Najsłabszą z serii, ale ciągle interesująca. Miejscami klimat jak w gotyckim horrorze I te momenty robią całą książkę. Fabularnie słabiej, bardzo irytująca postać narzeczonego. Seria jako całość bardzo mi się spodobała, na pewno wrócę do niej za kilka lat.

Najsłabszą z serii, ale ciągle interesująca. Miejscami klimat jak w gotyckim horrorze I te momenty robią całą książkę. Fabularnie słabiej, bardzo irytująca postać narzeczonego. Seria jako całość bardzo mi się spodobała, na pewno wrócę do niej za kilka lat.

6,5 ⭐

Zaczęłam te serię od 2 części i można to spokojnie zrobić bo nie ma spoilerów do poprzedniego tomu, tak samo można czytać 3 bez znajomości poprzednich. Autorka objaśnia mniej więcej co się stało.

Ten tom zdecydowanie podobał mi się najmniej. Był nudnawy i wcale nie byłam zainteresowana rozwiązaniem przyczyny śmierci. A zagadka, która była tle to wplatana w formie tajemnicy z przeszłości była wiele ciekawsza, ale w zasadzie to przez całą książkę nie było wiadomo czego dokładnie szukamy.

6,5 ⭐

Zaczęłam te serię od 2 części i można to spokojnie zrobić bo nie ma spoilerów do poprzedniego tomu, tak samo można czytać 3 bez znajomości poprzednich. Autorka objaśnia mniej więcej co się stało.

Ten tom zdecydowanie podobał mi się najmniej. Był nudnawy i wcale nie byłam zainteresowana rozwiązaniem przyczyny śmierci. A zagadka, która była tle to wplatana w formie...

Jakiś czas temu przeczytałam poprzednie książki Pauliny Kuzawińskiej z cyklu Madeline Hyde : "Dama z wahadełkiem" i "Dama ze szmaragdami". Ponieważ staram się, jak mam taką możliwość, kończyć serie, to skusiłam się na "Damę z woalką". Niestety książka mnie nie porwała... Kontynuacja zawiłych losów Madeline na Wzgórzu Mgieł. Zakończenie bardzo przewidywalne.
Ot, taki sobie romans z tajemnicą w tle.

Jakiś czas temu przeczytałam poprzednie książki Pauliny Kuzawińskiej z cyklu Madeline Hyde : "Dama z wahadełkiem" i "Dama ze szmaragdami". Ponieważ staram się, jak mam taką możliwość, kończyć serie, to skusiłam się na "Damę z woalką". Niestety książka mnie nie porwała... Kontynuacja zawiłych losów Madeline na Wzgórzu Mgieł. Zakończenie bardzo przewidywalne.
Ot, taki sobie...

„Dama z woalką” Paulina Kuzawińska

Madeline Hyde powróciła do Wzgórza Mgieł i pragnie pogodzić się z przeszłością. W związku z tym zaprasza na Święta Bożego Narodzenia swojego ojca oraz macochę z jej synem. W tym wyjątkowym czasie planuje również oficjalnie przyjąć oświadczyny swojego ukochanego Jonathana.

Przeszłość nie daje jednak o sobie zapomnieć. Gdy otwiera pokoje w nieużywanym od lat skrzydle zaczynają nawiedzać ją koszmarne sny. Od dawna ukrywane tajemnice wychodzą na jaw, a po wrzosowiskach grasuje zbiegły morderca...


Trzeci tom przygód Madeline Hyde niestety okazał się ciut gorszy od poprzednich. Nadal bardzo dobrze mi się go czytało. Z chęcią powróciłam na Wzgórze Mgieł i śledziłam losy młodej arystokratki. Bardzo podoba mi się wątek romantyczny w tej książce, a tajemnice, które wychodzą na jaw dodają tej powieści fajnego klimatu. Lekkie pióro Pauliny Kuzawińskiej również ułatwia czytanie i sprawia, że nie dość, że czyta się jej książki bardzo szybko, to jeszcze ciężko się od nich oderwać.

Choć zakończenie, dla mnie przynajmniej, kupy się nie trzymało, to uważam, że cała trylogia jest naprawdę warta uwagi.

„Dama z woalką” Paulina Kuzawińska

Madeline Hyde powróciła do Wzgórza Mgieł i pragnie pogodzić się z przeszłością. W związku z tym zaprasza na Święta Bożego Narodzenia swojego ojca oraz macochę z jej synem. W tym wyjątkowym czasie planuje również oficjalnie przyjąć oświadczyny swojego ukochanego Jonathana.

Przeszłość nie daje jednak o sobie zapomnieć. Gdy otwiera pokoje...

Klimatyczna, stylowa, ale moim zdaniem najsłabsza część. Czegoś mi tu zabrakło chyba odrobiny magii.

Klimatyczna, stylowa, ale moim zdaniem najsłabsza część. Czegoś mi tu zabrakło chyba odrobiny magii.

jakoś mnie nie porwała jak np pierwsza część, taka książka dla zabicia nudy

jakoś mnie nie porwała jak np pierwsza część, taka książka dla zabicia nudy

Moim zdaniem zdecydowanie najsłabsza z trzech części. Zupełnie przeciętna.

Moim zdaniem zdecydowanie najsłabsza z trzech części. Zupełnie przeciętna.

,,Dama z woalką" jest zamknięciem cyklu, który bardzo udanie rozpoczął się od ,,Damy z wahadełkiem". Fortuna zatacza koło i Madeline Hyde wraca na Wzgórze Mgieł. Tym razem już jako właścicielka posiadłości, pełna nadziei i radości, że wkrótce zostanie także narzeczoną i żoną ukochanego Jonathana. Zbliżające się święta Bożego Narodzenia zapowiadają się jako czas radości i pojednania. Do posiadłości oprócz Madeline i Jonathana ma również przybyć ojciec dziewczyny aby pobłogosławić związkowi młodych. Jednak na rozległych wrzosowiskach nic nie jest takie jak zostało zaplanowane. Już pierwszego dnia po przybyciu bohaterowie dowiadują się o grasującym mordercy a Madeline zaczyna mieć niepokojące wizje. Jakie jeszcze tajemnice skrywa stary dom pośrodku wrzosowisk?

Po poprzednich bardzo dobrych tomach, mój apetyt na ostatnią, finalną część był ogromny. Miałam nadzieję po raz kolejny przenieść się w świat klimatycznej, nastrojowej, przepełnionej gotyckim blaskiem opowieści, gdzie romans przeplata się z grozą, a kryminał z rodzinną sagą. Do tego zostałam przyzwyczajona i tego oczekiwałam. I w pewnym sensie zostało to zaspokojona ale z pewnym niedosytem. ,,Dama z woalką" jest niezła ale zupełnie nie przystaje poziomem do dwóch poprzednich części. Tak ogromną rolę odgrywał element zaskoczenia, niesamowitości, niezwykłej tajemniczości. Tutaj wszystko przebiega liniowo, jak po sznurku. Zdarzenia są łatwe do przewidzenia, odarte z tajemniczości i trochę oderwane od rzeczywistości. I tak, wiem, w poprzednich tomach pierwiastek nierealny odgrywał ogromną rolę ale jakoś naturalnie wpisywał się w klimat i nastrój powieści. Mam wrażenie, że trochę zabrakło pomysłu jak w sensowny i ciekawy sposób powiązać wszystkie elementy układanki przez co powstał chaos .

Mimo, że ostatni tom jest słabszy to nadal uważam cały cykl za świetny. Jest przyjemnym odświeżeniem, oderwaniem od codzienności. Łączy w sobie wiele elementów klasycznego romansu z powieścią gotycką wyciągając z obu gatunków wszystko to co najbardziej atrakcyjne dla czytelnika. Jest świetnym uprzyjemniaczem czasu i na pewno na długo pozostanie w mojej pamięci. Polecam!

,,Dama z woalką" jest zamknięciem cyklu, który bardzo udanie rozpoczął się od ,,Damy z wahadełkiem". Fortuna zatacza koło i Madeline Hyde wraca na Wzgórze Mgieł. Tym razem już jako właścicielka posiadłości, pełna nadziei i radości, że wkrótce zostanie także narzeczoną i żoną ukochanego Jonathana. Zbliżające się święta Bożego Narodzenia zapowiadają się jako czas radości i...

"Dama z woalką" to powrót na Wzgórza Mgieł.
Niestety to też najsłabsza część trylogii, nie wzbudziła we mnie większych emocji. Działo się szybko, nawet za szybko i jakoś tak mało prawdopodobnie.
Mimo wszystko całą serię będę miło wspominać.

"Dama z woalką" to powrót na Wzgórza Mgieł.
Niestety to też najsłabsza część trylogii, nie wzbudziła we mnie większych emocji. Działo się szybko, nawet za szybko i jakoś tak mało prawdopodobnie.
Mimo wszystko całą serię będę miło wspominać.

Czyta się lepiej niż z wahadełkiem. Ale romans jakiś mdły, nie wzbudził we mnie emocji. A wątek kryminalny i wyjaśnienie strasznie naciągane i nie trzymające się wcześniejszych tomów.

Czyta się lepiej niż z wahadełkiem. Ale romans jakiś mdły, nie wzbudził we mnie emocji. A wątek kryminalny i wyjaśnienie strasznie naciągane i nie trzymające się wcześniejszych tomów.