Pomimo bardzo ciekawych okoliczności powstania tej książki (jest to pamiętnik zaginionego odkrywcy, znaleziony przez ekspedycję poszukiwawczą) nie jest ona lekką lekturą. Autor z resztą nie ukrywa na jej kartach, że pisanie tych wspomnień stanowiło dla niego przede wszystkim formę autoterapii w trakcie ciężkiej przeprawy przez dżunglę Gujany. Długie opisy jego zmagań związanych z pokonywaniem trudnego terenu oraz zdobywaniem pożywienia są dość nużące. Najciekawszym fragmentem tego pamiętnika były dla mnie opisy stosunków społecznych panujących między mieszkańcami osiedli, które autor odwiedzał po drodze - nielicznych białych, Kreoli, czarnego ludu Boszów oraz Indian. Opowieść ta jest zapisem myśli ogarniętego obsesją idealisty, któremu marzenia mącą rozum - nie sposób bowiem nie dojść do wniosku, że wybieranie się na taką wyprawę samotnie, było szaleństwem. Trudna, choć ciekawa i nieco przygnębiająca lektura.

Pomimo bardzo ciekawych okoliczności powstania tej książki (jest to pamiętnik zaginionego odkrywcy, znaleziony przez ekspedycję poszukiwawczą) nie jest ona lekką lekturą. Autor z resztą nie ukrywa na jej kartach, że pisanie tych wspomnień stanowiło dla niego przede wszystkim formę autoterapii w trakcie ciężkiej przeprawy przez dżunglę Gujany. Długie opisy jego zmagań...

z każdą stroną opowieść bardziej wciągała
aż do thrillera na końcu.
I nie chce brzmieć szyderczo

niczego się nie spodziewałem,
nic nie wiedziałem wcześniej
dlatego na końcu - gong

najpierw - o co chodzi?
a potem - o cholera.

jeszczze nie wiem jak się ogarnąć.

z każdą stroną opowieść bardziej wciągała
aż do thrillera na końcu.
I nie chce brzmieć szyderczo

niczego się nie spodziewałem,
nic nie wiedziałem wcześniej
dlatego na końcu - gong

najpierw - o co chodzi?
a potem - o cholera.

jeszczze nie wiem jak się ogarnąć.

Bardzo ciężko jest ocenić dziennik oparty na faktach, pisany nie komercyjnie ale dla siebie i dla swoich rodziców. Autor zapisków to młody dziennikarz, który postanawia ruszyć w dzicz. Zaginął, odnaleziono tylko jego dziennik.
Bardzo dziwnie czyta się książkę, której autor jest również głównym bohaterem i wiem, że nie dokończył jej bo zginął. Początkowo budził we mnie ogromne współczucie. Młody facet wyrusza za marzeniem a znajduje jedynie śmierć. Kiedy opadła pierwsza fala empatii zaczęłam dostrzegać, że facet był egoistą, skoncentrowanym tylko na sobie i nie słuchał dobrych rad. Ostrzegali go znajomi, ze tej wyprawy nie przeżyje - on wiedział lepiej. Pomimo braku środków ruszył na wyprawę, ignorując nadchodząca porę deszczową. Jedynym stałym towarzyszem podróży był pies, dopóki go nie zjadł. Wiem, że głód robi różne rzeczy z ludźmi ale...zjeść przyjaciela? I ten jego zachwyt otaczającym światem a za chwilę strzał ze strzelby. Facet chciał odkryć białe plamy na mapie a jedyne co osiągnął to śmierć wielu zwierząt, które pożarł po drodze.

Bardzo ciężko jest ocenić dziennik oparty na faktach, pisany nie komercyjnie ale dla siebie i dla swoich rodziców. Autor zapisków to młody dziennikarz, który postanawia ruszyć w dzicz. Zaginął, odnaleziono tylko jego dziennik.
Bardzo dziwnie czyta się książkę, której autor jest również głównym bohaterem i wiem, że nie dokończył jej bo zginął. Początkowo budził we mnie...