W książce o wiele więcej tytułowej epoki niż Kopernika. Rozumiem, że trudno o źródła, ale Autor bardzo często wpada w dygresje tylko luźno związane z naszym astronomem; zamek krzyżacki w Toruniu, obyczaje żaków, pogoda na Warmii... Trochę wygląda to, jakby ktoś napisał wszystko, co wiedział o hasłach jakkolwiek kojarzących się z tematem. Sprawia to wrażenie powierzchownej analizy, a słynny torunianin znajduje się jakby na marginesie wywodów.

Być może w dzieciństwie bawił się w opisywanym miejscu, być może wraz z rodzicami oglądał przejazd króla, być może towarzyszył wujowi biskupowi w jakiejś podróży... Nie chce mi się wierzyć, że nie zachowały się żadne pamiętniki osób, które mogłyby cokolwiek powiedzieć na pewno. No dobrze, może to jeszcze nie jest epoka namiętnych memuarystów, ale mimo wszystko... Nikt się nie chciał pochwalić taką znajomością? Nie twierdzę jednak, że nie ma tu żadnych faktów. Są, ale raptem garstka

Więcej marudzenia tutaj: https://finklaczyta.blogspot.com/2020/10/mikoaj-kopernik-mao-kopernika.html

W książce o wiele więcej tytułowej epoki niż Kopernika. Rozumiem, że trudno o źródła, ale Autor bardzo często wpada w dygresje tylko luźno związane z naszym astronomem; zamek krzyżacki w Toruniu, obyczaje żaków, pogoda na Warmii... Trochę wygląda to, jakby ktoś napisał wszystko, co wiedział o hasłach jakkolwiek kojarzących się z tematem. Sprawia to wrażenie powierzchownej...