Doskonała fabuła! Opis przygotowań redakcji do lądowania obcych był logiczny i dopracowany, przez co czułam się tak, jakbym przygotowywała cały eksperyment razem z dziennikarzami. Reakcje społeczeństwa były jak żywe- widać oczami wyobraźni ciekawskich mieszkańców i kobiety szturmujące sklepy. Akcja była wartka, postacie żywe, rozwinięte i wielowymiarowe. Zakończenie, z jednej strony całkowicie pozbawione logiki, z drugiej było perfekcyjną wisienką na torcie. To była wspaniałą przygoda i bardzo się cieszę, że Chmielewska zdecydowała się stworzyć ten nie-kryminał. Polecam!

Doskonała fabuła! Opis przygotowań redakcji do lądowania obcych był logiczny i dopracowany, przez co czułam się tak, jakbym przygotowywała cały eksperyment razem z dziennikarzami. Reakcje społeczeństwa były jak żywe- widać oczami wyobraźni ciekawskich mieszkańców i kobiety szturmujące sklepy. Akcja była wartka, postacie żywe, rozwinięte i wielowymiarowe. Zakończenie, z...

Powieść przeczytana w 2020 roku.
Joanna Chmielewska jest niezrównaną mistrzynią w opisywaniu paradoksów i absurdów Polskiej Republiki Ludowej.
Pracownicy jednej z lokalnych gazet, cierpiąc na deficyt sensacji godnych opisania, puszczają wodze fantazji i do Garwolina sprowadzają… kosmitów.
Pełna humoru powieść science-fiction, inna niż dotychczasowe książki Joanny Chmielewskiej.
Może nie najlepsza spośród wszystkich komedii Chmielewskiej ale warta poznania.

Powieść przeczytana w 2020 roku.
Joanna Chmielewska jest niezrównaną mistrzynią w opisywaniu paradoksów i absurdów Polskiej Republiki Ludowej.
Pracownicy jednej z lokalnych gazet, cierpiąc na deficyt sensacji godnych opisania, puszczają wodze fantazji i do Garwolina sprowadzają… kosmitów.
Pełna humoru powieść science-fiction, inna niż dotychczasowe książki Joanny...

Wyzwanie LC lipiec 2023, przed laty, za pierwszym czytaniem miałam odrobinę mieszane uczucia choć się uśmiałam. Czytając powtórnie, już żadnych obiekcji nie miałam, zanurzony w PRLu absurdalny humor autorki wprawia w "głupawkę" :-).

Wyzwanie LC lipiec 2023, przed laty, za pierwszym czytaniem miałam odrobinę mieszane uczucia choć się uśmiałam. Czytając powtórnie, już żadnych obiekcji nie miałam, zanurzony w PRLu absurdalny humor autorki wprawia w "głupawkę" :-).

Zamierzchłe czasy PRL. Ludzie zapewne jeszcze przeżywają lądowanie na Księżycu, 1969. Tematyka podboju kosmosu, obcych cywilizacji cieszy się popularnością. A zespół socjologów i dziennikarzy rozkminia, jak polskie społeczeństwo zareagowałoby na lądowanie alienów.
W tym celu postanawiają sfingować takowe lądowanie. Na miejsce akcji wybierają Garwolin. Wszystko prowadzone jest w najgłębszej tajemnicy. A przygotowania, kompletowanie kosmicznej garderoby i wynalezienie pojazdu stosownego dla ufoludków (i to w warunkach siermiężnego zaopatrzenia stosownego do minionego ustroju) sprawia, że można dostać kolki ze śmiechu. Podobny efekt wywołuje opis powitania ,,przybyszów" przez mieszkańców tytułowego Garwolina, mieszanka staropolskich obyczajów i popisów naukowych.
Efekt pomysłu przechodzi zaś oczekiwania jego autorów.
Jak to często u Chmielewskiej, absurd goni absurd, a tu jeszcze doprawione jest to tematyką science fiction. Jak to wyznała autorka w autobiografii, bardzo chciała napisać powieść sci- fi. Nawet miała jakiś ciekawie zapowiadający się szkic, niestety nigdy to nie zostało wydane.
Mnie lektura ,,Lądowania' rozbawiła, a dodam, że książka jest napisana jeszcze w tym dobrym, oryginalnym i ,,nie wymęczonym na siłę" okresie twórczości Chmielewskiej.

Zamierzchłe czasy PRL. Ludzie zapewne jeszcze przeżywają lądowanie na Księżycu, 1969. Tematyka podboju kosmosu, obcych cywilizacji cieszy się popularnością. A zespół socjologów i dziennikarzy rozkminia, jak polskie społeczeństwo zareagowałoby na lądowanie alienów.
W tym celu postanawiają sfingować takowe lądowanie. Na miejsce akcji wybierają Garwolin. Wszystko prowadzone...

Mialo byc odswierzenie mlodosci.....jakos malo smiesznie wyszlo.......dialogi jak zimne ziemniaki......

Mialo byc odswierzenie mlodosci.....jakos malo smiesznie wyszlo.......dialogi jak zimne ziemniaki......

Trafiło się na Storytelu. Tytuł powstał już po moim etapie fascynacji Chmielewską i nie wszedł na warsztat w owych zamierzchłych czasach. I okazał się z grubsza taki jakiego się spodziewałem. Może z jedną różnicą. Styl narracji klasyczny dla autorki, te trzy-cztery dekady temu podeszło by mi bardzo i zrywałbym boki, dziś jedynie uśmiechałem się chwilami, półgębkiem. Fabularnie rzecz opowiada o projekcie badającym reakcje społeczne na lądowanie obcych. Obcy oczywiście są spreparowani chałupniczo. Temat ten oczywiście jest pretekstową osnową dla serii dowcipów, gagów i żartów sytuacyjnych, często o slapstickowej proweniencji.

Co mnie zaskoczyło to poziom absurdu. W innych znanych mi powieściach pomysły miała Chmielewska naciągane ale w zazwyczaj w jakiś tam sposób prawdopodobne, choć bywało że kuriozalne. Absurd zwykle był przyprawą, nadającą ton całości. Tu jest głównym składnikiem i to tak na poziomie przekraczającym dziewięćdziesiąt procent zawartości. Oczywiście ani to błąd ani osiągnięcie. Konwencja.

Wysłuchałem w niezłej interpretacji Jakuba Wieczorka.

Sumując, lekka, "głupkowato-absurdalna", chwila rozrywki. Plus satyra na PRL-owskie nonsensy. Raczej dla fanów.
6/10

Trafiło się na Storytelu. Tytuł powstał już po moim etapie fascynacji Chmielewską i nie wszedł na warsztat w owych zamierzchłych czasach. I okazał się z grubsza taki jakiego się spodziewałem. Może z jedną różnicą. Styl narracji klasyczny dla autorki, te trzy-cztery dekady temu podeszło by mi bardzo i zrywałbym boki, dziś jedynie uśmiechałem się chwilami, półgębkiem....

Ubawiłam się co nie miara, wręcz zostałam konstruktorem. Udany nie kryminał wchłonięty na jednym powiedzeniu

Ubawiłam się co nie miara, wręcz zostałam konstruktorem. Udany nie kryminał wchłonięty na jednym powiedzeniu

Absurdalne, wariacja Chmielewskiej na temat SF, można poćwiczyć swoją przeponę.

Absurdalne, wariacja Chmielewskiej na temat SF, można poćwiczyć swoją przeponę.

Hahaha! Świetnie się bawiłam czytając "Lądowanie w Garwolinie". Być może jest to spowodowane ogromnym sentymentem do autorki, albo jej barwnymi opisami, które mocno działają na moją wyobraźnię. A może i fabuła była interesująca. W każdym razie bardzo polecam, jako coś luźnego i relaksującego do poczytania :)

Hahaha! Świetnie się bawiłam czytając "Lądowanie w Garwolinie". Być może jest to spowodowane ogromnym sentymentem do autorki, albo jej barwnymi opisami, które mocno działają na moją wyobraźnię. A może i fabuła była interesująca. W każdym razie bardzo polecam, jako coś luźnego i relaksującego do poczytania :)

Kolejna porcja humoru od Pani Chmielewskiej.

Kolejna porcja humoru od Pani Chmielewskiej.