Książka ta niewielkich rozmiarów jest jednocześnie kryminałem, satyrą jak i opowiastką symboliczną. Na pierwszy rzut oka zaskakuje zabawą czcionką. Potem zaskakuje tak fabułą na poziomie intrygi kryminalnej jaki rozpatrywaniem motywu zbrodni nieukaranej, jak i samego ukarania winnego, które tworzy następnych winnych. Dobra książka na jeden wieczór.

Książka ta niewielkich rozmiarów jest jednocześnie kryminałem, satyrą jak i opowiastką symboliczną. Na pierwszy rzut oka zaskakuje zabawą czcionką. Potem zaskakuje tak fabułą na poziomie intrygi kryminalnej jaki rozpatrywaniem motywu zbrodni nieukaranej, jak i samego ukarania winnego, które tworzy następnych winnych. Dobra książka na jeden wieczór.

SĘDZIA I JEGO KAT
Wspaniała lecz zapomniana przeze mnie książka 🇨🇭 pisarza Friedricha Dürrenmatta.
Dzięki @jakub_czytelnik za przypomnienie o tym pisarzu.
Świetnie, że pamięta się o urodzinach ludzi dzięki którym literatura wzbogaca nasze życie.
Bohaterem 📖 jest pracujący w Bernie, starszy komisarz kryminalny Hans Bärlach.
Gdy jego współpracownik zostaje zastrzelony postanawia dopaść sprawcę.
A żeby czytelnik się nie nudził autor wymyślił, że Hans będzie poważnie chory i przekażę śledztwo  swojemu asystentowi.
I tutaj dopiero zabawa i akcja jaką lubię zaczyna się na dobre.
Kim jest owy asystent ❓
Powiem Wam tyle że jest z niego niezłe ziółko.
Aż strach się przyznać, że kompletnie zapomniałem o tej 📖.

SĘDZIA I JEGO KAT
Wspaniała lecz zapomniana przeze mnie książka 🇨🇭 pisarza Friedricha Dürrenmatta.
Dzięki @jakub_czytelnik za przypomnienie o tym pisarzu.
Świetnie, że pamięta się o urodzinach ludzi dzięki którym literatura wzbogaca nasze życie.
Bohaterem 📖 jest pracujący w Bernie, starszy komisarz kryminalny Hans Bärlach.
Gdy jego współpracownik zostaje zastrzelony...

Do przeczytania w jedno popołudnie, ma 80 stron i trzyma w napięciu do przedostatniej strony. Niby kryminał, ale bardzo nietypowy.

Do przeczytania w jedno popołudnie, ma 80 stron i trzyma w napięciu do przedostatniej strony. Niby kryminał, ale bardzo nietypowy.

Mała i skromna, ale treściwa. Właśnie skromności mi brakuje we współczesnych kryminałach. Kryminał to dobra historia wywołująca niecierpliwość czytelniczą. Trudno ją znieść przez 800 stron a tu proszę! 80!

Mała i skromna, ale treściwa. Właśnie skromności mi brakuje we współczesnych kryminałach. Kryminał to dobra historia wywołująca niecierpliwość czytelniczą. Trudno ją znieść przez 800 stron a tu proszę! 80!

Krótka i prosta, ale zarazem inteligenta historia kryminalna. Klimatem przypominała mi nieco film "Purpurowe rzeki" lub kryminały skandynawskie, choć akcja toczy się w Szwajcarii i opisy krajobrazów, dróg i Berna nadają całej historii bardzo charakterystyczny rys. Powieść zdecydowanie za krótka, żeby dać się wciągnąć w opisywane zdarzenia, ale za ciekawy klimat dokładam siódmą *.

Krótka i prosta, ale zarazem inteligenta historia kryminalna. Klimatem przypominała mi nieco film "Purpurowe rzeki" lub kryminały skandynawskie, choć akcja toczy się w Szwajcarii i opisy krajobrazów, dróg i Berna nadają całej historii bardzo charakterystyczny rys. Powieść zdecydowanie za krótka, żeby dać się wciągnąć w opisywane zdarzenia, ale za ciekawy klimat dokładam...

Chociaż zakończenie nie było dla mnie bardzo zaskakujące, ogólna koncepcja książki, wątek nieledwie demonicznego zakładu dwóch bohaterów oraz wspaniały styl pisarski F.Dürrenmatta bez wątpienia zasługuje na podziw.

Chociaż zakończenie nie było dla mnie bardzo zaskakujące, ogólna koncepcja książki, wątek nieledwie demonicznego zakładu dwóch bohaterów oraz wspaniały styl pisarski F.Dürrenmatta bez wątpienia zasługuje na podziw.

Kraksa lepsza, tutaj mamy wlasciwie zwykly kryminal, nie ma wartosci dodanej, tego czegos co z Kraksy robilo wielka metafore. 6/10

Kraksa lepsza, tutaj mamy wlasciwie zwykly kryminal, nie ma wartosci dodanej, tego czegos co z Kraksy robilo wielka metafore. 6/10

Kryminał? Raczej rozgrywka szachowa, umiejętnie, rzeczowo a zarazem wartko i barwnie opisana. Gdy czytelnikowi wydaje się, że już łapie, w czym rzecz, okazuje się, że tylko mu się wydawało. Potem znów się to okazuje. Do tego klimat szwajcarskiej jesieni, do tego surowa rzeczywistość końca lat czterdziestych. Nic więcej nie napiszę, bo każda dodatkowa uwaga dałaby nowemu czytelnikowi dane ułatwiające rozszyfrowanie intrygi; tymczasem tę książkę należy czytać bez danych, bez mapy, dać sobą pomiatać autorowi tak, jak to sobie prawdopodobnie zamierzył.

Kryminał? Raczej rozgrywka szachowa, umiejętnie, rzeczowo a zarazem wartko i barwnie opisana. Gdy czytelnikowi wydaje się, że już łapie, w czym rzecz, okazuje się, że tylko mu się wydawało. Potem znów się to okazuje. Do tego klimat szwajcarskiej jesieni, do tego surowa rzeczywistość końca lat czterdziestych. Nic więcej nie napiszę, bo każda dodatkowa uwaga dałaby nowemu...