Miła odmiana po "Piątej fali". Naprawdę dobrze się czytało. Weber stworzył ciekawy świat, główna bohaterka wzbudza sympatię i z zainteresowaniem śledzi się jej losy. Ogólnie klimat książki sprawił, że w najbliższych tygodniach zapoznam się bliżej z twórczością tego autora. Jeżeli ktoś ma dość nieszczęśliwie zakochanych nastolatek zbawiających świat, a chce przeczytać coś lekkiego to polecam.

Miła odmiana po "Piątej fali". Naprawdę dobrze się czytało. Weber stworzył ciekawy świat, główna bohaterka wzbudza sympatię i z zainteresowaniem śledzi się jej losy. Ogólnie klimat książki sprawił, że w najbliższych tygodniach zapoznam się bliżej z twórczością tego autora. Jeżeli ktoś ma dość nieszczęśliwie zakochanych nastolatek zbawiających świat, a chce przeczytać coś...

Kciuk w górę dla Webera. Niezła powieść dla młodzieży. Mądra i zdecydowana bohaterka, ciekawie opisany świat na planecie porośniętej wysokimi drzewami, z inteligentnymi kotowatymi. Jeden z nich, smakosz selera, zaprzyjaźnia się z bohaterką, która walczy w obronie jego gromady. Dlaczego nie wydaje się u nas takich powieści, powieści polskich autorów?

Kciuk w górę dla Webera. Niezła powieść dla młodzieży. Mądra i zdecydowana bohaterka, ciekawie opisany świat na planecie porośniętej wysokimi drzewami, z inteligentnymi kotowatymi. Jeden z nich, smakosz selera, zaprzyjaźnia się z bohaterką, która walczy w obronie jego gromady. Dlaczego nie wydaje się u nas takich powieści, powieści polskich autorów?

Jest to powieść różniąca się wyraźnie od głównego cyklu Honorverse i muszę przyznać że wychodzi jej to na dobre. Pozbawiony możliwości opisów długich scen batalistycznych autor więcej czasu poświęca postaciom.
Generalnie cykl poświęcony Stephanie (Stefci :) ) Harrington sprawia wrażenie staranniej napisanego niż ten poświęcony Honor.

Pomimo braku starć flot gwiezdnych jest to powieść warta polecenia dla miłośników twórczości Webera ale także może być polecona ludziom którym poprzednie powieści tego autora nie przypadły do gustu właśnie ze względu na militarny charakter.

Jest to powieść różniąca się wyraźnie od głównego cyklu Honorverse i muszę przyznać że wychodzi jej to na dobre. Pozbawiony możliwości opisów długich scen batalistycznych autor więcej czasu poświęca postaciom.
Generalnie cykl poświęcony Stephanie (Stefci :) ) Harrington sprawia wrażenie staranniej napisanego niż ten poświęcony Honor.

Pomimo braku starć flot gwiezdnych...

,,Honor Harrington nie była pierwszą w swojej rodzinie osobą adoptowaną przez Treecata - ten zaszczyt spotkał już jej prapraprababkę Stephanie Harrington. Powieść Piękna przyjaźń, rozwinięcie opowiadania ze zbioru Więcej niż honor, jest pierwszym tomem nowego podcyklu Honorverse. Przedstawia nie tylko dramatyczne spotkanie dwunastoletniej Stephanie z Lionheartem, jej treecatem, ale też rozwój kontaktów pomiędzy obiema rasami i wysiłki przyjaciół treecatów zmierzające do objęcia ich gatunku pełną ochroną. Odkrycie inteligentnej rasy na zasiedlonej już przez ludzi planecie rodzi bowiem szereg problemów, w tym ksenofobiczną niechęć do nieznanych stworzeń, które okazują się nie tylko rozumne, ale i zdolne do telepatii." Tekst z okładki

David Weber uznawany jest powszechnie za klasyka militarnej SF, jest równocześnie wszechstronnym twórcą fantastyki naukowej oraz fantasy.13 tytułów jego autorstwa znalazło się na liście bestsellerów New York Timesa.


Stephanie Harrington po przeprowadzce do nowego miasta czuła się bardzo samotna. Nie miała wielu znajomych, gdyż wszystkich przewyższała swoją inteligencją. Nie mogła także wychodzić z domu, gdyż ojciec jej tego zabronił. Matka nie podważała jego zdania. Dziewczyna była gimnazjalistką, która bardzo odczuła stratę przyjaciół. Przeprowadzka do nowego miasta była dla niej męcząca. Przez cały czas był tam śnieg i błoto. Stephanie nie była zwykłą dziewczyną, była inna, niż inne dzieci. Nikt na szczęście o tym nie wiedział, gdyż mogłoby się to skończyć dla niej tragicznie...

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora, lecz mam nadzieję, że nieostatnie. Książka ma w sobie to coś, co sprawia, że za wszelką cenę chcemy ją przeczytać do końca tu i teraz.

Język jest zrozumiały, prosty w przekazie. Dzieło czyta się bardzo szybko, jest wciągające. ,,Piękna przyjaźń" to książka, która ukazuje nam, że warto bronić własnego zdania, ale także, że małoletnie osoby nie są do końca odbierane poważnie przez starsze pokolenia.

,,Piękną przyjaźń" polecam wszystkim miłośnikom fantastyki i gatunku science fiction. Zapewne każdy z nas znajdzie w niej coś dla siebie. Będzie to miła rozrywka na długie jesienne wieczory. Przy tej książce będziemy mogli zapomnieć o wszystkich problemach i się zrelaksować. Mi się to udało.

Moja ocena : 7,5/10

,,Honor Harrington nie była pierwszą w swojej rodzinie osobą adoptowaną przez Treecata - ten zaszczyt spotkał już jej prapraprababkę Stephanie Harrington. Powieść Piękna przyjaźń, rozwinięcie opowiadania ze zbioru Więcej niż honor, jest pierwszym tomem nowego podcyklu Honorverse. Przedstawia nie tylko dramatyczne spotkanie dwunastoletniej Stephanie z Lionheartem, jej...

Weber trochę inny. Żadnej wojny, bitew kosmicznych ani nic takiego. Aż było mi trochę nieswojo, że nikt nikogo nie rozp*** na atomy :) Do tego główną bohaterką jest dziewczyna w wieku...gimnazjalnym. Mimo tego wszystkiego czyta się świetnie. Znajdziemy tu doskonale znany z przygód Honor Harrington zwięzły a konkretny styl bez rozwlekłości "opisowo-uczuciowych" oraz zwykłą u Mistrza Webera aferę z udziałem graczy dużego kalibru (w tle nawet Manpower). To zaś, że główną bohaterką jest "dziewczyna w wieku gimnazjalnym" też nie świadczy źle o tej pozycji. Otóż bohaterka jest zupełnie różna od swoich odpowiedniczek z "literatury" "zmierzchopodobnej". Jest to raczej jeden z tych błyskotliwych dzieciaków przed którymi świat stoi otworem. Dlatego na okładce tej książki powinien figurowac zakaz wstępu wielbicielkom majtek z Pattinsonem :)

Weber trochę inny. Żadnej wojny, bitew kosmicznych ani nic takiego. Aż było mi trochę nieswojo, że nikt nikogo nie rozp*** na atomy :) Do tego główną bohaterką jest dziewczyna w wieku...gimnazjalnym. Mimo tego wszystkiego czyta się świetnie. Znajdziemy tu doskonale znany z przygód Honor Harrington zwięzły a konkretny styl bez rozwlekłości "opisowo-uczuciowych" oraz zwykłą u...

"Blask umysłu"

„Piękna przyjaźń” to rozwinięcie opowiadania ze zbioru "Więcej niż honor", jest pierwszym tomem nowego podcyklu Honorverse. Już od jakiegoś czasu przymierzałam się do przeczytania powieści z serii o Honor. Gdy zauważyłam premierę książki pana Webera, osądziłam, że dobry będzie taki początek niż żaden. Powieść z miejsca wciąga w niewiarygodnie wykreowany świat, a historia, którą przedstawia, to tylko początek czegoś wielkiego.


David Weber uznawany jest powszechnie za klasyka militarnej SF, jest równocześnie wszechstronnym twórcą fantastyki naukowej oraz fantasy. Samodzielnie i we współpracy z innymi autorami napisał dotychczas 60 książek wydanych w ponad 6,5 mln egz., tłumaczonych na wiele języków świata. 13 tytułów jego autorstwa znalazło się na liście bestsellerów New York Timesa.

O różnorakich powieściach i opowiadaniach pana Webera słyszałam dużo, ale z racji, że niewiele jego pozycji było dostępnych w mojej bibliotece, na dłuższy czas odpuściłam pragnienie zapoznania się z jego twórczością. Gdy tylko usłyszałam o „Pięknej przyjaźni”, wiedziałam, że będę musiała przeczytać tę książkę. Zapoznawanie się z historią w niej przedstawioną, było niesamowite. Czytelnicy, którzy sięgnęli już po przygody Honor, wiedzą, że wydarzenia obracają się w tym samym uniwersum, dzięki czemu fabuła jak i świat przedstawiony są dość znane. Dla mnie to wszystko było świeże, więc recenzja będzie właśnie sprawozdaniem osoby, która na to wszystko patrzy jak na nowy, nieznany dotąd ląd.

Zrobiło się troszkę poetycko. Cóż… mówi się trudno. ;-) Wracając do „Pięknej przyjaźni” - nie jest to pierwsza książka, gdzie bohaterowie poznają inną formę życia. Na mojej czytelniczej drodze stanęło kilka takich pozycji, a najmilej wspominam sagę o Enderze, pióra pana Carda. Powieść Webera jest inna, co nie oznacza, że gorsza. Autor skupił się na relacjach międzyludzkich, pragnieniach żywych istot, poszukiwaniu prawdy. Zetknął ze sobą dwie, niezależne i myślące formy życia, a w późniejszych wydarzeniach skupił się na emocjach Steph i Lionherta. Akcja w powieści biegnie równomiernie, zwykle nie zaskakuje nieprzewidzianymi zwrotami, a zadziwiającymi sytuacjami.

Książka jest naszpikowana mnóstwem opisów, ale styl autora sprawia, że powieść połyka się z prawdziwą przyjemnością. Właściwie można by ją było sklasyfikować do literatury młodzieżowej, ponieważ pisarz porusza w niej wiele ważnych tematów, takich jak umiejętność wyrażania własnego zdania i bronienia go czy nawet szukanie odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Jestem pewna, że pan David nie przez przypadek obstawił w głównej roli inteligentną dwunastolatkę. Widzicie, Stephanie to bardzo mądry dzieciak, który bezapelacyjnie wyróżnia się z masy innych rówieśników. Jednak i tym razem bardzo dokładnie jest pokazane, iż człowiek nie daje wiary słowom ludzi młodszych, uwarząc ich za niedoświadczonych małolatów. Prawda jest taka, że dzieci nie zawsze widzą wszystko w odcieniach czerni i bieli, ale posiadają jeszcze umiejętność odnajdywania prawdy, wrodzoną niewinność i szczere spojrzenie na świat. Stare przysłowie mówi, że :”Dzieci i ryby głosu nie mają”. Jednak od czasu do czasu warto usłyszeć cienki głosik, prawiący o sensie naszych czynów.

„Piękna przyjaźń” jest także opowieścią o ludzkim egoizmie i cynizmie. Ukazuje prawdziwe oblicze człowieka, zdzierając z niego warstwę fałszu i kłamstwa. Pozostawia tylko to, czym naprawdę jesteśmy. Książka przedstawia niezdarne początki zapoznawania się dwóch, odrębnych ras. Prezentuje ksenofobiczną niechęć, która rodzi się w ludzich, gdy ci odkrywają, że treecaty to rozumne istoty, zdolne do empatii. Przed rodzącym się szeregiem problemów stoi pewna siebie dwunastolatka, która zawsze może liczyć na pomoc własnych rodzicieli i przyjaciół. Czy to jednak wystarczy?

„Piękna przyjaźń” to świetna książka, która nie jest tylko historią o pewnej dziewczynce i jej nadrzewnym kocie, ale także powieścią o szukaniu prawdy i bronieniu własnego zdania. Pozycja ta ukazuje, jak zmienne mogą być ludzkie uczucia. Z niewiedzy rodzi się strach, bardzo często potrafiący ewoluować w niechęć czy wręcz nienawiść. Warto wtedy na moment zatrzymać się i pomyśleć, czy aby na pewno posiadamy podstawy do takiego, a nie innego zachowania. Książkę oczywiście polecam - nie tylko fanom treecatów. ;-)

"Blask umysłu"

„Piękna przyjaźń” to rozwinięcie opowiadania ze zbioru "Więcej niż honor", jest pierwszym tomem nowego podcyklu Honorverse. Już od jakiegoś czasu przymierzałam się do przeczytania powieści z serii o Honor. Gdy zauważyłam premierę książki pana Webera, osądziłam, że dobry będzie taki początek niż żaden. Powieść z miejsca wciąga w niewiarygodnie wykreowany...

Bardzo przyjemna w lekturze w sumie młodzieżowa książka o tym, że warto stawać w obronie inteligentnych istot. Trudno się tu taj doszukiwać rzeczy specjalnie odkrywczych i wyjątkowych jednak styl Webera sprawia, że książkę połyka się jak zwykle z niezwykłą przymemnością.

Bardzo przyjemna w lekturze w sumie młodzieżowa książka o tym, że warto stawać w obronie inteligentnych istot. Trudno się tu taj doszukiwać rzeczy specjalnie odkrywczych i wyjątkowych jednak styl Webera sprawia, że książkę połyka się jak zwykle z niezwykłą przymemnością.

No cóż, fajnie się czyta ale dość płytkie. Takie cuś na dwie godziny

No cóż, fajnie się czyta ale dość płytkie. Takie cuś na dwie godziny

W porządku książka. Nie lubię SF, ale ta nawet mi się podobała. Społeczność treecatów przywodzi na myśl Indian w czasach pojawienia się pierwszych kolonizatorów w Ameryce.

W porządku książka. Nie lubię SF, ale ta nawet mi się podobała. Społeczność treecatów przywodzi na myśl Indian w czasach pojawienia się pierwszych kolonizatorów w Ameryce.

Z jednej strony niby tylko nadmuchane opowiadanie. Z drugiej jednak, czyta się to bardzo przyjemnie.

Z jednej strony niby tylko nadmuchane opowiadanie. Z drugiej jednak, czyta się to bardzo przyjemnie.