Książka pokazująca rozwijanie się taternictwa w Polsce wśród kobiet. Jakie były początki wspinania się Pań? Czy było to proste wśród męskiej społeczności? Czy nadal nie jest to bardziej męski świat, w którym trzeba się trochę rozpychać łokciami? Dużo ciekawych historii.

Książka pokazująca rozwijanie się taternictwa w Polsce wśród kobiet. Jakie były początki wspinania się Pań? Czy było to proste wśród męskiej społeczności? Czy nadal nie jest to bardziej męski świat, w którym trzeba się trochę rozpychać łokciami? Dużo ciekawych historii.

Coś nie pykło. Podziwiam kobiety opisane w treści, ale mam wrażenie, że autorce zabrakło pomysłu na książkę. W sensie- ok, pogadam z laskami o górach, niech opowiedzą jak to jest być kobietą w świecie zdominowanym przez mężczyzn. I ok, tylko te wypowiedzi chyba nie zostały zredagowane, niektóre panie zapętlają sie w wątki poboczne i przez to gubi się przekaz książki. Z drugiej strony, może to być dla niektórych też plus tej publikacji. Także warto samemu ocenić.

Coś nie pykło. Podziwiam kobiety opisane w treści, ale mam wrażenie, że autorce zabrakło pomysłu na książkę. W sensie- ok, pogadam z laskami o górach, niech opowiedzą jak to jest być kobietą w świecie zdominowanym przez mężczyzn. I ok, tylko te wypowiedzi chyba nie zostały zredagowane, niektóre panie zapętlają sie w wątki poboczne i przez to gubi się przekaz książki. Z...

To, co dla jednych jest atutem tej książki, a więc feminizm, dla mnie jest minusem. Czytając miałam wrażenie, ze autorka podąża szlakiem swych opowieści tylko po to, by napisać, że kobiety miały gorzej. W pewnym momencie można zatracić obiektywizm. Były momenty w tej książce, które czytałam z zaciekawieniem, ale w większości książka mnie po prostu zmęczyła. Nie dla mnie, choć na pewno części czytelników taka narracja może się bardzo podobać. Nie polecam, nie odradzam.

To, co dla jednych jest atutem tej książki, a więc feminizm, dla mnie jest minusem. Czytając miałam wrażenie, ze autorka podąża szlakiem swych opowieści tylko po to, by napisać, że kobiety miały gorzej. W pewnym momencie można zatracić obiektywizm. Były momenty w tej książce, które czytałam z zaciekawieniem, ale w większości książka mnie po prostu zmęczyła. Nie dla mnie,...

Piękna książka przedstawiająca smutny los kobiecego taternictwa, skazanego na wieczne życie w cieniu. Autorka nie skupia się tylko na jednej bohaterce, ale opisuje doświadczenia każdej taterniczki - ich drogę na szczyt, motywacje, miłość do gór, losy..
Polecam.

Piękna książka przedstawiająca smutny los kobiecego taternictwa, skazanego na wieczne życie w cieniu. Autorka nie skupia się tylko na jednej bohaterce, ale opisuje doświadczenia każdej taterniczki - ich drogę na szczyt, motywacje, miłość do gór, losy..
Polecam.

hymmm zawiodłam się, ta książka jest po prostu nudna :/

hymmm zawiodłam się, ta książka jest po prostu nudna :/

Książka z dużym potencjałem straconym przez nadmierny chaos w treści i dość nudnawą formę narracji. Zdjęcia umieszczone są w dziwnych miejscach, kompletnie nie powiązane z tekstem. Autorka niemal przez całą książkę, próbuje uwypuklić podziały w tym środowisku ze względu na płeć.

Książka z dużym potencjałem straconym przez nadmierny chaos w treści i dość nudnawą formę narracji. Zdjęcia umieszczone są w dziwnych miejscach, kompletnie nie powiązane z tekstem. Autorka niemal przez całą książkę, próbuje uwypuklić podziały w tym środowisku ze względu na płeć.

Fantastycznie, że powstają książki, które przybliżają nam postaci kobiet zapomnianych, bądź niedostatecznie opisanych w innych publikacjach. Wygląda na to, iż dopiero autorki są w stanie dostatecznie docenić rolę kobiet w historii i przekazać te opowieści dalej.
Dobra pozycja, ale odczuwam pewien niedosyt, lekki chaos w przekazywanych informacjach.

Fantastycznie, że powstają książki, które przybliżają nam postaci kobiet zapomnianych, bądź niedostatecznie opisanych w innych publikacjach. Wygląda na to, iż dopiero autorki są w stanie dostatecznie docenić rolę kobiet w historii i przekazać te opowieści dalej.
Dobra pozycja, ale odczuwam pewien niedosyt, lekki chaos w przekazywanych informacjach.

Książka bardzo dobrze pokazuje z jakimi problemami musiały i wciąż muszą zmagać się kobiety w świecie, który jest zdominowany przez mężczyzn. Ogólnie czytało się dobrze ale zbyt wiele powtórzeń, powrotów do tego samego wątku zmęczyło mnie pod koniec. Fajnie też, gdyby zdjęcia były umieszczone w jakimś sensownym miejscu, a mam wrażenie że są trochę randomowo umieszczone, tak że nie wiedzialam już, którego rozdziału dotyczyły.

Książka bardzo dobrze pokazuje z jakimi problemami musiały i wciąż muszą zmagać się kobiety w świecie, który jest zdominowany przez mężczyzn. Ogólnie czytało się dobrze ale zbyt wiele powtórzeń, powrotów do tego samego wątku zmęczyło mnie pod koniec. Fajnie też, gdyby zdjęcia były umieszczone w jakimś sensownym miejscu, a mam wrażenie że są trochę randomowo umieszczone, tak...

Agata Komosa rzetelnie przedstawia sylwetki ponad dwudziestu Polek, które umiłowały wspinaczkę i jako pierwsze
używały tatr. najciekawsze były dla mnie początki kobiecegon wspinania się, podwaliny pod te dyscyplnę położyły Maria Steczkowska, Antonina Englischowa, Jeroninówna, siostry Anczycówny. Jeroinówna 1w 1910r szokowała pumpkami do wspinaczki. Niestety ta wspaniala osoba zginęła w Ravensbruck.
Warto wspomniećteż nieustępliwą Jadwigę Roguską- Cybulska.a Jako feministka zapoczątkowala Słowiański Związek Kobiet.
Towarzystwo tatrzańskie. Od początkuważne były kobiece duety, np zdobyły SzczyrbskiSzczyt. najbardziej poruszył mnie opis wielu tragedii, jakie spotykały taterniczki na ZamarłejTurni. Zapamiętam na zawsze wersy Przybosia o dwóch siostrach, KTÓREZGINĘŁY, o Lidzie i Marzenie sKOTNICÓWNACH.
Piechalańska, Radwańska Paryska,nawet WandaRutkiewicz Wanda Morawska, speleolożka Izabella luty. Ewa Panejko w bazach spałą z synkiem w śpiworze.
Ewelina Wiercioch jest pierwszą kobietą w TOPR. Monika Strojny porzuciła dziennikrstwo na rzecz himalaizmu.
Wiele dowiedziałam się o duchu rywalizacji, mizoginizmie wspinaczy, wyprwach na najwyższe szczyty tylko w kobiecym składzie, lawinach, które zabrały śmiałe" maleństwo'.

Agata Komosa rzetelnie przedstawia sylwetki ponad dwudziestu Polek, które umiłowały wspinaczkę i jako pierwsze
używały tatr. najciekawsze były dla mnie początki kobiecegon wspinania się, podwaliny pod te dyscyplnę położyły Maria Steczkowska, Antonina Englischowa, Jeroninówna, siostry Anczycówny. Jeroinówna 1w 1910r szokowała pumpkami do wspinaczki. Niestety ta wspaniala...

Książka niestety mocno nierówna. Początkowe rozdziały dość banalne, wręcz nudne. Natomiast wypowiedzi poszczególnych taterniczek dają obraz przemian, jakie dokonały się (i cały czas dokonują) w sposobie postrzegania kobiet w Tatrach, jak również ich postrzegania samych siebie.

Książka niestety mocno nierówna. Początkowe rozdziały dość banalne, wręcz nudne. Natomiast wypowiedzi poszczególnych taterniczek dają obraz przemian, jakie dokonały się (i cały czas dokonują) w sposobie postrzegania kobiet w Tatrach, jak również ich postrzegania samych siebie.