Do sięgnięcia po tę książkę skłonił mnie przede wszystkim tytuł. "Klub samobójców" (nie mylić z filmem "Sala samobójców") - spodziewałem się czegoś mrocznego, czegoś tajemniczego, a może i przerażającego, ale na pewno intrygującego.

Na każdy rozdział książki składają się cztery podrozdziały, każdy z nich dotyczy jednego z bohaterów. Pierwszy, przyszłego adwokata, obecnie asystenta jednego z wykładowców pracującego na Uniwersytecie Gdańskim, któremu nieco skomplikowała się droga życiowa. Drugi, 30-letniej kobiety, która za poszukiwaniem pieniędzy i sensu życia wyjechała do Anglii i żyje w związku na odległość z pierwszym bohaterem. Trzeci bohater to początkujący pisarz, którego pierwsza powieść przypadkowo odniosła sukces, a jemu brakuje pomysłu na pisanie kolejnej. I na koniec jest psycholog (psychiatra), który w, często dość dziwny sposób, przyjmuje swoich pacjentów.

Początek książki rzeczywiście jest taki jak tego oczekiwałem. Zaczyna się ciekawie i szybko, książka wciąga. Z czasem tempo akcji spada, staje się nudnawo. Moim zdaniem niektóre z historii bohaterów nie wnosiły nic do opowiadanej historii. Książka ma jednak w sobie coś takiego, że nie potrafiłem się od niej oderwać i uparcie dążyłem do końca.

Po słabym środku następuje, jednak bardzo dobre zakończenie. Zaskakujące, niespodziewane, dramatyczne, ale też w pewnym sensie humorystyczne. Po tę książkę warto sięgnąć chociażby ze względu na zakończenie. Wyciągnąłem z niej również kilka interesujących nauk.

W trakcie jej czytania odniosłem jednak wrażenie, że autor miał nieprzyjemną manierę popisywania się swoim oczytaniem oraz pokazywaniem jak to wiele filmów widział.

Do sięgnięcia po tę książkę skłonił mnie przede wszystkim tytuł. "Klub samobójców" (nie mylić z filmem "Sala samobójców") - spodziewałem się czegoś mrocznego, czegoś tajemniczego, a może i przerażającego, ale na pewno intrygującego.

Na każdy rozdział książki składają się cztery podrozdziały, każdy z nich dotyczy jednego z bohaterów. Pierwszy, przyszłego adwokata, obecnie...