Rachel i jej agencja składająca się Jenksa i Ivy prowadzą śledztwo, w sprawie łowcy czarownic. Bardzo ciekawa, uwielbiam Jenksa. Polecam.

Rachel i jej agencja składająca się Jenksa i Ivy prowadzą śledztwo, w sprawie łowcy czarownic. Bardzo ciekawa, uwielbiam Jenksa. Polecam.

Świetna seria. To jest coś co lubię.

Świetna seria. To jest coś co lubię.

Początek cyklu Zapadlisko był interesujący, zdecydowałam się zatem kontynuować przygodę z czarownicą, wampirzycą & spółką.
Szkoda, że wydawnictwo nie dotłumaczyło serii do końca i musiałam ją czytać w innych językach. Jenks superkomiczny, teksty na tampony Dzwoneczka wybitne, uśmiałam się na maxa.
Wszystkim, którzy narzekają na zachowanie głównej bohaterki, przypominam, że jest ona według standardów długości życia własnego gatunku nastolatką na pierwszym etapie dojrzewania. Może dożyć minimum 160 lat a ma zaledwie 24. Więc przeżywa rozterki, pierwsze zauroczenia i wszystko co wiąże się z czasem ludzkiej podstawówki. Kto o tym czytać nie chce, nie musi.
Z drugiej strony rodzaj nieludzki jest ewidentnie dyskryminowany, zmuszony dostosowywać do praw oraz zwyczajów im obcych. Rachel ma problemy finansowe, jako półsierota musi zarabiać na chleb i tyle, stara się zatem jak może. Niestety hormony buzują, jej niedojrzałość ogromnie wszystko utrudnia. Lubię Zapadlisko, mam do wiedźmy cierpliwość, rozumiem ją, z błędów rozgrzeszam. Ivy jest ok, Trent standardowo niebezpieczny, bezkompromisowy i okrutny, a pixie pod każdym względem wymiata 🤣
Niektóre sceny moim zdaniem nie nadają się dla młodzieży, ale ogólnie bardzo fajne urban fantasy

Początek cyklu Zapadlisko był interesujący, zdecydowałam się zatem kontynuować przygodę z czarownicą, wampirzycą & spółką.
Szkoda, że wydawnictwo nie dotłumaczyło serii do końca i musiałam ją czytać w innych językach. Jenks superkomiczny, teksty na tampony Dzwoneczka wybitne, uśmiałam się na maxa.
Wszystkim, którzy narzekają na zachowanie głównej bohaterki, przypominam,...

W poprzednim tomie denerwowała mnie relacja Ivy i Morgan.. W tym tomie to Rachel była tak irytująca.. A jej zachowanie na pograniczy naiwności i totalnej głupoty doprowadzało mnie do szału. Ale jakoś pomimo tego czytało się bardzo dobrze. Myślę, że niedługo zabiorę się za kolejną część bo pomimo tego wszystkiego świat jest fajny.

W poprzednim tomie denerwowała mnie relacja Ivy i Morgan.. W tym tomie to Rachel była tak irytująca.. A jej zachowanie na pograniczy naiwności i totalnej głupoty doprowadzało mnie do szału. Ale jakoś pomimo tego czytało się bardzo dobrze. Myślę, że niedługo zabiorę się za kolejną część bo pomimo tego wszystkiego świat jest fajny.

Kolejna część przygód nieprzewidywalnej czarownicy Rachel pokazuje, że autorka wie jak budować napięcie i stopniować akcję. Ciekawie poprowadzona fabuła, która miała tak nikły związek a zarazem tak istotny z poprzednią częścią daję odczuć, że wiele jeszcze może się wydarzyć, a nie wszyscy są tym za kogo się podają. Rachel walczy ze sobą, o siebie i przeciwko sobie, to tak trudna i fascynująca walka, że pozwala jej to rozwinąć swoje talenty oraz cierpki humor. Ivy jest jeszcze mroczniejsza, a Jenks jak zwykle przezabawny. Nowe postacie dodają smaczku i wnoszą powiew nieprzewidywalności. Nic nie jest przewidywalne, niektóre akcje są na tyle zaskakujące, że chyba lepiej się tego nie dało wymyślić. Kawał dobrej roboty, chociaż było mniej tutaj stricte akcji, a więcej budowania napięcia oraz rozwijania akcji, ale i tak bardzo mi się podobało i serdecznie polecam. Czarownica, wamipirzyca oraz pixi to wybuchowa mieszanka.

Kolejna część przygód nieprzewidywalnej czarownicy Rachel pokazuje, że autorka wie jak budować napięcie i stopniować akcję. Ciekawie poprowadzona fabuła, która miała tak nikły związek a zarazem tak istotny z poprzednią częścią daję odczuć, że wiele jeszcze może się wydarzyć, a nie wszyscy są tym za kogo się podają. Rachel walczy ze sobą, o siebie i przeciwko sobie, to tak...

//Opinia do przeczytania również na: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/05/98-dobry-zy-i-nieumary-kim-harrison.html

Rachel Morgan Powraca! Nasza ulubiona, płaska jak decha rudowłosa wiedźma, będąca jednocześnie łowczynią nagród, mieszkająca z żywą wampirzycą Ivy oraz pixy Jenksem - powraca! I zapewne wszystko byłoby w jak najlepszym porządku, gdyby nie mały, drobny szczegół, prawie nieistotny. No do zignorowania. Ktoś wysłał jej demona, by wiedźmę zabić. Czas dowiedzieć się, kto za tym stoi... a przy okazji zaciągnąć dług, który będzie trudny do spłacenia...

Minęło kilka miesięcy od czasu, gdy Rachel została zamieniona w norkę i uwięziona w gabinecie Trenta. Nadal nie pała miłością do "tego złego", który w zasadzie nie wiadomo, kim jest, ale zostaje zmuszona do współpracy. Ktoś bowiem morduje czarownice linii ziemi. Żeby nie było tak prosto, Ivy zdecydowanie robi się coraz bliższa ukąszeniu jej, FBI daje do pomocy młodzika, z którym średnio się dogaduje (o ketchupie nie wspominając!) a na domiar złego, Nick zaprzyjaźnia się nieco za bardzo z demonem. Może być gorzej? Może. Rachel nie ma łatwego życia, co to, to nie. Fundusze się jej topią, wykładowczyni za nią nie przepada. Nie ma co. Cincinnati nie ułatwia życia.

Po skończeniu pierwszego tomu Zapadliska, z jakąś przerażającą radością zabrałam się do kolejnej części. Miło było znów wrócić do kościoła, obserwować Jenksa, Ivy i Rachel. Dobrze było po prostu odpocząć od wszystkiego, leniwie śledząc akcję wydarzeń w powieści już bardziej kryminalnej niż pierwszy tom. Tak, nie bójmy się użyć tu tego słowa: to już urban fantasy kryminalne a nie thriller. Owszem, mamy tu demona, mamy krew i wnętrzności, ale intryga jest zawiązana dobrze i subtelnie, wciąga. ALE - zawsze jest jakieś ale. Główna bohaterka, niestety, robi się zwyczajnie głupsza i bardziej infantylna. Niczym nastolatka, trochę rozwydrzona, skacze z tematu na temat i trochę nie do końca wszystko łapie, co i jak. Autorka nie uniknęła kilku brzydkich błędów, zwłaszcza w momencie, gdy Rachel poszukuje Dana - zakłada okulary, widzi, że Dan jest uwięziony w kociej formie... a potem puff! Nie ma tematu. Wsiąkło, zniknęło, płachta-niewidka. Tak tu tego mi trochę brakowało, tej logiki, pociągnięcia dalej pewnych szczegółów, informacji, wykorzystania ich.


Ale nie narzekajmy. Mogło być gorzej.


Zdecydowanie, "Dobry, zły i nieumarły" to przyjemna pozycja wśród urba-fantasy. Kryminalna nutka i brak romansowania działa na plus. Nie ma tu usilnego trójkącika miłosnego, w którym główna bohaterka rzuca się jak szczerbaty na suchary - na wampira. Albo wilkołaka. Romans jest zarysowany, zasugerowany i zasygnalizowany, jasne, ale dzieje się to całkiem spokojnie i kompletnie na bocznym torze. To plus. Minusem jest jednak zachowanie Rachel jej rozwydrzenie niemalże. Do tego momentami mam wrażenie, że kompletnie nie myśli. Zarówno w chwili, gdy wszyscy mówią, by nie wchodziła na miejsce zbrodni, jak i później, w finałowej walce - trochę to wszystko działo się jakby na siłę, bez udziału myślenia. No i znów kłaniały się szczegóły, o których wyraźnie autorka zapominała, albo przypominała sobie "okazjonalnie". Szkoda. Do tego momentami drażni mnie jej zachowanie. Choć nie cierpi faktu, ze Trent manipuluje ludźmi, to sama nie jest od niego lepsza. No i to używanie własnego chłopaka tylko po to, by uzyskać od demona informacje...


Ale nie jest tak źle. Powieść czyta się szybko, lekko, bezproblemowo. Świat przedstawiony jest lekki i przyjemny, fabuła wciąga mimo braków, a Kim Harrison pokazuje, że potencjał posiada - tylko musi nieco podszlifować umiejętności. Jak to zrobi, jej kolejne pozycje absolutnie wkupią się w urban fantasy jako coś odmiennego, bardzo dobrego i wciągającego. Wątki z pierwszego tomu zostają nieco rozwinięte i rozjaśnione (zwłaszcza wątki Trenta i Ivy!),ale jest jeszcze wiele pytań bez odpowiedzi.


Co do postaci - jak już mówiłam, Rachel jest momentami naiwna jak nastolatka. Sytuację ratuje wyrachowana Ivy, którą możemy nieco poznać, oraz - może nade wszystko - Jenks. Tak, ten mały, sarkastyczny pixy absolutnie podbija moje serduszko. Raz po raz. Pozostałe postacie drugoplanowe są w większości nakreślone dość ciekawie. W większości - Nick wyraźnie się wybija z tego wszystkiego. Nie wiem, czy autorka chciała podkreślić to, że jest człowiekiem, a może nie miała na niego specjalnie pomysłu, a uznała, że romans być musi? Nie wiem. Wiem, że on po prostu pasował mi jak świni czepek. Nie urażając czepków. Ani wieprzowiny. No i główny "zły". Nie, nie zdradzę, kim jest, ale powiem tylko, że finałowa walka mnie zwyczajnie rozczarowała. No... ludzie no, jak tak można?! Serio? Już po walce? Eh.

Okładka przyciąga uwagę, amulety tworzone są często, magia wręcz iskrzy, zagadka kryminalna goni zagadkę kryminalną. Druga częśc "Zapadliska" staje się wciągającą fabularnie pozycją, która pokazuje, że można osiągnąć w urban fantasy bardzo dużo, jeśli tylko się chce. I liczę na to, że kolejne części spełnią moje oczekiwania.

Czy polecam? Bardzo. Wszystkim. Nawet tym, którzy za urban fantasy nie przepadają specjalnie.

//Opinia do przeczytania również na: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/05/98-dobry-zy-i-nieumary-kim-harrison.html

Rachel Morgan Powraca! Nasza ulubiona, płaska jak decha rudowłosa wiedźma, będąca jednocześnie łowczynią nagród, mieszkająca z żywą wampirzycą Ivy oraz pixy Jenksem - powraca! I zapewne wszystko byłoby w jak najlepszym porządku, gdyby nie mały, drobny...

Na pewno na docenienie zasługuje sama koncepcja świata, w którym rozgrywa się akcja powieści - świata zmienionego przez genetyczne modyfikacje, które zamiast go ulepszyć doprowadziły do katastrofy. Za to daję autorce duży plus, to właśnie spowodowało, że miałam ochotę na więcej.
Tego samego nie mogę jednak powiedzieć o głównej bohaterce, która dla mnie jest zwyczajnie irytująca. Nie widzę zbyt wiele spójności w prowadzeniu tej postaci - jest chaotyczna, niedojrzała i irracjonalna, a większość jej decyzji czy działań jest podejmowana na zasadzie "dzieje się, więc powinnam w to wdepnąć". Według mnie nie jest to sposób, w jaki działałaby dorosła, przeszkolona do swojej pracy osoba. Każde jej zachowanie świadczy o tym, że w rozwoju intelektualnym i emocjonalnym zatrzymała się gdzieś w okolicach 15 roku życia, więc tym bardziej dziwi fakt, że jest tak zachwalana przez pozostałe związane z nią postaci.
Mimo tego, mam zamiar dać jeszcze szansę tej serii, ponieważ jak już pisałam, podoba mi się wykreowany tu świat. Może Rachel wreszcie dorośnie?

Na pewno na docenienie zasługuje sama koncepcja świata, w którym rozgrywa się akcja powieści - świata zmienionego przez genetyczne modyfikacje, które zamiast go ulepszyć doprowadziły do katastrofy. Za to daję autorce duży plus, to właśnie spowodowało, że miałam ochotę na więcej.
Tego samego nie mogę jednak powiedzieć o głównej bohaterce, która dla mnie jest zwyczajnie...

Świat nadnaturalny swoich fanów ma. Ja też lubię o nim poczytać, szczególnie gdy bohaterka kobieca, ruda;) i przebojowa jest. Alibowiem wiadomo, że będzie się, oj będzie się, działo.

Świat nadnaturalny swoich fanów ma. Ja też lubię o nim poczytać, szczególnie gdy bohaterka kobieca, ruda;) i przebojowa jest. Alibowiem wiadomo, że będzie się, oj będzie się, działo.

bawię się świetnie, nic nie drży, uniwersum się trzyma, nie ma chaosu, podoba mi się coraz bardziej

bawię się świetnie, nic nie drży, uniwersum się trzyma, nie ma chaosu, podoba mi się coraz bardziej

Myślę, że druga część była lepsza od pierwszej. Narracja była płynniejsza, bez zbytecznych wtrąceń.

Myślę, że druga część była lepsza od pierwszej. Narracja była płynniejsza, bez zbytecznych wtrąceń.