Bardzo wartościowa książeczka, którą przeczytałam wraz z moją dziewczyną ze wzruszeniem. Polecam nawet dorosłym, w czasach naszego dzieciństwa nie było takich pozycji, a ta jest naprawdę poruszająca.

Bardzo wartościowa książeczka, którą przeczytałam wraz z moją dziewczyną ze wzruszeniem. Polecam nawet dorosłym, w czasach naszego dzieciństwa nie było takich pozycji, a ta jest naprawdę poruszająca.

ten ojciec w tym tutaj wygląda jak ten z klopsików i innych zjawisk pogodowych

ten ojciec w tym tutaj wygląda jak ten z klopsików i innych zjawisk pogodowych

"Mój cień jest różowy" to krótka, acz bardzo wartościowa bajka o tym, by mimo lęku przed oceną innych być po prostu sobą i robić to, co się lubi. Napisana została na podstawie prawdziwej historii syna autora, Scotta Stuarta.

Rymowana historia opowiadana jest z perspektywy chłopca, który, a właściwie, którego cień, uwielbia wszystko co jest różowe i "dziewczęce", jest szczęśliwy, gdy może ubrać spódniczkę i tańczyć, ale bardzo boi się tego, że jest inny od mężczyzn w swojej rodzinie, których cień jest niebieski, i od rówieśników. Jego lęk pogłębia reakcja taty, smutnego i zmartwionego odmiennością syna. Chłopiec idąc pierwszy dzień do szkoły ucieka z niej po wejściu do klasy i zorientowaniu się, że wszyscy na niego patrzą. Dopiero wtedy ojciec zaczyna go wspierać, pokazując, że w rodzinie było wiele osób marzących o czymś innym, a robiących coś zupełnie innego ze względu na to, że bali się społecznej oceny, i wcale dobrze na tym nie wyszli. Są i kobiety marzące o "męskich" zawodach, i mężczyźni marzący o byciu artystami, i dziewczyna kochająca dziewczyny. Tata, chcąc wesprzeć syna, sam ubiera różową spódniczkę, i w takim stroju odprowadza go do szkoły. Chłopiec czuję się inny, ale docenia własną odmienność i szybko zostaje zaakceptowany przez klasę.

Moim zdaniem książeczka przeznaczona jest dla dzieci w wieku 5+, jest duża, kradratowa, posiada twardą okładkę, ale już zwykłe, papierowe strony. Doceniam lekko przerysowane, kolorowe i atrakcyjne ilustracje uatrakcyjniające czytanie.

Nadzię bardzo poruszyło to, że tata nie wspierał syna od początku, bo rodzice zawsze, mimo wszystko powinni akceptować swoje dzieci i pomagać im w trudnych sytuacjach.

Książka "Mój cień jest różowy" jest jedną z niewielu publikacją łamiącą stereotypy toksycznej męskości występujące bardzo często w treściach dla dzieci. Jest również książką bardzo potrzebną, by zaakceptować swoją, lub cudzą odmienność. Polecam ją wszystkim rodzicom otwartym na własne dzieci i chcącym, by czuły się one kochane, akceptowane i pewne siebie, bo bez wsparcia najbliższej rodziny ciężko jest funkcjonować, szczególnie dzieciom. Polecam ją też tym rodzicom, które chcą powiedzieć swoim dzieciom "kocham Cię i akceptuję, bez względu na wszystko", jak też dzieciom zdziwionym odmiennością swoich kolegów i koleżanek, i ich nieprzystawaniem do stereotypów płciowych. Nie polecam za to osobom chcącym utrwalać owe stereotypy - ale tu takich nie ma, prawda?

"Mój cień jest różowy" to krótka, acz bardzo wartościowa bajka o tym, by mimo lęku przed oceną innych być po prostu sobą i robić to, co się lubi. Napisana została na podstawie prawdziwej historii syna autora, Scotta Stuarta.

Rymowana historia opowiadana jest z perspektywy chłopca, który, a właściwie, którego cień, uwielbia wszystko co jest różowe i "dziewczęce", jest...

Książka o akceptacji drugiej osoby, jej przekonań.
Bardzo trafny jest opis na okładce: „Podnosząca na duchu opowieść, która dodaje dzieciom odwagi i wspiera je w byciu sobą”. Pieknie zilustrowana, historia chłopca, który czuje się inny od swoich kolegów, lubi bawić się np. lalkami., a najbardziej „założyć spódnicę i mknąć po parkiecie”. Znajduje wsparcie u taty. I to jest właśnie ważne.
A ci co go polubią, zrobią to szczerze:)

Warto przeczytać!

Książka o akceptacji drugiej osoby, jej przekonań.
Bardzo trafny jest opis na okładce: „Podnosząca na duchu opowieść, która dodaje dzieciom odwagi i wspiera je w byciu sobą”. Pieknie zilustrowana, historia chłopca, który czuje się inny od swoich kolegów, lubi bawić się np. lalkami., a najbardziej „założyć spódnicę i mknąć po parkiecie”. Znajduje wsparcie u taty. I to jest...

Jedna z najważniejszych,najczulszych i najmądrzejszych książek świata-dla duzych i małych 💚

Jedna z najważniejszych,najczulszych i najmądrzejszych książek świata-dla duzych i małych 💚

Najsłodsza, najbardziej urzekająca książeczka z jaką miałam styczność. Temat przekazuje w prosty sposób i zrozumiały sposób. Oby powstało więcej tak dobrych książek poruszających ważne tematy.

Najsłodsza, najbardziej urzekająca książeczka z jaką miałam styczność. Temat przekazuje w prosty sposób i zrozumiały sposób. Oby powstało więcej tak dobrych książek poruszających ważne tematy.

Cudowna książeczka,z prostym przesłaniem - uczącym tolerancji,bo jedną z nieważniejszym rzeczy w życiu to być po prostu fajnym człowiekiem. Piękne ilustracje, no i przetłumaczona przez samego Mistrza Rusinka ;)

Cudowna książeczka,z prostym przesłaniem - uczącym tolerancji,bo jedną z nieważniejszym rzeczy w życiu to być po prostu fajnym człowiekiem. Piękne ilustracje, no i przetłumaczona przez samego Mistrza Rusinka ;)

Cienie chłopców są niebieskie, a cienie dziewczynek – różowe. Więc czemu cień małego chłopca jest innego koloru niż ten jego taty i kolegów? I na dodatek ten cień uwielbia tańczyć, tak jak i jego właściciel. Gdy chłopiec idzie pierwszy raz do szkoły, zakłada spódniczkę, by lepiej wyrazić siebie, jednak na miejscu okazuje się, że wszyscy koledzy mają spodenki.

Mój cień jest różowy Scotta Stuarta to opowieść o chłopcu, który był inny. Lubił tańczyć, podobały mu się spódniczki, a jego cień nie miał niebieskiego koloru. Główny bohater nie widzi w tym nic złego, jego ojciec natomiast jest trochę zmartwiony.

Gdy do chłopca dociera, że nie jest taki, jak rówieśnicy, boi się, że to coś złego. Ojciec tłumaczy mu, że pojawią się w jego życiu tacy ludzie, którzy będą twierdzili, że to nienaturalne, jednak nie można się nimi przejmować. Trzeba być sobą. Opowiada mu o rodzinie, która też nie zawsze wpasowywała się w kanony uznawane za „normalne”. Tata jest dla syna wparciem i oparciem.

Książka jest skierowana do dzieci, jednak myślę, że i dorośli wiele z niej wyniosą. Pouczająca historia napisana została wierszem. Za polskie tłumaczenie odpowiada Michał Rusinek, który poetycko bawi się tekstem i nadaje mu lekkości, zabawnego wyrazu, odpowiedniego dla dziecięcych czytelników.

Tekstu jest niewiele, historię śledzimy dzięki pojedynczym zdaniom i pięknym ilustracjom. Wypełniają one całe strony, są kolorowe, ładne, przyciągają wzrok. Bardzo mi się podobały. Konwencja, gdzie to obrazek ma grać pierwsze skrzypce, znana jest w książkach dla dzieci i na pewno sprawdzi się i w tym przypadku.

Temat nie jest łatwy i na pewno będzie wymagał dyskusji po lekturze. Nie jest to książka dla wszystkich – po jej wydaniu rozległy się negatywne głosy dorosłych, którzy nie potrafili zrozumieć, że opisana tu sytuacja nie jest jednostkowym przypadkiem. Nawet jeśli naszego dziecka nie dotyczy problem tożsamości – nawet nie płciowej, lecz takiej społecznej, bo nie wpisuje się w ramy tego co „dziewczęce” bądź „chłopięce” – warto mu tę książkę podsunąć, by zachęcić do refleksji nad innością.

Cienie chłopców są niebieskie, a cienie dziewczynek – różowe. Więc czemu cień małego chłopca jest innego koloru niż ten jego taty i kolegów? I na dodatek ten cień uwielbia tańczyć, tak jak i jego właściciel. Gdy chłopiec idzie pierwszy raz do szkoły, zakłada spódniczkę, by lepiej wyrazić siebie, jednak na miejscu okazuje się, że wszyscy koledzy mają spodenki.

Mój cień jest...

Nie trzeba pisać opasłych tomów, by przekazać coś dobrego i ważnego. "Mój cień jest różowy" to wierszowany drobiazg, który uczy otwartości i szacunku, a przede wszystkim wierności samemu sobie. Mądre i potrzebne.

Nie trzeba pisać opasłych tomów, by przekazać coś dobrego i ważnego. "Mój cień jest różowy" to wierszowany drobiazg, który uczy otwartości i szacunku, a przede wszystkim wierności samemu sobie. Mądre i potrzebne.

Piekna, o tolerancji, znalezieniu prawdzwego siebie

Piekna, o tolerancji, znalezieniu prawdzwego siebie