W tej części autorka przedstawia nam niezwykłe życie Teddyego. Jego wybory, które prowadzą do niekoniecznie takiego zakończenia jakie Sobie wymarzył.
Wzruszająco historia o rodzinie, obowiązku i wzajemnym niezrozumieniu.

W tej części autorka przedstawia nam niezwykłe życie Teddyego. Jego wybory, które prowadzą do niekoniecznie takiego zakończenia jakie Sobie wymarzył.
Wzruszająco historia o rodzinie, obowiązku i wzajemnym niezrozumieniu.

Nie wciągnęła mnie. W porównaniu z pierwszą częścią, która miała ciekawy zabieg formalny, ta jest nijaka

Nie wciągnęła mnie. W porównaniu z pierwszą częścią, która miała ciekawy zabieg formalny, ta jest nijaka

Nie mogę powiedzieć żeby powieść Atkinson dołączyła do grona moich ulubionych lektur. Czytałam już wiele książek, które bardziej mnie poruszyły i zaciekawiły, ale jest na tyle interesująca, że można ją z czystym sumieniem polecić.

„Bóg pośród ruin” to wprawdzie druga część dylogii „Jej wszystkie życia”, ale jest na tyle oderwana od pierwszego tomu, że można ją spokojnie uznać za kompletną historię. Tutaj poznajemy losy brata Ursuli Teddy’ego zarówno podczas wojny jak i długo po niej. Z chwilą wybuchu wojny Teddy jest wrażliwym młodym mężczyzną, czułym na otaczający go świat, otwartym na poezję i przyrodę. Zostaje pilotem RAF-u i te doświadczenia zmienią nieco jego stosunek do życia. O pewnych sytuacjach nigdy nie będzie chciał rozmawiać, trudno przyjdzie mu zrozumieć roszczeniową postawę własnego dziecka, ale do końca pozostanie otwartym na ludzi i ich przeżycia.

Bohaterowie Atkinson krążą wokół siebie, czasem na moment się do siebie zbliżają, żeby za chwilę znów wyruszyć w samotną wędrówkę. W ich relacjach jest bardzo wiele niedomówień, rodzących nieporozumienia, konfliktów i złych emocji. Powieść nie napawa optymizmem, w wielu miejscach wręcz irytowała mnie niemożność bohaterów do wzajemnego zrozumienia, ale jednocześnie taka postawa jest z pewnością bardzo prawdziwa. W moim odczuciu również częste zmiany czasu i miejsca nie irytują. Przeciwnie, dodają powieści oryginalności i urozmaicają miejscami monotonną fabułę.

Nie mogę powiedzieć żeby powieść Atkinson dołączyła do grona moich ulubionych lektur. Czytałam już wiele książek, które bardziej mnie poruszyły i zaciekawiły, ale jest na tyle interesująca, że można ją z czystym sumieniem polecić.

„Bóg pośród ruin” to wprawdzie druga część dylogii „Jej wszystkie życia”, ale jest na tyle oderwana od pierwszego tomu, że można ją spokojnie...

Bohaterowie powieści Kate Atkinson borykają się z życiem, przemijaniem, martwią się o bliskich, czują złość, euforię, szukają wielkich wyzwań. Poszukują prawdy i piękna, miłości i dobra, ale czują się samotni i niezrozumiani, mają wątpliwości dotyczące własnych wyborów - żyją. Narracja nie jest rygorystycznie linearna, autorka czasem od razu komentuje obawy bohaterów, pokazując ich bezsensowność, wraca do przeszłości, do dzieciństwa, do wydarzeń wojennych, śmierci bliskich, dostrzega zmienność własnych ocen w zależności od czasu, przemijanie wszystkiego i nieuchronność zapominania. Teddy mimo wszystko wierzy w światłość, dobro i miłość, choć dochodzenie do nich wymaga ciężkiej pracy, jak mówi. Zakończenie zaskakuje, wyraża protest przeciwko wojnom i zabijaniu, docenia Sztukę, która "nie ma być prawdą, ma tylko przekazywać prawdę o rzeczach". Kate Atkinson sprostała zadaniu, napisała wielopoziomową książkę, skierowaną do serc i umysłów, niepozwalającą na obojętność. Koniecznie trzeba przeczytać.

Bohaterowie powieści Kate Atkinson borykają się z życiem, przemijaniem, martwią się o bliskich, czują złość, euforię, szukają wielkich wyzwań. Poszukują prawdy i piękna, miłości i dobra, ale czują się samotni i niezrozumiani, mają wątpliwości dotyczące własnych wyborów - żyją. Narracja nie jest rygorystycznie linearna, autorka czasem od razu komentuje obawy bohaterów,...

Pierwsza część tej sagi podobała mi się średnio. Natomiast druga część mnie zachwyciła i porwała.
Ciężko napisać, że jest to kontynuacja pierwszej części ponieważ wcale tak nie jest. Jest to bardziej uzupełnienie poprzedniej części. W tamtej pozycji autorka opisywała losy Ursuli, a w tej skupiła się na losach jej brata Tedda. Jak dla mnie o wiele ciekawsze losy są jego niż jej. W bohaterce poprzedniej części brakowało mi jakiegoś takiego pazura w niej samej, żeby coś się zadziało ciekawego. W przypadku Tedda cały czas coś się dzieje-jego powroty pamięcią do przeszłości są intrygujące i czyta się je z zapartym tchem. Ponadto bardzo fajnie autorka pokazała relacje międzypokoleniowe czyli Tedda ze swoją matką, Tedda z córką, i córki z jego wnuczkami. Jak to wszystko zmienia się w zależności na jakiej pozycji obecnie się człowiek znajduje. Te wątki najbardziej mnie wciągały i sprawiały, że nie mogłam się oderwać od książki.
Mimo, że wątki z przeszłości bardzo dużo skupiają się na doświadczeniach wojennych to jakoś mi to nie przeszkadzało. Równie interesujące były jak cała reszta życia Tedda. Autorka bardziej w tej części skupiła się na życiu prywatnym głównego bohatera i jego odczuciach oraz relacjach rodzinnych niż na życiu zawodowym tak jak to miało miejsce w przypadku Ursuli.
Po części "Jej wszystkie życia" miałam ochotę na niej poprzestać i nie sięgać już po tę część. Pierwsza nie zainteresowała mnie na tyle, żebym bardzo chciała ją kontynuować. Dobrze, że jednak po nią sięgnęłam bo żałowałabym urwania w połowie.

Pierwsza część tej sagi podobała mi się średnio. Natomiast druga część mnie zachwyciła i porwała.
Ciężko napisać, że jest to kontynuacja pierwszej części ponieważ wcale tak nie jest. Jest to bardziej uzupełnienie poprzedniej części. W tamtej pozycji autorka opisywała losy Ursuli, a w tej skupiła się na losach jej brata Tedda. Jak dla mnie o wiele ciekawsze losy są jego niż...

ogromna przyjemność czytania, pięknie poprowadzona historia - tylko Atkinson tak potrafi

ogromna przyjemność czytania, pięknie poprowadzona historia - tylko Atkinson tak potrafi

Kto czytał poprzednią część ten przebrnie przez tą z ciekawości...ale przyznaje niełatwo mi się czytało. Przeskoki z czasu teraźniejszego w przeszły trochę denerwowały. Zakończenie smutne jak to niestety w takich powieściach, gdzie historie wojenne otaczają bohaterów. Życie na przełomie lat po pierwszej wojnie i do czasów współczesnych. Mogę polecić tym co interesują się historią RAF-u, na końcu książki spis z czego korzystała autorka.

Kto czytał poprzednią część ten przebrnie przez tą z ciekawości...ale przyznaje niełatwo mi się czytało. Przeskoki z czasu teraźniejszego w przeszły trochę denerwowały. Zakończenie smutne jak to niestety w takich powieściach, gdzie historie wojenne otaczają bohaterów. Życie na przełomie lat po pierwszej wojnie i do czasów współczesnych. Mogę polecić tym co interesują się...

Doskonała, jak prawie wszystkie książki tej autorki. Solidnie udokumentowana, pełna mądrych refleksji z odrobiną sarkazmu.

Doskonała, jak prawie wszystkie książki tej autorki. Solidnie udokumentowana, pełna mądrych refleksji z odrobiną sarkazmu.

https://lolantaczyta.wordpress.com/2018/01/01/kate-atkinson-bog-posrod-ruin/

https://lolantaczyta.wordpress.com/2018/01/01/kate-atkinson-bog-posrod-ruin/

Niezłe, ale czasami nadmiernie chaotyczne, choć sprawnie poprowadzone. Autorka klasę ma i specyficzną narrację, gdzie dygresja przechodzi w introspekcję, ta introspekcja zamienia się w retrospekcję, potem jest powrót w zupełnie inne miejsce. To wciąga, pomimo, bo warsztat ma świetny. No, krótko mówiąc, rzecz o emocjach i rodzinie, niezobowiązująca kontynuacja. Pouczające, choć chwilami męczące szczegóły dotyczące RAFu. Nawet w końcowym fragmencie z "cudzej" książki Autorka jest tak samo chaotyczna, jakby nie umiała wyjść ze swojego sposobu pisanie, ale lubię ją za sarkazm i błyskotliwość, a także literacki "background"

Niezłe, ale czasami nadmiernie chaotyczne, choć sprawnie poprowadzone. Autorka klasę ma i specyficzną narrację, gdzie dygresja przechodzi w introspekcję, ta introspekcja zamienia się w retrospekcję, potem jest powrót w zupełnie inne miejsce. To wciąga, pomimo, bo warsztat ma świetny. No, krótko mówiąc, rzecz o emocjach i rodzinie, niezobowiązująca kontynuacja. Pouczające,...