"Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę" - dosłownie przez chwilę mi się ta książka podobała. Gdzie jest ta trudna historia w relacji matka-syn? W tych kilku stronach, 40? Reszta jest "wylewem słownym" autora na każdy temat i na żaden konkretny. Nie spodziewałam się takiego rozczarowania

"Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę" - dosłownie przez chwilę mi się ta książka podobała. Gdzie jest ta trudna historia w relacji matka-syn? W tych kilku stronach, 40? Reszta jest "wylewem słownym" autora na każdy temat i na żaden konkretny. Nie spodziewałam się takiego rozczarowania

Szczerze, to nawet nie wiem, o czym dokładnie była ta książka. Tu jest wszystko i nic, bo mamy dużo wątków, jednak one są tak poszatkowane i niedokończone, że nic nie dostajemy w pełni.

Nie podobał mi się język, zbyt poetycki, ale w taki tani sposób. Myślę, że część mnie umarła przy niektórych porównaniach czy opisach scen, np porównanie przecinka do płodu czy moment umierania przerwany opisem seksu. Czułam, że niektóre zdania nie mają sensu, tylko są napisane, bo brzmią "mądrze".

Szczerze, to nawet nie wiem, o czym dokładnie była ta książka. Tu jest wszystko i nic, bo mamy dużo wątków, jednak one są tak poszatkowane i niedokończone, że nic nie dostajemy w pełni.

Nie podobał mi się język, zbyt poetycki, ale w taki tani sposób. Myślę, że część mnie umarła przy niektórych porównaniach czy opisach scen, np porównanie przecinka do płodu czy moment...

Ależ to było pretensjonalne:")

Ależ to było pretensjonalne:")

Książka przepełniona bólem, opisująca liczne traumy, potrafiąca zmiażdżyć pojedynczymi zdaniami. Przy tym wszystkim autor wykazuje się niezwykłą wrażliwością, jest zdolny do ubrania tego cierpienia w piękne słowa, dzięki czemu gdy już leżysz rozłożony na łopatki po jej lekturze, czujesz że przeżyłeś coś wyjątkowego.

Książka przepełniona bólem, opisująca liczne traumy, potrafiąca zmiażdżyć pojedynczymi zdaniami. Przy tym wszystkim autor wykazuje się niezwykłą wrażliwością, jest zdolny do ubrania tego cierpienia w piękne słowa, dzięki czemu gdy już leżysz rozłożony na łopatki po jej lekturze, czujesz że przeżyłeś coś wyjątkowego.

Od dawna żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak debiutancka powieść Ocean Vuonga. Pięknie napisana historia.

Od dawna żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak debiutancka powieść Ocean Vuonga. Pięknie napisana historia.

Na powieść "Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę" dzięki obserwowanym na Goodreads. Autorka recenzji piała z zachwytu nad poetyckim językiem, nad fascynującą perspektywą młodego imigranta... i cóż, poszukuję dobrych, zmieniających życie powieści, więc wiele więcej nie potrzebowałam, by sięgnąć po debiut Vuonga.

Niestety, "Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę" okazało się kolejnym rozczarowaniem. Oczywiście, wiele z tego wynika z koślawego tłumaczenia - Adam Pluszka się nie popisał. Ale wydaje mi się, że to także przez pewną wydmuszkowatość całości - poetyckość przykrywa chaos organizacyjny (częściowo jest to chaos celowy, jak sam autor wspomina w wywiadach),nie pozwala na emocjonalne przeżycie czy współodczuwanie powieści. Poetyckość rozbija się także o dziwne partie prozatorskie (historia o małpim móżdżku),które wybijają z tej lirycznej opowieści.

"Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę" to książka, która albo trafi do czytelnika, albo nie. Żałuję, że do mnie nie trafiła i że choć widzę, co i dlaczego robi Vuong, to w żaden sposób nie sprawia, bym odczuwała jakiekolwiek emocje. Pozostają mi jeszcze wiersze Vuonga - może w krótszej formie będzie on bardziej przemawiający.

Na powieść "Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę" dzięki obserwowanym na Goodreads. Autorka recenzji piała z zachwytu nad poetyckim językiem, nad fascynującą perspektywą młodego imigranta... i cóż, poszukuję dobrych, zmieniających życie powieści, więc wiele więcej nie potrzebowałam, by sięgnąć po debiut Vuonga.

Niestety, "Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę" okazało się...

"[...] życie jednostki jest niemożliwie krótkie, jest mrugnięciem oka, jak mówią, to być wspaniałym, nawet od dnia urodzin do dnia śmierci, oznacza bycie wspaniałym tylko przez chwilę. Tak jak teraz, gdy słońce wstaje zza wiązów, a ja nie potrafię odróżnić zachodu od wschodu. Świat, zaczerwieniony, wydaje mi się taki sam - i tracę orientację co do stron świata. Kolory tego ranka mają wytarty odcień czegoś, co już odchodzi."

Powieść epistolarna.
O wojnie, traumach, "inności", cielesności, używkach i przemijaniu. Momentami wulgarna, bardziej, jak i mniej chaotyczna, chociaż niezmiennie - poetycka.

6.5/10

"[...] życie jednostki jest niemożliwie krótkie, jest mrugnięciem oka, jak mówią, to być wspaniałym, nawet od dnia urodzin do dnia śmierci, oznacza bycie wspaniałym tylko przez chwilę. Tak jak teraz, gdy słońce wstaje zza wiązów, a ja nie potrafię odróżnić zachodu od wschodu. Świat, zaczerwieniony, wydaje mi się taki sam - i tracę orientację co do stron świata. Kolory tego...

Przepięknie, nawet poetycko napisana powieść - biografia. A może i autobiografia?.. Pisana kawałkami, odniesienia do przeszłości stanowią przerywnik tego co tu i teraz. Młody chłopak, urodzony w Wietnamie, którego ojcem jest amerykański żołnierz przeprowadza się z matką, zajmująca się robieniem pedicure do Ameryki. Spotyka Trevora, kocha go, żyje. Pojawia się wątek Oxykontin, "wyprodukowanej przez Purdue Farmę heroiny", przez którą Trevor umiera. Pięknie napisana, paradoksalnie nie gorzka, ale wzruszająca opowieść mężczyzny o trudnym życiu. Serdecznie polecam.

Przepięknie, nawet poetycko napisana powieść - biografia. A może i autobiografia?.. Pisana kawałkami, odniesienia do przeszłości stanowią przerywnik tego co tu i teraz. Młody chłopak, urodzony w Wietnamie, którego ojcem jest amerykański żołnierz przeprowadza się z matką, zajmująca się robieniem pedicure do Ameryki. Spotyka Trevora, kocha go, żyje. Pojawia się wątek...

Vuong jest niezwykłym narratorem. Jego słowa są płynne, nośne, drażniące, silne i obezwładniające. Przedstawienia ubóstwa, queerowości i doświadczeń imigrantów są żywe i ludzkie. Jest tu wiele nieszczęścia, ale tak delikatny język zmienia traumę w triumf. Ta książka nie jest zwykłą powieścią. Jest to wyjątkowo żywe dzieło.

Vuong jest niezwykłym narratorem. Jego słowa są płynne, nośne, drażniące, silne i obezwładniające. Przedstawienia ubóstwa, queerowości i doświadczeń imigrantów są żywe i ludzkie. Jest tu wiele nieszczęścia, ale tak delikatny język zmienia traumę w triumf. Ta książka nie jest zwykłą powieścią. Jest to wyjątkowo żywe dzieło.

Interesująca, momentami poruszająca, pełna świadomie użytych słów, wieloznaczności, subtelności proza. Niestety wiem to tylko dlatego, że w końcu sięgnęłam po oryginał. Polski przekład jest drętwy, brzydki, ma sporo błędów (niektóre skandaliczne),brak rytmu, gubi subtelności, źle się go czyta. Jestem bardzo rozczarowana tym tłumaczeniem i brakiem ingerencji redaktora, zwłaszcza w miejscach, które brzmią jak kompletny bełkot. Wrzuciłam parę fragmentów w automatyczny translator i wyszło lepiej niż to, co proponuje tłumacz. Dałabym więcej gwiazdek, ale nie w tym przekładzie,

Interesująca, momentami poruszająca, pełna świadomie użytych słów, wieloznaczności, subtelności proza. Niestety wiem to tylko dlatego, że w końcu sięgnęłam po oryginał. Polski przekład jest drętwy, brzydki, ma sporo błędów (niektóre skandaliczne),brak rytmu, gubi subtelności, źle się go czyta. Jestem bardzo rozczarowana tym tłumaczeniem i brakiem ingerencji redaktora,...