Honorata i Arleta to oddane,serdeczne przyjaciółki poznały się w domu dziecka.
Honorata z pełnym oddaniem pracuje w domu opieki społecznej pomaga swym podopiecznych ma wielkie serce,dobroć w sobie,w podopiecznych swoich zyskuje kobieta rodzinę spełnia się przy tym jej marzenie największe.
Szczęśliwie wychodzi za mąż,a druga z kobiet Arleta ma wymarzonego męża z bajki,lecz to tylko pozory tą się jej wydaje.
Pierwszego dnia w Nowym Roku zostaje skatowana przez własnego męża trafia do szpitala w poważnym stanie,jej mąż jest damskim bokserem stosuje przemoc domową wobec swej żony.
Życie w małżeństwie z nim staje się koszmarem dla niej i strasznym piekłem.
Historia ciepła,zarazem smutna i wzruszająca pełna bólu,cierpienia oprawcy kata Arlety przeżyła wiele złego nie była szczęśliwa w małżeństwie,natomiast Honorata to szczęście znalazła w swym życiu,powiodło się jej.
Obie bohaterki cudowne,urocze były polubiłam w powieści.
Nakreślone bohaterki zostały bardzo dobrze,wspaniałe.
Pióro autorka ma przyjemne,lekko się czytało.
Wzruszyła mnie,urzekła opowieść niesamowicie.
Pochłonęłam całkowicie tą książkę z zapartym tchem,wciągnęła mnie mocno lektura do czytania,wiele tu emocji niezwykłych,ciekawych wywołało we mnie.
Zaskakujące zwroty akcji w książce,fabuła powieści intrygująca zaintrygowała mnie,ciekawiły mnie losy bardzo dwóch przyjaciółek z zaciekawieniem czytałam tą świetną książkę.

Honorata i Arleta to oddane,serdeczne przyjaciółki poznały się w domu dziecka.
Honorata z pełnym oddaniem pracuje w domu opieki społecznej pomaga swym podopiecznych ma wielkie serce,dobroć w sobie,w podopiecznych swoich zyskuje kobieta rodzinę spełnia się przy tym jej marzenie największe.
Szczęśliwie wychodzi za mąż,a druga z kobiet Arleta ma wymarzonego męża z bajki,lecz...

Książka, przez którą przeleciałam. Dla mnie raczej mocno średnia.

Książka, przez którą przeleciałam. Dla mnie raczej mocno średnia.

Książka dodaje odwagi i podnosi na duchu :-)

Książka dodaje odwagi i podnosi na duchu :-)

Książka porusza bardzo ważne tematy, przyjaźń, jak przeżycia z dzieciństwa kształtują nasze dorosłe życie, przemoc psychiczną i fizyczna. Czytałam sporą ilość książek o takiej tematyce natomiast ta nie porwała mnie, nie zainteresowała nie wywołała lawiny różnych uczuć. Czytało się ciężko, plus za małą obojętność.

Książka porusza bardzo ważne tematy, przyjaźń, jak przeżycia z dzieciństwa kształtują nasze dorosłe życie, przemoc psychiczną i fizyczna. Czytałam sporą ilość książek o takiej tematyce natomiast ta nie porwała mnie, nie zainteresowała nie wywołała lawiny różnych uczuć. Czytało się ciężko, plus za małą obojętność.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki .Książka porusza trudne i ważne tematy.Historia dwóch przyjaciółek Honoraty i Arlety.Dzieciństwo spędziły w domu dziecka i ma to ogromny wpływ na ich dalsze życie.Jedna z nich wychodzi za maż za psychopatę który omal nie pozbawił jej życia.Druga jest sama i pomaga słabszym od siebie.Opowieść o wielkiej sile przyjaźni strachu lęku marzeniach o innym jutrze i o tym że z każdej sytuacji jest wyjście. Czyta się ciężko ale polecam

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki .Książka porusza trudne i ważne tematy.Historia dwóch przyjaciółek Honoraty i Arlety.Dzieciństwo spędziły w domu dziecka i ma to ogromny wpływ na ich dalsze życie.Jedna z nich wychodzi za maż za psychopatę który omal nie pozbawił jej życia.Druga jest sama i pomaga słabszym od siebie.Opowieść o wielkiej sile przyjaźni strachu...

Muszę przyznać, że od momentu, kiedy zatopiłam się w historię Arlety i Honoraty, z każdym wątkiem pochłaniałam ich zaskakujące losy z ogromnym wzruszeniem i zaciekawieniem. Bardzo płynna fabuła, wyjątkowo sugestywny język, ale i wielopłaszczyznowość narracyjna, która odkrywa charaktery bohaterów z kilku stron, stanowią złożoność poszczególnych elementów na tę ciekawą powieść. Jej konstrukcja oparta na niesamowicie ciepłej i prawdziwej przyjaźni dwóch dziewczyn, odsłania wrażliwość i dojrzałość, którą nagromadziły w sobie przez wszystkie lata spędzone od momentu zapoznania się w domu dziecka. Przeszłość i trudne doświadczenia przyjaciółek, jeszcze bardziej cementują ich zażyłość, ale przede wszystkich hartują na dorosłe życie.

https://recenzje-agi-1.mozello.pl/aktualnosci/params/post/2528910/

Muszę przyznać, że od momentu, kiedy zatopiłam się w historię Arlety i Honoraty, z każdym wątkiem pochłaniałam ich zaskakujące losy z ogromnym wzruszeniem i zaciekawieniem. Bardzo płynna fabuła, wyjątkowo sugestywny język, ale i wielopłaszczyznowość narracyjna, która odkrywa charaktery bohaterów z kilku stron, stanowią złożoność poszczególnych elementów na tę ciekawą...

Bardzo ciężko czytało się dialogi, niestety ich poziom nie zachwyca. Infantylne, naszpikowane tekstami z gimbazy. Szkoda, bo temat ciekawy. Książka dużo na tym traci. Nie zachwyciło mnie również skakanie zc wątku na wątek. Najpierw dużo o związku jednej z bohaterek a później temat zupełnie zepchnięty do marginalnych wtrętów. Nie zachwyca

Bardzo ciężko czytało się dialogi, niestety ich poziom nie zachwyca. Infantylne, naszpikowane tekstami z gimbazy. Szkoda, bo temat ciekawy. Książka dużo na tym traci. Nie zachwyciło mnie również skakanie zc wątku na wątek. Najpierw dużo o związku jednej z bohaterek a później temat zupełnie zepchnięty do marginalnych wtrętów. Nie zachwyca

odstraszył mnie potwornie infantylny język na poziomie grafomaństwa egzaltowanej nastolatki, a szkoda, bo temat wydaje się wart zdecydowanie lepszego warsztatu

odstraszył mnie potwornie infantylny język na poziomie grafomaństwa egzaltowanej nastolatki, a szkoda, bo temat wydaje się wart zdecydowanie lepszego warsztatu

Kiedy już naczytam się trudnych książek i mam ochotę zrobić sobie przerwę, zazwyczaj sięgam po literaturę obyczajową, tak zwaną – kobiecą. Tym razem zwróciłam uwagę na książkę Ewy Mai Maćkowiak pod tytułem „Wszystko będzie dobrze”, która obiecywała mi historię o przyjaźni i spełnianiu marzeń pomimo trudnej przeszłości. Od takich książek nie oczekuję wiele, byle nie były infantylne i dobrze się czytały.
„Wszystko będzie dobrze” spełniła te oczekiwania. Książka opowiada o dwóch przyjaciółkach – Honoracie i Arlecie – które razem przetrwały dzieciństwo w domu dziecka, a w dorosłym życiu nadal trzymają się razem. Honorata jest osobą o wielkim sercu, poświęca swoje życie pomocy innym, pracuje w opiece społecznej i z dobrego serca wspiera panią Stefanię. Widząc, że staruszka czuje się coraz gorzej, postanawia poinformować o tym jej syna, Jarka, który mieszka w Stanach Zjednoczonych, a na złe wieści o stanie mamy natychmiast przyjeżdża. Pani Stefania bardzo zżyła się ze swoją opiekunką, dlatego zdecydowała się przekazać jej swój dom po śmierci. Jednocześnie między dziewczyną a Jarkiem nawiązuje się fascynacja i nić porozumienia, której efektem jest zaproszenie do Nowego Jorku, co zawsze było największym marzeniem Honoraty.
Życie Arlety nie ułożyło się pomyślnie. Szukając miłości i akceptacji, której bardzo jej brakowało w bidulu, trafiła w ręce mężczyzny, który zmienił jej życie w koszmar. Mimo nakrycia go na zdradzie, zdecydowała się na ślub, po którym wszystko było tylko gorzej. Mężczyzna bez imienia, ON, poniżał ją i bił, dawał do zrozumienia, że nie jest nic warta i nie zasługuje na lepsze traktowanie. Zdradzał ją, jednocześnie oczekując perfekcyjnego domu – kosztem zainteresowań literackich dziewczyny. Kiedy w końcu zdecydowała się od niego odejść, odnalazł ją i dotkliwie pobił, za co trafił do aresztu. Jednak nawet to nie utwierdziło Arlety w przekonaniu, że czas wyplątać się z tej tragicznej sytuacji, dopiero wsparcie przyjaciółki, innych silnych kobiet i życzliwych lekarzy doprowadziło do tego, że złożyła pozew o rozwód.
I jak za dotknięciem magicznej różdżki, wszystko zaczęło się układać, a marzenia spełniać. W ciągu roku obie panie zyskały domy i ukochanych mężczyzn, Arleta dostała szansę i propozycję wydania swojej książki. Na każdym kroku spotykały się z życzliwością, wszelkie troski odeszły w zapomnienie i wspólnie mogły cieszyć się swoim szczęściem, mieć nadzieję na lepszą przyszłość.
Jak widać, fabuła książki jest naiwna i przewidywalna, a jednak uważam, że i takie powieści są potrzebne, ku pokrzepieniu serc. Kopciuszek zawsze żywy. Bohaterki przeszły w swoim życiu wiele i doświadczyły od losu smutku i cierpienia, a teraz karty nagle się odwracają i wszystko układa się jak marzenie. Współczesna bajka wzrusza i pokazuje, że zawsze warto być sobą, mieć własne cele, bo nigdy nie wiadomo, kiedy nadarzy się okazja, by je spełnić.
Takie proste, baśniowe historie bronią się pokrzepiającymi refleksjami, których sporo można tam spotkać. I choć irytowały mnie powtarzające się frazy o melodyjnym głosie bohaterów lub kamieniu spadającym z wielkim hukiem z serca, czy też dialogi budowane zdaniami wielokrotnie złożonymi, to generalnie łatwość czytania książki sprawiła, że nie żałuję czasu z nią spędzonego. Wiele razy wywołała mój uśmiech, zwłaszcza kiedy nieporozumienie sprawiało, że rozmówcy nie mogli się ze sobą dogadać. Dobra książka na kobiece smutki.

Kiedy już naczytam się trudnych książek i mam ochotę zrobić sobie przerwę, zazwyczaj sięgam po literaturę obyczajową, tak zwaną – kobiecą. Tym razem zwróciłam uwagę na książkę Ewy Mai Maćkowiak pod tytułem „Wszystko będzie dobrze”, która obiecywała mi historię o przyjaźni i spełnianiu marzeń pomimo trudnej przeszłości. Od takich książek nie oczekuję wiele, byle nie były...

Pełna ciepła, świetnie napisana książka. Idealna lektura na jesienne, zimowe popołudnie. Autorka zręcznie kreśli swoje bohaterki, Honoratę, która z oddaniem pracuje w ośrodku pomocy społecznej i Arletę, która jest pewna, iż poślubia księcia z bajki i teraz już wszystko będzie cudownie.
Jak niedaleka przyszłość i Nowy Rok pokażą, nic nie jest w życiu pewne, nic nie jest takim, jakim się wydaje być, a to co do tej pory mniej ważne wysuwa się na plan pierwszy. Realizuje się także to o czym obie przyjaciółki były pewne, iż jest niemożliwe.
Honorata i Arleta znają się z domu dziecka. Czy pobyt w potocznie zwanym bidulem miejscu zahartował je na całe życie? Czy ich przyjażń z tego miejsca rzeczywiście jest tak silna?
Nowy Rok, w który obie bohaterki wchodzą z uśmiechem, pewnością dobrych zmian. Skatowana przez męża Arleta trafia do szpitala. Rany na ciele się goją, rany na duszy wręcz przeciwnie. Na szczęście na jej drodze stają mądre, pomocne kobiety i ktoś jeszcze...
Z kolei Honorata pragnąca jak niczego bliskości, dobrego słowa, ciepła rodzinnego domu, pomocną dłoń znajduje w osobie swojej podopiecznej. Znajomość i przyjażń ze starszą panią jest jej potrzebna niczym tlen, jest dla niej swoistym psychicznym zbawieniem.
Autorka bardzo ciekawie opowiada rok z życia przyjaciółek, ukazuje to co było przedtem, co je ukształtowało na takie, a nie inne osoby.
Fabuła realna, prawdziwa, można by sądzić, iż oparta na faktach. Nawet jeżeli bohaterki są fikcyjne, to jest mnóstwo takich Arlet, ofiar damskich bokserów i Honorat, samotnych, poświęconych pracy, marzących o rodzinie. Jestem pewna, iż wiele z nas, czytelniczek tej książki odnajdzie w fabule ułamki lub większa całość swoich losów, a w postaciach bohaterek zobaczy siebie lub kogoś bliskiego.
Ta książka to taki balsam na duszę. Pięknie ukazuje zmienne koleje losu, to, iż wszystko może się zmienić w mgnieniu oka, że nic ani szczęście ani nieszczęście nie są nam dane raz na zawsze.
Wspaniale ukazana jest potęga nadziei, kobiecej przyjaźni, moc dobra. Polecam.

Pełna ciepła, świetnie napisana książka. Idealna lektura na jesienne, zimowe popołudnie. Autorka zręcznie kreśli swoje bohaterki, Honoratę, która z oddaniem pracuje w ośrodku pomocy społecznej i Arletę, która jest pewna, iż poślubia księcia z bajki i teraz już wszystko będzie cudownie.
Jak niedaleka przyszłość i Nowy Rok pokażą, nic nie jest w życiu pewne, nic nie jest...