Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekka i szybka w czytaniu książka. Powiedziałbym nawet, sensacyjna bo momentami przypominała mi programy Bogusława Wołoszańskiego jakie lubiłem oglądać 30 lat temu. Sama sprawa zaginięcia (śmierci?) Włodzimierza Zagórskiego świetnie się do takiej prezentacji nadaje. Ma ona, jak dla mnie trzy wady, choć do wybaczenia: Na początku autor uparł się, żeby mi wkładać do głowy, kto był dobry a kto zły w tej historii, zakładając najwidoczniej, że jestem zbyt ograniczony i dokonam złego wyboru. Potem używał narracji w pluralis, co jak dla mnie jest już archaiczne i drażniące. Jednak przede wszystkim ciężka do zaakceptowania jest maniera prezentowania hipotez i przypuszczeń w takiej postaci, jakby chodziło o rzeczy ustalone i dowiedzione ponad wszelką wątpliwość. Cały czas musiałem się mitygować, żeby nie dać się w tę grę wciągnąć. Pewnie, że za zaginięcie Zagórskiego odpowiadał ktoś z otoczenia Marszałka - trudno jest w ogóle rozważać inne możliwości na poważnie. I co do tego raczej można być przekonanym. Ale cała reszta, te wszystkie detale, które podaje Pan Ceglarski, to są hipotezy, domysły, dywagacje. Brakuje mi tu tego trybu przypuszczającego, koniecznego jeśli ta książka miałaby być traktowana na poważnie jako książka historyczna. No dobra, ma ona wady, ale i tak, jeśli ktoś chciałby coś sensacyjnego ale i prawdziwego o Sanacji przeczytać to bez skrupułów może po tę książkę sięgnąć. Nie ma wstydu ani poczucia straty czasu.