Kto zawinił temu, że...

Autor dowodzi, że Sanacja i oficerowie z "mafii legionowo-sanacyjnej" odpowiadają za klęskę wrześniową. Abstrahując od faktu, iż w każdej wojnie dowódcy popełniają błędy, należy stwierdzić, że autor daleki jest od obiektywizmu. Jego stanowisko jest po prostu niesprawiedliwe. Kolejne lata II wojny światowej dowiodły, że we wrzesniu 1939 r. II RP została otoczona i zaatakowana przez dwie z trzech najsilniejszych armii na świecie. Absolutnie żaden geniusz, ani Roosvelt :),ani Churchill ani nawet Hitler :) czy Hannibal nie wygrałby tej kampanii. Nawet gen. Sikorski :) Poza tym sojusz z Anglią i Francją był zgodny z życzeniem opozycji i odbiegał od dotychczasowej polityki sanacji nie drażnienia Niemiec. Po 1939 r. opozycja antysanacyjna miała 5 lat, aby się wykazać, a efektem tych pokazów była trwała utrata 50% powierzchni kraju i utrata suwerenności na rzecz ZSRR. Myslę, że gdyby sanacja utrzymała sie przy władzy gorzej by nie było, bo gorzej juz być nie mogło.

Autor dowodzi, że Sanacja i oficerowie z "mafii legionowo-sanacyjnej" odpowiadają za klęskę wrześniową. Abstrahując od faktu, iż w każdej wojnie dowódcy popełniają błędy, należy stwierdzić, że autor daleki jest od obiektywizmu. Jego stanowisko jest po prostu niesprawiedliwe. Kolejne lata II wojny światowej dowiodły, że we wrzesniu 1939 r. II RP została otoczona i...