Kontynuacja przygód holistycznego detektywa powiela błędy poprzednika. Największy atutem jest postać głównego bohatera. Dirk Gently swymi działaniami zaprzecza wszelkim metodą stosowanym przez słynnego Sherlocka Holmesa, stając się jego parodią. Kiedy tylko pojawia się jego wątek, od razu robi się ciekawie. Bawią jego starcia ze sprzątaczką, lodówką, orłami, zagadką i bezużytecznym, japońskim kalkulatorem.
Słabo natomiast wypada prowadzony równolegle wątek nordyckich(chyba) bogów. Początkowo wprowadzenie ich w akcję zdaje się dobrym pomysłem, ale ostatecznie do niczego nie prowadzi, poza kilkoma niezłymi, absurdalnymi sytuacjami. Postać kobieca, która zostaje wmieszana w intrygę jest zupełnie nijaka.
Drażnią również przydługie opisy. Pełno w nich oczywiście absurdu, ale bywają męczące i spowalniają akcję.
Podobnie niestety jak w poprzedniku wątki ostatecznie okazują się na siłę ze sobą wiązać, jakby autor sam zaplątał się w wymyślonych przez siebie absurdalnych sytuacjach i nie potrafił z nich wybrnąć. Zagadka niestety także rozwiązuje się sama, równie wysilonym sposobem.
Za względu na małą objętość powieść czyta się szybko. Przebrnąć przez nią pozwalają zabawne elementy. Szkoda jednak tak świetnie wykreowanego głównego bohatera, do tak słabej fabuły.
Nie jest to Douglas Adams jakiego znam z kultowej trylogii w pięciu częściach. O ile wrócę do niej jeszcze niejeden raz, tak moja przygoda z Dirkiem Gentlym była niestey jednorazowa.

Kontynuacja przygód holistycznego detektywa powiela błędy poprzednika. Największy atutem jest postać głównego bohatera. Dirk Gently swymi działaniami zaprzecza wszelkim metodą stosowanym przez słynnego Sherlocka Holmesa, stając się jego parodią. Kiedy tylko pojawia się jego wątek, od razu robi się ciekawie. Bawią jego starcia ze sprzątaczką, lodówką, orłami, zagadką i...