Świat przedstawiony i bohaterowie całkiem interesujący, pomysł na fabułę niezły, ale. Duże ale. Czegoś brakuje w tym, w jaki sposób to wszystko jest zebrane w całość, przez co książka nie jest wciągająca, a bohaterowie pozostają czytelnikowi zupełnie obojętni.

Świat przedstawiony i bohaterowie całkiem interesujący, pomysł na fabułę niezły, ale. Duże ale. Czegoś brakuje w tym, w jaki sposób to wszystko jest zebrane w całość, przez co książka nie jest wciągająca, a bohaterowie pozostają czytelnikowi zupełnie obojętni.

"Czasami zdarzało jej się widzieć, w jaki sposób ktoś będzie umierał."

Kto zakochał się w voodoo z Harry'ego Angela, ten polubi tą historię.
I choć nie jest ona stricte o voodoo, to jest o jej karaibskiej odmianie: obeach ("system wierzeń praktykowanych wśród ludności murzyńskiej Karaibów, głównie Indii Zachodnich, charakteryzujący się wiarą we wróżby i magiczne obrządki").

Nie jest to też groza, choć mogłaby nią być z powodzeniem, gdyby autorka popłynęła z troszkę inną falą...
Tu bardziej chodzi o przedstawienie kultury i wierzeń afro-karaibskich, z elementami tubylczego folkloru. Bardziej przypominało to przypowieść, niż horror, chociaż nawiedzenia przez duchy Najstarszych, żywcem obdzieranie ze skóry czy też zniewolenie dusz było dość creepy.

Opowieść sama w sobie prosta, klimatyczna, choć nieco płaskawa i niewykorzystana do końca.
Ale może taka miała być.

Nie wszystko musi być horrorem.

A mogłoby ;)

Co do dystopii - jest ona tak nikłym tłem, że właściwie nie warto o tym wspominać. Nie zrobiłoby powieści żadnej różnicy, gdyby jej nie było.

Polecam, czytało się dobrze, choć chwilami irytująco.

"Czasami zdarzało jej się widzieć, w jaki sposób ktoś będzie umierał."

Kto zakochał się w voodoo z Harry'ego Angela, ten polubi tą historię.
I choć nie jest ona stricte o voodoo, to jest o jej karaibskiej odmianie: obeach ("system wierzeń praktykowanych wśród ludności murzyńskiej Karaibów, głównie Indii Zachodnich, charakteryzujący się wiarą we wróżby i magiczne...

Krótko:
książka ciekawa, ale jakoś czuć, że czegoś braknie

Krótko:
książka ciekawa, ale jakoś czuć, że czegoś braknie

W kole stań dziewczyno to karaibska z ducha, a kanadyjska z geografii opowieść. Nalo Hopkinson interesująco miesza różne gatunki fantastyki: postapo, fantasy, horror. Akcja toczy się w niedalekiej przyszłości w centrum Toronto, które przestało być częścią państwa kanadyjskiego. Po jakichś zamieszkach, jak można się domyślać wywołanych przez emigrantów, Kanada „opuściła” ten teren zostawiając mieszkańców samym sobie. Główni bohaterowie (po obu stronach mocy) to ludzie parający się karaibska magią.
Dość irytujący jest feminizm Nalo Hopkinson

Więcej:
http://seczytam.blogspot.com/2015/12/nalo-hopkinson-w-kole-stan-dziewczyno.html

W kole stań dziewczyno to karaibska z ducha, a kanadyjska z geografii opowieść. Nalo Hopkinson interesująco miesza różne gatunki fantastyki: postapo, fantasy, horror. Akcja toczy się w niedalekiej przyszłości w centrum Toronto, które przestało być częścią państwa kanadyjskiego. Po jakichś zamieszkach, jak można się domyślać wywołanych przez emigrantów, Kanada „opuściła” ten...

To taka zabawa. Poszłam do biblioteki, gdzie jest aż! jeden regał z polskimi książkami, zamknęłam oczy i na chybił trafił wyciągnęłam... W moich rękach leżała niepozorna książeczka. Przeczytałam opis na okładce i... wróciłam do domu :).
Rzecz dzieje się w przyszłości, gdzie świńskie narządy wewnętrzne są świetnym materiałem transplantacyjnym. Miejscem wydarzeń jest centrum Toronto, gdzie żyją najubożsi, bo bogaci i uprzywilejowani przenieśli się na przedmieścia. Rządy sprawuje mafioso Rudy z dziwnym naczyniem duppy. Tu spotykamy trzy kobiety, których życie nierozerwalnie jest związane z duchami przodków, magicznymi obrządkami obeah, jasnowidzeniem oraz innym dziwnymi, lecz fascynującymi wierzeniami. Do tego jest jeszcze Tony, kawał s... pracującego dla posse, czyli Rudiego. Po co przyszedł i jak namieszał w życiu babci i wnuczki to już ciąg dalszy tej historii.
Książka należy do fantastyki, czyli nie tego, co najbardziej lubię. Pomieszanie realizmu z magią i obrządkami voodoo nadaje smaczku i tajemniczości. Dzięki malowniczemu językowi słychać bębny wybijające wciąż ten sam rytm powodujący, że nasze serca zaczynają bić tak samo... Droga Ti-Jeanne do odpowiedzenia sobie na pytanie -kim jestem? - jest dość interesująca i można w niej znaleźć odrobinę kryminału, sensacji i horroru.
Przyzwoita opowieść z elementami afrykańskiego realizmu magicznego.

To taka zabawa. Poszłam do biblioteki, gdzie jest aż! jeden regał z polskimi książkami, zamknęłam oczy i na chybił trafił wyciągnęłam... W moich rękach leżała niepozorna książeczka. Przeczytałam opis na okładce i... wróciłam do domu :).
Rzecz dzieje się w przyszłości, gdzie świńskie narządy wewnętrzne są świetnym materiałem transplantacyjnym. Miejscem wydarzeń jest centrum...

Całkiem przyjemnie się czyta. Karaibskie wierzenia wydają się troszkę przerażające. Demony, duchy, strzygi, duppie...

Całkiem przyjemnie się czyta. Karaibskie wierzenia wydają się troszkę przerażające. Demony, duchy, strzygi, duppie...